Vegferð meintra vinstriflokka frá aldamótum til þessa dags

Halda Katrín Jakobsdóttir og þetta stórskrítna fólk í VG, að stjórnmálaflokkurinn, sem enn kallar sig ,,Vinstrihreyfinguna grænt framboð" hafi verið stofnaður til að viðhalda völdum auðvaldsflokkanna Sjálfstæðisflokks og Framsóknar og þjónusta kapítalismann og heimsvaldasinna í hvívetna? Ef þessir furðulegu stjórnmálaloddarar VG halda það í raun og veru að sósíalistarnir sem komu að stofnun flokksins hafi ætlað sér að stofna flokk, sem ætti að þá hugsjón eina að falbjóða sig til ríkisstjórnarþátttöku með hverjum sem er, þá er það auðvitað alrangt og fjarri öllum sannleika. Ef Katrín og hennar undanrennulið ætla að halda auðvirðilegri auðvaldsþjónkun sinni áfram, eiga þau auðvitað að ganga hreint fram og segja, sem satt er, að VG hafi í reynd og á bak við tjöldin, horfið með öllu og endanlega frá vinstristefnu. Þá væri heiðarlegast af þeim, að lýsa því formlega yfir, að VG sé borgaralegur flokkur, sem aðhyllist óbreytt þjóðskipulag, byggt á kapítalisma og nýfrjálshyggju.

Satt að segja er nöturlegt hvernig flokksnefnur, sem halda því að fólki að þær séu á einhvern hátt sósíalískir flokkar, sem sé vinstriflokkar, hafa hagað sér síðustu þrjá áratugina, eða svo. Fársjúkri sameiningu Alþýðubandalags og Alþýðuflokks lauk sem kunnugt er, með því að ,,afrakstur sameiningarinnar", Samfylkingin, stökk við fyrsta tækifæri í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum, Hrundstjórnina frægu undir stjórn Gjeirs Haaardý. Vinstrihreyfingin grænt framboð virtist fyrstu árin vera sæmilega vinstri sinnuð og umhverfissinnuð, en það tókst svo sem fljótt af. VG gerðist formlega flokkur efrimillistéttarfémínísta og mjög fór að bera á mikilli ríkisstjórnarsýki flokkseigendanna, Stengrims, Álfheiðar og Svavarsfjölskyldunnar, og orðrómur, þess efnis að þetta fólk vildi fyrir alla muni komast í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum fór mjög að ágerast á kjörtímabilinu 2003-2007. En það var Samfylkingin sem vann kapphlaupið um að komast upp í hjá Sjálfstæðisflokknum í það skipti.

Eftir 2007 hefir saga hinna meintu vinstriflokka verið ein sorgarsaga svika, hörmunga og ófyrirleitni. VG og Samfylking mynduðu ríkisstjórnarmeirihluta eftir Hrunið góða og endurreistu Gamla Ísland nýfrjálshyggjukapítalisma og spillingar á fjórum árum upp í hendurnar á auðvaldinu. Fyrir nú utan, að VG átti ekkert með að bjarga Samfylkingunni frá Íhaldinu eftir Hrun, það átti að leyfa Hrunflokkunum að engjast sundur og saman í þeirri snöru sem þeir sjálfir hnýttu. Þessi fjögur ríkisstjórnarár sín gerðu Samfylkingin og VG nákvæmlega ekkert, sem sýndi að þar færu vinstriflokkar. Þvert á móti gerðu þeir auðvaldinu allt til hæfis, flöðruðu upp um það eins og auðvirðileg hundkvikindi, en spörkuðu óvægilega í rassinn á alþýðufólki og róttækari vinstrisinnum. 
Nú hlýtur að vera komið að því að raunverulegir vinstrisinnar í hinum meintu vinstriflokkum (Sósíalistaflokkur Gunnarssmára þar meðtalinn)líti í eigin barm og greini kjarnann frá hisminu og kanni í alvöru sameiningu vinstriflokkanna, eftir að búið verður að vinsa ekkisósíalistana, undanrennulýðinn og lukkuriddarana frá.  

Katrín ræddi við Guðna í morgun