Æðisgengin tilþrif nýmóðins íslenskra ráðherra í útlöndum

Jæja, svo endemis krílið hann Ásmundur Einar skrönglaðist til Tékkó og kom aftur naut. Það kemur fáum á óvart. Forvitnilegra er, að Ásmundur hefir bersýnilega fallið í höndur herra Jósefs Svejk hundakaupmanns í Prag og leyft karlinn spila með sig í botn og pranga inn á sig hundi. Víst höfum vér skjalfestar sögur af örlögum manna sem glæptust á að eiga viðskipti við téðan Svejk keypt af honum hunda: Sá er verst fór út úr slíkum viðskiptum, en hann keypti sjö hunda af Svejk, varð fyrir því óláni að svelta hundaskrímslin þangað til þau réðust á hann og átu hann upp til agna. Annar náungi var rekinn í stríð útaf hundi sem Svejk hafði stolið og fært honum að gjöf.

Þá segir í greininni af hr. Daðasyni, að hann hafði farið á vellandi pilsnér fyllirí í Pilsen og gubbað þar allt út. Þá kom til kasta lögreglunnar þar úti, sem með gleðisvip á vör hrakti Ásmund slagandi og spúandi inn í næsta fangaklefa á svæðinu. Í fangaklefanum hélt fanginn áfram að kast upp milli þess sem hann söng baráttusöngva eftir gömlu Framsóknarmaddömuna. Svo fékk lögreglan leið á sönglátum fangans og fóru með hanna á lestarstöðina og keyptu miða fyrir hann í einhvern vagn, sem þaut stuttu síðar með íslenska barnamálaráðherrann eitthvert út í buskann. Reyndar var kallanganum vísað úr lestin í Budapest, því hann var þá orðinn það heilsuhraustur að hann gat farið að ota geldingatöngum að ferðafélögum sínum, en ráðherrann er, svo sem alþjóð veit, geldingatangasölumaður.

Á meðan barnamálaráðherra átti í brösum við þá tékknesku, sveif dómsmálaráðherra eins og lufsa til Parísar eftir einstaklega vel heppnað kosningaferðalag með Auðvaldsflokknum norður fyrir land. Í París vóð hún stuttpilsuð og skjálfandi inn á margfrægan veitingastað og pantaði sér þegar í stað fimm kílógrömm humars á borðið og margar flöskur af hvítvíni og kampavíni. Svo það var aungin furða þókt hún væri kampagleið þegar óviðkomandi Íslendingur kom auga á hana hálfri annarri klukkustund síðar. Þess Íslendingur ber, að hann hafi orðið fyrir áfalli er hann sá dómsmálaráðherra sitja við og háma drullusullið í sig líkt því sem hún hefði ekki fengið ætan bita í marga mánuði. - Og svo rumdi hún og ropaði eins og villihross sem hefir komist í fulla kerru af fóðurbæti og stendur á öndinni af offylli. Því má segja, að ráðherrarnir okkar hafi ekki setið með hendur í skauti síðan svindilkosningarnar fóru fram.  

Ásmundur ástfanginn í Tékklandi