Fyrir alla muni notið eigin lófa

Ógn er alltaf notalegt og hugnæmt á að hlýða þegar stjórnmálabullurnar okkar fara að tala um líta í eigin þarm og skíta í lófana, því þá veit maður að allra veðra og stutt til kosninga. Allt þefjar þetta stand af lýðskrumi, vísvitandi lygum, popólísma, og rotnu hugarfari. En svona verður þetta að vera og og þetta vill fólkið og þetta er svo menningarlegt. Meira helvítis þetta er þetta! Andskotinn.

En svo var það ólán Kolbeins Kolbeinssonar. Það var andstyggð. Eitt sinn er hann vaknaði eftir að hafa dáið úr áfengiseitrun, var búið að skíta í lófann á honum. Já, það var mannasaur í lúkunum á þessum háttvísa og geðuga manni. Þegar hann hafði kastað kukknum upp á vegg þefaði hann úr lófa sínum og sagði stundarhátt: -Nohh, það er þá kvennatað, og ygldi sig og fýldi grön. Það er nefnilega svo, að ef einhver, stjórnmálaaumingi til dæmis, hefur í hyggju að spýta eða eftir atviku, skíta í lófana, þá verðu hann að brúka ekki lófa annarra manna fyrir verknaðinn.

Frú Sæland og Viðreisn eiga auðvitað að sameinast Samfylkingunni, en Samfylkingin er galopin og upp á gátt fyrir kaupskap og bralli af því tagi. Þannig gætu Sæland, Viðreisn og Samfylkingin bjargað sér frá afhroði í kosningunum í haust; væri léttara fyrir þau að ganga sameinum gegnum afhroðið og falla með sæmd. Drotin friði sál þerra. Amen.  

„Við þurfum að spýta í lófana“