Bölið

Hún getur trútt um talað blessuð boran. Aunginn hefir í seinni tíð séð lengri raðir og aunginn hefur heldur sprautað annarri eins gommu af gromsi, jukki og glundri í eins mörg mannleg rassgöt á jafn stuttum tíma. Og allt var það til einskis, að sögn frjálshuga kóðvíðsandstæðinga, eða eigum við ekki heldur að segja kóvíðshatara. 

Gottfreð læknir hefir oftar en einu sinni prófað að sprauta fólk með þvagi. Eitt sinn var honum færður krataeðlissjúklingur, frávita af kratískum tryllingi. Í þann mann sóaði Gottfreð læknir fullri sprautu af kattarhlandi. Nú hefði mátt ætla að hinn dauðvona kratapungur hefði farið að mjálma og hvæsa áður en hann tók náfretinn. En það var öðru nær. Haldið ekki að endemið hafi farið að braggast og kattarhlandspestin sem gaus út úr nösunum fyllti hvurn krók og hvurn kima. Daginn eftir var kvikindið albata og gekk í Framsóknarflokkinn. Gottfreð laumaði sprautunál sinni býsn ofarlega í nárabót íhaldsfrauku nokkurrar, sem lengi hafði þjáðst af arðránssótt og snobbi. Það fór illa fyrir þeirri konu, því lækningin mistókst herfilega; kerlíngardjöfullinn varð öll eins og böðuð lýsi og loks hljóp hún í sjóinn. Það þókti aungin eftirsjón af þeirri meri.

Þó þókti vandast málið þegar blessuð boran tók upp á því, án nokkurs samráðs, að veita þeim í röðinni vín og vindlinga. Eftir dálitla stundu hófust drykkjulæti og ólifnaður hjá Heilsugæslunni og sjötugur karl gjörðist hjónadjöfull í anddyrinu. Spillingin er víða og nú hefir hún hafið innreið sína í biðraðir eftir kóvíðssprautum. Hvað verður næst? Ha? Ha? Gottfreð Gottfreðsson læknir er sannfærður um að kóvíðurinn gangi þjóðinni í móður stað en gangi frá Sjálfstæðisflokknum og það verði að taka því eins og það er. Þá er hætt við að komandi eldsumbrot á Reykjanesskaganum færi Garðahrepp á kaf, kaffæri hann í hrauni og ösku.  

„Við veikjumst eins og aðrir“