Nú stendur Háfdán Varðstjóri einn vaktina

Eftir að Rögnvaldur lagðist stendur Hálfdán Varðstjóri einn uppi af lögregluliðinu og berst hetjulega við að halda lögum reglum innan skikkanlegra marka. Síðast í dag starfaði Hálfdán við að þvo einhverskonar kjaftæði úr ringluðum 101-börnum af veggnum við hliðina á sjávarútvegsráðuneytinu, en grislingarnir höfðu krotað óráðhjal á hann með málningu. Ekki bætti úr skák, að Hálfdán Varðstjóri varð að taka sé hlé frá verki annað slagið til að stugga burt 101 börnum, sem þóktust ætla að gera aðsúg að honum. Þremur kvikindum náði hann á vettvangi í dag og rassskellti öll á bert rassgatið fyrir framan nefið á vegfarendum.

Þrír andskotar hugðust læðast á bak Hálfdáni og skera sundur slönguna við háþrýstidæluna sem hann var að nota. Við þessum ösnum sá Varðstjórin í tíma og rann eftir þeim. Kom þá í ljós að þetta vóru blauðir djöflar, sem hlupu beint af augum yfir Sæbrautina og út í sjó og hafa ekki komið upp síðan. - Bættur sé skaðinn, sagði Hálfdán Varðstjóri við viðstadda um leið og hann snöri sér aftur að háþrýstidælunni.

Það hefir og komið í ljós að kóvíð nítjándi bítur ekki á Hálfdán Varðstjóra, það sannaðist strax í vetur leið. Þá handtók hann óregluhjú, gjörsmittuð af kóvíði en það vissi Hálfdán ekki, og snaraði þeim með sér niður á stöð og beint in í fangaklefa. Inni í klefanum gekk Hálfdán, móður og másandi, stynjandi af frygðarlosta, í skrokk á endemunum og lék þau grátt. Daginn eftir kom upp úr dúrnum að hjúin vóru útsteypt í kóvíði nítjánda og Hálfdán útbíaður af þessum óþverra. Hálfdáni varð ekki meint af vírusnum, en bölvuð hjúin hafa ekki komið undir bert loft síðan; þau liggja heima hjá sér í sjálfsvorkun og örkumlum eftir varðstjórinn og kóvíðið; þau nenna ekki einsusini á taðhúsið nema endrum og eins, en láta sér oftast nægja að kukka í plastpoka og henda honum síðan út um herbergisgluggann. 

Rögnvaldur með veiruna