Jóhannes Ragnarsson

5.10.2021 | 13:29

Ólafsvíkurbréf: Um hæl sem gekk í millum þjóhnappa forstjórans og gott útspil Þórhildar Sunnu

Í morgun tók Swandeesý hin heilbrigða á sig rögg, dró fram hælaháu ballskóna sína og strunsaði upp á Landspítala og sparkaða þeim arma þrjóti, Páli forstjóra, eins og melrakka út af spítalanum. Við sparkið stakkst hái hællinn Swandeesýar djúpt á millum þjóhnappa forstjórans fyrrverandi og gerði þar mikinn usla. Það var víst hrein hörmung að sjá til Páls er hann fór í loftköstum út á götu og enn hræðilegra að sjá hann þegar hann var að reyna að brölta á fætur. Sjónarvottur sagði, að karlanginn hefði borið sig að eins og hundskvikindi sem hefir orðið undir vörubifreið elligar dráttarvél,- en sjónarvottur þessi hafði einmitt orðið vitni að þessháttar slysförum hunda í sveitinni í gamla daga.

En þar sem Swandeesý var orðin vel heit og herská eftir að hafa afgreitt Pál forstjóra, þá var hún ekki beint stimamjúk við hina ráðherrana þegar hún mætti þeim á fundi síðar í morgun. Þar spurði hún Bjarnaben, með miklu og viðeigandi þjósti, hvort hann vildi fá sömu traktéríngar hjá sér og Páll eitinn forstjóri, ha? Bjarniben lyppaðist niður við hótunina og greip þéttingsfast í læri ráðherra síns, er sat honum á hægri hönd á fundinum og ráðherra Bjarnaben brást við með því að fara að iða í stólnum, sem auðvitað er ráðherrastóll. Nú er það verðugt íhugunarefni hvort tilhlýðilegt sé af ráðherra að fara að iða og jafnvel leysa dálítinn vind í ráðherrastól sinn þókt formaðurinn, á ögurstundu, grípi í skelfingarlosta í lær hennar. Fólki getur að vísu orðið á í messunni,- jafnvel ráðherrum getur orðið á í hita leiksins,- en viðlíka framkoma við ráðherrastól er hugsanlega blautlegs eðlis og þar með vítaverð, forkastanleg og ber vitni um sóðalegt, ef ekki glæpsamlegt, innræti.

Það er sem sé allt á rúi og stúi hjá ríkisstjórninni í dag, kosningasvindl komið í hámæli, Páll forstjóri kominn á götuna, og uppskrúfuðu snobb- og grobbhænsnin fari að taka sér í munn nýyrðið ,,uppkosning", sem væntanlega er dregið af hugsun um flökurleika og uppköst. Þá ku Bjarniben, Katrín, SigIngi, og fleira vont fólk, alveg vera við það að skíta í sig út af tilboði Píratafraukunnar góðu, Þórhildar Sunnu, þess efnis að hún og aðrir Píratar séu þess albúin að verja ríkisstjórn VG, Samfylkingar og gömlu Framsóknarmaddömunnar falli, ef til kæmi. Þetta tilboð er svo vígalegt að VG getur ekki hafnað því, og í Fjósi Framsóknarmaddömunnar er ástandið viðsjárvert vegna þess arna, því innan Fjóssins eru skálkar sem brenna í skinninu að fá ástæðu til að troða SigInga og griðkunni Lilju Dögg báðum í einu út um taðgatið á Fjósveggnum, en það er staðsett, sem kunnugt er, beint fyrir ofan sjálfan Fjóshauginn, sem gleypir allt sem honum er fært. Hafni VG tilboði Þórhildar Sunnu, jafngildir það yfirlýsingu um að VG sé þinglýst eign Sjálfstæðisflokksins, hjáleiga hans, og Katrín, Mumu frá Brúarlandi, gjörvalt Flokkseigendafélagið og framkvæmdastjórnin samsafn þýlyndra lítilmenna. Höfnun VG merkir líka að flokkurinn sá innihaldi einungis aumingja, slefandi af borgaralegri undirmálsmennsku, sem skirrast ekki við að svíkja kjósendur sína og gera þá að fíflum fyrir allra augum. Ef flokksmenn þeir, sem enn eru til innan VG, grípa ekki inn í á þessari stundu og draga Katrínu á hornunum út úr poletisku losta- og svallbæli Íhaldsins í Valhöllu, væri best fyrir þá að gangast bara spillingu glæpasamtakanna á vald og ganga í Sjálfstæðisflokkinn.