Aðalatriðið er samt að Katrínu líði vel

Já, Katrín Jakobsdótti, þú getur trútt um talað. Þú stóðst þig ákaflega vel í að standa vörð um þessa fáu sem maka krókinn þessi fjögur ár sem þú sast á rassinum þínum í ráðherrastólnum, enda gerðir þú ekkert annað. Eftir munnsöfnuði þínum að dæma, virðist þú ekki gera þér grein fyrir því, að núverandi ríkisstjórn situr í boði Steingríms og þín.

Aðalatriðið er samt, að Katrínu Jakobsdóttur líði vel í sínu strengjabrúðu- og gluggaskrauthlutverki hjá húsbændum sínum; að það hvarfli ekki að henni að hún þurfi að skammast sín og biðja fjöldann allan af fyrrverandi flokksmönnum VG og kjósendur fyrirgefningar á svikum og óheiðarlegri framkomu hennar og flokkseigendaklíkunar; að fá ekki bakþanka vegna aðgerðarleysis síns, sem varaformaður VG, og undirlægjuháttar þegar Steingrímur, Álfheiður, Árni Þór og Svavarsfjölskyldan voru í öðaönn við að hrekja tæplega helminginn af þingflokknum á brott; að sofa vel allar nætur þrátt fyrir ófyrirgefanleg og rakalaus svik forystu VG í málum eins og aðildarumsókninni að ESB, fiskveiðistjórnunarmálinu; að hún láti sér í léttu rúmi liggja, að hafa tekið þátt í endurreisa Gamla Ísland frjálshyggjunnar uppí sveittar klærnar á erkiauðvaldinu.

Frelsi hinna fáu til að maka krókinn

Rúin öllu sem heiðvirðan róttækan sósíalistaflokk má prýða

Vinstrihreyfingin grlnt farmboð var upphaflega stofnaður sem róttækur vinstriflokkur, sem á mannamáli þýðir að þar var á ferðinni róttækur vinstrisósíalískur flokkur. En frá stofndegi VG má segja að hafi hægt og bítandi hallað undan fæti.

Upphaflega var engin Svavars Sendiherrafjölskylda í VG, enginn Árni Þór, engin Katrín Jakobsdóttir í flokknum. En þegar ljóst varð, að þessi nýji flokkur næði fótfestu, mætti þetta lið til leiks, sem aldrei skyldi verið hafa, ásamt fleiri lukkuriddurum af sama sauðahúsi kapítalisma og blekkinga- og undanrennustjórnmála. Með tilkomu þessara þrifalegu ,,nýliða" breyttist stefna VG hægt og hljótt frá því að vera róttækur sósíalistaflokkur í að verða hægfara, tækifærissinnaðu hægriflokkur, sem gerði ríkisstjórnarsetu með hverjum sem hafa vildi að helsta markmiði sínu.

Það stóð aldrei til í upphafi, að stofna flokk til að fullnægja ráðherradraumum Steingríms J. Sigfússonar, Svavarfjölskyldunnar og Álfheiðar Ingadóttur eins og raunin varð. Eða að hrekja besta og heiðarlegasta hugsjónafólkið, sem stóð að stofnun VG úr flokknum.

Nú stendur Vinstrihreyfingin grænt framboð uppi eins og útlifuð portkona á grafarbakkanum, öllu rúin sem heiðvirðan, róttækan sósíalistaflokk má prýða. Með handónýtan, hugjónalausan formann, sem gegnir sama hlutverki og gardýnu- eða gluggaskraut á heimili smáborgara og dálitla hjörð af óheiðarlegu illþýði, sem hefur sjálft sig að hugjón, að baki sér. Þessa eitruðu flokksnefnu ber fortakslaust að leggja niður, í það minnsta á Flokkseigendafélagið sem á apparatið, stal því, að taka orðið ,,Vinstrihreyfing" útúr nafni flokksins.

Eftir stendur sú spurning hvað róttækir sósíalistar ætla sér í framtíðinni. Ætla þeir að láta sér að gera sér að góðu að láta pólitíska öfugugga eins og Steingrím, Ögmund, Álfheiði og Svavarfjölskylduna taðka á sér og njóta þess eins og geðlausir masókistar?  

VG stimplaðir sem „á móti“

Reiðarslag

Það muna ef til vill einhverjir því þegar Arinbjörn Kolbeinsson, föðurbróðir Kolbeins Kolbeinssonar, varð úr heimi hallur. Andlát Arinbjarnar bar að með nokkuð sérkennilegum hætti eins og flestir vita. Hann hafði sem sé tekið frillu sína með sér í bíltúr og varð fljótlega að ráði hjá þeim skötuhjúunum að bruna upp að sorphaugum nokkrum, sem eru úr alfaraleið, og fá sér þar einn stuttan. Skifti engum togum, að þegar Arinbjörn og frillan voru rétt byrjuð sinn helgasta ástarleik þá fékk Arinbjörn heifarlegt reiðarslag og var þegar steindauður. Frillan komst við illan leik, með buxurnar á hælunum, niður á þjóðveg og veifaði næstu bifreið sem þar koma aðvífandi, en það var 60 manna rúta full af fólki. Þegar bílstjórnn hafði stöðvað rútuna og opnað stóru hurðina, æpti frillan svo hátt að allir máttu heyra: Arninbjörn er dauður, Arinbjörn er dauður! En bílstjórinn svaraði að bragði, að sennilega væri best fyrir hana að hífa uppum sig brækurnar áður en hún tilkynnti fleirum andlát Arinbjörns Kolbeinssonar. Afturámótu ráku farþegarnir upp hæðnishlátur og flissuðu ákaft að snögglegum dauðdaga Arinbjörns og hollingunni á frillunni, sem tiplaði grátbólgin í hringi framan við opnar dyrnar á rútunni og barðist við að tosa upp bölvaðar nærbuxurnar sem virtust vera í flækju um hnjákolla hennar.

„Þetta er algjört reiðarslag“

Nöturleg staðreynd

Starfsmannaleigur eru miður geðsleg fyrirbæri, sem auðvaldið hefir af hugkvæmni sinni fundið upp til að arðræna vinnudýrin. Satt að segja minnir þessi óþverri á fátt annað en mansal, þrælahald og ofbeldi, þar sem hinir kapítalísku herrar umgangast launafólk eins og hverjar aðrar skepnur sem aldar eru til frálags. Það er nefnilega þannig, að kapítalisminn, þetta lágkúrulega skrímsli sem einfeldningar halda að sé náttúrulögmál og Guðs vilji, er knúið áfram af græðgi, skipulögðum þjófnaði, ómældri sóun verðmæta og gengdarlausu arðráni, að ógleymdri lýginni sem er inngróinn í kapítalismann.

Það er vægast sagt undarlegt, að ég ekki segi fársjúkt, að vinnandi fólk skuli ekki hafa kastað arðræningjastóðinu og auðvaldslúsablesunum fyrir löngu útí hafsauga og kapítalisimanum á ruslahaug sögunnar. Þessi nöturlega staðreynd er ekki hvað síst annkannanleg og sorgleg vegna þess að launafólk hefur engu að tapa nema hlekkjunum við að sökkva auðvaldskefinu fyrir fullt og fast niður í botnlaust kviksyndi.

Segir launin margfalt hærri

Það þurfti sjö hraustmenni til að bera hann uppúr kjallaranum

Hlaupasnilli Sigmundar Davíðs kom berlega í ljós uppúr síðustu áramótum þegar æstur múgur, með Brynjar Vondulykt í broddi fylkingar, elti hann með bölvi og heitingum eftir allri Suðurgötunni, frá Hringbraut og niður í bæ. Þegar í miðbæinn var komið, tókst Sigmundi með fádæma hugkvæmni og hörku, að stinga sér óséður inn í knæpu þar sem vertinn tók á móti honum með kostum og kynjum og bauð honum að fela sig í vínkjallaranum og smakka þar á veigunum uns  hættan væri yfirstaðin.

Það þurfti sjö fílelfda karlmenn, kantaða sterakubba, til að bera Sigmund uppúr kjallaranum og útí sendiferðabílinn, sem vertinn pantaði til að aka ráðherranum heim. Hin hraustu karlmenni voru á einu máli um að aldrei hefðu þeir komist í aðra eins aflraun og að koma þessum voðalega manni uppúr kjallaranum. - Þetta var eins og að rogast með dauðan fíl eða hval upp tröppurnar, sögðu þeir.

Það er Brynjari Vondulykt og hans aftaníossum að segja, að þegar þeir höfðu týnt Sigmundi í miðbænum, réðust þeir á tvær gamlar konur, frekar en ekki neitt, og köstuðu þeim inní miðjan gæsahóp á Reykjavíkurtjörn.

Sigmundur í ósamstæðum skóm

Krakkaskrattar í hormónavímu

Borgarstjórn Reyjavíkur kemur fyrir sjónir eins og unglingapartí, hvar illa áttaðir krakkaskrattar vaða stefnulaust út og inn í bullandi brennivíns- og hormónavímu. Allar fréttir af þessari virðulegu stofnun eru þess eðlis, að það setur slíkan kjánahroll að fólki, að því langar helst til að hafa samband við lögregluna og biðja hana að hreinsa útúr ráðhúsinu og færa gelgjulýðinn Barnaverndarstofu til ráðstöfunar.

„Þeirra rödd, rödd haturs og fordóma“

Óvætturinn leggur athafnasamt barn í einelti.

Ekki skil ég nokkurn skapaðann hlut í því af hverju drengurinn Páll Heimisson er ekki aðstoðarmaður einhvers ráðherra Sjálfstæðisflokksins í ríkisstjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaussonar. Nú eða átjándi eða tuttugasti og fyrsti aðstoðarmaður Sigmundar sjálfs, en sá skelmir ku hafa fleiri aðstoðarmenn en tölu verður á komið með nokkurri vissu.

Í þokkabót hefir Sjálfstæðisflokkurinn ákveðið að leggja hinn bráðefnilega Pál Heimisson í einelti með klögunum, kröfum og kærum og svífst einskis í ásetningi sínum þar að lútandi. Var þó framkvæmdagleði Páls mjög í ætt við Sjálfstæðisflokkinn og anda á meðan hann starfaði fyrir þann vanþakkláta Flokk. Það má því ljóst vera, að Barnaverndarstofa verður að skerast í leikinn og frelsa Pál undan ofríki og einelti Sjálfstæðisflokksins og koma honum í öruggt skjól. Eru það firn mikil, að óvætturinn í Valhöllu við Bolholt skuli leggja sig niður við að hvekkja athafasamt barn, fullt af hugsjón hins frjálsa framtaks og frjálsra markaðslögmála.

Sagði Sjálfstæðisflokk bera ábyrgð

Galtómir pappakassar, jafntómar ruslatunnur, náttúruperlur og ónáttúruperlur

Kvóta-Gutti af Skaganum er áreiðanlega sáttur við að náttúruperlur og ónáttúrperlur á Íslandi verði kvótaðar eins og gert var við fiskinn í sjónum þegar honum var rænt af óprúttnum péééníííngagéðsjúklingum. Kvótaguttinn af Akranesi fékk, eins og við munum, það hlutverk í síðustu ríkisstjórn, að gæta þess að kvótakerfinu væri ruggað eða það væri jafnvel aflagt. Það gerði hann af einstakri trúmennsku við LÍÚ, Granda og Samherjana, en í blóra við 80% kjósenda. Má segja að þar hafi Guðbjarti tekist vel upp og kratalega, þó afrekið og trúmennskan atarna hafi að vísu kostað Ólínu Þorvarðardóttur þingsætið.

Í kvöldfréttum Ríkissjónvarpsins var okkur kunngert, að flokksleysurnar og skrípafyrirbrigðin Björt framtíð og Píratar séu með samanlagt 25% fylgi í skoðannakönnun, en skjaldborgaraflokkarnir VG og Samfylking væru enn að tapa fylgi. Það væri ósköp fróðlegt og ekki síður gaman að vita hvernig flokkseigendur Samfylkingar og VG túlka slíkar ítrekaðar niðurstöður skoðannakannana. Það er varla viðunandi fyrir fyrrum virðulega ríkisstjórnarflokka að sitja á sama bekk hvað lýðhylli varðar og galtómir pappakassar og gauðryðgaðar, beyglaðar og jafntómar ruslatunnur.

Kvótavæðing náttúruperla Íslands?

Platvinstrigúmmíkallinn situr enn á Alþingi

Sjáum nú til. Þegar allt kemur til alls, er aungvu líkara en Ögmundur nokkur Jónasson, ef einhver man eftir þeim pilti, situr enn á Alþingi. Það þykir mér tíðindi. Ég hélt nefnilega, að Ögmundur þessi væri hættur alþingismennsku, hefði snáfað heim í sitt broddborgaralega umhverfi með það sem eftir er af skottinu á milli skjálfandi læranna. En nei ónei, þessi platvinstrigúmmíkall situr enn á Alþingi ásamt með fórbróður sínum, endeminu Steingrími J. Sigfússyni, sem af afrekaði það á löngum loddara- og lygaferli sínum í stjórnmálum að enginn vill þekkja hann heyra eða sjá nema örfáir kapítalelskir flokkseigendur VG.

En Ögmundur situr semsagt enn á þingi og hugleiðir náttúrupassa, sem nú er farið að kalla óprenthæfu orði, milli þess hann klórar sér með löppunum eða mænir á ljósakrónuna í Alþingishúsinu. Nær væri þessum hæfileikaríka leikara að gera sér ferð austur að Kerinu og velta andskotans rukkunarskúrnum, sem hann gerir sér tíðrætt um, ofaní botn Kersins og pissa síðan fram af kerbrúninni ofaná brakið af kofaskrattanum. Ekki efast ég um að lagsbræður Ögmundar, þau Steingrímur, Álfheiður og Svavarsfjölskyldan, já og Össur vinur hans, munu rétta sínum manni hjálparhönd við verkið og kyssa hann blíðlega á allar kinnar á eftir.

Hlálegast er þó, að flokkur Ögmundar og Steingríms er afar keimlíkur rukkunarskúrnum við Kerið, þröngur, ryðbrunninn og heldur hvorki vatni né vindum og á vart annað skilið en að fjúka fyrir björg eða hafna á ármótabrennu austur á Langanesi.

„Ólöglega rukkað undir blaktandi fána“