Klappstýrur í kóvíðsham. Í annað sinn braut önnur þeirra tveggja metra regluna

Auðvitað gleðjast litlar klappstýrur auðvaldsskálkanna í Sjálfstæðisflokknum hinum grí-gríðarlega árangir í stjórnvisku, þegar þær telja að þær séu að búnar opna á erlenda ferðalanga og flækinga inn í landið. Það er ekki heldur við því að búast að stjórnmálaskörungar Sjálfstæðisflokksins hafi úthald til að standa af sér heimsfaraldur þegar peningageðsjúkir auðvaldspervertar berja stanslaust á bakhlutann á þeim með góli, frekjugrenji og norskum exit-töktum. Nú rétt áðan voru Áslaug Arna og sú með langa nafnið að gaspra á facebook af sinni alkunnu snilld um það góðverk að fórna ef til vill fáeinum íslenskum landeyðum á altari Mammons fyrir fáeina aura í vasa auðvaldsklepranna sem eru orðnir örvita af péníngafráhvörfum.

Og mikið var nú ánægjulegt að sjá þessar vösku klappstýrur, Áslaugu og jómfrú Reykfjörð, virða tveggja metra regluna að vettugi, samanklesstar fyrir framan tölvumyndavélina, sem bar hróður þeirra jafnóðum út á öldur facebókar. Þetta er víst ekki nema í annað sinn sem ráðherrann Reykfjörð gefur þjóðinni löngutöng beint í andlitið varðandi tveggja metra kóðvíðsregluna. En svo er kennt í Sjálfstæðisflokknum, að þeir sem eitthvað eiga undir sér i þeim flokki eigi allt, megi allt, og viti allt fyrir fáfróðan og nautheimskan lýðinn. Umrædd kennsla hefir virkað vel á yfirstétt Sjálfstæðisflokksins, svo sem sjá má ýmsum mönnum og konum þessa sérkennilega flokks og þeim málefnum sem eru þeim kær.

Í gærkveldi lenti Áslaug Arna í voðalegum hremmingum, sannkallaðri mannraun, sem hefði átt henni að kenningu verða. Hún varð sem sé fyrir þeirri sorg, að bálgrimm flagðkona réðist að henni með ónotamunnsöfnuði og virðingarleysi. Þessi uppákoma mar mjög lík því þegar refur, melrakki, ræðst á hálffiðraðan hænuunga og rífur hann í sig. Umræddur atburður átti sér stað í Kastljósi Ríkisútvarpsins þar sem vonda flagðkonan og hvítvínsráðherra Sjálfstæðisflokksins, hún Áslaug Arna, tókust á um túrista með kóvíðsvottorð, fölsuð og ófölsuð. Til að byrja með horfði ráðherrann á flagðið með óduldu hæðnisglotti, sem átt að gefa okkur til kynna ráðherrann væri ekki smeykur við eina illa lágstéttarkerlingu. En fljótt skipuðust veður í lofti og frú Sæland, af lágu standi og lögblind, tók veslings hvítvínsdömuna soleiðis í gegn að ekki stóð steinn yfir steini í þvaðri ráðherrans, sem farinn var að leka hvítvíni þegar þáttastjórnandinn tók í taumana og batt enda á þáttinn. Þá var Áslaug Arna svo yfirbuguð að flokkssystkini hennar á Ríkisútvarpinu máttu kalla á fagfólk til að veita þeirri stuttu áfallahjálp.  

Engu fórnað fyrir aðra bylgju