Hneyksli í tilnefningu til bókmenntaverðlauna !

Mikið sakna ég þess, að hin stórbrotna sakamálasaga, ,,Sjóræningjarnir," eftir dr. Lárus Ísleif Úlfsson skuli ekki hafa verið tilnefnd til Íslensku bókmenntaverðlaunanna. Það er örugglega ekki á neinn hallað, þó fullyrt sé, að sjóræningjabók dr. L. Í. Úlfsson sé lang-viðamesta höfuðrit á íslensku, í flokki fagurbókmennta, sem komið hefur út á þessari öld. Í ,,Sjóræningjunum" er rakin á hispurlausan hátt starfsemi íslenskra sjóræningja frá 1984 og hvernig þeim tóks á afburða snjallan hátt að koma landsbyggðinni á kné og stela heilli milljarðaauðlind með fagurgala, lygum, fláttskap, græðgi og miskunarleysi.

Það er þó huggun harmi gegn, að ekki-rithöfundurinn Sjón skuli hafa verið tilnefndur til verðlauna, sem þýðir að þeir sem að tilnefningum stóðu, eru ekki minna ringlaðir en blindar mýs í tómum búrskáp.

Tilnefningar kynntar

Athugasemdir

[Jóhannes Ragnarsson, 6.12.2007 kl. 12:18]

Svo er að sjá að við Stefán Karl séum ekki á eitt sáttir um höfundinn Sjón. Það er svosem gott og blessað, svo langt sem það nær. Ég verð þó að gera þá játningu, að ég hef látið mig hafa að eyða tíma í að stauta mig í gegnum tvær bækur eftir Sjón. Eftir þann lestur er ég afar sannfærður um að helsti kosturinn við þær bækur er hvesu stuttar þær eru, en það breytir engu um framúrskarandi leiðindagildi þeirra, en það er ótvírætt mikið.

Um endemið Lárus, þ.e. doktor L. Í. Úlfsson, er það að segja, að hann á ekki í neinu tilfelli skilið góða auglýsingu. Einungis vondar auglýsingar hæfa þeim skítablesa.