,,Að hann gisti, eigi vist, oní frystikistu"

Þá er ekki um annað að ræða banna meðvitundariðnað Disneys í Íslenskum fjölmiðlum. Bættur sé skaðinn. Ekki þarf að fjölyrða, að skothelt bann í íslenskum lögum á þorparann Disney væri mikið þarfaverk og góðverk við Íslendinga, unga sem aldna. Ef litla bleika griðkonan gömlu Framsóknarmaddömunnar kæmi Disneybanni til leiðar mætti fyrirgefa henni eitt og annað, því slíkt Disneybann er mörgum sinnum meira áríðandi en vildarvinavæðing banka eða þjóðgarðsskrípi á öræfum.

Nú hefir frá öndverðu verið iðja Disneys að afvegaleiða æsku heimsins með teiknuðum skrípakvikindum, sem gjörð hafa verið að peningasuguófreskjum fyrir eiganda sinn og bandarískan auðvaldsfíflskap. Sjálfur varð Disney karlinn úr heimi hallur fyrir drjúgri hálfri öld og hefir skrápurinn af honum verið geymdur í frysti. Það var víst krabbi sem varð þrjótnum að aldurtila og samkvæmt hans boði, sem hann reit fyrir andlát sitt, á að þýða hann upp þegar lækning hefir fundist við krabbameinum. ,,Að hann gisti, eigi vist, oní frystikistu" orkti Þ. Eldjárn um örlög Disneys. Enn fremur segir í Disneyrímum Þórarins um vandamál varðandi endurlífgun: ,,einkum þó að eflist nóg affrystingartækni", og á skáldið þar við að ekki sé sopið kálið þókt endanlegt lyf við krabba verði fundið upp því hætta sé á að Walt Disney fordjarfist í uppþýðingu eins og hvurt annað graðhestaskyr.

En nú er sem sé upp runnið tækifæri fyrir griðku Maddömunnar, Lilju Dögg, að láta að sér kveða svo um muni og gjöra þá félaga Andrés Önd og Mikjál Mús brottræka af Íslandi og úr íslenskri lögsögu. Þeir piltar, Andrés og Mikjáll, ásamt persónum úr ævintýrum Grimmsbræðra sem Disney klæddi af alkunnu smekkleysi viðeigandi og seljanlega göturæsabúninga, útþynnta og falsaða og umfram allt náttúrlausa. Í stað Disneysjónhverfinga þurfa íslenskir fjölmiðlar ekki neitt, en á eftir mun þjóðinni líða eins og þeirri fjölskyldu sem bjó við húsdraug sem kveðinn hefir verið niður fyrir fullt og fast. 

Lilja segir ákvörðun Disney óboðlega