Sagan af þremur píkum, morði og fjórum leynilögreglumönnum

Fyrst minnst hefir verið á skoðanakönnun er ekki úr vegi að rifja upp eins og eina sérstaka sögu frá síðustu öld, sem var allt í senn dularfull, lygileg og sorgleg. Þannig var, að í sjávarþorpi einu á landsbyggðinni var upp kvittur þess efnis, að ein af yngri konum þorpsins væri ekki aðeins með eins píku, svo sem venja er, heldur þrjár. Þetta var allt mjög vandræðalegt og sveitarfélagið skammaðist sín niður í tær. Þó var engin örugg staðfesting fyrir píkunum þremur, en samt var tæplega tvítug stúlka grunuð um að vera hin seka. Svo kom strákdjöfull úr öðrum landshluta í þorpið til að vinna þar á vertíð. Fljótt fékk hann að heyra fyrrnefndan orðróm um hneykslið og veðraðist allur upp og lýsti yfir að hann skyldi komast að hinu sanna áður en vertíðin væri á enda.

Svo fór piltur að stíga í vænginn við stúlkuna sem orðrómurinn beindist að. Hann fór vel að, því þetta laginn kvennamaður sem kunni að koma fram við stúlkur af fullkominni háttvísi. Á miðri vertíð var hann farinn að venja komur sínar á heimili hennar og stuttu síðar var hann kominn upp til hennar. Að vonum fékk fékk drengurinn áreiðanlegt yfirlit yfir málið og varð þegar í stað manna fróðastur um miðvígstöðvabúskap stúlkunnar, sem sögð var með þrjár píkur. Þetta var fyrir þann tíma þegar kvensniptir á Íslandi fengu píkuna á heilann og fóru að halda málverkasýningar með eintómum píkumyndum og fremja stórvefnað með sama myndefni. Hið næsta í málinu var að strákurinn tók sig til þegar allir voru að snæða hádegisverð í mötuneytinu í frystihúsinu, og lýsti sérkennum heitkonu sinnar í smáatriðum. - Já já,sagði hann, - hún er með þrjár, eina þar sem píkan er vön að vera, aðra hægramegin við hana í náranum og þá þriðju í náranum vinstramegin við miðdjásnið. Og þær eru allar virkar og þá hún kastar af sér vatni lekur á öllum. 

Þetta þókti á flestum stöðum góð tíðindi og í þorpinu óx piltur mjög í áliti. En ekki allsstaðar þó. Morguninn eftir kom annað hljóð í strokkinn, því þá fannst hinn efnilegi kvennamaður dauður í snjóskafli fyrir neðan aðalgötu staðarins. Hann hafði víst verið að koma frá ástkonu sinni þegar andlát hans bar að höndum. Þetta var morð, um það var ekki að villast, því engin spor bentu til að hann hefði stokkið út í skaflinn og beðið bana; sennilega hafði honum verið fleygt af bifreiðarpalli eftir að búið var að myrða hann. Rannsókn leiddi ekkert í ljós, nákvæmlega ekkert. Fjórir leynilögreglumenn úr höfuðstaðnum voru sendir til að kanna hvað gerst hafði. Þrem vikum síðar voru tveir af þessum fjórum sendir aftur suður, því þeir höfðu fljótlega eftir komu sína tekið upp þann óviðkunnanlega sið að fara að halda við giftar húsmæður á staðnum. En þegar þeir voru farnir fengu þeir tveir er eftir voru aungvann frið fyrir konunum sem tapað höfðu friðlum sínum; þær áreittu þá stöðugt uns þeir féllu líka í synd. Þess lauk þegar karlar kerlinganna komu heim af sjónum og sáu hvers kyns var og börðu leynilögreglumennina tvo til óbóta. Síðan hefir ekki verið minnst á þrjár píkur, myrtan vertíðarpilt eða kynóða leynilögreglumenn í þorpinu, en allt gengið sinn vana gang.

Könnun: Miðflokkurinn nálægt því að detta af þingi