Drottinn blessi varðsveit stjörnusýslumannsins

Það ætla ég að vona innilega til Drotins Guðs Almáttugs, að pissupólísar á borð við þann rússneska Alexei Isakov fyrirfinnist ekki í röðum íslenskra lögreglumanna.

Einkum og sér í lagi bið ég almættið um að slíkur hlandprestur leynist ekki í hinni fræknu varðsveit stjörnusýslumannsins Stones á Selfossi, því nóg hefur sá merki störnusýslumaður á sinni könnu í andstreymi lífsins að hann þurfi ekki að kljást við lögregluþjóna sem gera sér að leik að míga berrassaðir á gólf embættisins.

Nú minnsit ég allt í einu Hálfdáns lögregluþjóns sem pissaði ævilega inná gólf fangaklefanna á sinni stöð ef fangar voru þar fyrir. Og ef fangi dirfðist að finna að þessu framtaki Hálfdáns, læsti hann krumlu sinni fumlaust í fangann og velti honum eins og bandhnykkli uppúr pollinum á gólfinu og hótaði honum í leiðinni með mun róttækari refsingu ef hann héldi ekki kjaftinum á sér saman.

„Lögreglumaðurinn pissandi" er hættur

Húmar að hinsta kvöldi í ævi flokks

Ósköp held ég það verði dapurt á Landsfundi VG, sem halda á í mont- og snobbhúsinu Hofi á Akureyri í haust, enda yfir fáu að gleðjast á þeim bæ. Steingrímur mun að sjáflsögðu grobba sig af vel heppnaðri einkavæðingu bankanna og öðrum þrifnaði í þeim dúr, hjóla smávegis til málamynda í Sjálfstæðis- og Framsóknarmenn og gera mikið úr krafti sínum og dugnaði við ógurlega erfiðar aðstæður. Að svo búnu mun hinn mikli framsóknarforingi og kapítalisti láta fundarmenn kjósa hann sjálfann, ásamt valinkunnum flokkseigendum, búrtíkum, dekurdýrum og undanrennuprumphænsnum í stjórnir og ráð og slíta síðan fundi við eindæma undirtektir.

Eftir landsfundinn mun andlaus eyðimerkurganga taka við í lífi VG, uns þessi svikni og smáði flokkur geyspar golunni, uppþornaður eins og marglytta, á strönd hinnar kapítalísku úrkynjunnar og spillingar.

 

Landsfundur VG í október

Ferðamenn ævareiðir bílaleiguforkólfum

Ferðamenn, sem þurft hafa að komast leiðar sinnar yfir þá illræmdu Múlakvísl eftir að brúna tók þar af, eru ævareiðir bílaleigumönnum fyrir slóðahátt og aumingjaskap. Ferðamaðurinn Indriði handreður kveðst innilega hneykslaður á að eigendur bílaleigufyrirtækja skuli ekki hafa drullast til að ferja bíla yfir vatnsfallið fyrr en nú undir kvöld. - Þessir aumu þorparar hafa skaðað mig um milljónatugi með sljóleika sínum og gunguhætti, segir Indriði handreður, sem átti það erindi austur á land í gær að finna kvenmann sem hann á vingott við. Hann hefur nú falið lögmanni sínum að höfða mál á hendur bílaleigumönnum. Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri tekur í sama streng Indriði, en bætti því við að allt þetta væri þó fyrst og fremst ríkisstjórninni að kenna. Ennfremur kvaðst hann agndofa á því að kraftakarlinn Jón Gunnarsson þingmaður Sjálfstæðisflokksins skuli ekki enn vera mættur á staðinn til að bera bifreiðar manna á bakinu yfir Múlakvísl eins og hann hafði verið búinn að lofa.

Ferja bílaleigubíla yfir

Lagði til að Herjólfi yrði siglt upp Múlakvísl

Það er þriflegur andskoti fyrir sjálfstæðishetjur eins og Árna Johnsen, Jón Gunnarsson og framsóknarkurfinn Sigurð Inga Jóhannsson ef ríkisstjórninni tekst að smíða nýja brú yfrum Múlakvísl fyrr en áætlað hafði verið. Þessháttar frammistaða stjórnarinnar gæti hæglega stórskaðað fyrrnefnda þrjá heiðursmenn.

Það er því full ástæða til að hvetja þá bakkabræður, Árna, Jón og Sigurð til frekari dáða við að verða á undan ríkisstjórninni að byggja brú yfir bölvaða sprænuna atarna. Í hádeginu máttum vér landsmenn meðtaka áform herra Johnsen um að raða saman nokkrum gámum yfir kvíslina, sem bifreiðar myndu síðan aka um á harðaspretti. Áður höfðu Jón kaldi og framsóknarkurfurinn viðrað athyglisverðar hugmyndir um allrahanda ferjumennsku í munkhásenstíl. Mér hefur verið sagt að Jón Gunnarsson sjálfstæðishetja hafi m.a.s. lagt til að Herjólfi vestmannaeyjaferju yrði tafarlaust siglt upp Múlakvísl og látinn ferja fólk og bíla milli árbakka allt hvað af tæki svo ferðamannaiðnaður legðist ekki af á Íslandi.

En nú er sem sé að koma á daginn, að ekki er ein báran stök hvað varðar ófarir sjálfstæðisgarpa og framsóknarkurfa, því Ögmundur kommúnisti Jónasson innanríkisráðherra virðist ætla að verða á undan bakkaræðrunum að brúa Múlakvísl.  

Brú tilbúin fyrr en áætlað var

Hræðileg mistök fréttamanns

Það vekur sannarlega furðu, að sá sem skrifaði hina stórgóðu frétt á mbl.is um olíuslóðina á Miklubraut skuli hafa látið undir höfuð leggjast að kenna nýverandi ríkisstjórn um téða olíuslóð. En sem kunnugt er, er mjög í tísku um þessar mundir hjá áhangendurm Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins að eigna ríkisstjórninni allt sem þeir telja að neikvætt sé og aflaga hafi farið. Samkvæmt pólitískum rétttrúnaði fársjúkra auðvaldssinna liggur mikið við að koma því inní hausinn á þjóðinni að núverandi ríkisstjórn sé alvond; hafi yndi af að kvelja almúgafólk; sé á móti atvinnuuppbyggingu; standi fyrir eldgosum, jökulhlaupum og öðrum náttúruhamförum; geri ekki neitt (eins og Gjeir Haaarde) þegar vandi steðjar að; stundi últrakommúnisma, fasisma, skattpíningu og glæpamennsku í hvívetna; og það sem verst er: hafa í hyggju að kollvarpa kvótakerfinu með þeim afleiðingum að allur fiskur hverfur af Íslandsmiðum. Það er því ekki minna en hræðileg mistök af hálfu fréttamanns mbl.is að gleyma að geta þess að olísullið á Miklubrautinni í dag hafi verið ríkisstjórninni að kenna.

Á dögunum var blaðið News of the World lagt niður vegna glæpa og lágkúru stjórnenda þess. Að sjálfsögðu á Sjálfstæðisflokkurinn að hljóta sömu örlög og óþrifnaðarfyrirbærið News of the World.

Olíuslóð á Miklubraut

Sjálfsblekking Bolvíkinga er algjör

Það eru ljótu smámennin þessir Bolvíkingar, ef satt reynist sem sagt er, að þeir gráti að kerlingasið við það eitt að horfa á sauðfé á beit. Nær væri þessum kotkörlum að siga hundum sínum á ærnar, eða skjóta þær af færi með vopnum sínum, ef þeir eiga einhver slík í fórum sínum.

Þó hygg ég að það séu ekki kindur sem lagst hafa á garða Bolvíkinga að þessu sinni til og valdið þeim sorg og táraflóði.  Miðað við lýsingarnar á framferði meintra garðára, fæ ég ekki betur séð en að þar sé valdur að verki sómi Vestfjarða, sveð og skjöldur, sjálf þingkonan Einar Kr. Guðfinnsson, sú hin sama og féll niður í ruslflokk í síðasta prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Norðvesturkjördæmi. Er nú fátt betra í stöðunni þar vestra en heimamenn varpi hlandsprengju á ára þenna og freisti þess að hann fælist við og hlaupi á fjöll sem fætur toga, líkt og hann heði fengið beitta kvótaflaug úr vopnabúri LÍÚ í afturendann á sér.

Nei, Bovíkingar góðir, það hefur lítið uppá sig fyrir ukkur að kenna sauðfé og jafnvel sauðnautum um óknyttina sem Einar Kr. fremur.

Rollur ráðast á garðana

Þeirri konu gleymi ég aldrei

Minningin um Aðalbjörgu Arinbjörnsdóttur brennuvarg mun aldrei hverfa mér úr minni; ekki einusinni alzheimer eða gróf ellikölkun mun breyta þar nokkru um.

Aðalbjörg Arinbjörnsdóttir hneigðist furðusnemma til ýmiskonar hluta, sem almennt er ekki talið til kvenlegra dyggða. Átta ára gömul hafði hún á samviskunni að hafa lagt eld að nýbyggðri timbuverslun kaupfélags með þeim farsæla árangri að verslunin brann til kaldra kola. Og daginn eftir að hún fermdist í Kjalarvíkurkirkju kvittaði hún fyrir að vera komin í tölu kristinna manna með því að kveikja í kirkjunni, sem brann glatt í marga klukkutíma, enda stútfull af heilögum anda. En heilagur andi er afar eldfimur eins og menn vita.

Síðar á lífsleiðinni tók Aðalbjörg að sér ýmis viðvik fyrir menn, sem máttu til með að losna við vel tryggða húskumbalda, eða bifreiðar, eða jafnvel báta eða stærri skip. Þetta gekk allt ljómandi vel hjá Aðalbjörgu þar til hún tók að sér að brenna mótorbátt Gunnólfs Gunnólfssonar, Þjóðarsómann GK 913. En það fór með þessa ráðagerð Gunnólfs eins og allar aðrar ráðagerðir sem hann hafði tekið sér fyrir hendur. Þeim Aðalbjörgu hafði samist um að hún tæki að sér fyrir drjúga upphæð að koma á stað eldi í vélarrúmi Þjóðarsómans og ekki fara af vettvangi fyrr en útséð væri með að bálið slökknaði ekki af sjáfu sér. En því miður var andskotans vélarrúmið fullt af gasi, sem Aðalbjörg varaði sig ekki á. Og því fór sem fór: Um leið og hún kveiti á fyrstu eldspýtunni, sprakk Þjóðarsóminn GK 913 í loft upp og lét þar lífið Aðalbjörg Arinbjörnsdóttir, rúmlega hálffertug að aldri og lét eftir sig sex ófeðruð lausaleiksbörn. 

Brennuvargar í Breiðholti

Stjórnmálaleg heimska borin fram af pólitískum kjána

Hann ríður ekki við einteyming kjánaskapurinn í þessari Sóley Tómasdóttur, sem skreytir sig nú um stundir sem borgarfulltrúi VG í Reykjavík. Þessi hæfileikasnauða stjórnmálakona, sem stytti sér á heldur vafasaman hátt leið uppí 1. sæti VG fyrir síðustu borgarstjórnarkosningar, heldur því fram að stefna VG í Reykjavík sé að leggja af Reykjavíkurflugvöll, en hvert starfsemi hans á að fara getur hún ekki svarað fremur en önnur hænsn af hennar kalíberi. Ég trúi því ekki að VG-hjörðin í Reykjavík vilji enn flytja flugvöllinn uppá Hólmsheiði eins og Swandees Sendiherrans hélt fram hér um árið til að hafa einhverja stefnu frekar en engi í flugvallarmálinu, en í þann tíð voru Swandees og önnur himpigimp í hennar náhirðakreðsu mjög á lofti í 2007-vímunni.

Auðvitað er það hárrétt hjá Ögmundi að Reykjavíkurflugvöllur eigi að standa þar sem hann er til frambúðar og að Hólmsheiðar ruglumþvælan sé gjörsamlega galin.

Þá berar frú S. Tomm stjórnmálalega heimsku sína á einkar nöturlegan hátt með því að bera fram innantóm náttúruverndarrök gegn Reykjavíkurflugvelli. Þvílíkur vaðall er að sjálfsögðu samkynja álíka þvaðri samviskulausra verktaka og bísnessmanna og verður ekki annað séð en frú Tomm Fílí-romm-bomm-bomm sómi sér ákaflega vel innanum þessháttar deleranta.

Það að Sóley Tómasdóttir taki sér stöðu með verktökum og braskaralýð ætti ekki að koma neinum á óvart. Þessi kyndugi ,,borgarfulltrúi" sem glutraði niður öllu fylgi VG í Reykjavík á ekki meira skylt við vinstristefnu, hvað þá róttækan sósíalisma, en styttan af Ólafi Thors fyrir framan ráðherrabústaðinn við Tjarnargötu. 

Það er fyrir löngu ljóst, að VG stendur ekki undir því nafni sem vinstriflokkur, sem honum var í upphafi ætlað. Ef þessi flokkur ætlar ekki að daga uppi sem uppþornaður skítaköggull verður að fara þar fram algjör og miskunarlaus hundahreinsun, illgresinu sópað burt. Verktakasleikjur og LÍÚ agentar, ásamt borgaralegum snobbviðrinum og pólitískum náttúruleysingjum, eiga ekkert erindi innfyrir dyr raunverulegs vinstriflokks. En því miður hafa það orðið örlög VG að fá inná sig húsfylli af slíku rusli. Spurningin er bara: Hver bauð þessum loddurum og skoffínum inn?

VG vill flugvöllinn burt

Kannabisbóndinn í Langholti

Mig hefur lengi grunað að þeir ættu eftir að finna kannabisræktun á Langholtsveginum, það hefir af óútskýranlegri ástæðu legið einhvernveginn í hlutarins eðli. Og ekkert vantar uppá að Langholstvegurinn sé skuggaleg gata þar sem allra veðra er von.

Ef mér skjöplast ekki því meir, þá er kannabisbóndinn í Langholtinu frjálshyggjudrengur í Heimdalli og gáfaður samkvæmt því. Það er nafnilega þannig, að óharðnaðir óregludrengir, sem leiðast út í fíkniefnanautn og kannabisrækt, ánetjast í framhaldinu frjálshyggjurugli og Heimdalli.

Og hvernig haldið þið það sé fyrir starfsfólkið á Vogi að fá hlandgeggjaðan frjálshyggjutrúð úr Heimdalli til meðferðar, uppdópaðan með þarmana í buxunum? Það er á engann mann leggjandi að taka við þessháttar ófögnuði. Í Finnlandi geyma þeir svona ófögnuð uppi á fjöllum í rammgerðri girðingu eins og hreintarfa og jólasveina.

Kannabisræktun við Langholtsveg

Hvort er hann sextugur eða níræður?

Jahéna, er ekki nema karltruntan hann Mángi Kjartans sextugur á morgun. Mér væri nær að halda að hann héldi uppá níræðisafmælið sitt um þessar mundir, svo aldurhniginn var hann orðinn fyrir liðlega fjörutíu árum, þegar ég sá hann fyrst emjandi á orgelharmóníum á fylliríisskralli einhversstaðar í fjandanum.

Á þessu umrædda skralli var mér nefnilega bent á karl nokkurn uppi á sviði, ærðið torfkofalegan, sem paufaðist við orgelgarm og var í hátt og hreyfingum eins og gömul sjóndöpur kona, sem staulast í myrkrinu fram göngin með náttpottinn sinn í höndunum. Mér var sagt að þetta væri sá kunni tónlistarmaður Mángi Kjartans úr Keflavík. Eftir að hafa virt fyrirburð þennan fyrir mér dágóða stund, dró ég þá ályktun að Mángi þessi Keflavíkurbóndi væri væri í raun og sannleika ekkert annað en öldruð skrukka; gott ef ég hélt ekki á þeirri stundu, að þar væri sjálf Framsóknarmaddaman komin í eigin persónu og varð hálf skelkaður við. En þegar skrukkan fór að reka upp hryglur, sem líktust engu öðru meir en suðvestanhryðjum, varð ég sannfærður.

Síðar frétti ég að Mángi Kjartans væri svo mikil framsóknarmaddama, að hann væri kominn í framboð fyrir Sjálfstæðisflokkinn til sveitarstjórnar í Hafnarfirði. Mig minnir að hann hafi fengið fjögur atkvæði.

En nú er sem sé staðan á þann veg, að téður Mángi ætlar að halda uppá sextugsafmílíð sitt á morgun, þrátt fyrir að verða níræður þann sama dag, og mun eflaust verða glatt á hjalla hjá blessuðum öðlingnum, ef ég þekki hann rétt. Og Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og frú Ingveldur munu mæta í veisluna ásamt Indriða handreði og Máríu borgargagni og fleira góðu fólki.   

Til heiðurs Magga Kjartans