Svenskar blaðkonur hafa líka komið við sögu á Íslandi

Svona fer fyrir svenskum blaðakonum þegar þær láta sig hafa að snuðra í hlutum sem koma þeim ekki við. Sænska blaðakonan Jussa Wallander fékk að vísu ekki gúmkúlu í lærið, eins og kálfurinn hún Nína Svanberg, en hún fékk þess í stað digran fót með stálslegnum klossa í afturendann og fauk niður í kjallara. Þegar hún var að reyna fóta sig aftur, þarna niðri í myrkvuðum kjallaranum, fann hún afar rammt og viðurstyggilegt bragð koma upp í munninn á sér frá vélindanu. Ekki vissi hún þá hverju þetta sætti, en síðar komst hún að því að vonda bragðið var saurbragð; hún hafði sem sé fengið svo hrottafengið spark í rassgatið, að innvols innyfla hennar hafði leitað upp í byrjunarreit meltingarfæranna.

Svensk blaðakona kom til Íslands og heimilishaldinu að heimíli frú Ingveldar og Kolbeins. Þar lenti hún í klónum á Máríu Borgargagni og manni hennar, Indriða Handreði. Þau Máría og Handreður höfðu endaskipti á blaðakonunni og taldi hún síðar, að mesta mildi hefði verið að hún komst lífs úr þeirri gjörningahríð. Hún skrifaði í blaðið sitt í Svíaveldi, að henni hefði aldrei grunað að til væru eins kynóð hjón og þessi kvikindi, sem hún kynntist á Íslandi; þau bókstaflega spóluðu þar til þau fengu niðurgang, sagði þessi svenska blaðakona og var hin kotrosknasta.

Önnur blaðakona, Mastra Kromlund, kom líka til Íslands og hugðist kanna hagi landsmanna og menningu. Tíu dögum síðar var hún orðin brjáluð og sendi hvurja fréttina annarri verri heim til Svíþjóðar. Hún hafði verið handtekin, saklaus, og færð fyrir einhvern varðstjóra, sem var dýrsleg skepna en ekki maður. Þessi voðalegi varðstjóri hafði að lokum rekið hana berrassaða út af lögreglustöðinni með hræðilegu bölvi og rakni, sem var sambreyskingur af fáheyrðu klámi og ýmsum nöfnum á Myrkrahöfðingjanum, sem þessum nautheimska öfugugga hafði auðheyranlega tekist að læra. En meira hafði þessi varðstjóradjöfull ekki lært. Í annan stað kynntist Mastra Kromlund náunga á vínknæpu, algjörri svínastíu. Maður þessi talaði óvirðulega um Skandínava og kvenfólk og trúði Möstru auk þess fyrir því, að sænskmenntaðir íslenskir fémínístar væru vitlausustu hænupúturnar á Íslandi, sem málsmetandi menn, íslenskir, pissuðu á þegar þeir kæmu höndum undir. Að lokum tókst þessum villta náunga að stela péníngaveskinu af Möstru áður en hann lét sig hverfa af vettvangi. Þennan mann sagði blaðakona, í mergjaðri grein, heita Brynjar Vondulykt og væri hann í miklum metum hjá aðlinum á Íslandi. Annað væri í stíl við þennan mannfjanda, hr. Vondulykt, á þessu helvísku skítalandi, sem teldi sig til Norðurlanda.

Sænsk blaðakona skotin með gúmmíkúlu