Þvagdaunn í stigagangi.

Árum saman hafði þvagdaunn í stigaganginum valdið íbúum fjölbýlishússins ómældri raun og búsifjum. Hvernig sem skúrað var og skrúbbað upp úr serkustu sápum, gaus óþefurinn að skammri stund liðinni upp aftur, stundum tvíelleftur og erti lyktarskyn fólks, súr og svakalegur. Fór og að lokum, að hún húsið fékk eigi staðist hlutverk sitt og urðu örlög þess, að stórvélaður vinnuflokkur frá í þjónustu borgaryfirvalda braut það í mola og keyrði í brott til urðunar. Íbúarnir, sem skömmu áður höfðu lagt á flótta, var komið fyrir hist og her út um alla borg í allrahanda grenjum og rottuholum og varð mögum vistin þar daufleg og vond. Áratugum síðar játaði Arinbjörn nokkur Kolbeinsson, á banabeði, að vera valdur að óláni þessa húss og óhamingju íbúanna.