Hryðjuverkaárásirnar á heimili frú Ingveldar og sigur hennar á hryðjuvekamanninum

Jú, einn sona, sem sturlast hafði af hatursorðræðunni, tók upp á að gjöra aðsúg að heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður. Fyrst skaut óþokkinn af haglabyssu á svefnherbergisglugg þeirra hjóna. Sem betur fer sakað aungvann að ráði í því voðalega hryðjuverki, en Kolbeinn skrifstofustjóri varð mjög hræddur, því eitthvað af höglunum hrundu ofan á bakhluta hans og hann skreið í ofboði undir rúm og þaðan inn í fataskáp. Í fataskápnum leið hvað eftir annað yfir hann og hann missti saur og þvag og það varð óhugnanlegt umhorfs í fataskápnum.

Frú Ingveldur var ekki í svefnherberginu þegar hryðjuverkamaðurinn hleypti af, en hún hafði verið að sinna gestum sínum. Aftur á móti var Brynjar Vondalykt í hjónarúminu með Kolbeini og varð honum, sem vonlegt var, ákaflega hverft við þegar skotið reið af og höglin og glerbrotin dreifðust eins og haglél um herbergið. Hann hljóp fáklæddur fram á gang, örvita af skelfingu, og beint í flasið á frú Ingveldi, sem gekk þegar í stað í skrokk á Brynjari og má með sanni segja að þar hafi Vondalyktin stokkið úr einum lífsháskanum og í annan verri.

Um það bil mánuði eftir árásina á heimili frú Ingveldar og Kolbeins lét glæpamaðurinn aftur til skarar skríða. Hann faldi sig í miðjum skrautrunna á lóð þeirra hjóna og hóf vægðarlausa skothríð á heimilið. Í þetta skipti var það ekki haglabyssan ein sem tók til máls, heldur hafði ómennið tekið hreindýrariffilinn með og skotin vóru til þurrðar gengin fylgdi hann eftir með grjótkasti. Nú það var ekkert með það, að allar rúður á bakhlið hússins voru mölbrotnar eftir ódæðisverkið, sumir innandyra ögn særðir, en flestir gestanna er fótavist höfðu, lagðir á hamslausan flótta, meira og minna klæðlitlir. Indriði Handreður, Máría Borgargagn og Kolbeinn hlupu til og tróðu sér öll inn í miðstöðvarkompuna og læstu að sér. Hinsvegar sté frú Ingveldur úr húsi, aðaldyramegin, með lurk í hendi. Hún tók góðan sveig fyrir húsið og kom aftan að hryðjuverkamanninum og barði hann umsvifalaust því sem næst í hel og skildi hann eftir meðvitundarlausan í runnanum. Síðar um daginn bauð hún lögreglu að koma og hirða hræið, sem enn lá hreyfingarlaust. Þegar lögreglan svo sókti gripinn var hann að vísu ekki alveg dauður, en rotta hafði komist í hann etið nokkuð af örðu eyra hans og kinn. Þar með var þessu máli lokið með fullnaðarsigri frú Ingveldar. 

Einn í haldi grunaður um aðild að skotárásum