Þá er loks komið að Íhaldsframsókninni að sparka Þórólfi og frelsa lífið í landinu

Þá er komið að ríkisstjórninni, einni og óstuddri, að taka ákvörðun um kóvíðssóttvarnir, án möguleika á að skjóta sér bak við Þórólf og kenna honum um ákvörðunina og hvernig til hafi tekist. Í Sjálfstæðisflokkunum hafa lengi verið uppi háværar raddir um að hleypa kóvíðnum alfrjálsum og óheftum á landslýðinn. Sjálfstæðismennirnir okkar eru nefnilega stórir karlar og kerlingar með púng, sem hræðast ekki smávægilegar kvefpestir og eru á því að fréttaflutningurinn um hræðilegar afleiðingar kóvíðsins sé uppspuni og stórlygar frá rótum. Nú, Framsóknardelerantarnir eru náttúrlega á sömu nótum og sjálfstæðishetjurnar, enda er ekki lengur möguleiki á að greina þefinn í Framsóknarfjósinu frá ýldufnyknum í gullsúluðum sölum Valhallar. Eflaust munu Katrín og Swandeesý ekki hafa kjark til að mótmæla frelsisáformum Íhalds og Framsóknar þannig að innan skamms munu sóttvarnir heyra sögunni til á Íslandi.

Hitt er svo aftur annað mál hvort andskotans kovíðspestin muni taka upp á þeim fjanda að ganga enn einusinni í endurnýjun lífdaga og fylla spítala og gjörgæslur á augabragði. Og líkkistusmiðirnir hefðu ekki við að hlaupa út um borg og bý til að mæla dauð fórnarlömb kóvíðsins, sem sálast hafa heima hjá sér eða út um stræti og torg vegna fullfermis spítala- og gjörgæsludeilda. Svo mundu súrefnistólin bræða úr sér og þar með væri leikurinn búinn og þjóðin lognast útaf eins og flugur að hausti. En Íhaldsframsóknin er búin að marglofa þjóðinni, einkum atvinnurekendaþjóðinni, að frelsa hana undan sóttvörnum og það er fallegt og til fyrirmyndar að standa við gefin loforð.

Þegar frelsið er fengið verður embætti landlæknis og fautinn Þórólfur lögð niður. Það fólk skal á svarta listann í Valhöllu og aldregi fá neina atvinnu meir, að minnsta kosti ekki í þessu lífi. Og ætli Bjarniben, Áslaug Arna og sú með langa nafnið taki þá ekki fram dansskóna og taki snúning frá Ásmundarsölum norður á Húsavík og þaðan til Frans? Í lokin má geta þess að söngvaskáld Sjálfstæðismanna, hann Íhaldsbossi", hefir nú þegar samið og gefið út tækifærissönginn ,,Blárjóð með buxurnar á hælunum, hún blæs ei úr nös þótt týnt hafi hælunum og bíður í óþreyju eftir bæjarstjóragælunum". Söngur söngvaskáldsins er ágætur en titill verksins er trúlega helst til of langur.  

Þórólfur: Þrír möguleikar í boði