Undrið skilur Dýragarðinn eftir, það er ljótt að sjá

Fyrst Brúarlandsundrið úr undanrennusöfnuði Stenngrims Johoð var svo artarlegur að lífga dulítið upp á þjóðgarðsnefnuna við Snæfellsjökul hefði hann átt að ganga lengra í þetta sinn og sneiða Dýragarðinn inn í þjóðgarðinn og láta síðan við svo búið standa.

Að eyða stórfé af sköttum almennings í að búa til bákn fáránleikans í skjóli ,,þjóðgarðs" undir Jökli er svo vitlaust að ekki það er ekki sinusinni hægt að hlæja að bölvaðri dellunni. Innan þjóðgarðsins er fátt annað en eyðimörk, leiðinlegar hraunnibbur og mosaþembur, og allt hefði þetta staðið óbreytt frá eilífð til eilífðar þó ruglaðir stjórnmálabesefar hefðu látið vera moka peningum, sem betur voru settir annars staðar, í þetta eyðimerkurdekur og þjóðgarðsóra.

Það hefir svo sem ekki farið framhjá okkur hinum, að þjóðgarðsómyndin atarna, hefir orðið snobbuðum stertimennum og harðlífiskerlingum tilefni til merkilegheita og til að auglýsa yfirstéttarónáttúru sína og lágkúru. En djöfuls óhæfa má það heita, fyrst Brúarlandsundrið var komið á vettvang, að drífa ekki í því að innlima helvískan Dýragarðinn í þjóðgarðsnefnuna kostulegu.

Stækka Snæfellsjökulsþjóðgarð