Svo stálu þeir Símanum og enginn spítali reis

Sko bara jafningsmanninn ógurlega frá Siglufirði, hann Kristján okkar Möller. Sá er nú ekki af baki dottinn blessaður unginn. Þessi innilegi kvótaaðdáandi og vinur Samherja, - já og hrunsbarndur og frjálshyggjumaður - vill nú ólmari en stjórnlausasti graðhestur rjúka í byggja spítala, sem hann ætlar að fjármagna með smiðshögginu að fullnaðareinkavæðingu bankanna. Og viss er ég um að Steingrímur og hans taglhnýtingar eru alveg hjartanlega sammála Möllernum í að klára bankaeinkavæðinguna sem Steingrímur byrjaði svo myndarlega á. Svo eru þessi endemi að býsnast á Íhaldinu og Framsókn fyrir einkavæðingaráráttu! Ja þvílíkir bögubósar og loddarar.

Síðast þegar auðvaldslýðurinn þóttist ætla að rubba upp sjúkrahúsi átti að byggja það með andvirði af sölu Símans. Niðurstaðan af þeim loddaraleik varð á þá leið, að Síminn var ekki seldur heldur var honum einfaldlega stolið og enginn spítali reis.

Það er densilegur andskoti fyrir eina trúgjarna og fámenna þjóð, að sitja uppi með sex meira og minna frjálshyggjuskotna hægriflokka uppfulla af glæpaeðli.

En hvar eru vinstrimennirnir, sósíalistarnir? Dauðir?

„Þjóðarsátt“ um nýjan Landspítala

Stjörnusýslumaðurinn mun láta dæma þær í svartholið og Spunahúsið

Ekki trúi ég öðru en að Stjörnusýslumaðurinn Stones á Selfossi hafi tekið hina trylltu kvenvarga, sem réðust á 40 ára gamlan mann og misþyrmdu honum á Selfossi, og sýnt þeim í eitt skipti fyrir öll hvað Davíð keypti ölið. Á svona dömur dugar ekkert minna en járnsleginn þvagleggur af sverari sortinni til að hleypa úr þeim mesta ofsanum og árásargirninni.

Þegar betur var að gáð, kom svo uppúr dúrnum, að hinar ofbeldisfullu tátur á Seflossi eru náfrænkur frú Ingveldar og Máríu Borgargagns; það segir sig sjálft ef framferði þeirra er haft í huga. Enda báru telpurnar við réttarhaldið, að frú Ingveldur og Máría hefðu formagnað þær til illinda og gert þær að þessháttar aktívistum sem raun ber vitni. Ef að líkum lætur, mun Stjörnusýlumaðurinn Stones, því hann er mikið yfirvald, stinga frænkum frú Ingveldar og Borgargagnsins í svartholið til geymslu fram á næsta vor og senda þær að svo búnu í Spunahúsið í Kaupmannahöfn.

Réðust á mann sem góndi á þær

Tilgerðin og útúrsnobbuð lágmennska sveif yfir vötnunum eins og borgaralegur ýldufnykur

Ósköp hefur nú fertugsfögnuðurinn hjá frú Tomm verið velheppnað menningarsnobbsfestival. Eftir mannvalinu á myndunum að dæma, hefur tilgerðin og hin útúrsnobbaða lágmennska svifið vötnum veislunnar eins og þykkur ýldufnykur af borgarastéttarólyfjan. Ekki er að sjá að verkamenn eða annað alþýðufólk hafi verið meðal gesta í afmælisgleði fulltrúa ,,Vinstrhreyfingarinnar" í Reykjavíka, enda hefur afmælisbarnið eflaust ekki haft minnsta áhuga á að alþýðulýður kæmi á staðinn til að samfagna henni; og eflaust hefur alþýðulýðurinn heldur ekki haft minnsta áhuga á gera sig að fífli með því að mæta í geðslegheitin. En fulltrúi hinnar björtu tómhyggju tíðarandans færði frú Tomm bók um mannleg samskipti í afmælisgjóf og kvaðst ætla að gefa henni annað eintak af sömu bók í jólagjöf þegar þar að kæmi.

Auðvitað var einn alræmdasti fokkseigandi VG, frú Álfheiður Ingadóttir, í veislunni og aldrei þessu vant brosandi útað eyrum, sem löngum hafa verið ívið í stærra lagi. Og þarna var líka frú Ingveldur, samherji frú Tomm í andanum, og sagði fágaða neðanbeltisbrandara um pervertíska karla og kynferðislega stórbrenglaða jólasveina. Ekki lét Máría Borgargagn sig heldur vanta, en hún skemmti veislugestum með baráttusöngvum og baráttusögum, en barátta Borgargagnsins hefur sem kunnugt er einkennst af því að verjast ásóknum óðelisfullra og illa þenkjandi karla.

Sóley Tómasdóttir fékk bók um mannleg samskipti

Allt er þetta í boði Steingríms J. og Flokkseigendafélags VG

Ekki var við öðru að búast en að misskipting héldi áfram undir ríkisstjórn höfuðauðvaldsflokkana í landinu; það þurfti ekki einusinni hina stórmerku stétt ,,stjórnmálafræðinga" til að segja okkur það. En þegar pólitískir ólánsgemlingar og afturúrsiglarar eins og Flokkseiseigendafélag VG (skammstafað: FVG) telur sig þess umkomið að hafa efni á hjali um aukna misskptingu er ekki laust við að manni þyki nokkuð rösklega stungin tólgin. En það verður víst að virða umræddu Flokkseigendafélagi til vorkunnar, að þar á bæ kann fólk ekki að iðrast og því síður að skammast sín, að maður tali nú ekki um að biðja fyrrverandi flokksmenn sína og kjósendur fyrirgefningar á fáheyrðum svikum, hroka og ómennsku. Og sannast þar hið fornkveðna, að af skepnuskapnum þekkjast skepnurnar best og að fyrr botnfrýs í helvíti en að ,,Vinstrihreyfingin" grænt framboð verði vinstriflokkur. Og svo er nú það ...

Staðreyndin er sem sé, þó óskemmtileg sé: að umrædd misskipting undir núverandi stjórn, er að öllu leyti í boði Steingríms J. og FVG. Steingrímur og Flokkseigendafélagið endurreisti nefnilega Gamla Ísland eftir Hrunið með fádæma svikun og auðvaldsþjónkun, að kjósendur sáu að við þvíklík firn mátti ekki standa og kusu erkiauðvaldsflokkana aftur til valda.

Það er hlálegra en frá þurfi að segja, að hinni hægrisinnuðu auðvaldsstjórn Steingríms og Jóhönnu munaði ekki um að brúka hótfyndnar nafngiftir á sjálfa sig eins og ,,Fyrsta hreina vinstristjórnin á Íslandi" og ,,Norræna velferðarstjórnin." Nær sanni hefði verið að þessir óforskömmuðu apakettir og aðdáendur ASG, LÍÚ, ESB og kvótakerfisins hefðu nefnt stjórn sína ,,Viðreisnarstjórn Gamla Íslnds" eða ,,Auðvaldinualltstjórnin."

Ríkisstjórnarstefnan stuðli að misskiptingu

Ekki sama Hanna Birna og Hanna Birna

Frú Ingveldur á heiðvirða systir sem heitir Hanna Birna, alveg eins og valdasjúki afturhaldsráðherrann í ríkisstjórn hinna biluðu. Hanna Birna, frúingveldarsystir, er sex barna móðir og býr í sveit, gift Ásláki Hinrikssyni, sem er þvengmjór og langur horkrangi og minnir á fátt annað en bogna veiðistöng.

Í sinni sveit er Hanna Birna bóndi langfremst meðal sinna sveitunga og gengur jafnan um vel vopnuð. Ekki er óalgengt að sjá hana rigsa um sveitarveginn með bæði tvíhleypta haglabyssu og hreidýrariffil á bakinu, kindabyssu og hárbeitta sveðju í slíðri við beltið og spjót úr ryðfríu stáli í hendi. Þannig útbúin ber hún af sér þann traustvekjandi héraðshöfðingjaþokka sem enginn efast um.

Fyrir nokkrum árum, þegar í tísku var hjá fjárglæframönnum og bófum að kaupa bújarðir á uppsprengdu verði, kom gríðarlegur péníngaséff til Hönnu Birnu og Ásláks kranga og bauð þeim morð fjár fyrir býlið þeirra. En Hanna Birna sagði nei og aftur nei og þvert nei. Og Áslákur tók undir með konu sinni, en óttalega dræmt því býr við það böl að vera í endalausri neftóbaksvímu og má vart mæla af þeim sökum. Péníngaséffinn brást hinn versti við þegar honum varð ljóst, að hann fengi ekki jörðina keypta, hvað sem í boði bæri og hóf því skæruhernað til að hrekja þessi lúsugu bændasvín burt úr sveitinni. Hann lét senditíkur sínar kveikja í hlöðunni hjá Hönnu Birnu og Ásláki, skjóta fjárhundinn og brjóta allar rúður í íbúðarhúsi þeirra að næturþeli með grjótkasti. Þar á eftir sendi hann þyrlu sína á loft og lét hana djöflast í 2-4 metra hæð yfir húsþaki þeirra hjóna.

Fyrstu nóttina, sem þyrlulætin dundu yfir, gerðist fátt markvert annað en Hanna Birna og fjölskylda voru illa sofin morgunin eftir. Næstu nótt koma þyrlan aftur og hóf sama leikinn. Þá fór Hanna Birna út á hlað með hreindýrariffilinn og skaut mörgum skotum á flugvarginn sem spillti heimilisfriði hennar. Þegar síðasta skotið hafði riðið af, hófst þyrlan allíeinu til himins. Stuttu síðar sást hvar hún fór að snúast í hringi og slengdist að lokum utaní klettavegg í bæjarfjallinu og sprakk í tættlur. Þar með var fullnaðarsigur Hönnu Birnu yfir fjárplógsmanninum innsiglaður. Af þessu má sjá, að Hanna Birna er ekki það sama og Hanna Birna.

Lög um frestun verkfalls samþykkt

Gvendur tómi og fnykurinn af framsóknarfjóshaugnum og krataeðlinu

Satt að segja er grátbroslegt að hlusta á innantómt tóhyggjukaftæðið í Gvendi Steingríms, þessum kynduga afkomanda gömlu Framsóknarmaddömunnar. Og víst hefir garmurinn erft skinhelgina og hræsnina frá sinni sælu formóður; og fnykinn af óvörðum fjóshaugnum bak við Framsóknarfjósið í bland klígjulega pestina af krataeðlinu leggur langar leiðir af Björtu framtíðinni, meira að segja á móti strekkings vindi. Þeir sem hafa pólitískt nef þekkja þennan ógeðfellda þef frá annarri óþverrabrækju, en hinir, sem hvorki þekkja né finna, halda að framsóknartómhyggja Gvendar og Björtuframtíðarinnar sé aldeilis eitt brillíjant stöff og telja að þeir geti jafnvel kastað atkvæðinu sínu á þennan vesala ruslahaug.

„Berjast gegn gömlum hefðum“

Réttlæti Katrínar hinnar skoðannarýru

Mér er til efs að Katrín Jakobsdóttir viti hvað réttlæti er. Að minnsta kosti hef ég aldrei orðið þess var, að réttlæti sé henni sérlega hugleikið, hvað þá það sé henni eitthvert hjartans mál, og hef ég þó lengi hlustað grannt eftir því sem hún hefur sagt í ræðu og riti.

Í sem ráðherra í ríkisstjórn framdi hún ekkert sem færa má til bókar sem réttlæti. Það má svo sem vel vera, að í hennar augum hafi það verið einhverskonar réttlæti að taka þátt í að eyðileggja VG með Steingrími og öðrum í Flokkseigendafélaginu alræmda og færa flokkinn mjög langt til hægri frá því hann var upphaflega stonaður. Að sama skapi hefur réttlætið hennar verið á ferð þegar uppundir helmingur þingflokks VG og fjölmargir aðrir flokksfélagar hröktust úr flokknum á síðasta kjörtímabili vegna sérlega ófyrirleitinna svika hennar og Flokkseigendafélagsins við kjósendur og flokksfólk, ásamt með fáheyrðum yfirgangi og drullusokkshætti við allt sitt umhverfi.

En Katrín Jakobsdóttir sver eflaust af sér öll svik og annað msjafnt, hennar hlutverk er líka að vera gardínuskraut í stofuglugga á heimili Steingríms, Álfheiðar og Svavars Sendiherra, þar sem réttlætið ofar öðru réttlæti á lögheimili.

Réttlæti ekki pólitísk klisja

Steingrímur - Þorgeirsboli - Landsbankabréfið

Þeim er til þekkja er svo sem fyrir löngu ljóst, að Steingrímur J. Sigfússon á ekki til í sínum fórum neitt sem heitir auðmýkt, en býr í staðinn yfir  þeim mun meira af hroka, ófyrirleitni og óheiðarleik. Þetta vita menn eins og Ögmundur Jónasson manna best, enda hefur hann fulla skömm á Steingrími vini sínum. Þetta veit og viðurkennir líka það ágæta fólk sem Steingrími tókst að hrekja úr þingflokki VG á síðasta kjörtímabili. Og mér er til efs að aðrir í þingflokki VG geri sér ekki grein fyrir hverskonar vágestur og friðarspillir þetta ruddalega mannkerti er, þó þau hafi hingað til ekki haft manndóm í sér að viðurkenna það.

Vigdís Hauksdóttir segir að nóg sé að segja lykilorðið ,,landsbankabréfir" þá verði Steingrímur æfur. Það er merkilegt að það þurfi ekki nema þetta tiltekna orð, ,,landsbankabréfið," til Steingrímur bláni upp og verði eins og mannýgt naut, einhverkonar Þorgeirsboli á harðaspertti dragndi húðina af sjáfum sér á eftir sér. Og hvaða ,,landsbankabréf" er þetta sem Steingímur þolir ekki að heyra minnst á? Það væri verðugt verkefni fyrir röska og metnaðarfulla blaðamenn, sem taka starf sitt alvarlega, að kanna þetta einkennilega landsbankabréfsmál ofaní kjölinn og velta við hverjum steini á leið sinni við það starf. Ég hef að vísu heyrt minnst á umrætt bréf og skilst að allt það mál sé þannig vaxið, að engann þurfi að undra þó Steingrímur bregði sér í líki ófreskjunnar Þorgeirsbola ef hann heyrir á það minnst.

Á meðfylgjandi mynd má sjá Steingrím í faðmi Flokkseigenda og nokkurra sérvalinna og meðfærilegra dekurdýra af undarennuætt.

Sagði Vigdísi að þegja

Hefndaráform sjálfstæðiskonnunnar hlaut snautlegan endir

Sú mikla og einlæga sjálfstæðiskona varð að vonum ákaflega ofsareið í gær þegar henni bárust fregnir af opinberri yfirlýsingu Hjálmars Hjálmarssona og Ásdísr Helgu Jóhannesdóttur, fyrir hönd Næstbesta flokksins í Kópavogi, hvar hnýsniárátta Braga karlsins Mikjálssonar og Sjálfstæðisflokksins var gagnrýnd undir drep. ,,Mér er aldeilis ofboðið og stórhneyksluð á þessu fólki!" öskraði frú Ingveldur er henni vóru færðar fréttirnar. ,,Ef ég hefði þessi þokkahjú innan seilingar myndi ég rústflengja þau hvort með öðru þangað til þau færu skríðandi á fjórum fótum til hans Braga og bæðu hann fyrirgefningar! Hann Bragi er minn vinur, og heimagangur hjá okkur Kolbeini, og ég skal aldrei láta neinum líðast að koma svona fram við hann Braga, eða aðra vini mína! Það er ótrúlegur andskoti hvernig óuppdregnum slordónalýð dettur í hug að koma fram núorðið við fínt fólk!

Og frú Ingveldur var ekki lengi að hugsa sig um, þrátt fyrir að vera rottimbruð eftir jörfagleði helgarinnar. Hún þreif buffhamar með sér um leið og hún þaut útúr dyrunum til að hafa uppá kvikindunum, sem höfðu móðgað Braga og hana sjálfa svo óþyrmilega, og veita þeim þvílíka ráðningu sem aldrei myndi gleymast meðan land væri uppi. En þegar frú Ingveldur kom útá stéttina fyrir framan heimili sitt, sat úlfhundur nágrannanna fyrir henni, réðist umsvifalaust á hana og reif utanaf henni öll fötin í einni sviphendingu, beit hana með grimmdarurri á móts við lífbeinið og hnerraði ákaflega á eftir. Þar með var endir bundinn á hefnd frú Ingveldar, sem auðvitað varð að engu þarna á stéttinni fyrir utan hennar eigin útidyr.

„Vakir ekkert annað fyrir okkur“

Gottfreður Gottfreðsson læknir er líka svag fyrir vísindum Díkót-Kára

Þó að Magnús Gottfreðsson sé mikill vísundadoctúrus og heljarmenni á svið lækninga stenst hann Gottfreði Gottfreðssyni frænda sínum engann snúning þegar kemur að lækningum og viðureign við harðsnúna sjúkdóma og sundurkremjandi slysfarir.

Gottfreður Gottfreðsson læknir hóf feril sinn sem fullgildur og faglegur heilsubótarmaður með því að sprauta einhverju fjárans eiturbrasi í Þorvald heitinn Jónsson með þeirri afleiðingu, að Þorvaldur steindrapst innan þriggja mínútna. ,,Fall er fararheill" sagði Gottfreður við sjálfan sig og hélt ótrauður áfram að lækna. Mánuði síðar sprutaði hann göróttum vökva, sem hann blandaði sjálfur, í fantinn Svein Sk. Björnsson, sem hafði þau áhrif á Svein að hann varð gjörsamlega gjörtrylltur og var hann þó ekki vel góður fyrir. Sveinn brau að sjáfsögðu allt og bramlaði á heilsugæslustöðinni sem Gottfreður starfaði á og barði starfsfólkið, sem hann náði í til óbóta. Að svo búnu þaut hann útí bæ og eyddi öllu og rotaði allt sem á vegi hans varð, meðal annars sleit hann skottið af hundinum Neró, sem aldrei varð samur á eftir. Loks tókst að koma köðlum og vírum á Svein og flytja hasamann á Klepp þar sem hann er geymdur í rammgerðu búri, af sama tagi og notuð eru í dýragörðum fyrir górílluapa og ljón.

Ekki er vitað til, að Gottfreði Gottfreðssyni hafi tekist að lækna nokkurn mann, en flestum sem til hans hafa leitað hrakaði gjarnan óðfluga og sumir hafa hreinlega dáið drottni sínum af læknisráðum hans og mixtúrum. En Gottfreður læknir er hvergi banginn: segir bara að afföll og dauðsföll séu eðlileg í lækningum og hann hafi aldrei séð eftir neinum sjúklingi sem horfið hefur í gröfina eftir meðferð hjá honum, allrasíst framsóknarmönnum og kratastrumpum, enda séu þessháttar skoffín best geymd í mold.

Og Gottfreður læknir er ákaflega spenntur fyrir vísindastarfsemi Díkóta-Kára og er honum innan handar á allan hátt. Á sínum tíma skipaði hann öllum sjúklingum sínum með harðri hendi að kaupa hlutabréf í Díkótinu; þeir hefðu verra af ef þeir gerðu það ekki og hnykkti á orðum sínum með þvi að steyta framan í þá sprautuna.

Megum ekki sofna á verðinum