Er Einar Kr. genginn af göflunum - endanlega?

Ég er farinn að halda og það í alvöru, að þessu vesalings fóki sem sýslar með ráðgjöf og ákvarðanir varðandi hámarksafla í fisktegundum sé engan veginn sjálfrátt. Ég bara hreinlega skil ekki hvernig í andskotanum sjávarútvegsráðherra og hafrólepparnir voga sér að leggja til að veiðar á loðnu verði leyfðar á næsta fiskveiðiári. Hvaða vísindi liggja að baki þessari ákvörðun? Liggja ef til vill engin vísindi til grundvallar önnur en græðgi og yfirgangur sægreifanna, sem virðast langt komnir með að leggja loðnustofninn í rúst og þar með mikilvægan hlekk í lífkeðjunni umhverfir landið? Hvaða vísindi eru það, herra sjávarútvegsráðherra, að leyfa sægreifa- og kvótafíklastóðinu að halda áfram að ganga á fæðu annarra nytjafiska, þó að mikil hætta sé á að það hafi ófyrirsjánlegar afleiðingar í för með sér fyrir lífríki sjávar við Ísland?

Oft var þörf að taka í taumana hjá sjávarútvegsráðherra, en nú er nauðsyn - meira að segja brýn nauðsyn!!! Og ef með þarf, verður hreinlega að taka taumana af manninum.

Heildarkvóti á loðnu ákveðinn 308 þúsund lestir

Frjáshyggjumaður rænir gamla konu í Vonarstræti.

Það má ganga að því vísu, að náunginn sem rændi veskinu af gömlu konunni sé grjótharður sjálfstæðisflokksmaður af frjálshyggjuskólanum. Hann er búinn að horfa upp á trúbræður sína í pólitíkinni fara ránshendi um sjó og land síðustu 15 árin og orðinn sannfærður um að ránskapur sé af hinu góða, gott ef ekki guðlegrar artar. Og auðvitað hefur manngarmurinn vilja taka þátt í frjálhyggjudýrðarverkunum og talið upplagt að fylgja sinni pólitísku sannfæringu með því að ræna aldraða konu. Svo er þessi óbótamaður vís með að hafa lagst á knén á eftir við rúmstokkinn hjá sér og þakkað Guði fyrir góðan feng og trúlega hefur hann í leiðinni beðið Drottinn Alsherjar um að blessa og varðveita Georg Búsh, Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson.  

Eldri kona rænd í Vonarstræti

Dularfullur svartidauði Vinnumálastofnunnar.

Það er dagljóst, að Vinnumálastofnun undir stjórn framsóknarmannsins Gissurar Pétursson hefur verið svo gott sem steindauð varðandi málefni erlendra starfsmanna hér á landi og ef til vill innlendra líka. Hvað að baki þessum dauða býr væri fróðlegt fyrir landsmenn að vita, ekki síst vegna þess að Vinnumálastofnun er dýrt fyrirtæki, ef út í það er farið. En ekki kæmi mér á óvart þó að hin rauverulega ástæða svartadauða Vinnumálastofunar væri af pólitískum toga - það vita svo sem allir fullvel hverjir stjórna og hafa stjórnað íslensku samfélagi samfellt í 16 ár, þar af í 12 ár með Framsóknarflokknum, lögheimili Gissurar vinnumálastofnunarstjóra.

Segir Vinnumálastofnun aldrei hafa beitt dagsektum

Doctorinn, aðstoðarhjúkkan og sjúklingurinn.

Sjúklingurinn gólaði og hrein meðan doctorinn kokkaði hann að sínum orðlagða smekk. Hljóðin voru svo hryllileg og vel heppnuð, að aðstoðarhjúkkan varð að bregða sér annað slagið á toilet til að hlægja. Þegar hún hafði hlegið nægju sína, leysti hún doctorinn af, svo hann gæti líka brugðið sér á toilet, þar sem hann hló þar til hann varð blágrár í framan og við sjálft lá að augun spýtust út úr tóftunum. Þegar aðgerðinni var lokið, var sjúklingnum gert að greiða háa peningaupphæð fyrir þjónustuna, auk þess sem honum var sagt að mæta aftur eftir viku. - Þá verður sko ekki minna fjör, hvíslaði doctorinn að aðstoðarhjúkkunni. Svo klossknúsuðust þau á meðan sjúklingurinn skakklappaðist fram ganginn án þess að vita í þennan heim né annan.

Spaðsaltaður flækingur er herramannsmatur, segir kunningi minn ...

Ekki verður á þann 19 ára í Vínarborg logið, að hann sé vandætinn, með öðrum orðum, matvandur. Úr því sem komið er, leikur fólki nú mest forvitni á að vita hvernig ungi maðurinn hafi matreitt samborgara sinn. Nú hefur neysla fólks á mannakjöti verið smáum stíl hingað til, ef frá eru taldar sögusagnir um trúboðaát blámanna einhvers staðar á hjara veraldar, svo fátt er við að styjast þegar kemur að hantéringu á mannakjöti til almennrar neyslu. Kunningi minn, matmaður mikill og sælkeri, hringdi í mig þegar hann hafði frétt af matreiðslumanninum í Vín og sagði mér í óspurðum fréttum, að hann teldi langlíklegast að vínarstrákurinn hafi borðað vin sinn spaðsaltaðann, því að spaðsaltaður flækingur væri sannkallaðaur herramannsmatur ef rétt væri að farið. Um meðlæti kvaðst hann ekki vilja fjölyrða, en það kæmi sér þó ekki á óvart ef hann frétti að strákurinn hefði drukkið rósavín með til að skola kunningja sínum niður. 

Grunur um mannát í Austurríki

Aumingja blessuð fjölskyldan.

Aumingja blessuð fjölskyldan að þurfa að lenda í þessum andskota. Og sígarettustubbar um allt ... kanske í blessuðu hjónarúminu líka? Og hvaða værðmæti hafði rakkarapakkið á brott með sér úr húsinu? Skildu helvískir dárarnir lyfjanotkunartólin eftir sem greiðslu fyrir vermætin sem horfin eru? Hvað verður svo um þessa fjölskyldu? Það getur hver maður séð, að það er ekki hrist fram úr erminni að komast í gegnum svona erfiðleika áfallahjálpalaust. Og hvaða gagn getur fjölskyldan svo haft af tólunum sem brúkuð eru til lyfjanotkunar?  

Ljót heimkoma fjölskyldu í Garðabæ

Þrælahald á Kárahnjúkum ber að rannsaka en ekki að þegja í hel.

Það er ekki laust við að maður sé orðinn dálítið hugsi yfir þessum undarlega barbarisma sem virðið hafa viðgengist í starfsmannamálum á Kárahnjúkasvæðinu. Ekki er annað að sjá en að alskonar óféti í líki atvinnurekenda hafi fengið að komast upp með háttalag gagnvart verkafólki, sem líkist einna helst meðferð á þrælum áður fyrr. Það er vægast sagt mjög merkilegt, að svona vinnubrögð hafi fengið að líðast. Því er t.d. algjörlega ósvarað hversvegna verkalýðsforustan og Vinnumálastofnun hafa verið eins lin og drullusokksleg gagnvart þrælahöfðingjunum á Kárahnjúkum og raun ber vitni. Það mætti halda að kárahnjúkadæmið hafi verið svo heilagt, að sjálfsagt hafi verið að líta framhjá þrælahaldinu og ómennskunni þar. Ég get ekki séð annað, en full ástæða sé til að rannsaka þennan þátt virkjunarframkvæmdarinnar af fullum þunga og einurð því þarna er greinilega um að ræða svatan blett í sögu þjóðarinnar, sem kemur ekki til með að verða geðslegri þrátt fyrir auðsjáanlega viðleitni þeirra sem ráðin brugga til að stinga honum undir stól í þeirri von að hann gleymist. 

Kjör sumra starfsmanna ekki í samræmi við samninga

Fyrirburður í hænsnakofanum.

Hænsnunum gekk afleitlega að skilja Guðbrand eiganda sinn þegar hann kom drukkinn til þeirra í kofann. Einkum urðu þær undrandi þegar hann gerði sér lítið fyrir og sofnaði undir prikum þeirra og tók til við að hrjóta svo ofboðslega að þeim kom ekki dúr á auga alla liðlanga nóttina. Um morguninn þegar Gubrandur vaknaði varð hann ævareiður og sparkaði í hanann og hótaði að hálshöggva hænurnar því þær höfðu ekkert verpt um nóttina. Það þarf ekki að taka fram að Guðbrandur er kapítalisti og virkur í Flokknum.

Ekki prest ...

Grindvíkinga vantar ekki prest, þeir hafa Guðberg Bergsson rithöfund. En um fram allt þurfa Grindvíkingar, eins og aðrir landsmenn, að losna við hið mafíska kvótakerfi í fiskveiðistjórnun.

Fjórir sóttu um Grindavíkurprestakall

Aumingjaskapur eykst til sjós.

Ég hef nú bara sjaldan eða aldrei, heyrt af öðrum eins vesaldómi; að rjúka í land þó að einhver stingi sig á öngli ! Þvílík smán ! - þvílík hnignun ! - þvílíkur aumingjaskapur ! Í mínu ungdæmi hefði engum skipstjóra dottið svona erkifirra í hug. Þegar ég var til sjós, einhvern tímann á síðustu öld, kom stundum fyrir að menn fengju öngul í gegnum fingur eða hendi. Við þessháttar óhappi var ævinlega brugðist á paktískan hátt, með því að fjarlæga öngulinn með viðeigandi verkfærum, svo sem klípitöng, naglbít og járnsög. Stundum kom fyrir að krókurinn var svo þrælslega fastur í beini, að venjuleg ráð dugðu ekki sem skyldi og var þá farið með viðkomandi niður í vélarrúm og höndin á honum sett í skrúfstykki meðan önglinum var kippt úr. Síðan hélt hinn slasaði áfram að vinna eins og ekkert hefði í skorist. Skipstjóri sem hefði farið í land úr miðjum róðri af þeirri ástæðu einni að öngull stæði fastur í háseta, hefði hér á árum áður verið tekinn úr umferð og færður í umsjá geðlækna. 

Festi öngul í fingrinum