Leita í fréttum mbl.is

Bloggfærslur mánaðarins, apríl 2015

Að ganga örna sinna á sorphaugnum

aparÚngir jafníngsmenn og önnur samfylkingarviðrini slá ekki slöku við allskonar ,,orðræður", ekki síst í gáfumannastíl til líta gáfulega út í augum alheimsins. En þvi miður, fyrir samfylkingargæsknin, ung sem gömul, þá rís gáfnafar þeirra og greindarvísitala ekki uppúr meðaltali gáfnavísitölu venjulega apakatta, sem hafa það þó framyfir samfylkingargægsnin að geta verið skemmtileg ef svo ber undir.

Og hræddur er ég um að ekki batni froðusnakkið á Útvarpi Sögu við að úngir jafníngsmenn, uppfullir af skítlegu krataeðli, fari að troða þar upp með ,,orðræður" sínar og apakattargáfur. Ef það gerist, þá verður lágkúran á umræddri útvarpsstöð fyrst fullkomnuð, sem útaf fyrir sig væri forvinilegt að sjá. Orðræðandi samfylkingarungmenni með krataeðlissjúkdóminn á lokastigi í háarifrildi við hina þunglamalegu útvarpsstýru á Sögu kann að vera nógu hlægilegt rétt á meðan á því stendur, en þessháttar fávithæli er varla uppbyggilegt fyrir nokkurna mann.

Um fyrirhugaða aðför krataeðlisæskunnar að Úrvarpi Sögu er ekki hægt að nota frasa á borð við ,,að gera í nytina sína" eða ,,míga í brunninn, því að Útvarp Saga er hvorki nyt né brunnur. Nær væri að líkja fyrirtæki æskufólksins í Samfylkingunni við að ganga örna sinna á miðjum sorphaugnum, eins og það er nú geðslegt tiltæki.

 


mbl.is Mótmæla „hatursorðræðu Útvarps Sögu“
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Grunur staðfestur með einu símtali

ingv3.jpgAlltaf er jafn sorglegt að fá fréttir af ofurdrukknum konum, sem ekki geta setið á strák sínum og láta sig hafa að atast í saklausum börnum sér til hátíðarbrigða, eða djöflast í enn saklausari gestum á veitingastöðum. Þessar kerlingar vinna sín óhæfuverk af yfirlögðu ráði, en bera svo fyrir sig að þær hafi verið svo drullufullar að þær hafi ekki vitað handa sinna skil í ölvímunni og hrekkt börnin og gesti veitingastaðanna algjörlega óvart í algjöru stjórnleysisástandi. Þar af leiðandi séu þær algjörlega saklausar af gjörðum sínum.

Þegar ég, nú í morgunsárið, las fréttina af fullu konunni, sem angraði börn og veitingahúsagesti, fannst mér ég kannast við framgöngu og fingraför þessarar ónafgreindu frauku, sem fjallað var um í hinni tímabæru fréttagrein á mbl.is. Og ekki þurfti ég að hringja nema eitt símtal til að fá grun minn staðfestann.

Það kom sem sé uppúr dúrnum, eins og ég hugði, að umrædd ofurölvi kona sem angraði börn og ónáðaði gesti á veitingastað, var auðvitað Máría Borgargagn. En hún og sambýlingur hennar, Indriði Handreður, hafa aukið umsvif sín með hækkandi sól og gerast nú æ stórtenntari og ósvífanari í athöfnum á almannafæri. Um síðustu helgi lokkaði til að mynda Handreðurinn þrjá erlenda ferðamenn bak við vertshús í miðbæ Reykjavíkur og misþyrmdi þeim og gerði þeim óbætanalega svívirðingu. Ef heldur sem horfir, má vænta frekar tíðinda af þessum framkvæmdasömu hjónaleysum fram eftir vori, það er að segja, ef þau verða ekki tekin úr umferð af opinberum aðilum, eða felld af einhverjum uppstökkum fórnarlömbum sínum.


mbl.is Kona handtekin fyrir að angra börn
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Varasöm hlandsprengja

fat_1244424.jpgÞað má satt vel vera, að það hafi verið hamingjusprengja í Hörpu í dag, ég skifti mér ekki af því. Þó er vonadi, að ekki hafi verið sérlega mikið mannfall í þessara sprengingu og ennfremur að ekki fylgi mikilar þjáninga því, að springa í loft upp af hamingju og bíða bana af.

En til eru aðrar tegundir af sprengjum en hamingjusprengjur og ekki síður mannskæðar. Af því tilefni er ástæða til að vara við hlandsprengjum; það eru nefnilega ekki allir menn svo burðugir, að þeir þoli að lenda í þessháttar vítisvélum. Í því sambandi er vert að minnast Arnfreðs Indriðasonar (blessuð sé hans minning frá eilífð til eilífðar), en hann lenti í afrendri hlandsprengju og hlaut bana af.

Hlandsprengja sú er grandaði Arnfreði var tröllaukin, 173 kílógrömm að þyngd, eins og margföld hvelja, blárauð í framan og þegar hún hló frussaðist munnlögurinn útúr henni eins og brimlöður. Uppí bæli þessarar ógurlegu kvensniptar álpaðist Arnfreður heitinn og var borinn þaðan í brott andvana. Hlandsprengjan fyldi líkflutningamönnum til dyra og kvaddi þá með þeim orðum, að hinn látni, sem þeir væru með á börunum, hefði samt sem áður dugað sæmilega allt þar til að hún brá sér ofaná hann, þá hefði farið að dofna verulega yfir honum, og þegar hún gáði að var maðurinn orðinn helblár í framan og lífsandi hans horfinn veg allrar veraldar.


mbl.is Hamingjusprengja í Hörpu
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Skuespilarinn í Starfsgreinasambandinu

piss3Það er að vissu leyti óvitlaust hjá Stjána Loftssyni, að líkja Birni framsóknarmanni Snæbjörnssyni, sem kaldranalegur húmor örlaganna gerði að formanni Starfsgreinasambansins, við tóma tunnu. Og vissulega á starfsgreinaformaðurinn meira sameiginlegt með Stjána Lofts en hörmulega illa launuðum verkakörlum og kerlingum, því fyrir utan að vera bræður í framsóknarfjósamennskunni eru þeir kumpánar með buxurnar jafn mikið niðrum sig í nefndabitlingum og andlegri spillingarheimsku.

Það er ekki amalegt fyrir gömlu Framsóknarmaddömuna, að hafa á sínum snærum kúnstuga jólasveina á borð við Björn framsóknarhúskarl í Starfsgreinasambandinu, Stjána Lofts í Hvalnum og Granda og Sigmund Davíð forsætisráðherra. Þeir munu eflaust reyna leggja sitt vit og sitt eðli í kjarasamningaleikritið, sem nú er hafið. Og eins og venjulega verða það verkakarlarnir og kerlingarnar sem ligga flöt í svaðinu að leikslokum. En Björn, Stjáni og Sigmundur munu fagna flissandi og kumrandi með sínum líkum í viðeigandi auðvaldsfjósum eftir vel unnið verk.

Já, það verður ekki af Birni framsóknarmanni og starfsgreinaformanni skafið, að hann er ísmeygilegur og lævís leikari og eigendum sínum í Framsóknarfjósinu til sóma. Hinsvegar munu verkakarlarnir og verkakerlingarnar ekki fitna til muna á að fóðra þennan skuespilara á margvíslegum oddvitalaunum í leikhúsi Strafsgreinasambandsins. Það er áreiðanlega rétt hjá Stjána Lofts, að Björn framsóknarmaður sé líkur tómri tunnu; og meira en það: Karlskömminn er alveg eins og kolryðguð, beygluð og götótt smurolíutunna, sem velkst hefir um í framsóknarflórnum frá ómunatíð.


mbl.is Segir oft glymja hæst í tómri tunnu
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Meira bragð var af yfirlýsingu Máríu Borgargagns

ing2.jpgÆtli flestum sé ekki sama um þótt Ella Dawson sé með kynfæraherpes. Þess utan er fátt líklegra en að þessi athyglisjúka gjelgja sé að ljúga þessu með herpesinn uppá sig til að öðlast frægð og frama, en það ku vera eftirsóknarverð atriði fyrir líf og heilsu svona kvennmanna.

Þá var heldur meira bragð af yfirlýsingu Máríu Borgargagns á sínum tíma, þegar hún fullyrti í tímaritinu ,,Hjá betra fólkinu í bænum" að hún væri kynfæralaus. Já, öldungis kynfæralaus að öllu leyti, enda væru brjóst hennar og munnur ekki kynfæri þótt viðbjóðslegir perrakallar héldu hinu gagnstæða fram.

Ýmsir voru þó býsna vantrúaðir á yfirlýsingu Borgargagnsins, ekki síst Indriði sambýlingur hennar Handreður, frú Ingveldur og Kolbeinn eiginmaður Ingveldar. Vildu þau öll meina, að það væri orðum aukið og úr öllu sambandi við raunveruleikann að hún væri kynfæralaus, enda hefðu þau öll persónulega reynslu af því. Því miður var Máría Borgargagn ófáanleg til að leyfa ljósmyndara tímaritsins ,,Hjá betra fólkinu í bænum" að taka ljósmyndir sem sönnuðu að hún væri laus við öll tól sem telja mætti til æxlunarfæra, og eru því margir lesendur tímaritsins á báðum áttum um sannleiksgildi fullyrðingar hennar.


mbl.is Segir öllum að hún sé með kynfæraherpes
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Tómleikaferð rótarýklúbbsins Fjallafjölnis til útlanda

kolb_1258666.jpgJá já, það kvað vera mikið í það varið að flytja hálfvitlausa (og alvitlausa) íslendinga á tómleika í öðrum  löndum til að hlusta á apakattarlæti fyrirbrigða eins og Jútú og Malldonnu. Hvað fólk fær útúr þessum athöfnum er öllum hulið og þeim mest sem á tómleikana fara. En það gerir ekkert til, því menningarstig þeirra er á pari við drukkinn jólasvein á leikskólaskemmtun.

Fyrir skemmstu brá rótarýklúbburinn Fjallafjölnir sér í eina svona tómleikaferð til að sjá og hlusta á fúkkasveitina Old Mobilihead á hafnarkránni í Aberdeen. Og það var einmitt bak við þessa alræmdu hafnarkrá, sem Eyleifur Viktor Ólafsson, meðlimur í Fjallafjölni, smitaðist af bráðakynvillu, sem aftur hafði þær afleiðingar, að allur rótarýklúbburinn varð gegnsósa af þessum andskota og leið undir lok sex vikum síðar. Er talið að afdrif þessa áður öfluga klúbbs séu með eindæmum í gjörvallri heimsbyggðinni. Allt þetta furðulega ólán Fjallafjölnis verður að skrifa á þá menningarsnauðu tískubylgju, sem tómleikaferðir til útlanda eru.

Einn hinna lánlausu ferðalanga á hafnarknæpuna í Aberdeen var eiginmaður Jófríðar deildarstjóra á dvalarheimili aldraðra, því hinu sama og Kolbein gamli Kolbeinsson, faðir Kolbeins skrifstofustjóra, býr. Þegar sá gamli frétti af krankdæmi eiginmanns Jófríðar eftir Aberdeenferðina, rak hann upp tröllahlátur og sagði það mátulegt á helvítis kellingarskjátuna, að kallinn hennar væri orðinn fársjúkur af sódómsku. Síðustu vikur hafa líka verið ein voðaleg martröð fyrir Jófríði í vinnunni, því Kolbeinn gamli hefur ekki látið neitt tækifæri sér úr greipum ganga að spotta hana og kvelja í áhreyrn hinna gamlingjanna. Ganga óskir Jófríðar, þessa dagana, mjög í þá átt, að Kolbeinn Kolbeinsson eldri verði sem fyrst úr heimi hallur, ellegar hann verði rekinn með fullri skömm af dvalarheimilinu fyrir ógeðslega framkomu og ruddaskap.


mbl.is Mikil aukning í tónleikaferðum
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Næturferð um refilstigu borgarinnar

kolb11.jpgÆjijá, það er nú það. Sá nakti á Sæbrautinni var sá merki sómamaður Óli Apaköttur, talinn með betri borgurum landsins, eiginmaður og faðir dásamlegra barna. Því miður helltist eitthvert ógurlegt fargan yfir hann í byrjun páskavikunnar með stöðugu brennivínsþambi og kérlíngastandi og í það svo stórum stíl að vakti undrun og hneykslan góðvina hans, frú Ingveldar, Kolbeins og þeirra fólks, sem lauk með því að frú Ingveldur fleygði honum út með eigin hendi um miðja síðastliðna nótt og bað hann aldrei þrífast. Þegar Óla fór frá heimli frú Ingveldar og Kolbeins var hann klæddur buxum, ljósblárri skyrtu og með bláhvítröndótt bindi.

Því miður kunni Óli Apaköttur ekki fótum sínum forráð eftir að hurðin að heimili frú Ingveldar skall í lás við hæla hans. Hann ráfaði eitthvert útí buskann án þess að hafa hugmynd um hvert hann væri að fara og enginn hafði áhuga á taka hann tali eða gefa sig að þessum frakkalausa, en að öðru leyti prúðbúna manni. Fyrir einbera slysni ráfaði Óli Apaköttur í stefnuleysi sínu niður á Vitastíg. Þar féll hann í hendur einhvers hræðilegasta öfugugga sem uppi hefir verið á Íslandi.

Hinn hroðalegi öfuguggi tók Óla Apakött sér til handargagns, fór með hann í ógeðslega kytru þarna við Vitastíginn og fékk til svo vafasamra athafna, að þeim atgangi veður ekki lýst hér, enda vóru þessar athafnir af því tagi sem siðað fólk vill hvorki sjá né heyra. Þegar öfugugginn var búinn að fá nóg af Óla Apaketti vísaði hann honum nöktum á dyr og lét hann sigla sinn sjó. Næst varð Óla Apakattar vart á Sæbrautinni, eins og segir í fréttinni, slangrandi í allri sinni nekt innan um flautandi bifreiðar á harðaspretti.


mbl.is Nakinn karlmaður á Sæbraut
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Brátt draga heilög musteri vor dám af lastabælum

prost0_882310.jpgEftir yfirlestur þessarar dularfullu fréttar um predikun sambýlingana Jónu og Bjarna var ekki hægt að verjast þeirri hugsun, að næsta skref þeirra í drottins þjónustu verði að messa berrössuð, kviknakin, og klæmast á klámi um gjeirvörtubyltingu, brjóstabyltingu og neðanbeltisbyltingu sem ekki er prenthæft að nefna. Í kjölfarið fara musterin að drag dám af afbragsstöðum eins og Goldfinger og Strawberrís og einkennilega innréttuðu og drykkfelldu neftóbakskallarnir verða fastagestir á fremstu bekkjunum við opinberar guðsþjónustur. Þá held ég Drottinn Alsherjar verði glaður og góður og hætti að senda ekkisens lægðirnar á landið okkar með fárviðrisrokum og úrkomu.

prestkona2Þá var annað uppi á teningnum hjá síra Baldvini er hann söng páskamessu sína í Birkivallarkirkju. Hann lagði útaf krossfestinunni og upprisunni eins og heilagur maður með köllun, en ekki eins og galgopi sem sogast hefur inní hringiðu klámkjaftæðis og gjéirvörtubyltinga. Síra Baldvin hóf nefnilega páskapredíkun sína með því að minna á, að Þjóðkirkjan væri orðin að leiðum og ljótum kjaftaklúbbi, eftir að prestvígslur, jafnvel byskubsvígkslur, á kvenmönnum tóku að tíðkast. Þá væru ungprestar, karlkyns, gjörsamlega trúlausir sprellikarlar og flautaþyrlar, sem vildu gera helgidóminn að einhverskonar hafnarknæpum og lastabælum.

pre1Í lok tölu sinnar yfir guðhræddum söfnuðinum, gerði síra Baldvin grein fyrir nauðsyn þess að Þjóðkirkjan taki upp bannfæringar og krossfestingar til að sýna vantrúarhyski, saurlífisseggjum og guðlösturunum í tvo heimana. Sjálfur hefði hann, fyrir allnokkrum árum, endurlífgað og innleitt bannfæringuna við þjónustustörf sín, og hann væri nú þegar búinn að bannfæra vel á sjötta tug manna og kvenna í prestakallinu. Sumir hefðu sannarlega betrast við bannfæringuna og komið á hans fund skríðandi á fjórum fótum. Aðrir væru forhertir í illmennsku sinni og djöfullegum siðvenjum, enda væru allnokkrir þeirra nú þegar dauðir og farnir til Helvítis, en hræin af þeim dysjuð utangarðs eins og líkamir hverra annarra melrakka og dýrbíta.


mbl.is Krossfesting Jesú hefndarklám
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Þurfti ekki meira en að stíga á tappa

ing5.jpgSvo hefir verið sagt um Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra, að hann þurfi einungis að stíga á tappa af brennivínsflösku, þá verði hann samstundis ofurölvi og til alls vís. Þó má vera, að þessi kenning um lítilfjörlegt drykkjuþol Kolbeins sé eitthvað orðum aukin, en hitt er ljóst, að fáir menn eru óútreiknanlegri undir áhrifum Kolbeinn þessi og stétt skrifstofustjóra hefir hann verið til skammar og lítillækkunar á allan hátt. Þó er Kolbeinn mikilsmetinn í Framsóknarflokknum, en þar á bæ þykir hann öðrum ráðsnjallari og aldrei fer forsætisráðherra á vettvang fjölmiðla nema að undirlagi Kolbeins Kolbeinssonar.

Þá má geta þess, að allar málsmetandi framsóknarkvinnur eru ástfangnar af Kolbeini Kolbeinssyni og óðfúsar að frelsa geirvörur sínar í hans viðurvist. En því miður er sá hængur á, að eiginkona Kolbeins, frú Ingveldur, sem að sínu leyti er eins mikilsmetin í Sjálfstæðisflokknum og Kolbeinn í Framsókn, telur ekki eftir sér að handfjatla framsóknardrósir, sem lokkað hafa mann hennar uppí til sín, á harðneskjulegan hátt og misþyrma þeim á alla lund. Hafa þær ólánskonur á stundum komist í hreinan lífsháska eftir samfarir sínar við Kolbein, því reiddur hnefi frú Ingveldar er járnharður og djöfullegur.

En eitt er þó víst: Fái Kolbeinn þó ekki sé meira en örlítinn nasaþef af áfengi eða eiturlyfjum gerist einlægt eitthvað fréttnæmt í kjölfarið. Og villist hann á kynjum í ölæðisraunum sínum, er borðliggjandi að frú Ingveldur kemst óðar að hinu sanna og hefir margur pervertískur kallskunkurinn hlotið verðskuldaðar skrokkskjóður fyrir vikið.


mbl.is Þurfti ekki meira en 1 teskeið
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Er þeim ætlað að halda uppi boðlegum skikk í landinu í framtíðinni

polis2.jpgÍ nótt handtóku tveir drukknir lögregluþjónar, sem voru einir saman á lögreglubifreið, góðkunningja sinn á Laugarveginum og fóru með hann í járnum vestur á Hotél Sögu og heimtuðu að næturvaktin þar lokaði manninn inni. Góðkunninginn, sem þekktur er undir nafninu Truggi Fokk, lét ófriðlega og hafði meðal annars uppi gífuryrði og mannorðsmeiðandi munnsöfnuð, gekk svo fram af næturvakt hotélsins, að ekki var undan því komist að bregða límbandi fyrir kjaftinn á honum. Vandamálið, sem upp kom vegna þessara undarlegu mistaka lögregluþjónanna, leystist á farsælan hátt þegar víkingasveitin kom á vettvang og hafði þremenningana með sér á brott.

Enn fremur gerðust furðuverk, að ég ekki segi kraftaverk, í heimahúsi nokkru í Reykjavík, nánar tiltekið á heimili sæmdarhjónanna frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar. Þar slóst Brynjar Vondalykt við Kolbein húsbónda útaf pólitík og beið ósigur. Er þetta í fyrsta og eina skiftið, sem Kolbeini hefur auðnast að hafa betur í áflogum. En þá Vondalyktin var fallin og ekki sýnilegt hún léti á sér kræla í bráð, leiddu frú Ingveldur og Máría Borgargagn Kolbein til hvílu og fylgdi Indriði Handreður í humátt á eftir. Og í eindrægni og sameiningu gerðu þau Kolbeini svo vel til góða að hann lá eftir með stirðnað lostabros á vör og ranghvoldi augunum í sífellu, eins og sannri hetju sæmir eftir verðlaunaafhendingu.

Á Suðurnesjum gerist aftur á móti aldrei neitt um helgar eða stórhátíðir eftir fyrrum stjörnusýslumaðu Árnesinga gerðist stjörnulögreglustjóri þar um slóðir. Sá maður kann nú að halda ærslafullum og óreglusömum lýnðnum á mottunni. Má heita óþekkt þar suðurfrá í seinni tíð, að þar sjáist ölvaður maður á almannafæri og óspektir heyra nú sögunni til í Keflavík og nágrenni. Enda hafa vísindamenn vorir þegar hafist handa við klóna um það bil eitthundrað og fimmtíu eintök af stjörnusýslumanninum Stones og er þeim ætlað að halda uppi boðlegum skikk í landinu þegar fram líða stundir.


mbl.is Allir fangaklefar fullir
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Næsta síða »

Höfundur

Jóhannes Ragnarsson
Jóhannes Ragnarsson

Höfundur er búsettur í Ólafsvík.

netfang: joiragg@visir.is  Sími:436-1438 og 895-1438

Bloggvinir

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband