Orð í tíma töluð um tómhyggju Framtíðarinnar hans Gvendar Steingríms

Já, það virðast nokkuð margir falla fyrir tómhyggju, tilgangsleysi og hugsjónaþurrð Björtu framtíðarinnar hans Gvendar Steingrímssonar Hermannsonar Jónassonar og hennar Heiðu Helgapésdóttur. Bæði eru þau framsóknarmaríneruð, ekki síst hann Gvendur greyið, en hann beinn afkomandi sjálfrar Framsóknarmaddömunnar; eftir því sem ég best veit er sú gamla langamma Gvendar, ættmóðir hans og hans Halldórs og hans Finns og hans Ólafs stórbónda og útgerðarmanns að Miðhrauni I.

Svo sem algengt er með tómhyggjuflokka nútímans, þá hefir fólk ekki minnstu hugmynd um fyrir hvað þeir standa eða hvort þeir hafa einhverja sérstaka staðsetningu eða hugsjón. Sumir eru svo vegvilltir og vánkaðir um hagi Björtu framtíðarinnar hans Gvendar, að þeir halda að fyrirbærið sé vinstriflokkur, jafnvel róttækur sem slíkur. Hvernig slík firra hefur komist inní höfuðið á fólki er með öllu óskiljanlegt, enda ætla ég ekki einu sinni að gera tilraunendur ekki  til að skilja þá reginheimsku eða hvernig hún er tilkomin.

Björt framtíð er vel til hægri, dæmigerður hægriflokkur tilgangslausra lukkuriddara, sem haldið er úti fyrir eigendur sína. Það stendur ekki til til hjá Gvöndi Steingríms og Heiðu Pé að breyta einu eða neinu sem máli skiftir í íslensku samfélagi og varðandi pólitísk grundvallaratriði er Framtíðin hans Gvendar jafn mikið dólgaíhald og höfuðpaurar sjálfs Erkiíhaldsins í Sjálfstæðisflokknum.

BF býður fram á níu stöðum

Liðsmenn úr Heimdalli og Pírötum á ferð

Litlu drengirnir með sprengjurnar í Leirdalsskógi, reyndust þegar betur var að gáð, allir vera liðsmenn öfgasamtakanna Heimdalls og Pírata. Allir þrír eru þeir flokksbundnir bæði í Heimdalli og Pírötum og svo að sjá sem hugsjónaeldurinn hafi borið þá ofurliði, því þeir báru í yfirheyrslum, að ætlun þeirra hafi verið að sprengja fáeina mófugla í loft upp og brenna varpsvæði þeirra til kaldra kola; þetta hafi sem sé átt að vera létt æfing áður en þeir tækju til starfa í alvöru lífsins á stóra sviðinu.

Nú er það svo, að miklir innileikar eru á milli Heimdellinga og Pírata, enda er frjálshyggjubreimið þeim í blóð borið. Það segir sig sjálft, að þegar svona óvitar taka sig til og fara að fikta með eldspýtur og sprengiefni er voðinn vís. Þarna verða barnaverndaryfirvöld að gríp strax ínní og ganga svo frá hnútum, að Heimdallur og Píratar verði sendir til uppeldis í sveit til góðra framsóknarbænda.

Voru með heimatilbúnar sprengjur

Nú á víst að fara að reisa nýtt erfðagreiningarver, sem verður mun áhugaverðara en klamburballið hans Díkót-Kára

Satt að segja er mér nokk sama hvað Díkót-Kári og einhverjir siðfræðingar kvaka og kumra, þeir eru hvort eð er leiðinlegri en allt sem leiðinlegt er og ættu af þeim sökum að vera vistaðir árið um kring úti í Eldey innanum þann vargfugl er þar hefir heimilisfesti. En hitt veit ég, að þeir þurfa ekki að svelta sem eiga hlutabréf í Díkót, þar er sem betur fer margsannað mál.

En nú er víst nýtt erfðagreiningarver að fara að rísa, suður með sjó að mér skilst. Í þeirri erfðagreiningu á einkum að leggja áherslu á að rannsaka útrásarbófa og svikul og hraðlýgin stjórnmálaóféti. Markmiðið er að kortlegga erfðagenamengissúpuna í þessu furðulega fólki og kanna hvort ekki sé hægt að þróa gott ormalyf sem hreinsar græðgina og eiginhagsmunagirnina úr görnunum á því. Ekki væri amalegt að geta dælt svoleiðis gumsi í þá þrjóta og þorpara sem fara með stjórnmála- og fjármálavöldin hverju sinni þannig að þeir væru eins og nýsmíðaðir guðir á eftir.

Kári svarar siðfræðingunum

Hoggið í sama knérunn

Um miðjan dag í dag henti einhver óvandaður undirmálstittur kraftmikilli skítalyktarsprengju inná heimili frú Ingveldar og Kolbeins, en þar fer fram sem kunnugt er mikið samkvæmi með þéttum veitingum á bæði borð. Þetta ólýsanlega forherta hryðjuverk gerði að verkum, að samkvæmisgestir þurstu út undir bert loft eins og þeir vóru á sig komnir, meira eða minna berrassaðir, drukknir, skakkir og skæhæ. Fyrst í stað töldu gestirnir, að Óli Apaköttur hefði fengið í magann og gert stykkin sín undir stofuborðinu, en fljótlega bárus svo böndin að Brynjari Vondulykt, vegna þess að hann hafði þá rétt áður skolað ofaní sig hálfum líter hræringi, sem samanstóð af Gunnarsmajónesi og Admíralrakspíra. Báðar þessar tilgátur reyndust rangar, en Máría Borgargagn hafði þó fyrr um nóttina kukkað í blómapott, en þar eð hún er dönnuð kona og ann mannasiðum hafði hún stráð mordarlagi yfir hroðann í pottinum til að fyrirbyggja óþef.

Svo óð frú Ingveldur inní eiturstybbuna og linnti ekki látum fyrr en hún komst að hinu sanna: sem sé að um svívirðilegt hryjuverk væri að ræða, sem gestir hennar ættu enga aðild að. Uppúr því fóru gestirnir að tínast aftur inn, enda var þeim orðið kalt af að norpa kæðalaus um stéttina í rúma hálfa klukkustund. Húsbóndinn, Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður, lokaði öllum gluggum til að fyrirbyggja að annað hryðjuverk yrði framið á heimilinu. Svo var samkvæmið keyrt uppí hæstu hæðir á nýjan leik af tvíelleftum þrótti.

Ath. Meðfylgjandi mynd var tekin af einum veislugesta er hann flúði á braut eftir ólyktarsprenginguna.

	Krefur Hjördísi Svan um bætur
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Það voru víðar hræddir hundar í gærkvöldi og nótt en á Suðurlandi

Eins og öllum er kunnugt slógu frú Ingveldur og Kolbeinn eiginmaður hennar upp gríðarlegri fagnaðarveislu í gær í tilefni af því að Gunnsi Andersen var af engu tilefni dæmdur í eins árs fangelsi. Samkvæmisglaumurinn varð fljótlega af þeirri stærðargráðu, að allt lék bókstaflega á reiðiskjálfi og máttu nágrannar sæmdarhjónanna hafa sig alla við að hugga skelfingu lostna hunda sína og búrtíkur, sem og börn sín sem urðu örvita af hræðslu.

Þegar lögreglan mætti á staðinn til að freista þess að lægja öldurnar varð hún frá að hverfa vegna óblíðrar móttöku frú Ingveldar og gesta hennar. Og þegar Brynjar Vondalykt kom askvaðandi útá stétt með tvíhleypta haglabyssu í höndunum og digran vindil í kjaftinum lögðu laganna verðir beinlínis á flótta og létu ekki sjá sig meir í grend við heimili frú Ingveldar og Kolbeins, en hundar og börn nágrannanna máttu lúta þeim grimmu örlögum að grát sig í svefn.

Nú í morgunsárið var allt aftur komið á fúll svíng hjá frú Ingveldi og Kolbeini og ekki annað að sjá en þráðurinn hafi verið tekinn upp þar sem frá var horfið síðla nætur. Indriði Handreður var kominn inná lóð hjá nágrönnunum og farinn að pissa á stofugluggan hjá ræfils fólkinu sem þar býr og Máría Borgargagn byrjuð að sýna klúran látbragðsleik úti á gangstétt.

Hundar hræddir og leirtau glamraði

Fátt boðaði hún af viti hér áður og fyrr, en eftir að hún féll í transið boðar hún enn minna, gvöði sé lof

Gnohhh ... þa bara sona. Á nú, fimm mínútum fyrir kosningar, að reyna að telja kjósendum í Reykjavík trú um að Sóley Tomm - fílí - romm - bomm - bomm sé að rumska af sínum dáfagra hægrimannasvefni? Það er þrifleg framkoma atarna og allsekki til fyrirmyndar öðrum en harðlífiskérlíngum beggja kynja.

Og þó að reynt sé að láta að því liggja að Þyrnirós fémínístanna og undanrennubúðingsins í VG hafi loks brugðið blundi situr eftir hin áleitna spurning: hversvegna svaf frú Tomm draumlausum svefni allt kjörtímabilið og sagði aldrei svo mikið sem eitt einasta orð uppúr transinu? En núna, en núna alltíeinu, bærir eignin á sér eins og transmiðill frá öndverðri síðustu öld og talar tungum um uppsagnir, karla og konur, ásamt með mjóróma hryglu um lág laun eða láglaunafólk! Nei, þá hefði verið betra að flokkseigendur VG hefðu leyft Þyrnirós sinni Tomm að sofa í friði.

Eða eins og frú Ingveldur sagði nýverið: ,,Já, angans kérlíngin hún Sóley átti sinn góða sprett þegar hún vildi senda jólasveinana í ,,kynleiðréttingu" og smávegis lífsmark var með henni þegar hún rak vinkonur sínar útum flestar þorpagrundir með atkvæðakassa til að skrapa saman atkvæði fyrir hana í 1. sætið á lista VG fyrir síðustu kosningar. Síðan það var hefir hún legið í dái, gvöð má vita hvar. En satt er það: fátt af viti boðaði hún hér áður og fyrr og enn minna nú eftir að hún féll í transið, gvöði sé lof. Ég held, svei mér þá, að hún boði meira að segja jafn lítið og formaður þeirra VGinga hún Katarína Jakobsen."

Hart vegið að leikskólum

Þá brutust út ógurleg fagnaðarlæti

Þegar dómur hafði verið kveðinn upp í máli Gunnsa Andersen og hann dæmdur í árs fangelsi brutust út ógurleg fagnaðarlæti á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar, tappar teknir úr mörgum flöskum og dans stíginn. Gaðastur allra var samt Óli Apaköttur, sem gerði sér lítið fyrir og brá annarri loppunni uppundir frú Ingveldi og Kolbeinn Kolbeinsson hló að tiltækinu og potaði löngutöng í rassinn á Apakettinum, sem tókst á loft og hneggjaði eins og graðhestur.

Þegar þetta er skrifað, er gleðskapurinn orðin svo háttstemdur að viðbúið er gólfið á heimili heiðurshjónanna sökkvi í jörð niður með manni og mús, eins og gerðist hér um árið þegar söfnuðurinn í Hrunaprestakalli tók sig til og efndi til dansleiks í í kirkjunni að Hruna. Að sögn vitna, eru allir orðnir berrassaðir og mjög valtir á fótunum, ekki síst Máría Borgargan sem farið hefur á kostum í dag. Og bráðlega verður lögreglan kölluð á vettvang, því nágrannar frú Ingveldar og Kolbeins eru skelfingu lostnir vegna orrustugnýsins sem fylgir veisluhaldinu.

Gunnar Andersen dæmdur í fangelsi

Ósæmileg meðferð á tómthúsmanni

Ekki var svo sem við því að búast, að nokkuð fémætt fyndist í ranni tómthúsmannsins Björgólfs Guðmundssonar, enda hefir sá maður orðið fyrir meiri búsifjum en gerist og gengur á Íslandi. Þessi fyrrum mikli velgjörðarmaður fóksins í landinu og þiggjandi velgjörða Sjálfstæðis- og Framsóknarflokksins, má nú búa við þann kost að hýrast í þurrabúð sinni við álíka knöpp kjör og kotungar á átjándu öldinni í miðjum móðuharðindunum og stórubólu. Það mega heita heimskir menn, sem halda að þeir geti fundið verðmæti uppá 100 milljarða króna á slíku heimili.

En þrátt fyrir ólýsanlega örbyrgð, þá sýndi Björgólfur samt slíkan höfðingskap og örlæti, að hann gaf Fjölskylduhjálpinni síðasta gula bindið sitt fyrir síðustu jól, og kom það í góðar þarfir því sá sem fékk bindið notaði það til að þétta leka á brotinni klósettskál.

Já, það er illa komið fyrir þeirri þjóð, sem lætur sína bestu syni og dætur tuttugustu og fyrstu aldarinnar búa við moldarkofakjör þeirrar átjándu. Þessháttar óréttlæti mun Skaparinn ekki láta órefsað.  

Sáralítið til í þrotabúi Björgólfs

Góður og farsæll hreppaflutningur í aðsigi á Reykjanesi

Það er eflaust tímabært og vel það, að Suðurnesjamenn fari að ranka það mikið við sér, að þeim hugkvæmist loks að reka kjánabjánaklíku Sjáfstæðisflokksins í svokölluðum Reykjanesbæ af höndum sér. Betra seint en aldrei. Enda hafa hvergi í nokkurri bæjarstjórn, og er þær þó margar vondar, fengið að búverka óáreittir aðrir eins frjálshyggjuóvitar og bakkabræður í jafn langan tíma og í Reykjanesbæ.

En nú eru sem betur fer uppi vísbendingar um að Suðurnesjamenn séu búnir að fá nóg af hrunskaðvöldunum, sem þeir hafa haft í meirihluta bæjarstjórnar um árabil, og það sé loks að renna upp fyrir þeim hverskonar afburðamolbúar það eru sem stjórnað hafa þessu ólánssama bæjarfélagi. Það verður áreiðanlega mjög ánægjulegt fyrir kjósendur í Reykjanesbæ, að nota kjördaginn til að pakka bæjarstjóragarminum sínum niður í kassa og senda hann hreppaflutningi til síns heima, þ.e. á skrifstofu Sjálfstæðisflokksins í Valhöll í Reykjavík. Það mun eflaust mörgum þykja góður og farsæll hreppaflutningur.

Meirihlutinn fallinn í Reykjanesbæ

Borgargagnið dreymdi svikna æskuást í fyrrinótt

Tja, ekki veit ég hvort Íslendingar eru pollapönkarar eða fífl af einhverri sambærilegri gráðu. Mér er slétt sama um það. Að minnsta kosti vantar ekki leiðininlegt fólk á Íslandi og því fer, hverning í skrattanum á því stendur, hraðfjölgandi.

Sem betur fer eigum við þó enn góða einstaklinga eins og Máríu Borgargagn, Indriða Handreð, frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann. Guð blessi þau og varðveiti um aldir alda.

Í gærmorgun vaknaði Máría Borgargagn í herfilegu skapi. Þrátt fyrir að vera í samanherptum hlandspren, lét hún ekki undir höfuð leggjast að láta sitt fyrsta verk vera að reka sambýling sinn, Indriða Handreð, samstundis á fætur með illúðlegu bölvi og formælingum. Og þegar hann sinnti ekki ræsinu, gerði hún sér lítið fyrir og reif af honum sængina og velti honum útá gólf. Þá fyrst fór Handreðurinn að tína utaná sig leppana og var horfinn á braut innan tíu mínútna.

En svo var illu geðslagi Máríu er hún vaknaði um að kenna, að henni hafði dreymt ákaflega allan síðari part nætur þann draum sem henni langaði síst að dreyma. Fyrrum ástmaður hennar, sjálf æskuástin, hafði komið inní draum hennar og hagað sér dólgslega, eiginlega fyrirlitlega að hennar mati. Þennan ágæta mann, sjálfa æskuástina, hafði Máría Borgargagn á sínum tíma svikið í tryggðum á ömurlega lúalegan hátt. En við skulum ekki fara nánar útí þann sálm. Það sem Borgargagninu sveið samt sárast við heimsókn æskuástarinnar inn í draum hennar var rætin kviðlingur, sem mannfjandinn mælti af munni fram og hún gat því miður alls ekki gleymt, og er á þessa leið:

Ein var drósin dáldið glöð
og dásamleg hér forðum.
Nú er hún bara grimm og gröð
og ginið farið úr skorðum.

Ert þú Pollapönkari?