Sértrúarsöfnuðurinn Vantrú byggir kirkju

Það hefir ekki legið í láginni að sértrúarsöfnuðurinn Vantrú hyggur á framkvæmdir. Það stendur sem sé til af þeirra hálfu að byggja sér kirkju, boðlegt musteri, þar sem Vantrúarsöfnuðurinn getur legið á bæn allan sólarhringinn og velt sér hvurt innan um annað eins og umlandi svín og nautgripir. Þá hefir söfnuðurinn komið sér upp klerki, afar vantrúuðum náunga, sem hefir unnið sér til frægðar að berjast á móti draugagagangi og staðhæfa á mannamótum að aungvir draugar séu til. Á einu mannamótinu fóru viðstaddir með kauða og lögðu hann á grúfu yfir mátulega háan, jarðfastan stein og hýddu hann þar með borðtennisspaða þar til báðir þjóhnappar hans ljómuðu eins og tvær eldrauar sólir..

Kirkja Vantrúar verður með fjóra turna; einn fyrir Jón Krukk, annan fyrir Jón Hrak, hinn þriðja fyrir Saura-Gísla og hinn fjórða fyrir Pokurinn. Þegar musterið verður risið mun musterishöfðinginn taka menn til altaris og láta þá bergja á sakarmenntum Vantrúar, Coka Cola og Abelsíni frá Ölgerð Egils Skallagrímssonar meðan kórinn syngur: ,,Andrés var þar utan gátta eftir að allir fóru að hátta." Að lokum verða sungnir sálmar um Pokurinn og þá pilta.

Fram að þessu hefir Vantrú, eins og alþjóð veit, haldið vakningarsamkomur sínar undir berum himni úti á víðavangi eða yfirgefnum fjárhúsum eða hænsnakofum í eyðihreppum. Þetta er óheppilegt fyrirkomulag og hafa ýmsir Vantrúarmeðlimir fengið lungnabólgu af helgihaldinu í kuldatíð en aðrir króknað á leiðinni heim. Því miður kom það fyrir að einn hinna ólánssömu sem króknað hafði eftir Vantrúarmessu á Rútstúni gerði sér lítið fyrir og gekk aftur og birtist söfnuðinum sem afturganga, en Vantrúarpaurar trúa alls ekki á draugagang. Þó máttu þeir leggja á flótta frá hálfkaraðri helgistund, sem þeir héldu í gamalli skreiðarskemmu suðrá Miðnesi, því draugurinn reið þar húsum svo ofboðslega að Vantrúarbersekir urðu drulluhræddir og tóku til fótanna og hlupu hvur í sína áttina út í buskann.

Nýtt ákvæði muni réttlæta fjárútlát til kirkjunnar