Aumt lífshlaup, flótti og tímabært andlát hænsnahers Pírata.

Þá er hún hrokkin upp af standinum og hlaupin grénjandi af vettvangi. Það er ekkert að stóla á sona fólk, það rembist við að rífa kjaft við sér skárri einstaklinga og tekur so strax til fótanna, há-organdi, um leið og það heldur að einhver fullorðinn ætli að taka í hnakkadrambið á þeim. Tóhildur Sunna hafði ekki hugrekki og nennu til að kjást við meirihlutann, því greip hún til þess óyndisúrræðis að gera Stjána Samherja að afsökun fyrir bleyðimennsku sinni og úthaldsleysi. 

En svona er þetta bara með þessa pítarakálfa, þeirra hugarfar er gjörspillt, geðvont og markað ragmennsku og slepjuskap. Við þessu er ekkert að gera. Meðan Píratar haga sér eins og brjóstumkennanleg endemi og naut, hlæja Bjarniben og Stjáni að þeim, og meira að segja Katríni Jaggo hefir verið kennt að tísta og kvaka við tönn að vesalingunum. Já, Píratarnir eru so ruddalega glataðir, að fátt sýnist hörmulegra á þingi nema ef til vill bölvaður Viðreisnarflokkurinn, sem svo sannarlega er fullkominn afturúrsiglaraflokkur.

Já, kæru landsmenn, sögu pírataheimskunnar er lokið. Og í morgun sló Bjarniben Samfylkingar-Thorsarann viðstöðulaust niður í fyrstu lotu og í annarri lotu veitti Stjáni Samherji Pírötum þvílíkan vink, að Tjórhildur Sunna veltist út í horn og liggur þar enn, grénjandi og yfirspiluð af spillingarekka. Þegar Pírataflokkurinn verður öskraður niður í jörðina við hátíðarsnauða athöfn frá einhverri svínastíunni í hundrað og einum munu viðstaddir syngja sálminn: ,,Á líkbörunum liggur grey, ljótir karlar hlæja að því."   

„Nota mig og mína formennsku sem skálkaskjól“