Sniðugur kall grefur sína eigin gröf

Sniðugur kall, Sgurður G. lögmenni, og alvanur að smjúga fram og til baka um völundarhús braskaramenningarinnar af fimi minksins. Honum munar ekki um að saka hina og þess um fjárdrátt, þjófnaði og falsanir, ef hann telur það þjóna hagsmunum sínum og menningarheimsins sem hann heyrir til. Jafn heiðskýr og áhugasamur maður um fagurt mannlíf á Íslandi er ekki til. En fagurt mannlíf byggist ekki hvað síst á því, að auðvaldsbelgir sjái til þess með harðri hendi, að blaðamenn og fréttasnápar fjalli um þá af virðingu í borgaralegum glimmerstíl.

En þótt Sigurður G. telji það forgangsmál nú um stundir, að ganga tryggilega frá sjóaranum frá Flateyri, sem óvart varð ritstjóri DV, þá er ég hræddur um að sá bardagi sé lögmenninu fyrirfram tapaður. Ástæðan fyrir því að þessi sniðugi kall muni óhjákvæmilega liggja á grúfu í svaðinu er einfaldlega sú, að með hortugheitum sínum og auðvaldsbelgingi í garð Reynis Traustasonar, beinir hann kastljósinu fyrst og fremst að sjálfum sér. En það mun hafa þær afleiðingar, að menn munu fá ódrepandi áhuga á að gegnumlýsa þennan Viga-Styrr á arðránsakrinum og það held ég störf hans að baktjaldamakki og þöggun þoli ekki nema svona rétt í meðallagi.

Sakar stjórnarmenn DV um fjárdrátt

Glæpur Kolbeins og refsing frú Ingveldar

Þessi frétt minnir um margt á þegar frú Ingveldur lokaði eiginmann sinn, Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann inni í hundabúri fram í kyndingarkompu í mánuð, eftir að að hún komst á snoðir um að hann hefði drýgt hór með pari á fermingaraldri. Það var vinkona frú Ingveldar, Máría Borgargagn, sem sagði henni hina óhrjálegu sögu af samskiftum Kolbeins við spurningastúlkuna og kærasta hennar; kvaðst hafa legið á glugganum þar sem ósóminn fór fram og séð vinnubrögðin á milli gardínanna.

Sem betur fer var frásögn Borgargagnsins af óleyfilegum mökum Kolbeins við ólögráða ungmenni uppspuni frá rótum og sagður í hefndarskyni eftir að Borgargagnið hafði komið að Kolbeini og Indriða Handreði í mjög svo vafasömum stellingum. Það sem fór þó aðallega fyrir brjóstið á Máríu Borgargagni var, að hún heyrði sambýlismann sinn, Indriða, rymja uppúr sér, rétt í þann mund er hún stóð þá að verki: - Ó mikið óskaplega er þetta nú gott, Kolbeinn minn. Máríu fannst semsagt í lagi að strákarnir dræpu tímann með því að glensast soldið á meðan þeir biðu eftir leigubílnum, sem var væntanlegur meðu pizzuna og brennivínið, en að þessi gerpi hefðu á orði að þeim þætti gott að fremja óhæfuverk sem Gamla testamentið er á móti, var meira en henni þókti skynsamlegt að láta óátalið. Því greip Máría Borgargagn til þess neyðarúrræðis að ljúga syndsamlegum glæp uppá Kolbein, því hún vissi að frú Ingveldur myndi refsa kvikindinu grimmilega fyrir tiltækið.

Rændu konu og geymdu í búri

Stundum verður að gera meira og fleira en gott þykir

Það var viðbúið að starfsmannahópur DV myndi þynnast við djöflaganginn í fjárglæframönnunum og öfgapóltíkusunum undanfarið kringum blaðið. Fjárglæframenn og öfgafullir frjálshyggjuspjátrungar vilja bara góða umfjöllun um sig í fjölmiðlum þar sem hlutur þeirra er umvafinn glimmer og glæsileik. Því miður barst DV, undir stjórn Reynis Trausta, inná vafasama braut uppljóstrana um nafntogaða athafna- og peningamenn og baktjaldamakk og ruddaskap virðulega stjórnmálasnata. Og því fór sem fór.

Ef heldur sem horfir mun strfsmannahópur DV þynnast enn meir, uns starfsmannaþurrð blaðsir við stjórn útgáfufélagsins. Það verður þrifalegur andskoti, ef leiknum lýkur með því að Sigurður lögmenni G., frú Skaftason og Hanna Birna verða að eyða hluta af sínum dýrmæta og merkilega tíma í að skrifa uppbyggjandi fréttir í DV, ásamt auðvitað nýfenginni búrtík þeirra, ritstjóranum, sem þau réðu til starfa í gær af einstakri óeigingirni sinni, mannkærleika og ást á frjálsri fjölmiðlun. Guð gefi að þetta elskulega fólk þurfi ekki að fara standa sjálft í rannsóknarblaðamennsku og fréttaskrifum. En það verður víst stundum að gera meira og fleira en gott þykir þegar frelsið, lýðræðið og orðspor aðalsins er í veði. 

Fleiri starfsmenn DV hætta

Búrtík með sjálfvirkan þöggunarútbúnað

Já, ber oss ekki að óska lögmenninu Sigurði G. og baktjaldakvendinu frú Skaptason til hamingju með að hafa aflað skítugustu arðræningjahjörðinni heimilshvutta með sjálfvirkan þöggunarútbúnað til að gegna hlutverki varðhunds á DV. Ég veit ekki. En það er mikill léttir að hafa tekist að koma sjóararuddanum frá Flateyri úr húsi, en hann ku ekki í húsum hæfur svo ekki var annað í stöðunni en að kasta kykvendinu útá götu.

Nú er bara að vona, að mannskapurinn, sem enn er órekinn af DV, taki sig ekki til og fari að dæmi Jón Hreggviðssonar þegar hann embættaði hina spangólandi búrtík mannsins í Amsturdammi. Nú er ekki að efa, að sá mannfögnuður á DV, sem haft hefir ofanaf fyrir sér með að leggja veleðla fólk á borð við Hönnu Birnu og Björn Leifsson í dæmalaust óforskammað einelti, kunni að vera orðinn svo geggjaður eftir samvistina með flateyrarfólinu, að hann skirrist ekki við að leggja höndur á búrtíkina Sigurðar og Skaptason og vinna henni dulítið mein.

Enn satt að segja ættu allir blaðamennirnir á DV að labba þegjandi og hljóðalaust út um leið lögmennið og frú Skaptason mæta með búrtík sína á svæðið í fyrramálið.

„Stefna blaðsins er óbreytt“

Þöggunarvinna Sigurðar G. og frú Skaftason fyrir auðvaldið ber fagran ávöxt

Það held ég verði nú ,,rannsóknarblaðamennskan" undir stjórn Sigurðar G. Guðjónssonar og frú Skaftason þegar þau fara út að ganga á mognana og kvöldin með Hallgrím Thorsteinsson í bandi, tiplandi á fjórum fótum og með brúna ól úr leðri um hálsinn. Auðvitað má ganga að því vísu, að þessi þokkahjú munu ekki siga hinum rannsóknarglaða heimilishundi sínum á yfirstéttarelítuna, hægriöfgasinnaða ráðherra, virðulega kennitöluflakkara og önnur skoffín og skrímsli fjármálalífsins.

En kálið er ekki sopið þótt í ausuna sé komið, því eiga skuggabaldrar kapítalismans á Íslandi vonandi eftir að kynnast fyrr en seinna. Við búum í ónýtu samfélagi eftir 18 ára frjálshyggjutilraunir veruleikafirrtra og þöggunarsinnaðra fanta, sem lauk með efnahagshruni og allsherjarbankagjaldþroti haustið 2008. Okkur hefur ekki að neinu leyti auðnast að rífa okkur uppúr andlegri og félagslegri samfélageyðileggingu frjálshyggjunnar og Hrunsins, en eins og allir ættu að muna, þá endurreistu harðkapítalísku ,,vinstrisinnarnir" Jóhanna og Steingrímur Gamla Ísland frjálshyggjunnar uppúr hrunhaugnum og síðan tók spilltasta apakattahjörð Framsóknar og Íhalds við keflinu með viðeigandi rugli og heimskupörum eins og við mátti búast.

Þrátt fyrir að auðvaldið telji að merkum áfanga í þöggunarvinnu þeirra sé náð með því að sparka götustráknum Reyni Traustasyni út af DV, þá held ég að best sé fyrir það slekti að fagna rólega. Og lögmanninn Sigurð G. og hið skuggalega furðufyrirbæri, frú Skaftason með grýlusjalið, ætti þjóðin að láta eftir sér að rannsaka vel og vandlega.

Hallgrímur nýr ritstjóri DV

Hann dansar og dansar í nýju fötunum keisarans

Ekki er hrappurinn Ögmundur Jónasson af baki dottinn við að halda skrumsýningar á sjálfum sér í tengslum við málefni sem hann hefur takmarkaðann áhuga á. En sönnum loddurum leiðist víst ekki að upphefja laglausa vandlætingarrödd sína með stuttu millibili, svo lýðurinn fái séð hve réttlátir þeir eru og umfram allt alþýðlegir. Ekki sakar, þegar viðkomandi loddari og leiðindaskjóða hefir sér það til ágætis, að hafa verið með í að endurreisa Gamla Ísland uppí hendurnar á forréttindaaðlinum.

En því miður er það svo með pólitíska loddara borgarastéttarinnar, sem tekist hefur að ljúga sig til virðingar á vinstri vængnum, að þeim lætur betur að taka sér stöðu við hlið forréttindastéttarinnar á ögurstund en alþýðufólki. Það sannaðist heldur betur á Ögmundi Jónassyni þegar hann sveik þá sem hann hafði lokkað til fylgilags við sig og hljóp orðalaust inní hlýjuna í ríkisstjórnarherberginu hjá Jóhönnu og Steingrími. Stuttu eftir það sýndi þessi furðulega alþýðuhetja raunverulegan hugsjónaeld í verki með því að svíkja Jón Bjarnason ráðherra í stað þess að verja hann eins og hann hafði lofað.

Það hefur verið erfitt fyrir marga að þurfa að viðurkenna fyrir sjálfum sér, að Ögmundur Jónasson væri alls engin byltingarhetja, hvað þá hugsjónamaður, heldur einungis lágkúruleg útfærsla á keisaranum í nýju fötunum.

Undirbýr fyrirspurn um auðkenni

Framferði sem rímar við landráð og föðurlandssvik

Einkennilegt að ríkisstjórnin, sem í orði kveðnu er algjörlega á móti inngöngu Íslands í ESB, skuli í skattalækkunum og blóðugum niðurskurðinum innanlands ætla að auk útgjöld til morðfélagsins NATO, sem er hernaðararmur ESB í bandalagi við USA. Hverskonar andskotans tvískinnungur og andlegur viðbjóður er þetta? Það getur ekki verið, að það séu menn með réttu ráði sem gera svona lagað. Ég man heldur ekki til þess, að aukin framlög til NATO hafi verið á hinum alræmda loforðalista  Framsóknar, né erkiíhaldsins. Enda var víst fátt annað á þeim listum en yfirboð sem aldrei stóð til að standa við.

Satt best að segja, þá ættu ráðamenn þjóðarinnar, sem leggja blóðugum glæpasamtökum lið úr ríkissjóði, að fara sjálfvirkt og orðalaust í tugthúsið til líftíðardvalar, því þessháttar framferði rímar fullkomlega við falleg orð eins og til dæmis ,,landráð" og ,,föðurlandssvik."

Ísland eykur framlög til NATO

Ómarktækur hrappur rekur upp útburðarvæl

Æ ég held að Ögmundi væri sæmst að hætta þessu brölti sínu, það er hvort eð er ekkert að marka það sem hann segir og enn minna því sem hann lofar. Hráskinnaleikur þessa ömurlega ekkivinstrimanns í einkavafstri hans innan VG, er eitthvað sem veldur raunverulegum vinstrisinnum velgju og minnkandi trú á siðferðiskennd og heiðarleik mannskepnunnar. Vond voru svik Steingríms J. og hans hyskis og drullusokka, en verri eru svik Ögmundar, sem margir vinstrisinnar lögðu traust sitt á. Ítrekað þóttist Ögmundur standa í stríði við gemlinginn Steingrím og safnaði liði að baki sér til að heyja þá baráttu, jafnoft, eða oftar, sveik hann bakland sitt og hljóp eins og falskur héri í fangið á Steingrími og ruslinu kringum hann. Það eru margir sárir eftir óheilindaklamburball Ögmundar Jónassonar og undirferli. Hann er vafalaust vel geymdur í auðvaldsgreninu með Steingrími J., Svavari Sendiherra og Álfheiði Ingadóttur og vonandi heldur hann sig þar sem lengst.

Vill þjóðaratkvæði um NATO

Þokkapiltar á faraldsfæti

Það verða þrifalegir þokkapiltar samankomnir á klíkufundi stríðsfélagsins NATO í Wales þann 4. og 5. september og ekki mun yfirbragð samkomunnar fríkka við nærveru hinna illaþefjandi húsdverga Framsóknarmaddömunnar og gifturíka kaupfélgasstjórans á Sauðárkróki, þeirra Sígmúndar Dávíðs og Gunnars Braga. Auðvitað er ferðalag framsóknarhaukanna á glæpasamkomuna í Wales þjóðarskömm og lágkúra af því tagi, sem almenningur á Íslandi á ekki að láta líðast. Kaupfélagsstjórinn á Sauðárkróki, Halldór Ásgrímsson, Finnur Ingólfsson, Sígmúndur Dávíð og Gunnar Bragi mega prívat og persónulega heimsækja hvaða óbótasamtök og glæpafélög sem þeim þóknast, en að narrast að íslensku þjóðinni með því að sækja fundi NATO á hennar kosnað, er dálítið sem verður að stöðva með góðu eða illu.

Í orði kveðnu er hin illræmda framsóknarklíka á móti inngöngu Íslands í auðvaldsbáknið ESB. Ef þessi meindýr væru sjálfum sér samkvæm myndu þau berjast eins og ljón gegn veru Íslands í NATO í stað þess að senda undirmálsdela sína á stríðsæsingasamkvæmi hjá þessum andlegu krypplingsfóstrum tilverunnar.

Sigmundur og Gunnar funda með NATO

Vonandi verða Sovétríkin endurreist

Það er óskandi að Pútín karl í Rússlandi hafa einbeittar fyrirætlanir á prjónunum um að endurreisa Sovétríkin. Það er öllum hugsandi mönnum ljóst, að tilraunin með að leggja Sovétríkin og Austurblokkina niður hefur gjörsamlega mistekist. Árangurinn af þeirri vanhugsuðu tilraun sullaðist óskipt ofaní óseðjandi belginn á heimsvaldasinnum hinna kapítalísku vesturvelda og glæpasamtaka á þeirra vegum. Og við skulum ekki ganga því gruflandi, að undir helgislepjulegu yfirbragði hins útþenslusjúka og arðrænandi kapítalisma í vestri vappa fasismi og nasismi, ásamt óaðskiljanlegri ofsagræðgi og mannfyrirlitningu, um eins og forynjur, tilbúnar að skríða fram í dagljósið við hentug tækifæri.

Vonandi er eitthvað til í því, að Pútín hafi í hyggju að endurreisa Sovétríkin. Ef það er rétt, þá vonumst við eindregið til þess að honum takist það. Þá getum við sagt: haf þú þökk fyrir félagi Pútín.

En svo kann raunveruleikinn að vera allt annar, því lygavaðall valdaræningjanna í Úkraínu og heimsvaldasinna á Vesturlöndum hefir aldrei riðið við einteyming.

Vilji endurreisa Sovétríkin