Þegar taugaveiklaða konan gabbaði lögregluna

Þokkapilturinn Brynjar Vondalykt átti líka heima í Breiðholtinu þegar gamli stórskjálftinn reið yfir Suðurlandi hér um árið. Kvöld eitt bárust undarlegir skruðningar, smellir, brestir og dynkur frá íbúð hans svo öðrum íbúum hússins varð ekki um sel. Taugaveiklaðri konu í fráhvörfum, sem bjó í íbúðinni beint fyrir ofan Vondulyktina, hugkvæmdist að hafa símsamband við lögreglustöðina og tjá þeim er hún talaði við vondan ugg sinn um að ekki væri allt í röð og reglu hjá manninum fyrir neðan sig. Sem betur fer var Hálfdán Varðstjóri í nokkuð sæmilegu skapi þetta kvöld því hann lofaði konugreyinu að kanna málið.

Skömmu síðar var Varðstjórinn, ásamt aðstoðarprjónum sínum, mættur við dyr Brynjars Vondulyktar. Jújú, eitt og annað lá á gólfinu hjá kauða, ekki vantaði það. Þegar Hálfdán spurði Vodulyktina eftir hvurju óreiðan í íbúðinni sætti svaraði Vondalyktin því til að jarðskjálfti hefði riðið yfir húsið og sagðist hann hafa átt fullt í fangi með að forða meiri skemmdum, meðal annars hefði hann fengið skápinn í fangði og benti með löngutöng í áttina að rammgjörðum eikarskáp sem náði hér um bil upp í loft og var að sögn eiganda um það bil fjögurhundruð kílógrömm að þyngd með innvolsi því er hann geymdi. Að öllu leyti var Brynjar Vondalykt samstarfsfús og stimamjúkur við Varðstjórann, hældi honum meðal annars fyrir ríflegt mannvit og manngæsku og háþróað rannsóknareðli. Hálfdáni Varðstjóra þókti að vonum hólið gott og fór að hugsa um konuna sem kallað hafði eftir aðstoð lögreglunnar.

Það varð því úr, að Hálfdán fór með menn sína upp á næstu hæð og knúði dyra hjá taugaveikluðu konunni. Þegar aunginn vitjaði dyra bauð Hálfdán mönnum sínum að brjóta dyrnar upp og þeir köstuðu sér samstundis á hurðina, sem kastaðist upp, mölbrotin, og dreifði sér um forstofugólfið. Taugaveikluðu konuna fundu Hálfdán og menn hans undir rúmi, en þar hafði veslings konugreyið falið sig þegar hún að drepið var á dyr. Hálfdán beygði sig niður við rúmið og læsti krumlu sinni um ökkla konunnar og dró hana nauðuga undan bælinu. Svo fór hann með kerlu á lögreglustöðina og lokaði hana þar inni. Hinsvegar hélt Hálfdán Varðstjóri áfram að trúa jarðskjálftasögu Brynjars Vondulyktar og láðist alveg að hafa samband við jarðskjálftadeild Veðurstofunnar til að fá upplýsingar um téðan skjálfta. Taugaveiklaða konan fékk í staðinn að kenna á yfirheyrslutækni hins móðgaða Varðstjóra, en hann hélt sig við að taugaveiklaða konan hefði af skömmum sínum gabbað lögregluna í útkall; en þessháttar gabb kunni Hálfdán Varðstjóri ekki að meta. Konan varð því dæmd í sextán mánaða varðhald, óskilorðsbundið, fyrir að gabba valdstjórnina og ljúga því að nábúi hennar hefði verið með óspektir umrætt kveld. Af konugreyinu er það að segja, að hún þoldi ekki fangavistina og deyði södd lífdaga út uppgerð í fangaklefanum. Af þessu má draga þá ályktun að kerlingarskrjóðnum hafi orðið hált á framhleypni sinni og taugaveiklun hið örlagaríka kvöld.

Biðu eftir að fá skápinn í fangið (Myndskeið)