Jóhannes Ragnarsson

24.6.2007 | 19:18

Hinn kynhverfi nýnazisti.

Kynhverfingurinn, sem auk þess var nýnasisti, sat inni á kaffihúsi og kroppaði kruðirý ofan af sætabrauði sem hann hafði látið færa sér. Fölskvalaust og innilega hataði kynhverfingurinn útlendinga, að maður nefni nú ekki litaða ættbálka. Í jólaboði hjá ömmu sinni og afa, sagði hann stundarhátt og í allra áheyrn: -Það vildi ég amma mín, að þú hefðir notað alvöru júða í þessar gyðingakökur! Og amman varð undurglöð að heyra þessi ummæli, því sjálf var hún gömul nazistísk tík sem alla tíð hafði tilbeðið Hitlir á laun.

En víkjum aftur að kaffihúsinu þar sem vinur okkar, hinn Nationalsocialíski kynkverfingur, naut lífsins og sjálft við lá að hann væri búinn að bora sig í gegnum kaffið og kökurnar. Skyndilega og án nokkurs fyrirvara, snarast inn á kaffihúsið ægilegur blendingur, að hálfu leyti blámaður af Zúlúkaffaætt og að hálfu leyti gyðingur. Við að líta þessa feiknstafi varð kynhverfingurinn nýnazistíski gjörsamlega lémagna og leið meðvitundarlaus undir borð. Starfsstúlkurnar héldu að hann hefði fengið bráðkveddu og væri látinn. Þær hringdi þó eftir sjúkrabíl, furðu ástríðulaust að vísu, og tilkynntu andlát viðskiptavinar. Á meðan sjúkrabíllinn var á leiðinni, rifaði sá látni annað augað, en féll samstundis í dá aftur, því hið eina sem fyrir auga hans bar var nefstórt trýnið á blendingnum hræðilega. Að lokum báru sjúkramennirnir hugsjónamanninn meðvitundarlausann og fölann sem nár út í bíl og óku í brott undir blikkandi ljósum og sírenublæstri.

Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Facebook