Skynsemiskristindómur í klaustrinu og örlítið af siðvilltum fjölmiðlungi

Þeir allravitlausustu í poletíkinni, merarklaustujúnkarnir í Miðfótúngaflokknum, tala mikið um skynsemi og skynsemisstjórnmál, og ætlast víst til að með þessháttar talsmáta muni kjósendur telja þá ögn gáfaðri en þeir í raun og veru eru. Svo sem flestir gjöra sér grein fyrir var Miðflokkurinn stofnaður upp úr særðu stolti og ruglubulli hins ofdekraða Sigmundar Davíðs og margfrægu Wintris- og Tortúlustandi hans. Allt leit samt vel út í fyrstu og að Sigmundi sópaðist kraðak af vönkuðum sauðum úr gemlingastíunni hjá gömlu Framsóknarmaddömunni. En svo fór Sigmundur Davíð til bænahalds í Klaustrinu.

Þau lögðust öll til bænagjörðar við guðsborð og messuvíns í Klaustrinu og drukku fast. En oft er í holti heyrandi nær, og á því vöruðu Sigmundur Davíð og hans klausturfólk ekki. Í leyni lá Bára með upptökutæki og daginn eftir fékk landslýður að sjá og heyra hið einkennilega guðsorð sem Miðfótúngar höfðu um hönd í Klaustrinu. Síðana hefir Miðflokkurinn verið skjátan ein, skorpin og hnúskótt; og flestir sem einhvern tíma tóku mark á flokknum gera það ekki lengur, heldur hlægja að honum, jafnvel opinberlega. Í fræknum hópi Miðfótunga á Klaustri, sem Bára tók upp, var hin brosmilda nunna, Anna Kolbrún, og kvíaði dátt svo korraði í að bænaflokknum af Freyju eyju og skrokknum sem Beggó vildi komast í kast við. Og allir Miðfótúngarnir voru svo undurglaðir þetta kvöld, bænir þeirra einlægar og kjarnyrtar og þau héldu af hinni alkunnu skynsemi sinni, að guðdómurinn altumlykjandi þau í Klaustrinu þetta kveld. Þau voru sem maður segir sálarhólpin, að eigin mati, á þessari heilögu stund. Daginn eftir var Miðfótungaregla Klaustursins rjúkandi rúst, sýnd sem skrípaþáttur í sjónvarpinu, og líkust því Helvíti, sem er hræðilegra en nokkur veit.

Sigmundur Davíð vissi ekki sitt rjúkandi ráð og reyndi að verja sig með samherjaaðferðinni, þ.e. kenna illyrminu Báru um allt, hún hefði falsað myndbandið af bænastundinni og skáldað upp hinar fallegu bænir sem á bandinu heyrðust. Það er svo sem þekkt að illa gjörðir fjölmiðlungar, siðblindir í sinni spillingarhræsni, reyna að kaupa fólk til að taka upp stjórnmálamenn án þeirra samþykkis til að koma þeim illa. Einn slíkur fjölmiðlungur, sem nú er kominn í framboð fyrir flokk, sem löngum hefir reynt að treina í sér líftóruna með því að bera örðum spillingu á brýn, ætlaði til dæmis að fá einstakling til að leggja snöru fyrir einn þingmann Sjálfstæðisflokksins til þess að hægt væri nú að taka hann niður. Ekkert varð úr þessu ástúðlega áformi hins siðbilaða fjölmiðlungs. En einstaklingurinn, sem átti að kaupa til verksins, sagði viðkomandi þingmanni frá skítatrikki fjölmiðlungsins, sem nú er orðinn frambjóðandi og kemst ef til vill á þing ef illa tekst til. Það er mörg skynsemin hjá hinum poletisku vitfirringum nú til dags.  

Stjórnmálin ekki leidd af skynsemi nú til dags