Skýrsla en ekki austurstrog

Bölvað rugl er í manninum, það gerði enginn ráð fyrir að skýrslan hans Brynjars okkar hérna myndi halda vatni, enda var honum ekki falið að útbúa austurstrog til að ausa úr kjöllurum sem fyllst hafa af vatni. Upphaflelega sendi gamli Vallárjarlinn alþingismönnum ernidi, með það fyrir augum að það myndi duga til að koma einum helsta vini burgeisastéttarinnar á Íslandi, Steingrími J. Sigfússyni á Litla-Hraun, sem hann hefði útaf fyrir sig meir en gott af. Hinsvegar brást Brynjar okkar jarlinum af Vallá hrapalega og tók vináttu Steingríms fram yfir gamlan kunningskap við steypuforstjórann fyrrverandi. En svona virkar samtrygging borgarastéttarinnar og við henni er ekkert að gera, - ja, nema lýðurinn geri sósíalíska byltingu, en það er því miður ekki líkur á slíkum umsvifum í bráð.

„Þetta heldur náttúrulega engu vatni“

Annarlegir loddarar vekja kjánahroll

Ósköp er eitthvað annarlegt, að ég ekki segi kjánahrollslegt, að verða vitni að skyndilegum áhuga efrimillistéttarsnobbarana sem gera út fyrirbærið VG, Vinstrihreyfinguna grænt framboð. Fram til þessa hefur þessi einkennilega undanrennuklíka ekki haft minnsta áhuga á kaupi og kjörum verkafólks; raunar hefur forysta þessa flokks verið andsnúin stéttarbaráttu verkalýðsins og sósíalisma má þetta hyski ekki heyra nefnt frekar en drukknir auðvaldsskúnkar úr innstu kimum Sjálfstæðisflokksins.

Auðvitað fylgir engin meining ámátlegu hjali virtinganna í VG varðandi næstu kjarasamninga verkafólks, enda hefur láglaunafólk ekki átt neinn stuðning hjá þessu liði fremur en hjá öðrum stjórnmálaklíkum sem sæti eiga á Alþingi. Það færi því á því hjá Katrínu Jakobs, Frú Ólsen og afganginum af VG að halda sér saman þegar málefni verkafólks eru annarsvegar.

Hitt er svo aftur annað mál, að það er afskaplega óheilnæmt þjóðfélaginu að eiga ekki öflugan, jarbundinn verkalýðsflokk, sósíalískan og róttækan. En hvenær eða hvort samfélaginu auðnast að eignast þessháttar stjórnmálafl skal ómögulegt um að segja, enda er nóg af borgaralegum, hægrisinnum falsspámönnum sem hafa atvinnu af að ljúga því að fólki að þeir séu leiðtogar vinstrisins og öllu sem því fylgir.

„Fólk er tilbúið að fara í hart“

Við Skólavörðustíg er hroðaleg dýflissa með rottum og köngulóm

Það ætti ekki að væsa um gulldrengi Framsóknarflokksins í hegningarhúsinu að Skólavörðustíg, þar hafa fengið að dúsa inni meiri garpar en þeir. Þeir gætu til dæmis drepið tíman með því að leika sér við köngulærnar, sem búa í stórum hjörðum í hegningarhúsinu, eða blessaðar rotturnar, en þær eiga síst til að skríða undir sængina hjá föngum sem þeim líkar við. Þó er óvíst hvort nagdýrum hegningarhússins geðjast að alvöru útrásarvíkingum og þefnum sem af þeim er, því rottur eru vandar að virðingu sinni og leggja ekki lag sitt við hvern sem er.

Í eina tíð var Indriði Handreður vistaður í hegningarhúsinu við Skólavörðustíg af því að hann varð uppvís af skjalafalsi, fyrir að afvegaleiða réttvísina við rannsókn málsins og fyrir að pissa yfir handrið í Kringlunni og ofaná gesti kaffihúss á hæðinni fyrir neðan. Í skjalafölsunarmálinu munaði ekki nema hársbreidd að Indriði drægi Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra með sér í fallinu, en snör viðbrögð góðra manna, ekki síst alþingismanna og ráðherra, tókst að forða Kolbeini frá sakfellingu og tugthúsi.

Vistin að Skólavörðustígnum var Indriða Handreði þungbær, því köngulærnar sóktu að honum í hópum og hann illa köngulóafælinn. Það var því eina verkefni hans, þá daga og nætur sem hann dvaldi í þessari hroðalegu dýflissu, að berjast við hin lappalöngu óaldaskordýr. Og hefði Handreðnum ekki verið bjargað í tæka tíð úr stríðinu við köngulærnar og honum ekið í snarhasti austur á Litla-Hraun til ferkara náms í fangavísindum er næsta víst að köngulærnar hefðu borið hinn efri skjöld og gengið að hinum frækna sambýlingi Máríu Borgargagns dauðum.

Hefja afplánun í Hegningarhúsinu

Og Lúðrasveit framsóknarmanna blés ópusinn ...

Sko minn kall, hjólar bara eins og villiköttur í dómarana og úrskurðar þá brenglaða. Fyrr má víst gagn gera. Nú verða til þess bærir menn - já og konur - að kanna gaumgæfilega í hverju brenglun dómaranna er fólgin, með það fyrir augum að komast að því hvort forsvaranlegt sé að þeir gangi lausir. Það er nefnilega óásættanlegt að menn með kúnstugar kenndir og gruggugt hjartalag fái að valsa um með helvíska hrekki og dáraskap í garð strangheiðarlegara æðri borgara; það er tilræði við lýðræðið og ógn við siðferðiskennd fórnarlanbanna og sjálfrar þjóðarinnar.

Það er til þess tekið, að í kvöld var grænbröndótta framsóknarfánanum flaggað í hálfa stöng við höfuðstöðvar Framsóknarflokksins, rétt eins og sjálf gamla Framsóknarmaddan hefði skilið við, gefið upp öndina, andast. Ennfremur söng kallakórinn Heimir fáein sorgarlög á planinu fyrir framan skrifstofur Kaupfélagsins á Sauðárkróki og Lúðrasveit framsóknarmanna blés ópusinn ,,Sveitapiltsin draumur" eftir 12. eða 14. september í Samskipaportinu og kór útilegukatta tók undir svo eftir var tekið.

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns var allt fallið í dauða-dá uppúr klukkan 21:00 og er aungra tíðinda þaðan að vænta fyrr en húsráðendur og gestir þeirra fara að rétta sig við undir morgun. Þannig drekkir það fólk sorg sinni óyfirstíganlegri.

Dómurinn kom Sigurði á óvart

Klerkar og sóknarnefndir efni til bænastunda um land allt.

Það naumast munnsöfnuðurinn á þessum föntum í Hæstarétti. Maður á bara ekki eitt einasta andskotans orð um öll þau firn. Hvernig voga þessir kjólklæddu hæstaréttardónar sér að ausa sér eins og froðufellandi bestíur yfir viðkvæma drengi, sem vart eru vaxnir uppúr fermingarfötunum, með dólgslegum orðum og reyna í leiðinni að læða því inn hjá andvaralausum þegnum þjóðarinnar að þeir séu ófyrirleitnir, skaytingarlausir og drýgi þaulskipulagða glæpi af einbeittum ásetningi? Á þennan hátt er aðeins talað við og um ægilega stórglæpamenn en ekki við næstum ómálga börn. Það var ekki nema von að einum drengjanna, sem hæstaréttarfólin réðust á, vefðist tunga tvöfallt um höfuð þegar kastljóssdindlarnir hringdu í hann í beinni útsendingu.

Svo er verðugt umhugsunarefni fyrir almenning að velta fyrir sér öllum þeim ruddaskap gegn duglegum drengjum, sem eineltishrellarnir og hryðjuverkavargarnir hjá ,,sérstökum saksóknara" eiga eftir henda inn á borð dómaranna í þeim tilgangi einum að koma ráðvöndum ungmennum á uppleið í fangelsi til að hinir þórðarglöðu illfygli, sem ganga laus illu heilli, geti híað á þá, gert að þeim grín og baulað eins og geitur á þá.

Í kvöld ráða depurð og drungi ríkjum í döprum hjörtum. Tilveran er lituð harmi, ámóta þeirri sorg sem nístir hjörtun og nýrun þegar maður kemst að því að óprúttin illmenni hafa skotið fegursta svaninn á tjörninni til bana. Nú verða klerkar landsins og sóknarnefndir að efna til bænastunda í öllum tiltækum guðshúsum og musterum, því oft var þörf en nú er nauðsyn.

Brotin þaulskipulögð og ófyrirleitin

Og jaxlarnir fljóta út eins og á færibandi

Á meðan kaupþingsbræður vóru leiddir í dýflissuna að afloknum dómi, vappaði flokksbróðir hinna dæmdu, Sigmundur forsætisráðherra, um á Viðskiptaþingi og hafði uppi gaspur og stórkallarembing. Meðal annars virðist þessi ófullmektugi hlaupadrengur Framsóknarmaddömunnar og Kaupfélagsstjórans mikla að norðan hafa gert að umtalsefni við þá viðskiptakauphéðna, að einhver endemi, sem hann kallar ,,aðila vinnumarkaðarins," vilji ekkert við hann né aðra í ríxstjórninni tala. Getur það verið, að Sigmundi forsætisráðherra sé ekki enn kunnugt um að fólki almennt, þar á meðal fyrrnefndum ,,aðilum", sé sammála um, að ekki sé orðum eyðandi á ríkisstjórnina hans? Að hann sé svo skyni skroppinn að skilji hvorki eitt né annað fyrr en skellur í tönnum og jaxlarnir fljóta út eins og á færibandi?

Það vill nefnilega ekki nokkur maður eiga samtal við Sigmund og hina ráðherrana, nema eigendur þeirra. Og ekki vænkaðist hagur Strympu þegar Bjarni Ben lenti í gapastokknum útaf skattaskjólsgögnunum atarna og það beint ofaní hönnubirnuhrakfarir ríkisstjórnarinnar. Það dylst aungvum, að eftir þessar ófarir á Ríksstjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar aðeins einn leik í stöðunni: Að segja af sér og hunskast heim í Framsóknarfjósið eða Valhöll eftir atvikum.

Taka betur mótlæti en velgengni

Harmræn og ill tíðindi

Nú er þjóðin harmi slegin er hún horfir á eftir nokkrum af sínum fræknustu sonum og bestu framsóknarmönnum bak við lást og slá í mörg mörg herrans ár. Þegar gömlu, viðkvæmu Framsóknarmaddömunni, sem er svo vönd að virðingu sinni, voru borin þessi hræðilegu tíðindi sneri hún sér uppí horn í körinni og hágrét, enda allt annað en skemmtilegt að horfa á eftir börnunum sínum inná Litla-Hraun þar sem þeir verða vistaðir í hlekkjum innanum blóðþyrsta glæpamenn og hroðalega perverta. Þið getið rétt ímyndað ykkur hvernig blessaðir drengirnir verða útleiknir eftir þá illvirkjahjörð þegar þeir sleppa út eftir fjölmörg ár. Svo er ekki ólíklegt að fangaverðirnir verði beinlínis mjúkir á manninn við veslings kaupþingshéðnana, hreyti í þá endalausum ónotum, berji þá og hrindi þeim í drullupollana á lóðinni innan við gaddavírinn og lúberji þá í einangrunarklefanum hvað eftir annað.

Og það vóru fleiri en gamla guðhrædda Framsóknarmaddaman og Halldór Ásgrímsson sem brustu í óstöðvandi grát við þennan viðbjóðslega dóm Hæstaréttar yfir Sigurði, Hreiðari, Magnúsi og Ólafi stórbónda og útvegsmanni að Miðhrauni I. Kolbeinn Kolbeinsson hné nötrandi niður við eldhúsborðið heima hjá sér þegar hann heyrði hina válegu frétt og liggur þar enn organdi og með ekkasogum, milli þess sem hann tvinnar saman svo djöfullegar bölbænir um Hæstarétt og sérstakan saksóknara að viðbúið er að gólfið muni sökkva undan honum. En inni í stofu sitja frú Ingveldur, Brynjar Vondalykt, Óli Apaköttur og fleira rétttrúað og gott fólk, svosem eins og Máría Borgargagn og Indriði Handreður og berjast við að drekkja sorg sinni í séníver og ákavíti, kannabisi, valíumlyfjum og kóki.

Kaupþingsmenn sakfelldir

Það er stórmannlegt að standa fyrir klofningi verkafólks

Og ég sem hélt að þetta svokallaða Flóabandalag væri blessunarlega dautt og grafið, hvíldi sína svikaskanka og ístruleyfar utangarðs í ómerktri gröf. En því miður, í fréttum kvöldsins kemur fram að fyrirbærið enn með lífsmarki og þess albúið að halda klofningiðju sinni og svikum við alþýðuna áfram eins og ekkert hafi í skorist.

Það verður að teljast undarlegt óeðli, ef ekki hrein glæpamennska, að halda samtökum verkafólks árum og bráðum áratugum saman, með það eitt að markmiði, að því séð verður, að þjónusta auðvaldið við að halda verkalýðnum á launum, sem enginn getur lifað af líkjast helst hugnurverkfalli. Það mega heita aumu ófétin, að ég ekki segi níðingarnir, sem beita sér fyrir aðförum af þessu tagi.

Því miður hefur verkafólki ekki borið gæfa til að losa sig við illþýðið sem ræður ríkjum í stærstu félögum þess, sem bera ábúðarfull og virðuleg heiti eins og Efling, Eining, Hlíf, og svo framvegis. En meðan almennir félagsmenn eru dofnir og dauðir gegnvart legátunum sem þeir fóðra með milljón á mánuði mun ekkert gerast nema áframhaldaandi niðurlæging. Ég myndi vilja sjá almenna félaga í verkalýðsfélögunum, einkum þeim fjölmennustu, rísa upp og fleygja ,,formönnum" sínum og þeirra aftaníossum útí ystu myrkur, en hefja þess í stað stéttarbaráttu sem væri þess megnug að brjóta hlekki auðvaldsins og koma atvinnurekendastóðinu í skilning um að arðrán og kúgun veri ekki liðin lengur.

Lágmarkshækkun 35.000 kr.

Skattsvik og skattakjól eru auðvitað efnahagsleg nauðsyn

Á fólk virkilega að trúa því að ekkert skattaskjól sé lengur í fjármálaráðuneytinu? Og ef svo er, er ástæða til að spyrja hvenær skattaskjólið var aflagt þar á bæ. Það er nefnilega á allra vitorði, að á Íslandi tíðkist skattsvik og undanskot í stórum stíl án þess að fjármálaráðuneytið skifti sér nokkurn skapaðann hlut af því bralli. Hver ástæðan er fyrir tómlæti stjórnkerfisins gagnvart skattsvikum liggur ekki í augum uppi, enda hefir hið opinbera aldrei gefið út neitt þar að lútandi. Þó læðist að manni sá grunur, að blessaðir valdhafarnir og eigendur og stjórnendur fjármálkerfisins líti á skattsvik sem efnahagslega nauðsyn.

Og hvurn andskotann varðar nautheimskan og öfundsjúkan skrílinn um skattsvik og aura góðra manna í rammgerðum geymslum á Tortóla og Guernsey? Ætli þessum sama nautheimska skríl þætti ekki gott að eiga nokkra bánkuseðla þar líka? Ójú. Nei, undirmálslýðnum varðar ekkert um þróaða fjársýslu og hefur heldur enga innsýn í eða vit á æðri fjámálastarfsemi.

Í kvöld verður hópeflissamkoma hjá bandalagi kapítalískra sjáfstæðis- og framsóknarkvenna undir handleiðslu frú Ingveldar og Máríu Borgargagns. Þar mun frú Ingveldur brýna sjálfstæðiskonur og framsóknargriðkur til stórræða gegn múslímum og kommúnistum, en að mati frú Ingveldar og Borgargagnsins samanstendur heimskur skríllinn af múslímum, kommúnistum og örvita anarkistum og á slíkum lýð beri að taka með einhverju öðru en silkihönskum og vantsgrautarmiskunarsemi.

Bjarni: Ekkert skattaskjól hjá mér

Nú ríður hérumbil lífið á að Bjarni Ben og Sigmundur verði staðfastir

Assgotans ári er Bjarni Ben alltaf eitthvað snakillur þegar minnst er á skattsvikaafrek íslenskra auðvaldspervertista; það er aungvu líkara en verið sé að stinga blessaðan drenginn með með 1000 nálum í gumpinn í hvert sinn er þetta málefni er borið upp við hann. En hvað ferðatöskurnar varðar, þá ósköp eðlilegt að borgað sé fyrir pénínga sem fluttir voru úr landi í ferðatöskum með ferðatöskuaurum.

Annars færi vel á greiða fyrir listann um glæpamennina með nokkrum tonnum af aflaheimildum, kvóta, sem seljendur upplýsinganna myndu síðan selja Samherja og Granda eða samherjum þeirra. Eða leigja kvótavana smábátasjóurum aflaheimildirnar fyrir morð fjár á hverju ári. Svo gætu Bjarni og hans lið borgað djöflunum sem komust yfir skrána um þjófnað auðvarldsververtistanna með sprútti, landa séníver og íslensku brennivíni, og allir væru sáttir.

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns hefur um hríð verið nokkur órói og uggur vegna þessara upplýsinga. Kolbeini hefir meðal annars ítrekað dreymt hroðalega martraðardrauma um að hann og valinkunnir vinir hans væru lokaðir inni í stóru rimlabúri þar sem ljótir kallar kæmu inn á morgnana og kvöldin og misþyrmdu þeim, nauðguðu þeim og spörkuðu að skilnaði í aum rassgötin á þeim. Þetta ófremdarástand hefur að sjálfsögðu hvílt eins og kaldur skuggi eða margfalt hönnubirnumál á heimilishaldi hjónanna og helgarsamkvæmum þeirra, og Brynjar Vondalykt og Máría Borgargagn hafa tekið hroðaleg ölvunaræðisköst útaf þessu helvíti og hagað sér eins og örvita bestíur. Því ríður á, að Bjarni Ben og Sigmundur verði staðfastir gegn illgjörnum og péééníííngagráðugum uppljóstrurum og upplýsingasölum, svo gott fólk og gráðugt geti sofið i ró um nætur en hrökkvi ekki upp trekk í trekk æpandi og gólandi með rennblautann botninn.

Bjarni: Greiðum ekki með ferðatöskum af seðlum