Fáheyrður vesaldómur

Það er meiri maðurinn þessi G. T. Corter, að geta ekki sönglað upp fáein söngvers af því hann var með einhverja skitupest í hálsinum; það mætti halda að drengurinn sé veifiskati og súkkulaðibarn sem uni sér best í baðmullarkassa. Þá var nú annað uppi á teningnum hjá honum Helga skítabeibíi, þeim ástsæla söngvara meðan hann var og hét. Ekki lét Helgi skítabeibí sig muna um að troða upp með bronkíttis og 40 stiga hita og syngja eins og engill, fólki til einskærrar ánægu. Að vísu hafi Helgi engan ,,umboðsmann" enda hafði hann enga þörf fyrir þessháttar fígúrur. En allt um það er ég smeykur um að söngferill ungherrans G. T. Corter verði aldrei barn í brók fyrr en hann hefur vanið sig á að góla með hálsbólgu, kvef og óstöðvandi nefrennsli.

Æfur út í Garðar Thór

Athugasemdir

[Sigurbjörn Friðriksson, 19.7.2008 kl. 17:47]

Hví er ekki hægt að gefa bómullarbarninu söngvatn eins og Skagfirðingarnir nota?  Þeir geta sungið í öllum veðrum við allar aðstæður - og syngja vel!

Mér er sagt að Stroh 60% þessi Austurríski útí heitt kakó, eitt stórt glas, og það er hægt að syngja hvaða lag sem er, þótt maður hafi aldrei heyrt það fyrr!

Kveðja, Björn bóndi J

[Jóhannes Ragnarsson, 20.7.2008 kl. 09:41]

Ég er ekki viss um að litlir piltar með söngnáttúru þoli skagfirskt söngvatn, ekki einusinni eina teskeið, hvað þá meir.