Nærbuxur og sokkar

Klukkan hálf sex um morguninn hafði Kolbeini loks tekist að sólunda öllu lausafé heimilisins í botnlaust svall. Þegar vertinn á kránni varð þess áskynja að veski og vasar Kolbeins væru orðnir galtómir, tók hann vingjarnlega í öxlina á Kolbeini og mismunaði honum af festu út um dyrnar og útá götu.

Nú voru góð ráð dýr. Og Kolbeinn skjögraði heimleiðis á skóm sínum jakkafötum og hvítri skyrtu einum fata, því nærbuxum og sokkum hafði glatað fyrr um nóttina.

Þegar Kolbeinn fann loks heimili sitt voru báðar útidyrnar læstar og enginn kom til að ljúka þeim upp, hvernig sem hann barði og sparkaði. Auk þess voru allir gluggar hespaðir aftur svo engin leið var að komast innum nokkurn þeirra, nema brjóta þá með sleggju.

Þegar hér var komið sögu, átti Kolbeinn einskis úrkostar annað en að ráfa útá malbikað strætið. Þar biðu hans götubörn, sem sendu honum tóninn með hávaða og æsilegum tiltektum, en fullorðna fólkið sigaði á hann hundum sem bitu hann í kálfana og sýndu sig í að míga utaní buxnaskálmar hans.

Um kvöldið strauk Kolbeinn af landi brott með útlendum ævintýramönnum, sem staddir voru í Reykjavíkurhöfn á skútu sinni.

Það var ekki fyrr en Íslands fjöll hurfu endanlega ofaní hafið útvið sjóndeildarhring, að Kolbeinn uppgötvaði að hann var bæði sokka- og nærbuxnalaus. En honum var fjandans sama, því bölvað landið með fjöllum sínum og skríl var blessunarlega horfið sjónum, en hann sjálfur kominn með sjósótt og farinn að kasta upp út yfir borðstokk skútunnar.

Allt opið í gjaldeyrismálum

Athugasemdir

[Níels A. Ársælsson., 29.11.2008 kl. 22:06]

Klaufalegt þetta með næríurnar !

[Jóhannes Ragnarsson, 29.11.2008 kl. 22:18]

Það er svo sem við því að búast en að Kolbeinn vinur okkar sjái ekki við öllum smáatriðum í góðærinu miðju, auk þess er honum eflaust fullkunnugt um tilgangsleysi þess að klæða sig í nærbuxur ,,því það er bara til þess að fara úr þeim aftur" eins og spámaðurinn mikli sagði fyrir rúmum þrem áratugum.

[Kjartan Pétur Sigurðsson, 30.11.2008 kl. 09:12]

:)