Plástur á ofalið svín

Það er fyrir mestu að Nordælan skuli vera svona yfir sig ánæggð með það sem hún og hennar líkar kalla í lágkúrukenndri fávísi sinni ,,frumvarp að stjórnarskrá" þrátt fyrir að hitt sé mála sannast að þetta óhrjálega plagg er ekki einusinni brúklegt í skeini, einkum sökum tilgerðarinnar og slepjuskaparins sem prýða síður þess.

Um væntanlegar umræður í þjóðfélaginu um stjórnlagapappír frú Nordal, og væntingar hennar í þá veru, er víst best að hafa sem fæst orð. En ljóst er að sú umræða mun að öllu leyti verða borin uppi af skaðmenntuðum uppskafningum, sem aldrei hafa dýft hendi í kalt vatn, hvað þá mígið í saltan sjó, og inntak hennar eftir því.

Hrossalækningar efri-millistéttaraðalsins á hinu þrautpínda kapítalíska óeðli á Íslandi með einhverju stjórnarskrárföndri mun að sjálfsögðu ekki skila neinu, nema ef til vill dálitlu af ryki í augu almennings. Plástur á ofalið svín með kransæðastíflu mun ekki forða því frá hjartaáfalli með tilheyrandi heiladauða.

Ánægð með samhljóm í ráðinu

Píkupopp

Almenn ánægja ríkir meðal landsmanna með að  losna loksins við hið svokallaða ,,stjórnlagaráð" af fórðum ríkissjóðs, enda ótækt að láta 25 manna hóp öfgafullra kverúlanta stunda sumarlangt föndur fyrir blábjána á fullu kaupi.

Afrakstur stjórnlagaþingsins er svo eins og við mátti búast: Þurrkuntulegt ölæðisþrugl í píkupoppsstíl, sem ekki er einusinni hægt að hlægja að, hvað þá meir. 

Þar með er ljóst að stjórnlagaráðsgönuhlaup ríkisstjórnarinnar er álíka rýrt og útgangsköttur sem drepist hefur úr ófeiti.

Hinsvegar skil ég ekki í ríkisstjórninni, sem skipuð er flokkum sem eiga það sameiginlegt að vera sósíalískir að langfeðgatali, að hafa ekki fremur skipað sósíalískt byltingarráð fremur en þetta lapþunna, hlandþefjandi stjórnlagaþing efri-millistéttarelítunnar.  

Stjórnarskrárfrumvarp samþykkt

Skelfileg þróun

Eftir að hafa grandskoðað ,,fyrir og eftir" myndirnar af henni Ágústu Ósk, aumingjanum svorna, hefi ég komist að þeirri niðurstöðu, að með áframhaldandi þróun í þá átt, sem hún hefur stefnt undanfarnar vikur, sé helst til góðum bita í hundskjaft kastað.

Miðað við ,,fyrir" myndirnar af henni, er ekki annað að sjá en hún hafi verið á góðri leið með að komast í það ástand sem vel hæfir þriflegri prestmaddömu eða myndarlegri banka- eða leikskólastýru.

En því miður hefur Ágústu Ósk þrotið örendið í þeirri viðleitni sinni að verða að holdarfari boðleg prestsfrú eða bankastýra og tekið þess í stað stefnuna á líkjast fremur fullstaðinni skreið hvað útlit og áferð varðar. Þetta er að sönnu skelfileg þróun og alls ekki til nokkurrar eftirbreytni fyrir kynsystur hennar á öllum aldri.

Þess ber þó að geta í þessu sambandi, að viðleitni karlmanna og kvenmanna í þá átt að fara í hundana er býsna fjölbreytileg og að sama skapi öfugsnúin: Á meðan sumum þykir hag sínum best borgið með því að innbyrða sem mest af alkóhóli og öðrum efnum í þeim dúr, taka aðrir þann pól í hæðina stunda vofeiflegan meinlætalifnað, byggðan á sulti og fjörefnaskoti, til að verða það sem nútíminn kallar ,,fit" og er að sögn afar eftirsóknarvert ástand, þrátt fyrir því ástandi fylgi oftar en ekki útlit sem minnir á vindþurkaðan þorsk eða trénaðan njóla í nóvembermánuði.    

 

Fyrir og eftir myndir af Ágústu Ósk

Leynigestur og leynivopn Bjarkar í Hörpunni mun slá í gegn

Fjarska er nú dægilegt að Íslendingar ætli að fjölmenna á tómleika Bjarkar í Hörpunni í október og nóvember. Mest er þó varið í að sjálfur guðfaðir Hörpunnar, sjálfur Björgólfur Guðmundsson kaupsýslumaður, mun koma fram með Björk á öllum tómleikunum og syngja með henni kunna standarda eins og Austan kaldinn á oss blés, Kindur jarma í kofunum, Gleðibankann og Áfram kristsmenn krossmenn. Það er því eftir miklu að slægjast fyrir þá sem voru svo heppnir að næla sér í miða á tómleikana.

Við upphaf hverra tómleika mun áðurnefndur Björgólfur lesa uppúr bókinni Glæpur og Refsing eftir Fjodor Dostojevski, en sögusvið þeirrar ágætu bókar er sem kunnugt Pétursborg í Rússíá, hvar sumir bestu synir íslenku þjóðarinnar brugguðu bjór forðum daga.

Uppselt á Björk

Nauðsynlegt að Ísland nýti sér aðstoð Europol

Sjáum nú til: "Europol hefur boðið Norðurlöndunum aðstoð við að kortleggja (og væntanlega haldleggja) öfgahópa í löndunum."

Þetta er sannarlega afar freistandi tilboð fyrir Norðurlöndin, ekki síst Ísland. Einboðið er að íslenska ríkisstjórnin nýti sér fagnandi þessa aðstoð og láti þar með loks til skarar skríða gegn þessum eina öfga-hægriflokki, sem hér starfar, og undirdeildum hans.

Það er ekki amalegt, að mega búast við því á næstu dögum, að þrautþjálfuð sérsveit Europol geri eldsnögga innrás í alla bækistöðvar íslenska öfga-hægriflokksins samtímis og hreinsi þar allt útúr dyrum.

Mest verður þó gaman þegar europólarnir taka til við að aflúsa helstu öfgapersónur öfga-hægriflokksins, því þær skepnur eru útvaðandi í alskonar auðvalds- og frjáshyggjupöddum, bæði innvortis og útvortis. 

Vill skoða norræna öfgahópa

Frygðarhlaup uppí Öskjuhlíð

Sko minn kall, að láta á reyna hvort hann sé kvensterkur í friðarhlaupi. Honum er sannarlega ekki fisjað saman. Þó held ég að útilokað sé, að blessaður fjármálaráðherrann komist klakklaust frá Valsvellinum að Ráðhúsinu. Það er nefnilega svo, að Steingrímur karl leitar ójálfrátt til hægri í gönuhlaupum sínum og því mun sennilegra að hann ljúki friðarhlaupi sínu inní Karfavogi en niður við Ráðhús.

Þó gæti ef til vill slysast svo til, að Steingrímur okkar fái augastað á hlaupadrottningunni Teglu og tækist að elta hana niðrí bæ og þaðan uppí Öskjuhlíð, ef því væri að skipta, en þá væri hlaupið góða líka orðið að frygðarhlaupi í stað friðarhlaups. 

Fjármálaráðherra hleypur í þágu friðar

Máría er fagurt dæmi um konu með aukna kynhvöt

Kenningin um að kynhvöt kvenna aukist með aldrinum hefur sannast margfaldlega á þeirri konu, sem í daglegu tali manna, gengur undir nafninu Máría borgargagn. Um þessar mundir er talið, að Máría borgargagn standi á hátindi ferils síns sem framúrskarandi kynvera.

Ekki þókti Máría efnilegur unglingur og alls ekki til fyrirmyndar. En að hún myndi færast í aukanna með ári hverju óraði engann fyrir. Það hefur þó verið raunin, og má segja að þessi frækna kona hafi á hverju ári slegið þau met sem hún hafði sett árið þar á undan.

Þegar Máría borgargagn gekk í sambýlingsbandalag við Indriða handreð, þann fræga nautnabelg, fór hrollur um flesta sem til þekktu. En þó keyrði um þverbak þegar þessi kynlegu hjú tóku upp vinskap við sæmdarhjónin frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson.

Og þrátt fyrir að Máría borgargang sé farin að nálgast sextugt, má berlega sjá á umsvifum hennar að kynhvöt hennar fer enn vaxandi svo ekki sér fyrir endann á.

Kynhvöt kvenna eykst með aldrinum

Misheppnuð skrif ölvaðra kvenna eru sorginni merkt

Æji, ég verð alltaf sorgmæddur þegar ég les misheppnuð spaugaraskrif drukkinna kvenna, jafnvel þó að vikomandi kvendi hafi misst 11 kílógrömm af spiki, sé löðrandi af svita og þefji samkvæmt því. Þá verður það seint talið til afreka að flækja hárlufsurnar á sér á snaga í mátunarklega í ölæði og rífa þær af hausnum.

Katrín Eyvindsdóttir lenti í svipuðu þegar hún skreið gegnum gaddavírsgirðingu í náttmyrkri eftir að hafa tekið þátt í óviðjafnanlegri jörvagleði þar sem koníjakk, hvítvín og kókaín voru á boðstólum. Að leikslokum var Karín öll klóruð um maga og lær eftir gaddavírinn og allmörgum hárum fátækari. Daginn eftir hélt hún því blákalt fram að hún hefði komist í kast við afturgöngu eða ójarðneskt villidýr á leið sinni heim.

Þá man ég eftir annarri konu, sem kvartaði sáran undan abelsínuhúð og marglyttumaga í hvert sinn sem hún var við skál. Það var leiðinleg kona. 

Kófsveitt í baðfatamyndatöku

Það er margt jákvætt að gerast í þjóðlífinu

Það er afskaplega mikið í það varið, að kvikmyndaleikkonan Hayden Penettiere skuli hrósa Barrakki Ó. Bama fyrir beita sér gegn skrælingjum á Íslandi, sem hafa gerst sekir um að myrða hvali og éta þá í þokkabót í staðinn fyrir að horfa bara á þá og dást að mannviti þeirra og fegurð með kjökrandi tári.

Þaðheldégnú að Glámurogskrámur, Kolbrún Halldórs og fleiri slíkar brekkur fái unaðslegan fiðring innanum sig við að meðtaka boðskap Haydenar og sjái nú hag sínum betur borgið en áður.

Og það er fleira sem fer batnandi í þjóðlífi voru: Nú rétt í þessu var viðtal við Hönnu Birnu í sjónvarpinu, sem sýnir svo ekki verður um villst, að hún er aftur komin í sinn gamla skapvonskugír, andlitssvipurinn þrungin eilífðarfýlu og fasið allt ólundarlegt og pirringslegt.

Og ekki var hin fúllynda Hanna Birna horfin af vettvangi þegar ásjóna hrunböðulsins Einars Kr. Guðfinnssonar birtist á skjánum, bólgin af hræsni og spillingu. Og hver var boðskapur Einars Kr.? Jú, að gæta arðránshagsmuna LÍÚ-klíkunnar gegn fólkinu í landinu.

Já, það er svo sannarlega afskaplega mikið í allt þetta varið.

 

Ánægð með aðgerðir gegn Íslandi

Þegar dómkirkjupresturinn gaf saman frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson

Þeir láta sig ekki muna um að tala um drottinsumgjarðir, fossa og fjöll blessaðir pokaprestarnir okkar. Já, og gefa saman hjón útum allar koppagrundir af sömu hugsjón og bændur hleypa hrútum á ær á jólaföstunni.

Það var líka mikið um dýrðir þegar dómkirkjupresturinn gaf saman frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson hér um árið. Áður en athöfnin hófst í Dómkirkjunni fundaði presturinn með veðandi hjónum og meðhjálparanum í skrúðhúsinu og veitti óspart messuvín, sem hann hafði endurbætt með spíritusi frá apótekaranum vini sínum. Kolbeinn Kolbeinsson, sem aldrei hefur látið letja sig til drykkju, fór slíku offari í messuvíninu að hann stóð varla í lappirnar á eftir fyrir altarinu. Í sjálfri brúðkaupsveislunni fór allt í handaskolum: Presturinn og meðhjálparinn gjörðust nærgöngulir við frú Ingveldi, en Kolbeini tókst að laumast afsíðis með Máríu borgargagni þegar þegar sambýlingur hennar, Indriði handriði, sá ekki til. Í veislulok slógust dómkirkjupresturinn og meðhjálparinn opiberlega um hylli frú Ingveldar meðan Kolbeinn Kolbeinsson svaf úr sér vímuna með buxurnar á hælunum í einhverjum afkima eftir einkar velheppnað trall með borgargagninu.

Segið þið svo að brúðkaupsveislur geti ekki verið dramatískar og stórbrotnar þegar vel er í þær lagt.

Gefin saman við Seljalandsfoss