Þegar Bonnie kerling varð vitlaus í hvalaskoðunarferð.

Það var aldeilis að kerlingarhróið fór í hvalaskoðunarferð og varð vitlaus. Og auðvitað þurfti hún að skrifa grein um málið þegar hún kom heim til Ameríku og útmála hverkonar ruddakvikindi þessar íslendingsskjátur eru í vonsku sinni við hvali. Að sögn Bonnie kerlingar, en svo heitir hún að fornafni, eru hvalir þenkjandi tilfinnaríkir fjásjóðir á barmi útrýmingar af mannavöldum. Hvað kerlingarálkan hefur fyrir sér í þeim efnum má skrattinn vita, en hún viðist engan vegin gera sér grein fyrir að þessir ástúðlegu hvalir hennar eru groddaleg rándýr sem svamla um sjóinn eins og ryksugur og éta allt sem að kjafti kemur. Fyrir skömmu heyrði ég sagt af vel meinandi erlendum feramönnum sem fóru í hvalaskoðunarferð. Í byrjun ferðar hafði þetta góða fólk upp stór orð um gáfur og brjóstgæði hvala að ógleymdri fegurð þeirra. En þegar hvalaskoðunarskipið sigldi fram á háhyrninga sem voru að leika sér að því að murka líftóruna út selkvikindi með því að kasta því sín á milli, fóru að renna tvær grímur á ferðamennina. Og þegar að landi var komið lýstu þeir yfir, hver um annan þveran, að hvalir væru bölvuð illyrmi sem hefðu ekki nema gott af að lenda í skutlum hvalveiðimanna. 

Bandarísk blaðakona gagnrýnir hvalveiðistefnu Íslendinga