Byrluðu þeim drykk sem var fullur af ESB-bakteríum

Fréttastofa Ríkisútvarpsins er, sökum hlutdrægni og áróðursvillu, slíkur haugamatur að meira að segja utanríkisráðherrann kann orðið að vara sig á þeim óheilindaher. Það er svo mála sannast, að fréttamannaskarinn, sem er með umrædda fréttastofu í gíslingu, er orðinn svo langt leiddur af ESB-geðkrabbanum að ekkert er lengur í stöðunni aðnnað en að koma þessum sjúklingum á varanlega örorku þar eð starfsgeta þeirra er löngu fokin útum gluggann.

Eflaust munu fréttahaukarnir, fjaðra- og vængjalausu, fá ágæta umönnun þegar þeir verða orðnir örorkuþegar; gerðarlegar konur með bera rauðbólgna handleggi munu heimsækja þá daglega og mata þá eins og aligæsir; skipta um pampers á botninum á þeim; skúra gólfin hjá þeim; og gæta þess að þeir séu í ullarsokkum og með trefil svo slái nú ekki að þeim.

Upphafið að ógæfu fréttamannanna á Ríkisútvarpinu má rekja til þess, sagði mér skilvís maður, að óþokkar úr Samfylkingunni byrluðu þessum greyjum drykk sem var fullur af ESB-bakteríum. Þessar ofboðslegu bakteríur fóru að sjálfsögðu beint í höfuðið á fórnarlömbunum, sem aftur leiddi til þess, að þeir hafa þaðan í frá ekki komið frá sér óbreglaðri og hlutlausri frétt.

„Ef þið klippið ekki allt til“

Hræðilegasta farsótt sem geysað hefur hér á landi síðan stóra-bóla var og hét

Það er svo sem gott og blessað að 40 prósent í skoðannakönnun styðji ríkisstjórnina og 60 prósent styðji eitthvað annað. Svona kannanir er hvort sem er bara grín og dægratyttingardútl fyrir kjaftakéllíngar allra kynja.

Öllu alvarlegri tíðindi, sem þjóðin ætti að gaumgæfa áður en hún heldur áfram að rífa kjaft, eru hraksmánarleg veikindi Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra. En Kolbeinn Kolbeinsson hefur ekki verið mönnum sinnandi í um það bil hálfan mánuð; kveinkar sér stöðugt með dæsingum og hvalablæstri; fer í tíma og ótíma með bænakvak, ýmist tileinkað Guði Almáttkum eða ,,ErkiDjöflinum í helvítis Helvíti" eins og hann orðar það.

Fróðir menn í sálvísindum og geðlæknisfræði eru nokkuð samdóma um að krankleiki Kolbeins eigi rót sína að rekja til bilaðs dálætis hans á Evrópusambandinu, sjálfu ESB. Nú er fjarri, að Kolbeinn sé eini sjúklinguinn hér á landi sem þjáist af alvarlegum ESB-geðkrabba. Samkvæmt niðurstöðu úr rannsókn, sem birt var fyrir skömmu í kanadísku læknablaði, kom í ljós að um það bil tuttugu og fimm prósent íslensku þjóðarinnar hafi smitast af þessum illvíga sjúkdómi, fyrir utan þá sem þegar eru dauðir úr honum. Það er nefnilega líka komið í ljós, að ESB-geðkrabbi er ekki aðeins illvígur sjúkdómur heldur er hann í þokkabót svo lífhættulegur, að hver sá sem smitast af þessum óþverra mun geyspa golunni, fyrr eða síðar.

Í morgun, þegar ESB-geðkrabbasjúklingurinn Kolbeinn Kolbeinsson mætti til vinnu, brutust sjúkdómeinkennin út í því að hann réðist með háværu bölvi, svívirðingum og hótunum á skrifstofustúlkuna Yrzu Dögg; sakaði hana meðal annars um að neitað, aðfaranótt síðasta sunnudags, að taka þátt í þrísommi með honum og frú Ingveldi, en brugðið sér hálftíma síðar í samkonar leik með Máríu Borgargagni og djöflinum Indriða Handreði. Þá hótaði Kolbeinn henni að hýrudraga hana vel og vandlega um næstu mánaðarmót og seja hana að svo búnu Brynjari Vondulykt, því alræmda sóðakvikindi.

Af þessu geta menn séð, að ekki hefur verri farsótt en ESB-geðkrabbasýkin herjað á Íslendinga síðan stóra-bóla var og hét, en hún lagði að því talið er þriðjung landsmanna í gröfina. Ekki er því að undra, að aðstandendur Kolbeins Kolbeinssonar óttist að hann andist úr veikindum sínum áður en vorið gengur formlega í garð á því herrans ári 2014.

40,9% styðja ríkisstjórnina

Glæsilegasta dæmið um frábæran íslenskan stjórnanda

Þorgarður Þorgarðsson skipstjóri er glæsilegasta dæmið um frábæran íslenskan stjórnanda. Snemma á ferli sínum málaði hann sjálfur mynd að Agli Skallagrímssyni og hafði hana uppi á vegg í brúnni hjá sér. Auk þess hafði hann fyrir ofan dýptarmælirinn þjú spjöld sem á voru letruð nöfn Grettist sterka Ásmundarsonar, Gunnars á Hlíðarenda og Þórólfs bægifótar. Sótti hann sér hvern dag innblástur í þessa fornkappa og réri allt hvað af tók hvernig sem viðraði.

Eitt sinn var Valdór Pálsson, fyrrum háseti hjá Þorgarði, spurður að því hvernig stjórnandi Þorgarður hefði verið. - Hann hræðilegur, í einu orði hræðilegur, svaraði Valdór og tárin byrjuðu að streyma niður veðurbarðar kinnarnar á honum. - Þessi djöfull í mannsmynd, hélt Valdór áfram þegar hann var búinn að þurrka sér um augun, - rak okkur eins og hunda útá dekk þótt brotsjóir og hoskeflur æddu stanslaust yfir skipið og lét okkur draga netin þar til allt var búið. Og ef honum þótti ekki ganga nógu vel rak hann byssuhlaupið útum brúargluggann og hótaði að skjóta okkur eins og flækingsketti ef við létum ekki höndur standa framúr ermum. Og á lokadaginn barði hann flesta okkar til óbóta og sagðist drepa okkur ef við mættum ekki í snarhasti þegar hann boðaði til næsta úthalds.

Þegar Valdór var spurður að því hvort þeir hefðu ekki fiskað mikið og hvort hann hefði ekki haft rífandi tekjur þegar hann var með Þorgarði, svaraði Valdór því til, að hann hefði aldrei vitað hvað þeir fiskuðu mikið, en það hefði sennilega verið mikið. Og peninga hefði hann sjaldan séð þrátt fyrir háskann og þrældóminn sem Þorgarður hneppti hann í, því Þorgarður skipstjóri hefði tekið megnið af  hlut skipverja uppí ýmsikonar vanrækslusyndir sem hann demdi á menn við öll hugsanleg tækifæri. - Enda var látið mikið með þennan óvætt innan LÍÚ og hann gerður að sérstökum heiðursfélaga þar á bæ þegar helvítið hætti á sjó, seldi útgerðina og settist að í þjónustuíbúð fyrir aldraða þar sem hann gerði allt vitlaust í hverri viku uns hann var flæmdur úr landi af Félagi eldri borgara og félags- og dómsmálaráðuneytinu.

Hinn mikli fyrirmyndarstjórnandi, Þorgarður Þorgarðsson, tók sig sem sé upp í elli sinni og flúði til Spánar með taugabilaða konu sína og málverkið af Agli Skallagrímssyni og settist að nálægt hóruhúsi einu í grend við höfnina í Barcelónu.

5 leiðir til að vera frábær stjórnandi

Þetta uppátæki minnir á þegar slordónarnir á síðutogaranum voru blindfullir

Þetta uppátæki leikaranna minnir á þegar slordónarnir á síðutogaranum frá Reykjavík voru blindfullir úti á sjó og slöfruðu í sig matinn á lestarlúgunni af því að kokkurinn vildi ekki hleypa þeim inní borðsal.

Það hafði nefnilega verið mikill glaumur og gleði um borð í togaranum á útleiðinni og gerðu menn margt fallegt sér til skemmtunar og unaðarauka. Um það bil sem veislugnýrinn náði hámarki tókst svo slysalega til, að nokkrir hásetanna tóku sjálfan mataveininn og aðstoðarkokkinn og neyddu þá til kynferðislegra athafna, en þá var togarinn kominn út á Halamið og slóaði þar uppí ölduna, því það var komið að þeim þætti veiðiferðarinnar að bíða eftir að færi að renna af mannskapnum svo hægt væri að hefja veiðar.

Þegar brennivínið uppdrukkið og allar töflurnar étnar, var trollið loks látið fara og allt datt í dúnalogn. En þá tók annað vandamál við og lítið betra: yfirmatreiðslumeistarinn var enn ofsareiður vegna hinnar svívirðilegu meðferðar sem hann og aðstoðarmaður hans höfðu orðið fyrir, og lokaði, með fulltingi aðstoðarkokksinns, borðsalnum fyrir dekkjöxlunum. Þess í stað slakaði hann matnum í skópfötu útum einn brúargluggann og máttu hásetarnir gera sér að góðu allan túrinn, að nota lestarlúguna fyrir matarborð og slafra þar í sig kræsingarnar, sem matsveinninn var svo hugulsamur að elda fyrir þá.

Snæddu kvöldverð á stóra sviðinu

,,Það verður stríð, meira segi ég ekki"

Auðvitað lætur garpurinn Pútín enga villuráfandi ofbeldiseggi og flugumenn úrkynjaðra auðvaldsafla konast upp með yfirgang og djöfulskap á hjáleigu sinni, Úkraínu. Það er nokkuð ljóst að Merkélkéllíngin þýðverska og amrískir heimsvaldasinnar standa að baki óþjóðalýðnum, sem að undanförnu hefur vaðið uppi í hjáleigu Pútíns, svo karlgarminum er vorkun þó hann fari af stað með fáeina skriðdreka og kjarnasprengjur til að eyða illgresinu og reka flugumenn heimsvaldasinna til síns heima. Tyrkir munu að sjálfsögðu  leggja Merkelkérlígunni lið, því Þjóðverjar og Tyrkir eru bandamenn og húðarselir, en Serbar og Íslendingar ganga til liðs við Pútín. Og svo fer allt í gang. Það verður stríð, meira segi ég ekki.

„Þetta er stríðsyfirlýsing“

Kunnur góðborgari illa haldinn af kvenrembusótt

Síðustu daga hefur verið skelfilegt ástand á Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra; hann hefur gengið um kjökrandi, beðið Guð að hjálpa sér og ítekað lagt nafn Drottins við hégóma. Ekki bætti úr skák þegar hann hrækti í vonsku á mynd sem á stendur "Drottinn blessi heimilið" heima hjá góðvini sínum Indriða Handreði og hans viðkvæmu sambýliskonu Máríu Borgargagni. Að hrækingum loknum lýsti Kolbeinn því yfir að heimili Handreðsins og Borgargagnsins væri óþverraheimili og syndum hlaðin svínastía, enda væri það bólstaður svína. Auðvitað tóku heimilisráðendur Kolbein á milli sín, eftir þessi ljótu ummæli, og köstuðu honum út á götu og hafnaði hann í rennusteininum.

Í gærmorgun var heilsufar Kolbeins með þeim hætti, að frú Ingveldur sá sér ekki annað fært en að kalla til lækni. Svo skemmtilega vildi til, að það var sjálfur doktor Gottfreður Gottferðsson, sem vitjaði sjúklingsins. Og Gottfreður Gottfreðsson hafði engann áhuga á að liggja á skoðun sinni viðvíkjandi sjúkdóminn og sjúklinginn. - Þetta bölvað kvikindi er komið með kvenrembusótt, andlega skitu og stökkbreyttan framsóknarvísrus. En það er engin hætta á, því miður, að hann drepist úr þessum fjanda, því hann er aumingi og ræfill, eins og þú veist manna best frú Ingveldur mín. - Já, svaraði frú Ingveldur, - ég hefi alltaf vitað að þetta er þrælmenni og bófi, uppfullur af brenglun og viðurstyggilegu óeðli.

Svo fór doktor Gottfreður að hlusta sjúklinginn alvarlegur á svip. - Nei hvur andskotinn, tautaði Gottfreður þegar hann beindi hlustunarpípunni að kviðnum á Kolbeini. - Ég held að kalldjöfullinn hljóti að hafa étið heilan árgang af tímariti nærbuxnafémínísta ofan í sig. Og sjáum til, snúðu þér á magann rafturinn þinn, ég ætla að hlusta á þér rassgatið. Kolbeinn velti sér orðalaust á belginn svo læknirinn gæti kannað þennan áríðandi líkamshluta á vísindalegan hátt. Á meðan doktorinn hlustaði afturendann á viðfangsefni sínu krossbölvaði hann og rak upp hlátursrokur á víxl. Svo hringdi hann á sjúkrabíl og skipað sjúkraflutningamönnunum í Guðs bænum að aka þessum sóttargemlingi í hvelli uppí sveit og loka hann inni í fjósinu hjá öfugugganum honum Freysteini bónda að Aurskriðuvöllum.

„Karlahúmor sem beinist að konum“

Hér áður og fyrr átu menn og drukku uppúr sorptunnum og urðu af því feitir og hraustir

Það er af sem áður var þegar menn átu uppúr ruslatunnum í Reykjavík og urðu feitir og pattaralegir af. Því miður fundu umræddir sælkerar sjaldan víski eða aðra vímandi drykki í, sem þá þyrsti sannarlega í, í sorpílátum samborgara sinna. Hinsvegar veit ég að ungir menn drukku gambra, sem mýs og flugur höfðu drukknað í, og drápust ekki af. Í stað þess að geyspa golunni urðu þeir góðglaðir og stúlkurnar fóru að elska þá enn meir en áður. Og ekki versnaði gambrinn sá arni ef brennsluspritti, svo kölluðum kogara, var blandað útí hann; af þessháttar meðhöndlan gambrans varð til kraftdrykkur, sem svo sannarlega kætti karlmannslund og gladdi kvenna geð.

En nú er önnur öldin en áður var þegar á misjöfnu börnin þrifust best og vöndurinn þókti besta uppeldistækið: Úrkynjum, afkynjun og ókynjun er víst staðreynd meðal yngri kynslóðanna sökum cocopuffsneyslu, undanrennudrykkju og  tölvubrenglunar. Þegar svo þessi grey reyna að leika eftir forfeðrum sínum að éta og drekka uppúr ruslatunnum þá drepast þau eins og pöddur sem lenda í skordýraeitri.

Drakk viskí úr ruslafötu og lést

Vér þekkjum brennuvarginn, þjófana og hinn sofandi mann, og einnig hina frómu sómamenn

Auðvitað þekkjum vér öll þá ófrómu menn, sem koma við sögu í þessari ágætu frásögn vasavefútgáfu Morgunblaðsins. Þessir náungar eiga það allir sameiginlegt að vera góðkunningjar lögregunna og frú Ingveldar og Kolbeins. Til dæmis má nefna, að sá er lá sofandi undir beru lofti í miðbænum var sá aumi þrjótur Óli Apaköttur, en hann var mjög þreyttur eftir samskifti sín við vafasama og soraþenkjandi karlmenn. Svo einkennilega vildi til, að það var líka téður Óli Apaköttur sem grunaður er um að ætla að brenna Hraunbæinn til kaldra kola.

En hvurn fjárann á að fyrirstilla að amast við mönnum sem vildu selja fólki stolna skatgripi í Kringlunni? Er þessi Kringlu-skratti kanski ekki verslunarmiðstöð? Hefur enginn selt þar þjófstolið góss áður? Er nema von að spurt sé? Ekki veit ég betur en valinkunnir sómamenn hafi prangað út kvóta, öðru nafni fiskveiðiheimildum, í Kriglunni, og áttu þeir þó ekkert umfram pétur og pál í fiskinum í sjónum. Ekki voru valinkunnu sómamennirnir  handteknir af lögreglunni fyrir þessa þýfissölu, - ónei þeim var hampað fyrir að vera kaldir karlar með vasana fulla af pééénííígum.

Drotni sé lof og dýrð fyrir að hafa gefið Íslandi landstólpana Haffa Frænku, Trugga Fokk og Brynjar Vondulykt.

Reyndu að selja þýfi í Kringlunni