Nauðsynlegt að kunna að sjá inní hugarfylgsni morðóðra hryðjuverkaberserkja

Síðan Ríki íslams ruddi sér til rúms í fjölmiðlum vestrænna kapítalista, hefir vegur Al-kaída nánast hrunið (sbr. Hrunið á Íslandi 2008) og Ósama heitinn bin Laden heyrist ekki lengur nefdur á nafn, hvað þá Saddámur sálugi Hússein, en áminnstir heiðursmenn og uppeldissynir USA, ESB og NATO voru nefndir að illu einu að meðaltali þrisvar hvor í öllum fréttamiðlum Vesturlanda um árabil. Aðrar eins grýlur hafa skjaldan verið uppi í hugarheimi offíséra og kóngalýðs í Evrópu og Amríku síðan félagi Stalín hvarf á vit feðra sinna.

Og Greiningardeild Ríkislögreglustjóra hér uppá litla Íslandi lætur ekki sitt eftir liggja og boðar komu Ríkis Íslams, hryðjuverk, mannfelli og slaverí. Við skulum ætla, að í greiningardeild ríkislögreglustjóra veljist afar greindir menn og konur, við hinir sauðsvörtu trúum bara ekki öðru. Svo ógurlega greindir og stórgáfaðir hljóta húskarlar og griðkur greiningardeildarinnar vera að þeim er ekkert hulið; þau sjái gegnum stokka og steina og alla leið inní innstu hugarfylgsni morðóðra hryðjuverkaberserkja, hversu vel sem þeir hafa dulbúið sig. Það er ekki amalegt að eiga Ríkislögreglustjóra með röntgensjón og alsjáandi greiningardeild.

Reyndar hafa glöggskyggnir menn með alvöru sjón séð bæði Ósama og Saddam annað slagið á förnum vegi á höfuðborgarsvæðinu. Þeir kumpánar ku vinna almenn störf þar um slóðir frá átta til fimm, annar á leikskóla en hinn á bifreiðaverkstæði og eru vel þokkaðir af samstarfsfélögum sínum. Um helgar fara þeir á vertshús til að eltast við kéllíngar, því þá þyrstir í að eignast eiginkonur, börn og friðsælt heimili.

Hryðjuverkamenn fara um Ísland

Upprisinn kollsteyputöffari í endurnýjun lífdaga

Næsthelsti uppáhaldsstjórnmálamaður frú Ingveldar, Gjeir okkar hérna Hooordý, má muna tímana tvenna, ef ekki þrenna eða ferna. Karlinn sá er ekkert blávatn, enda starfaði hann frjálhyggjuvæðingu, einkavæðingu og græðgisvæðingu um árabil með fjarska góðum árangri. En einn góðan veðurdag hrundu allar þessar væðingar og góði árangurinn varð að vondum árangri, eiginlega að einhverskonar voðaverki. Auðvitað varð Gjeir veikur þegar niðurstaðan varð almenningi heyrinkunn og valt einsog heypoki úr háum sessi forsætisráðherra og formanns Sjálfstæðisflokksins. Það var mikið fall. Ekki bætti úr skák þegar hann var dreginn eins og krimmaódámur fyrir Landsrétt, sem kvað upp þann úrskurð að hann væri afglapi.

En nú er öldin önnur, vinafélag Gjeirs kom honum á loft aftur og sendi hann til USA þar sem hann situr nú fyrir á myndum með Barrakki bandaríkjaforseta. Reyndar skyggir Reykjavíkurbréf Moggans um síðustu helgi á gleði hins upprisna kollsteyputöffara og velunnara hans, en þar var, eftir því sem heimildir herma, minnst á leiðinlegt og leynilegt símtal þar sem Gjeir mundaði símtólið á öðrum endanum en seðlabankastjóri á hinum og umræðuefnið var ógurlegt lán til dauðvona banka, sem hafði fám árum áður verið einkavæddur til Framsóknarmaddömunnar og flokks hennar. Ekki er að efa að það var voðalegt og þungbært símtal og bergmálið af því mun sennilega uppi meðan land verður í byggð.

Í morgun þurstu frú Ingveldur og Kolbeinn eiginmaður hennar og framsóknarmaður heim til nágranna þeirra hjóna og báru hann þungum sökum, meðal annars að stunda slúður og þvætting um menn og málefni sem honum varðaði ekki um. Hótuðu frú Ingveldur og Kolbeinn nágrannanum að leggja hann og fjölskyldu hans í rjókandi rúst ef hann drægi ekki slúður sitt og illmælgi til baka og héldi síðan kjafti þaðan í frá.

Geir hitti Obama í Hvíta húsinu

Rasismaglöðu fordómafólin

Miðað við lýsingu á háttarlagi þessara voluðu bræðra okkar í Drotni, þá eiga þeir heima á sjúkrahúsi hjá géðlæknum og sálvísndamönnum en ekki í gæsluvarðhaldi bak við lás og slá. Að loka fárveikt fólk inni í einagrunarklefa undir vörslu rassbreiðra fangavarða er mjög frumstæð villimennska og af sama meiði og vesalings mennirnir í ISIS. Að saksóknari og aðstoðarlögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu skuli mæla með slíkum vanvitaskap árið 2015 er hvort tveggja í senn, sorglegt og alvarlegt.

Og ekki er lánlegra að fylgjast með hinum rasismaglöðu fordómafólum, sem fram til þessa hafa haldið til í sínum fráhrindandi rottuholum, en hafa síðustu misseri skriðið fram í dagsljósið ásamt þeim munnsöfnuði sem heyrir til frumstæðum villimönnum með sjúk viðhorf til meðbræðra sinna. Þessir kónar, af báðum kynjum, eru drjúgir með sig, slá um sig með kallmannlegum ruddaskap hvernig eigi að meðhöndla þetta útlenda glæpahyski, sem sé með ísmeygilegum hætti að reyna koma sér fyrir í okkar Guðsútvalda og hreina víkingalandi með það eitt fyrir augum að fordjarfa land og þjóð og gera oss að þrælum í barbaríinu. Í þokkabót láta hin fákunnandi rasistaræxni í veðri vaka, að þau séu sérstaklega handgenginn Guði, hvaða guð sem það nú er, og umburðarlynd framúr hófi, gáfað og vel menntað. Ömurlegara hyski er varla hægt að hugsa sér ...

Óheppilegt að þeir gangi lausir

Í Edens fínum rann

Á laugardaginn síðasta skarst alvarlega í odda millum vinkvennana, frú Ingveldar og Máríu Borgargagns, og mátti maður ganga undir manns hönd að enginn var veginn eða myrtur í þeim ógnvekjandi svarragangi. Deilan hófst með því að Máría Borgargagn rifjaði upp meint hórdómsbrot sambýlismanns síns, Indriða Handreðar, með frú Ingveldi. Lýsti Máría með fáeinum vel völdum orðum lostalegu framferði frú Ingveldar og hvernig henni tókst að fá Handreðinn til við sig. Frú Ingveldur brást illa við vitnisburði vinkonu sinnar og sagði viðstöðulaust með höstugum róm frá þeirri hræðilegu upplifun, að koma að Máríu, Kolbeini og Brynjari Vondulykt, öllum berrössuðum, undir reinsróvernum úti í bílskúr í viðbjóðslegum kynferðisathöfnum, sem vóru svo viðbjóðslegar að sjálfum Erkidjöflinum í Helvíti hefði aldrei hugkvæmst þvílíkur hroði og óþverri.

Eftir þessi fyrstu orðaskifti vinkvennana hefði mátt ætla að þær sættust á jafntefli og viku samtali sínu að öðrum og viðkunnanlegri málefnum eins og aðförinni að Hönnu Birnu og múslímadaðri vantrúarmanna. En það var öðru nær. Máría Borgargagn stökk uppá nef sér útaf meintu ástarfari hennar, Kolbeins og Vondulyktarinnar í bílskúrnum og brá frú Ingveldi um kynvillu og öfuguggahátt af stærðargráður sem áður var óþekkt. Við þetta mótlæti elfdist frú Ingveldi kapp og þeytti eldhússtóli í átt að Borgargagninu, en missti marks og þaut stóllinn útum stofuglugga eftir viðkomu á kviðnum á Viggu Sleggju, sem skrapp í allri sinni lengd saman í hnút og kastaðist síðan endilöng á sófaborð, með annað brjóstið uppúr hálsmálinu, og setti um glös og flöskur og eina kókaínlínu sem átti að fara uppí nösina á Óla Apaketti. Síðan brast á allsherjarbardagi í húsinu.

Þegar orrahríðin hafði staðið drúga stund og mannfall enn drýgra, náði frú Ingveldur snöggu hálstaki á Viggu Sleggju og hótaði á sömu stund að hengja þessa andskotans ekkisens dræsu undir eins ef stríðandi aðilar legðu ekki niður vopn. Féll þá allt í ljúfa löð, en frú Ingveldur sleppti takinu af Sleggjunni, en gat þó ekki stillt sig um að hárreyta hana dálítið og sparka í hana um leið og hún hratt henni frá sér. Síðan sungu viðstaddir kvæðið þar sem ,,skandalarnir í Edens fínum rann" koma fyrir.

Hótanir og ökuskírteini til Vantrúar

Sá kostur vænstur að skríða undir stélið á Brynjari

Það er meira helvítið hvað platvinstrititturinn, úlfurinn í sauðargærunni, Steingrímur þeirra Joð, gerist ætíð skapvondur, að ekki sé sagt froðufellandi galinn, þegar einhver leyfir sér að tala um rannsókn á endurreisn Gamla Íslands. Það er aungvu líkara en þessi rammkapítalíski Mammons þjónn hafi étið ofaní sig sig einhverja krassandi ólyfjan, svo suddalegt er hamsleysi hans og svarragangur þegar ,,endurreisnarstarf" hans ber á góma.

Og þó að Steingrímur telji þann kost vænstann að skríða undir stélfjaðrirnar á Brynjari Níelssyni á þessum tímapunkti þá mun það skammt duga ef vel meinandi fólk tæki sig til og rannsakaði framferði hans og Ögmundar hins tvöfalda, eða öllu heldur margfalda, innan VG, óheiðarleik þeirra svik og loddarahátt. Í það minnsta er hætt við að niðurstaðu úr slíkri rannsókn myndi verða framúrskarandi illþefjandi og krassandi. Ef til væri Dómstóll alþýðunnar færu þessir kónar að sjálfsögðu umsvifalaust í gapastokkinn öðrum pólitískum óheilindagemlingum til viðvörunnar.

En Steingrímur er ógeðvær maður, uppfullur af eigingjörnum metnaði og leiðinlegur að sama skapi. Honum munaði ekki um að svíkja eigin flokk og kjósendur hans til að fá ráðherrastól undir berandann á sér. Honum hefur heldur aldrei munað um að grafa undan eigin flokksmönnum á bak við tjöldinn eins og lævís melrakki og síðast en ekki síst eiga samherjarnir í LÍÚ hauk í horni þar sem Steingrímur J. Sigfússon er.

Að sjálfsögðu ættu melrakkarnir sem stálu VG til að fullnægja eigin borgaralega hégóma að skammast sín og biðja fyrrum flokksmenn og kjósendur fyrirgefningar á framferði sínu. En því miður kunna þessi undirförulu skepnur ekki að skammast sín og munu heldur aldrei læra þá list, enda hafa þær ekki hæfileika til þess.

Sigmundur snúi sér að öðru

Andinn yfir Gunnari Braga og fýlan úr Framsóknarfjósinu

Svo mikið er víst að ekki er andinn yngri yfir hausamótunum á Gunnari Braga en flugi rússnesku sprengiflugvélanna. Raunar fullmikið sagt að einhver andi sé yfir jafn aldlausum manni og þessum Gunnari Braga annar en gamalkunna fýlan úr Framsóknarfjósinu og gifturíka kaupfélagsstjóranum sem gerir Gunnar Braga út til einhverra dularfullra verka. Og auðvitað þorir utanríkisráðherrann ekki að ybba framsóknarpáfagauksgogginn sinn við sendiherra Rússa, enda myndi sá sendiherra ekki seinn á sér að hafa endaskifti á garminum og hýða hann eins og leiðinlegt krakkaskrípi.

Þá hafa áhyggjur Kolbeins Kolbeinssonar af Gunnari Braga ekki legið í láginni. Til dæmis hefir Kolbeinn verið miður sín, jafnt ódrukkinn sem drukkinn, útaf dularfullum ferðum ráðherrans til Úkraínu, sem Gunnar Bragi kallara alltaf Úkranínu eða Úraníu. Og Kolbeini er vorkun, því mannfénaðurinn sem utanríkisráðherrann hefir verið að heilsa uppá í henni Úraníu sinni eru alræmdir valdaræningjar og glæpasteggir með sóðalegar og mannskemmandi stjórnmálaskoðannir.

Nú er von framfarasinnaðra manna, að næst þegar Rússarnir koma á sprengiflugvélunum sínum, þá lendi þeir á Reykjavíkurflugvelli og taki Gunnar Braga með sér til Rússlands og geri hann þar að geitahirði austrí Síberíu. Aðrir eru þeirrar skoðunnar, að betra væri að rússaflugvélarnar hendi nokkrum vel völdum sprengjum niður á þakið á Framsóknarfjósinu og afmái það af yfirborði jarðar ásamt fjóshaugnum og púkastóðinu sem þar hefst við.

„Gamaldags andi“ yfir flugi Rússa

Brauðfóturinn okkar í forsætisráðuneytinu

Það er naumast gáll á brauðfætinum okkar í forsætisráðuneytinu þessa stundina. Nú vill kallkjökrið fá ,,erlenda aðila" til að reyna að rétta hlut Víglund Þorsteinssonar eftir Brynjar Níelsson sveikst undan merkjum og kvað uppúr með að plögg jarlsins af Vallá væri best kominn í klóakinu eins og hver annar skeinispappír.

Ef svo einkennilega skyldi til takast, að Sigmundur Davíð fái ,,erlenda aðila" til að skoða endurreisn bankanna, væri tilvalið fyrir hann biðja þessa ,,aðila" sína að rannsaka lungun, lifrina og nýrun í Framsóknarflokknum, heilabú gömlu Framsóknarmaddömunnar og smáþarma, en einkum þó og sér í lagi vinganginn í görnunum á Kaupfélagsstjóranum á Sauðárkróki, Halldóri, Finni, Ólafi á Miðhrauni I. og Sigga Einars sem ekki var fullur í fréttatíma sjónvarpsins.

Eflaust fær litli húskarlinn Framsóknarmaddömunnar ekki nokkurn ,,erlendan aðila" til að gramsa í innyflum Framsóknarfjóssins nema gegni himinhárri þóknun fyrir sérlegt óþrifaálag sem óhjákvæmilega fylgir því skítverki. Hitt er svo annað mál, hvort nægilega margir séu fylgjandi því að fleygja péníngum í þessu árferði í einhverja erlenda framsóknarlubba, sem forsætisráðherra lýðveldisins hefur hug á að fá til að finna góða niðurstöðu fyrir sig og Vallárskrögginn.

Vill rannsókn erlendra aðila

Uppákoman hjá unga parinu ekki einsdæmi

Þessi skemmtilega uppákoma hjá unga parinu er sem betur fer ekki einsdæmi hérlendis. Að minnsta kosti fóru Máría Borgargagn og Indriði Handreður í sumarbústað sinn ein saman og höfðu með sér kannabis, sveppi, kókaín og romm. Skifti engum togum, að klukkustund eftir að þau komu bústaðinn keyrði eiturnautnavíman um þverbak hjá þessum viðkunnanlegu sambýlingum. Indriði Handreður og ungi maðurinn í Borgarbyggð og hjóp strípaður hring eftir hring kringum sumarbústaðinn meðan Borgargagnið klöngraðist alveg jafn strípuð uppá þak sumarbúsataðrins og lét þar öllum illum látum. Voru læti hennar svo ill, að ekki var við hæfi barna að horfa uppá þau ósköp og látbragðið var þess kyns að varðaði við hengningarlög.

En þegar Handeðurinn hafði hlaupið kringum sumarbústaðinn í stinna þrjá klukkutíma hné hann niður og bærði ekki á sér hálfan sólarhring. Afturámóti staulaðist Máría Borgargagn niður af þakinu þegar Handreðurinn var lagstur í dvala og fór að viðra sig uppvið manninn í næsta bústað. Það framtak Máríu gerði heilmikinn usla, því kona mannsins tók heimsókn Máríu óvenju illa upp. Daginn eftir var sorg í ranni Máríu Borgargagns og Indriða Handreðs því hún var víða klóruð á kroppnum eftir klær nágrannakonunnar en hann hræðilega sólbrunninn eftir að hafa legið í öngviti nakinn í sömu stellingu úti í brennandi sólinni.

Borðaði hassís og hljóp um nakinn

Fortakslaust mesta lágkúra sem heyrst hefur hér á landi

Sannast sagna var síðasta Söngvakeppni sjónvarpsins fortakslaust mesta lágkúra í kveðandi er sést og heyrst hefir hér á landi. Og í samræmi við hryllinginn sem tónskáld og flytjendur buðu uppá sigraði lélegasta og verst flutta lagið. Þetta væri auðvitað gott og blessað ef ekki fylgdi með í kaupunum að þennan óviðjafnanlega óþverra á að veina og öskra á alþjóðlegum vettvangi í keppni við tónsmíðar frá menntuðum þjóðum; er mál manna að þarna sé í uppsiglingu mesta hneysa, ef ekkert verður að gert, sem yfir íslensku þjóðina hefir dunið að fornu og nýju.

Já það er ömurlegur vitnisburður um lágmenningu Íslendinga, að nú eigi að senda til útlanda skerandi vein, sem fram til þessa hafa verið eignuð stungnum grísum eða trylltu kvenfólki sem er að falla fyrir björg.

Síðstliðið mánudagskveld gerðust þau býsn þegar frú Ingveldur gekk örna sinna, að hún rak upp sambærileg vein og framin eru í vinningslaginu vegna þess að hún var með harðlífi. Kolbeinn maður hennar gaf kveinstöfum frú Ingveldar engann gaum því hann hélt að hún væri að syngja nýja júróvísíjónlagið. En fólkið í næsta húsi heyrði neyðarópin og hringdu unsvifalaust á lögregluna, því þau héldu að Kolbeinn væri að myrða eiginkonu sína. Skömmu síðar óðu fjórir strakassaðair lögregluþjónar inn til þeirra hjóna og handtóku Kolbein án frekara málalenginga og lokuðu hann inni, en hirtu ekki um frú Ingveldi hvar hún sat hljóðandi á salernisskálinni.

Friðrik Dór fékk fleiri stig

Það fer varla nokkur úr límingum vegna hundleiðinlegs og ómekilegs fyrirbæris

Það er algjör óþarfi fyrir nokkun mann að fara úr límingunum útaf jafn hundleiðinlegu og ómerkilegu fyrirbæri og Gnarrinu; það eina sem er merkilegt við fyrirbærið er hin innantóma og andlausa múgsefjun sem verið hefur kringum það. Og að vígðir klerkar skuli ekki hafa vit á að láta aulaspekina í Gnarrinu eins og vind um eyru þjóta, er varla ásættanlegt. Mig minnir að það hafi verið geðbilaður þýskur heimspekingur á öldinni fyrir þá síðustu, sem gaf út dánarvottorð á Guð, þó svo hann hafi hvorki haft líkið í höndunu né vísað á það. Samskonar er speki Gnarrsins og þess geggjaða í Þýskalandi og engu við hana að bæta.

Hin dekkri hlið á gnarrismanum er svo tómhyggjan, sjálfhverfan og uppskafningin, sem hóf innreið sína fyrir alvöru í stjórnmálunum á Íslandi með lýðhylli þessa framúrskarandi heimskulega og þrautleiðinlega isma, sem spratt eins og krabbameinsæxli útúr sjúku sálarlífi borgarastéttarinnar, þ.e. Sjálfstæðisflokks, Framsóknar og kratahænsnanna. 

Daginn sem Jón Gnarr var gerður að borgarstjóra í Reykjavík, lýsti frú Ingveldur því yfir að þetta væru ekki eins vond tíðindi fyrir Sjálfstæðismenn og einhverjir létu í veðri vaka: Gnarrið væri nefnilega prýðilegur millileikur meðan Stóri Bróðir, Sjálfstæðisflokkurinn, væri að ná vopnum sínum aftur og hefjast til fyrri metorða í borginni. Þetta var skarplega hugsað hjá frú Ingveldi og því miður hárrétt. Á eftir R-lista moðsuðunni kom vandræðaskáldskapurinn um Ólaf F. og Hönnu Birnu, þar á eftir gnarrisminn og í kjölfarið á honum múslímapæjurnar í Framsóknarflokknum. Þessi vegferð sýnir að vísu að lengi getur vont orðið enn verra, en að lokum mun höfuðdjásn borgarastéttarinnar, sjálfur Sjálfstæðisflokkurinn, standa með pálmann í gráðugum lúkunum.

Prestar fara á límingum yfir Jóni Gnarr