Jafnréttismál karla og kvenna á skynsemisgrundvöll, takk.

Merkileg frétt atarna og skýst reyndar, að mínu mati, eins og skrattinn úr sauðarleggnum fram á sjónarsviðið. Ekki það að mér hafi ekki flogið í hug, að upp kynnu að rísa einhver karlréttindasamtök til mótvægis við hina kostulegu fémínístaumræðu sem geysað hefur hin síðari ár og komið hefur mörgum til að velta vöngum og jafnvel skella upp úr á köflum. Satt að segja hefur mér stundum fundist á umræðunni, að karlar og konur væru tvær aðskildar dýrategundir, þó af spendýrastofni. Herskáar fémínístakvinnur, með Atla Gíslason lögmann í eftirdragi, hafa látið að því liggja, að best færi á að úthýsa karlkyninu alfarið úr mannlegu samfélagi þar eð það óþverrakyn hefði með sér leynisamtök, einhverskonar mafíu, sem hefði þann starfa að halda konum niðri á öllum sviðum, ekki síst þegar kæmi að stöðuveitingum sem heyra yfirstéttinni til. Auk þess eru fémínístafrömuðir mjög á því að karlpeningurinn sé til hópa menningarsnauður, ofbeldisfullur, nauðgunargjarn, tillitslaus og sálarlaus. Þá hafa blessaðir fémínítarnir gert sér hægt um vik og sölsað undir sig orðið ,,jafnrétti", þrengt merkingu þess til muna, þannig að í þeirra munni þýðir orðið ,,jafnrétti" aðeins ,,jafnrétti milli kynja" og ekkert umfram það.

Mín bjargfasta skoðun á margumræddri kynjaumræðu er, að hún fari fram á skynsemisgrundvelli þar sem gengið er út frá því, að karlar og konur séu sama dýrategundin og að einstefnupólitík annars kynsins sé kanske ekki jafn þörf og æstir yfirstéttarfémínístar hafa látið í veðri vaka.

 

Karlar ræði „karlréttindamál“

Lífsgleði á elliheimili.

Á tíræðisaldri var Kolbeinn Kolbeinsson orðinn svo snakillur, að til fullkominnar hörmungar mátti telja og fengu þeir sem á vegi hans urðu, iðulega að þola andstyggð og smán af hans hálfu - ekki síst hans nánustu, afkomendur hans. Allt það fólk titlaði hann hórúnga, aumíngja, fituhlúnka og skattsvikara. Sá gamli Kolbeinn hafði sem sé í elli sinni uppgötvað ,,stóru blekkinguna." Honum taldist til, að hann hefði í liðug níutíu ár tórt til einskis, umvafinn skítapakki á alla kanta. Og væri hann ekki orðinn svona helvítisdjöfull sjóndapur myndi hann draga fram gömlu tvíhleypuna og skjóta eitthvað af þessum óþjóðalýð, þó ekki væri til annars en að kvitta fyrir skömm sína á honum. Svo kom leiðinlega kerlingin og leiddi hann til sætis í matsal elliheimilisins. Þetta fólk ætlaðist líka til þess að hann æti þennan nýtísku mat, hver ættaður er frá Ítalíu, Mexíkó, Indlandi og fleiri slíkum fátæktarbælum. Hann, Kolbeinn Kolbeinsson, sem hafði á sinni tíð verið gildur bóndi til landbúnaðar og útvegs, skyldi fyrr dauður liggja og fara í gröfina en að bragða svo mikið sem örðu af þessum óþverra. Þess í stað heimtaði hann skyr, saltfisk, magál, hákarl, brennivín og þykkan hrísgrjónavelling. - Við eldum ekki svoleiðislagað hér, sagði leiðinlega kerlingin og leysti hljóðlega vind. En þrátt fyrir háan aldur, sjóndepru og handskjálfta, reit karl margar blaðagreinar þar á elliheimilinu, sem þóttu svo mergjaðar, sumar hverjar, að ritstjórar þorðu ekki að birta þær. Undantekningarlaust snerust greinar þess gamla um eitt meginþema, einhvernveginn svo hljóðandi: ,,Við sem hörðum höndum byggðum upp undir rassgatið á þessu endemis fyrirbæri sem kallar sig nútímafólk, ætluðumst ekki til að það temdi sér þann lífsmáta sem raun ber vitni. Úrkynjun, öfuguggaháttur, skrílslæti og leti eru boðorð dagsins hjá þessu auma hyski, sem étur útlenskan drullujafning í hvert mál og dælir þar á ofan í sig eitri sem það fær hjá læknum og öðrum dópsölum, en fúlsar við þjóðlegum réttum ávið borð  signa grásleppu, súran blómur og herta þorskhausa, og foraktar þar á ofan guðsótta og góða siði. 

Góð skemmtun þrátt fyrir Aðila.

Þokkalegir andskotar þessir Aðilar, sem eru á þjóðhátíðinni í Eyjum. Eins og fram kemur í viðkomandi frétt voru Aðilar með svo illskeytt uppistand í Dalnum, að gæslumennin réðu ekki neitt við neitt og máttu kalla út lögreglu sér til aðstoðar við að hafa hemil á þeim. Síðar um nóttina tók svo einn af Aðila-frændum upp á því að kokgleypa heróín eða hass, eða ... allavega eitthvert fíknilyf, fyrir framan trýnið á lögreglunni. Svo voru þrír úr frændgarðinum Aðilum teknir og læstir inni í fangageymslu.

Og af þessu má sjá, að allt fór vel fram á þjóðhátíð í Eyjum og allir skemmtu sér hið besta. Þó má kanske segja, að allir hefðu skemmt sér enn betur ef helvítis Aðilarnir hefu ekki lagt leið sína til Vestmannaeyja. En þeir hefðu þá sennilega farið til Akureyrar í staðinn.

Erill og ölvun í Eyjum

Tuttuguogfimm kerta konan.

Tuttugu og fimm kerta konan kallaði á krakkana út um eldhúsgluggann. Út um sama glugg lagði svo ógeðslega stybbu af soðýsu að krakkarnir brettu upp á trýnin og klóruðu sér í atturendunum. Í sömu andrá kom húsbóndinn vagandi af salerninu, fölur á vangann, órakaður, augun rauðþrútin. Á eftir honum næddi pest sem blandaðist saman við soðýsuþefinn. Þegar börnin komu inn, runnu þau öll ínn á klósett og læstu að sér. Elsta stelpan gróf sig á kaf ofan í óhreinataushauginn og kom upp aftur með stóreflis landabruggsflösku í lúkonum. Síðan staupuðu börnin sig vel og vandlega. Að svo búnu sökkti elsta stelpan flöskunni aftur ofan í óhreinataushauginn. Því næst hófst sameiginlegt borðhald allrar fjölskyldunnar þar sem soðýsan var étin upp til agna með kartöflum, hamsatólg og tómatsósu. 

Undir sænginni.

Um nóttina laumaði krakkinn inyflum úr stórum þorski undir sængina hjá móður sinni að henni sofandi. Um morguninn, þegar konan vaknaði varð henni ekki um sel er hún fann fyrir einhverju gummsumslummsi um sig sjálfa, sem og í sænginni og lakinu. Allan daginn nötraði hún af angistarhræðslu því hún þorði ekki fram úr rúminu og því síður þorði hún að kíkja undir sængina. Um kvöldið var henni allri lokið.

Hugsjónabálið slökkt.

Gamla Framsóknarkempan sá í gegnum skrárgatið, hvar sonur hans, þessi ósvífni taðgöltur, henti síðasta tölublaðinu af Tímanaum, málgagni Framsóknarflokksins, til hliðar við klósettskálina og meig yfir það. Síðan slæmdi ódrátturinn annarri löppinni frekjulega í niðurlægt og hjálparvana blaðið og klessti það hlandsósa út í vegg. Gamli maðurinn, sem ekki gat horft upp á meiri helgispjöll, staulaðist fram í stofu og lét sig líða eins og slytti oní hægindastólinn sem Framsóknarfélagið hafði gefið honum þegar hann varð sjötugur. Hann titraði svo mikið, að hann gat ekki með nokkru móti opnað tóbaksdósina sína. Þegar sonurinn kom fram að loknum salernisathöfnum sínum lék ísmeygilegt glott m varir hans. - Jæja pápi minn, sagði hann ofur blíðlega, - þá er nú víst loksins búið að slökkva hugsjónabálið. En betra er seint en aldrei, eða er það ekki pápi minn? Að svo mæltu fór sonurinn leiðar sinnar til að gæta að heilsu hlutabréfa sinna.

Gott hjónaband.

Þegar hún lyngdi aftur svínsglyrnunum varð honum órótt, því hann skynjaði ofur vel hvað í vændum var og til hans friðar heyrði. Og þegar hann fann skugga hennar steypast yfir sig, bað hann til Drottins Guðs síns á sama hátt og hinn dauðadæmdi gerir á höggstokknum. Svo reið þetta yfir hann eins og kolgrár brotsjór, og hann skynjaði sig sem viljalaust verkfæri í úthafsfárviðri og byl. Þegar slotaði og hann komst aftur til sjálfs sín, fannst honum hann vera flakaður og fláður, þæfður og mulinn. Útundan sér sá hann svo þetta ofboð liggjandi eins og dauðan hval. Og hann velti sér frammúr og skreið fram í stofu. Með þessu áframhaldi mundi hann varla þurfa að kvíða því að kemba hærurnar - en hann átti ekki undankomu auðið, úr því sem komið var. 

Það ber að leysa Sjálfstæðisflokkinn upp.

Þessi frétt bendir ótvírætt til þess, að auðvaldið sé á fullu við að undirbúa sig í að hremma orkufyrirtæki landsmanna. Stjórnmálaarmur auðvaldisins, Sjálfstæðisflokkurinn, telur eflaust að leiðin til að ræna orkufyrirtækjunum sé greið, þannig að umsvif peningaflanna á þessi sviði ætti svo sem ekki að koma á óvart. Og ekki er að sjá að hin nýja eign Sjálfstæðisflokksins, Samfylkingin, sé nokkur Þrándur í Götu einkavirkjunaráforma frjálshyggju- og peningalýðsins, nema síður sé - eða hvað?

Það skynsamlegast í stöðunni nú væri að leysa Sjálfstæðisflokkinn upp og banna starfsemi hans með lögum. Sjálfstæðisflokkurinn er nefnilega ekki neinn venjulegur stjórnmálaflokkur í venjulegum skilningi, heldur hagsmunatæki spilltrar atvinnurekendaklíku og forhertra fjármagnsafla.

Geysir Green kaupir Jarðboranir á 14,3 milljarða króna

Múlavikjun, Sjálfstæðisflokkurinn og stórfelld minja- og náttúruspjöll.

 

Ég held að best sé að halda því til haga, af gefnu tilefni, að Múlavirkjun er eitt af þessum miður geðslegu dekurverkefnum Sjálfstæðisflokksins. Markmiðið sýnist mér fyrst og fremst vera, að greiða fyrir innrás einkavæðingar í virkjana- og orkubúskap þjóðarinnar, sem fram að þessu hefur verið sameign fólksins í landinu. Og þegar slíkt er á dagskrá er ekki til siðs að fara varfærnum höndum um eitt eða neitt. Duglegir sjálfstæðismenn á ríkisspenanum láta ekki fornminjar eða annað gamalt rusl stöðva sig þegar peningahugsjónin er annars vegar.

Það væri annars verðugt verkefni fyrir glöggt fólk, að taka saman, svona eins og tuttugu ár aftur í tímann, lista yfir öll dekurverkefni sjálfstæðismanna þar sem þingmenn og ráðherrar Sjálfstæðisflokksins ásamt opinberu fjármagni hafa komið við sögu.

Óskráðar fornminjar fóru undir vatn

Kvótakerfið í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Það hefur sýnt sig hvað eftir annað í skoðanakönnunum, að íslenska þjóðin er að miklum meirihluta andvíg núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi. Niðurstöður þessara skoðunarkannanna koma svo sem engum á óvart, myndin sem blasir við landsmönnum af aðförum stjórnvalda og útvegsmanna í þessum málaflokki er svo himinhrópandi, að fáum fær dulist hvað þarna er á ferðinni í raun og veru. Og þar sem um það bil þrír fjórðu landsmanna eru á móti kvótakerfinu og vilja það burt, ætti Alþingi að sjá sóma sinn í því að leggja þetta mál í dóm kjósenda sjálfra og efna til þjóðaratkvæðagreiðslu um það. Það sér náttúrlega hver heilvita maður, að jafn mikilvægt mál fiskveiðistjórnun er ekki forsvaranlegt að reka ár eftir ár með stjórnvaldsofbeldi, þvert gegn vilja u.þ.b. 75% þjóðarinnar.

Það er því ekki eftir neinu að bíða lengur með að láta þjóðina sjálfa kjósa beint um hið illræmda fiskveiðistjórnunarkerfi. 

Meirihluti Íslendinga óánægður með núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi