Sálmurinn um öskuna og eldsvítið, Baldur, Beggó og maddömu V. Hauggs

Í poletikinni er ekki óalgengt að fólk fari úr öskunni í eldinn, eða öfugt og fari þá úr eldinum í öskuna. Dæmi um þessháttar asnaskap eru of mörg og öll óglæsileg. Þó svo að Miðflokkurinn sé kominn að fótum fram og sannarlega öskuhrúga, þá er ekki þar með sagt að einum lukkuriddara sé betur borgið í eldsvíti Sjálfstæðisflokksins en í kulnandi glæðum Miðflokksins. En slík vóru þó klunnaleg rassaköst Vígdísar Hauggs og hroðafenginn munnsöfnuður, að um síðir ærðist varamaður hennar, gjörðist flóttamaður og barst undan veðri og vindum á hriplekri byttu sinni og náði loks landi á fjörum Valhallar og gjörðist þar strax húskarl við hirðina.

Nú sitja þau ein eftir í Miðfótaflokknum klausturhneigða þau Sigmundur Davíð og Vísdís Haugkx og láta Beggó þjóna sér fyrir altari. Jomm. Það er víst það. Leiðin til Heljar liggur gegnum Miðflokkinn, klausturlifnað og kerlingaskrokka og lýkur með fullkomnum andlegum dauða í anddyri Valhallar. Og þótt Baldur einhver úr Miðfótarklaustrinu haldi í fákænsku sinni að hann eigi poletiskt framhaldlíf fyrir höndum í Valhöllu, þá má hann ekki fá taugaáfall þegar hann kemst að hinu sanna þegar ráðsmaðurinn í höllinni fer með hann í sorptunnuna. Þau eru nokkur sem hafa dáið Mammoni sínum inn í Sjálfstæðisflokkinn og hafa ekki einusinni fengið að fara í endurvinnslu, hvað þá endurnýjun.

En hvað um það. Vígdís Haukks er sigurvegari dagsins, hún mun verða beðin um að leiða lista Sjálfstæðisflokksins við næstu borgarstjórnarkosningar í Reykjavík og hún mun ekki hafa þennan Baldur einhvern með sér á framboðslista. En Beggó verður með henni á lista, - og Sigmundur Davíð. Þau eru í þann veginn að verða hólpin í dýrð Valhallar og hampa þar lífsins kórónu og leðurvængjaðir kroppinbakar Pokursins munu koma og þjóna þeim með klaustursöngvum og kolklikkuðum kerlíngum.  

Úr Miðflokki í Sjálfstæðisflokkinn