Hælismaturinn Arinbjörn

Við sem þurftum að ganga gegnum þá raun að umgangst Arinbjörn Arinbjörnsson á sínum tíma, vissum sem var, að Arinbjörn var fullkominn hælismatur; spurningin var aðeins hvaða hæli hentaði best fyrir þetta furðulega eintak. Flestir voru á því að drengstaulinn væri of heimskur fyrir vistheimili þroskaheftra. Ekki þótti heldur vitlegt að koma honum fyrir á geðveikrahæli og síður en svo væri verjandi að vista gerpið á Sædýrasafninu né öðrum gripahúsum. Niðurstaðan varð auðvitað sú að Arinbirni var ekki komið fyrir á neinu hæli og fékk að ganga laus þrátt fyrir að öllum væri ljóst að slíkt væri gjörsamlega ábyrgðarlaust.

Með árunum tókum við, sem þekktum Arinbjörn, eftir að hann var síður en svo einstakt fyrirbæri af þessari manntegund sem hann heyðri til. Á síðustu árum hefur svo keyrt um þverbak; fram á sjónarsviðið hafa stokkið Arinbirnir í kippum, svo hrikalegir að engu tali tekur. Enda hafa afleiðingarnar ekkki látið standa á sér. Þær endurspeglast víst sérlega vel í fjárlögum Alþingis fyrir árið 2009.

Tillögur um mikinn niðurskurð

Athugasemdir

[Níels A. Ársælsson., 14.12.2008 kl. 09:16]

Ertu að tala um afkvæmi Samherja ?

[Jóhannes Ragnarsson, 14.12.2008 kl. 12:14]

Eitthvað í þá áttina, Nilli. Slóðin eftir þessa þokkapilta kristallast í tveimur orðum, sem segja allt sem segja þarf: Sviðin Jörð.