Yfirnáttúrlega mikið rusl

Hvernig þjóðin fór að því að kjósa svona mikið af rusli á þetta 25 manna stjórnlagaþing er með öllu óskiljanlegt og það svo hastarlega að manni detta í hug orð eins og ,,yfirnáttúrlegt" og ,,kraftaverk." Það er þó ekki fyrir að synja, að Íslendingar hafa hin síðari ár verið að færa sig uppá skaptið við að kjósa rusl og ræxni í prófkjörum, forvölum og til alþingis, að ógleymdum ósköpunum sem farið er að kjósa í sveitarstjórnir. Ef fram fer sem horfir, og þjóðin heldur ótrauð áfram að bæta í kosningaafglöp sín, segir sig sjálft að kosningar leggjast af  af sjálfu sér.

25 kjörin á stjórnlagaþing

Hvalreki - fagnaðarljóð

Unnur Brá, guggin og grá,

gengur mjög í hringi.

Rennur blá, tuggin á tá,

taðfluga sveitt á þingi.

Unnur Brá varaformaður Heimssýnar

Verkalýðsforstjórar setja upp leikrit

Það stórbrotið, svo ekki sé meira sagt, að fígúrurnar í fararbroddi Starfsgreinasambandsins skuli á þessum tímapunktir, þegar flest eða allt er í kaldakoli í þjóðfélaginu, ætla að stökkva fram með kröfugerð uppá að lágmarkslaun fari yfir 200 þúsund krónur á mánuði. Þetta sýndarmennskuflan verkalýðsforstjóranna, sem láta verkafólki borga sér 600 - 800 þúsund á mánuði og jafnvel þaðanaf meira, sýnir sennilega betur en flest annað hverskonar skítseyði eru þar á ferð. Hvernig stendur t.d. á að umræddir verkalýðsforstjórar fóru ekki fram á mannsæmandi lágmarkslaun á ,,góðærisárunum" miklu? Hvernig dettur þessum vitleysingum í hug að hægt sé að ná fram slíkri kröfu nú?

Auðvitað meina Kristján úr Keflavík, Björn einingardraugur á Akureyri og Skúli Thor ekkert með 200 þúsunda kröfugerðarfjasi sínu. Af þeirra hálfu er krafan um 200 þúsundin einungis auðvirðilegt leikrit þar sem markmiðið virðist vera hjá höfundunum að slá sig til riddara með því að spila með verkafólk, - einn ganginn enn.

Svei ykkur auðvirðilega auðvaldshyski. 

Lægstu laun yfir 200 þúsund

Geymi sjálfum sér allan þvætting

Alltaf verð ég jafnhissa á fjölmiðlum sem eru svo illa staddir að láta sig hafa að vitna í þvættinginn í Sigurði Kára og annarra frjálshyggju stagkálfa af viðlíka tegund. Því satt að segja er ekki meir að marka yfirlýsingar þessara cocopuffsdrengja og hugðarefni en rausi langdrukkinna óreiðumanna; í því ljósi myndi enginn sómakær fjölmiðill éta upp eitt einasta orð sem Siggi Kári og hans líkar láta frá sér fara. Hugleiðingar Sigurðar Kára um hvort lítil þátttaka í stjórnlagaþingskosningum sé áfall fyrir Jóhönnu Sigurðardóttur eða einhverja aðra, er einfaldlega þvættingur sem Sigurður Kári á að geyma sjálfum sér, hvað þá að virðulegur fjölmiðill eins og Morgunblaðið sé að opinbera tækifærisóra þessa lítilsiglda frjálshyggjudrengs eins og um stórmerkilega heimsfrétt sem varðar allt mannkyn sé að ræða.

Kosningaþátttakan áfall fyrir Jóhönnu

Gvendur Gunnars í rafmagninu er enginn smákalli og eðjót

Gvendur Gunnars í rafmagninu lætur ekki að sér hæða fremur en fyrri daginn. Nú ætlar þessi sýndarmennskukauði að einhenda sér í það með Vilhjálmi vini sínum Egilssyni og atvinnurekendum að ná dulítið meira af aurum af launafólki inní lífeyrissjóðina fyrir auðvaldið að gambla með. Svona leikrit með kjarasamninga og meiri peninga í lífeyrissjóði er sérlega nauðsynlegt ef koma skal í veg fyrir að vinnandi verkafólk falli ekki úr hor. Þetta vita Gvendur Gunnars, Kristján úr Keflavík, Gylfi Arnbjörns, Vilhjálmur Egilsson og Þór Sigfússon manna best, og því eins gott fyrir heimskan verkalýðinn að hlýta leiðsögn þeirra í hvívetna svo allt fari nú vel að lokum.

Og það skulu menn vita, hafi þeir ekki gert sér grein fyrir því, að Gvendur Gunnars í rafmagninu er enginn smákalli og eðjót; hann er einn af þessum merkilegu af Þríhrosstegundinni og fer fyrir ,,stéttarfélagi" elektrónískra ehf.-kalla í bland við fáein rafmenni sem ekki hefur enn hlotnast ehf nafnbót. En hvort Gvendur þessi hefur heyrt minnst á verkafólk veit ég ekki, tel það reyndar ólíklegt eins og í pottinn er búið.

Ræða jöfnun lífeyrisréttinda

Hryllilegur sjúkdómur fær að grasséra í Kópavogi

Einelti er hryllilegur sjúkdómur sem getur lagst þungt á taugakerfi fólks og almenna heilastarfsemi. Þeir sem haldnir eru þessari veiki, að leggja aðra í einelti, eru gjarnan svo illa á sig komnir að þeir geta með engu móti samlagað sig heilbrigðu samskiptaformi mannlegs samfélags. Auk þess er eineltisveiki smitandi sjúkdómur og gegn henni duga engin apótekaralyf.

Gróft dæmi um hömlulausa eineltisveiki er framkoma Kópavogsbúa við sinn besta mann, Gunnar I. Birgisson, fyrrverandi borgarstjóra Kópavogs. Fyrst réðust Sjálfstæðismenn í Kópavogi gegn sínum manni, hröktu hann úr borgarstjóraembætti og vildu í kjölfarið ekki kjósa hann í fyrsta sæti framboðslista Sjálfstæðisflokksins. Þá tóku almennir kjósendur í Kópavogi við og felldu hinn farsæla meirihluta Framsóknaríhaldsins og leiddu til öndvegis einhverkonar afbrigði af úrkynjuðu Krataíhaldi. Og nú síðast berast fréttir af því að úrkynjaða Krataíhaldið hafi neitað Gunnari I. fyrrverandi borgarstjóra um aðstoð við gerð fjárhagsáætlunnar fyrir Kópavog. Það fylgir og hinni óhugnarlegu frétt, að Sjálfstæðismenn í bæjarstjórn Kópavogs styðji tiltæki úrkynjaða Krataíhaldsins gegn Gunnari I. með ráðum og dáð og neðanbeltisháðsglotti á vör. Einelti þessara andstyggilegu aðila er auðsjáanlega algjört og hömlulaust. 

„Valdníðsla af verstu sort“

Frámunalega svívirðilegur munnsöfnuður

Mig, ásamt þúsundum annarra landsmanna, rak svo sannarlega í rogasans þegar fréttir bárust af frámunalega ósmekklegum munnsöfnuði kvenpersónunnar Sigríðar Ingibjargar Ingadóttur, sem ku vera alþingismaður, í garð Jakobs Valgeirs Flosasonar og Halldórs Ásgrímssonar. Talsmáti Sigríðar Ingibjargar um téða heiðursmenn er með þeim hætti að full ástæða er til að skrubba trantinn á henni að innan uppúr grænsápu, eins og gert var við blótsama og klámfengna smásveina í eina tíð. Ég vil í framtíðinni frábiðja mér kjafthátt og ruddalega orðnotkun alþingismanna í sama dúr og Sigríður Ingibjörg hefur gert sig seka um. Orðljótar krataskjátur hækka ekki í verði þótt þær ráðist með offorsi og hreðjaspörkum á annálaða dugnaðarmenn eins og Halldór Ásgrímsson og Jakob Valgeir Flosason.

Sagði þá vera drullusokka

Jóhanna stendur sig mjög vel

Mikið þó andskoti tekur Jóhanna okkar Sigurðardóttir sig vel út með Merkelkerlingunni þýsku á myndinni sem tekin var af þeim á leiðtogafundi glæpasamtakanna NATO. Þá er yfirlýsing íslenska forsætisráðherrans ekkert slor, en samkvæmt frétt mbl.is gerði Jóhönnugarmurinn okkar sér hægt um vik lýsti yfir sérstakri ánægju með aukna áherslu á pólitísk samráð og eflingu borgaralegra uppbyggingar innan bandalagsins. Reyndar hef ég enga trú á að Jóhanna hafi nokkra hugmynd um hvað það er sem vekur henni svo gífurlega ánægju varðandi ,,pólitísk samráð og eflingu borgaralegrar uppbyggingar" hjá glæpafélagsskapnum. Hinsvegar eru Merkelkerlingin og Jóhanna Sig gegnheilar íhaldsmublur, sem passa uppá fyrir sína rassa, að auðvaldið og burgeisastéttin haldi sínum völdum og forréttindum gagnvart verkafólki og öreigum.   

Jóhanna ánægð með aukið samráð

Þegar Búdda var og hét í gamla daga

Það var naumast að Barrakkur skoðaði 93 tonn af Búdda, karlaumingjanum svorna. Ég man eftir Búdda frá því í gamla daga þegar hann var háseti á netabát á vetrarvertíð við Breiðafjörð. Í landlegum var Búddi einlægt langfyllstur af öllum og voru þó ekki neinir veifiskatar í brennivínsnautn í verinu um þær mundir. En alltaf var kallinn samt öðrum hressari þegar komið var á miðin, tók í nefið og hló manna hæst og reif þorskinn úr netunum á við fjóra. Ég frétti síðast af Búdda að hann væri sestur að á dvalarheimili aldraðra sjómanna þar sem styttir sjálfum sér og öðrum stundir með því að segja mergjaðar sögur af sjálfum sér á milli þess sem hann er að eltast við kellingarnar á elliheimilinu. Það er því vel við hæfi að Japanir skuli hafa reist styttu af þessum íslenska sjómanni til að sýna Barrakki bandaríkjaforseta og konu hans.

Obama skoðaði Búddastyttu

Þeir ætla ekki að láta sér segjast

Því miður eru engin merki uppi um að hinir svokölluðu ,,listamenn" séu að komast til ráðs og rænu, um það vitnar þessi ,,opni dagur" í ,,Listaháskóla Íslands" rækilega. Þessi grátlega staðreynd er því raunarlegri, að ekki eru nema liðnar nokkrar vikur frá því að ,,listamönnum" var ráðlagt að hætta öllu bulli og fara vinna heiðarlega vinnu eins og annað fólk í stað þess að vera einlægt á snöpum eftir peningalegum styrkjum frá hinu opinbera. Það mun öllum málum sannara, að styrkjasníkjandi listmenni væru betur komin við nauðsynleg störf í grútarbræðslum LÍÚ greifanna og í kerskálum álfíklanna en að lifa endalausu betlilífi og gera kröfur um að vera haldið uppi á skattfé almennings fyrir að klína málningarklessum á striga eða reka upp nágaul og önnur öskur og hávaða undir því yfirskyni að vikomandi hljóð sé tónlist. Nei, þessum hundakúnstum verður að linna, ríkissjóður verður að fá að vera í friði fyrir fólki sem stundar klessuverk og hljóðmengun en nennir ekki að vinna fyrir sér eins og heiðarlegt fólk - í Sjálfstæðisflokknum.  

Kynntu starfsemi Listaháskólans