Jóhannes Ragnarsson

16.12.2020 | 16:20

Síðasta ferð Kolbeins Kolbeinssonar á hóruhús

Enn einusinni réðst Kolbeinn í að fara í hóruhús í þeim tilgangi að drýgja hór, því hór er ekki drýgt nema Kolbeinn drýgi hór. Hann fékk sér sæti á biðstofunni eftir að hafa tekið sér númer. Hvort Kolbeinn hafi verið ölvaður? Nei nei, hann var ekki ölvaður að ráði en hafði étið sé dulítið víagra, sem var strax alveg að drepa hann. Svo kom mamman fram í dyrnar og kallaði upp númerið Kolbeins og hann dróst á fætur, hálfpartinn í keng, og ráfaði á eftir mömmunni, sem vísaði honum á herbergishurð og bauð honum að koma inn.

Inni í herberginu tók á móti honum stórskorið kvendi með fjöður upp úr hvirflinum, eins og indjáni. En þar sem Kolbeinn var kominn í algeran spreng reif hann niðrum sig með offorsi og þar með var draumurinn búinn. Stórskorna kvendið varð mjög reitt þegar það sá hvers kyns var og skipaði Kolbein að hreinsa djöfuls sóðaskapinn eftir sig upp úr gólfin, annars sæti hún lögregluna á hann. Svo kallaði kvendið fram ganginn og mamman kom undir eins hlaupandi og rak Kolbein út bakdyramegin og bað hann aldrei þrífast.

Bak við hóruhúsið féll Kolbeinn í höndur ræningja sem börðu hann og skildu síðan eftir bak við ruslatunnuna. Daginn eftir mætti frú Ingveldur í öllu sínu veldi á hóruhúsið þeirra erinda að hefna fyrir mann sinn. Aðra eins heimsókn hafði þetta sómakæra hóruhús aldrei fengið áður og starfsfólkið því síður upplifað annað eins ofstæki af nokkurri manneskju. Það var ekki nóg með að frú Ingveldur hálfdræpi mömmuna og telpurnar hennar heldur braut hún og bramlaði alla innanstokksmuni, þar með talin rúmin og stólana. Stórskorna kvendið tók frú Ingveldur sérstaklega í gegn, reif bæði út úr munnvikum og nösum hinnar ólánssömu konu og sleit af henni annað eyrað. Aldrei var heimsókn frú Ingveldar á hóruhúsið kærð og hóruhúsið sjálft leið undir lok daginn sem frú Ingveldur kom þar. En mamman gekk draghölt í þrjá mánuði á eftir, svo illa var hún leikin af ofstopa og ofstæki frú Ingveldar.