Þá komu sóttvarnir fyrir lítið og barst sóttin í sjálfa ríkisstjórnina sem riðaði til falls

Honum Indriða Handreði varð eitt sinn hált á merinni, en það var þegar hann varð útsteyptur af lekanda. Hann hafði sem sé rekist á einhverja bölvaða grýlu á Laugaveginum og farið með henni á bak við næsta hús. Fyrir vikið kom hann sýktur heim til sín morguninn eftir og smitaði eiginkonu sína, Máríu Borgargagn af hinum hættulega sýkli. Og Handreðurinn bætti um betur: Hann lét sér sæma að smita vin sinn, Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann, af sóttinni þá strax um kveldið. Pestin fór afbragðs illa í Kolbein, lagist í höfuðið á honum, sem kom fram í því að hann þvældi látlaust helberan þvætting, lýgi og fáheyrt og viðbjóðslegt rugl í þrjár vikur.

Það kom hinsvegar í hlut Borgargagnsins að koma veikinni yfir á frú Ingveldi, en það hefði hún betur látið ógert, því frú Ingveldur varð æf og hefði sennilega myrt Borgargagnið ef fjöldi góðgjrnra mann hefðu ekki gengið á milli. Um skeið var lekandinn sem Handreðurinn fékk af grýlunni á Laugaveginum mikið vandamál í tiltölulega þröngum geira samfélagsins. Frá Indriða karlinum barst sjúkdómurinn hratt upp þjófélagsstigann og fór innan skamms að herja á ríkisstjórnina. Það var hræðilegt, því minnstu mátti muna að stjórnin leystist upp, sem og heimili ráðherranna. Sem betur fer tókst að þagga hneykslið niður og halda því frá blaðamönnum, en þessháttar drjólar kunna ekkert með ríkisleyndarmál að fara.

Um sama leyti og ríkisstjórnin tók veikina komst upp að köttur nokkur í Þingholtunum væri með lekanda. Kattarskrattinn varð bólginn í framan svo rétt pírði í glyrnurnar og svo geðvondur að nær stappaði við fullkomið brjálæði. Sem dæmi um ofsa og stjórnleysi kattarins þá drap hann þrjá hunda í hverfinu áður en honum fór að batna og geðbilun hans að mildast. Þessi ódæmi bitnuðu líka á börnum sem fullorðnum, því kötturinn tók upp á að vega að fólki úr launsátri og rífa það og tæta í framan með hárbeittum klónum. Hvernig blessað dýrið hafði smitast af þessum hættulega sjúkdómi vissi enginn þrátt fyrir að vísindamenn hafi rannsakað málið í þaula. En frú Ingveldur hafði oft á orði á eftir, að réttast væri að hengja helvítis úrþvættið hann Indriða Handreð, því hann væri til alls vís; það ætti að taka óhræsið einhverja nóttina þegar hann væri sofandi í rúmi sínu og tylla honum upp í stóra trénu, sem væri að húsabaki hjá honum, öðruvísi væri réttlætinu ekki fullnægt. 

Frumvarp sem skyldar fólk í sóttvarnahús