Var kastað út á skottinu en reynir strax að smygla sér inn aftur

Þeir sem ekki kunna að skammast sín láta ekki deigan síga þótt búið sé að henda þeim út á skottinu einusinni. Slíkir melrakkar ramba bara að næsta húsi og reyna lauma sér þar inn þrátt fyrir að augljóst sé hverjum vitbornum manni að enginn vilji sjá innandyra hjá sér. En herra K.Ó. Proppur gjörir sér aungva grein fyrir hvað sómir sér því hann heldur hann sé það vel innundir hjá stærstu hluthöfum VG að honum verði tryggt gott sæti á framboðslista. Að vísu er hr. Proppur gjörsamlega hugsjónalaus og liðónýtur til stjórnmála, þannig að hann passa svo sem ágætlega inn hinn háborgaralega undanrennusöfnuð sem haslað hefur sér völl í skjóli Stenngrims, Álfheiðar og Svavarsfjölskyldunnar, en kjósendur margir hverjir kunna bara ekkert að meta spjátrunga af þessu tagi. 

En að vandræðaskáldinu og Sjálfstæðisflokkssleikjaranum hr. Proppi slepptum, þá gjörðu frú Ingveldur og Kolbeinn eiginmaður hennar sér lítið fyrir og þverbrutu allar sóttvarnarreglur og fylltu hús sitt af frammáfólki í gjærkveldi. Þar hafði fólk um hönd sterkt áfengi, einnig hvítt og rautt og graðhestabjórsull ásamt hvítu dufti á spegilfægðum silfurbakka. Og þar sem eðli samkvæma af þessu kalíberi er gjarnan á þann veg að samkvæmisgestum verður þegar á líður mjök oft mál að drýgja hór geta þau orðið nokkuð söguleg. Í nótt gjörði til dæmist Brynjar Vondalykt hosur sínar grænar fyrir kvenbelg úr Framsóknarflokki Kolbeins Kolbeinssonar og tókst að lokka hana með sér fram í bílskúr, en þar vóru þá fyrir Máría Borgargagn og ónefnd glimmertuðra úr Valhöllu og var ekki annað að sjá að færi afar vel á með þeim.

Þegar kvenbelgurinn úr Framsókn, sem Vondalyktin hafði fullan hug á að spenna þarna á bílskúrsgólfinu, sá á athafnir þeirra er fyrir voru fyllist hún hræsnisfullri vandlætingu og spurði samferðarmann sinn hvaða eiginlega helvískar hórdómsskækjur þetta væru sem lægju þar saman berrassaðar úti í horni eins og skepnur. Brynjari Vondulykt varð auðvitað tregt tungu að hræra því honum þókti viðhorf verðandi lagskonu sinnar ískyggilegt og ófélagslegt. Því var það að hann felldi kvenbelginn framsóknaríska á leggjarbragði og kom hún niður við hlið þeirra Máríu Borgargagns og fylgdi Brynjar fallinu eftir af slíkri einurð, að hann var kominn með buxurnar niðrum sig um leið og hann lenti ofan á lagskonu sinni, en Borgargagnir og hennar samkvæmisdama tóku blítt á móti þeim og þjónuðu þeim alveg. 

Færir sig til baka og gefur kost á sér í Reykjavík