Boðflennur og bráðleg jarðarför Íslands mesta kvennpénings

Auðvitað fær Barrakkur ekki aðgöngumiða að útför félaga Fídels. Það vill nefnilega svo óheppilega til, að fyrirrennarar Barrakks, og kanski hann sjálfur í þokkabót, hafa í djúga hálfa öld setið um líf félaga Fídels og gjört ótal launmorðingja út til að skjóta hann til bana. En félagi Fídel hafði níu líf og datt ekki í hug að láta eitt einast þeirra, hvað þá öll, verða blóðhundum kapítalískra heimsvaldasinna að bráð. Skemmst er frá að segja, að launmorðingjar auðvaldsperrana fundust gjarnan látnir í mógröfum, á sorphaugum í Flórída eða uppi á þaki á framandi byggingu.

Það má Barrakkur eiga, að hann sér að það er með öllu óviðkunnanlegt og í hæsta máta fíflslegt í þokkabót, að stríðsveldi sendi fulltrúa í jarðarför manns, sem það var búið að reyna að myrða í marga, marga, marga áratugi, en án minnsta árgagurs. Hinsvegar væri fróðlegt að vita hvort endemi íslensku repúblíkanaflokkana hyggja á ferð til Kúbu til að vera við útför félaga Fídels. Þeim er nefnilega vel trúandi til þess, vegna þess að þeim er fyrirmunað að læra hvað er tilhlýðilegt og hvað er óviðurkvæmilegt og enn síður hafa þeir hugmynd um hvað orðið boðflenna merkir.

Annars styttist hratt í að íslenzkir bændur og bófakreðsur megi ganga gegnum þá óumræðilegu sorg að fylgja okkar langmesta kvennskörunum hágrátandi til grafar, sjálfri Framsóknarmaddömunni sem nú er haldið lifandi með heimaræktuðu metangasi úr Framsóknarfjóshaugnum. Það nálgast með öðrum orðum sú stund, að metangasbirgðirnar í haugnum tæmast og þá er loks útum blessaða Maddömuna, enda er hún orðin 100 ára, útlifuð, illa farin af öldrunarhrörleik og holdsveik. Hún mun vera síðastur Íslendinga með holdsveiki, sem tók sig upp í gömlu konunni löngu eftir að sá sjúkdómur var horfinn af sjónarsviðinu. Þegar að þeirri stóru stund kemur, að Framsóknarmaddömunni verður sökkt í Framsóknarfjóshauginn og stórvirkar vinnuvélar jafna Fjósið við jörðu og moka sandi, leir og mold yfir allt saman, munu hymmnarnir gráta, - af gleði. Amen.

Obama ekki í jarðarför Castro

Nú fá þeir það óþvegið sem þeir kusu og kusu og kusu ...

Ég skal segja ukkur það, drengir mínir, að nú hafa Keflvíkingar fengið það andrúmsloft sem Sjálfstæðisflokkurinn þeirra, sem þeir hafa kosið og kosið, hefur lofað þeim í áratugi. Með öllum mögulegum og ómögulegum ráðum hafa múgæsingamenn Sjálfstæðisflokksins þar suðurfrá barist fyrir að fá eiturspúandi skítaverksmiður, ekki eina heldur margar, í túnfótinn í Keflavík svo að íbúarnir gætu dáðst svo um munar að fræknleik þeirra og elju. Og stendur, að mér skilst, Keflavík í björtu báli eins og skógarþorp umvafið frumskógareldi. Það er ekki fátt sem þessum paurum dettur ekki í hug til að framkalla landauðn og eilífan dauða. Jamm ...

Eins og stendur á frægri bók, þá er útblástur frá United Silicon beint uppí nasirnar ekkert grín eða efniviður í gamanmál. Útblástur frá United Silicon er svo baneitraður, að hvur skepna sem fær hann ofaní lungun verður geggjð, blindöskubrjáluð og hleypur stjórnlaust útí veður og vind, útá haf, fyrir björg og kletta, ofaní keldur sem tjarnir og drukknar. Þeir sem vitlausastir verða hlaupa í einu rykskýji til Reykjavíkur eða jafnvel Hafnarfjarðar. Af þessu getur almenningur séð, að válega horfir um Suðurnes og fagurt mannlíf þar um slóðir.

Mitt í öllum þessum ósköpum hvarflar hugurinn ósjálfrátt til stjórlögreglustjórasn Stones, sem áður gjörði garðinn frægann sem stjörnusýslumaðurinn Stones í Árnessýslu. Nú mun hann þurfa að standa til síðasta manns í eimyrjunni frá United Silicon miðri og hvika ekki fyrr en hann er einn eftir í gjörvöllum Reykjanesbæ og nágrenni. En þar eð stjörnulögreglustjórinn er kræfur karl og hraustur, marghertur af grimmum átökum við stórglæpamenn og illþýði á Suðurlandi og í Ísafjarðarsýslu, þá mun hann einn Íslendinga hafa þá krafta og sálarstyrk, sem til þarf, að standa af sér gjörningahríð United silicon. Hann mun verða sú hetja sem Suðurnesjamenn munu reisa af 350 metra háa styttu, það er að segja ef United silicon gefst einhvern tíma upp á rólunum eins og Grýla gamla. 

„Eins og logandi skógur í kring“

Mikil líkindi með brúneggjapútunum og vissum stjórnmálaflokki

Þegar ég sá brúnhænsnin atarna, sem nú er verið að rífast um og býsnast yfir, gat ég ekki að mér gert og skellti opinberlega, ekki af því hve púturnar voru rytjulegar og þjáðar, heldur af því að þær minntu mig á einhvern dularfullan hátt á vissan stjónmálaflokk á Íslandi. Ég þykist vita, að ekki er öllum gefið, að sjá líkingu með illa hirtum hænum og gljápússuðum stjórnmálamönnum í sæmilegum holdum, en um leið og hænsnahópurinn kom uppá sjónvarpsskjáinn sá brúnstakkaða sjálfstæðismenn fyrir mér á landsfundi. Og þó að lykt fylgi ekki sjónvarpsefni er ég næsta viss um, að nákvæmlega sama pestin er í hænsnahúsinu og á landsfundum Sjálfstæðisflokksins.

Ekki veit ég hvort eigendur hinna hrjáðu skítabrúnu hænsnfugla eru flokksbundnir í Sjálfstæðisflokknum, en það verður þó að telja harðla líklegt. En eitt er á hreinu: Matvælastofnun og yfirdýralæknir geta ekki, eftir það sem undan er gengið, látið hjá líða að fylgjast nákvæmlega með næsta landsfund sjálfstæðismanna og beita dýraverndunarlögum og lögum um böðun búfjár frá 1903 óspart á þá samkomu og í framhaldi af því svipta Sjálfstæðisflokkinn landsfundarleyfi ef minnsti vafi leikur á farið sé að settum reglum.

Fastlega má gera ráð fyrir, að Sjálfstæðisflokkurinn geti ekki með nokkru móti uppfyllt skilyrði dýraverndunarlaga og því síður lögum um böðun búfjár frá 1903. Þar með má heita sjálfgefið, að frá og með næsta landsfundi heyri þessi alræmdi flokkur sögunni til. Það er því í hæsta máta nöturlegt, eða þó öllu heldur mest í ætt við illa orkta öfugmælavísu, að Sjálfstæðisflokkurinn hreyki sér þessa stundina, eins og hani á fjóshaug, af því að hann sé alveg við það að halda áfram í ríkisstjórn með illum göglum sér sjálfum líkum. Þessháttar skepnuskapur er náttúrlega kapítuli útaf fyrir sig.  

Telur Brúnegg hafa blekkt neytendur

Páfinn afhelgar klaustur og leysir upp systrareglu

Um nokkurt skeið hefir lítið spurst til hinnar rómuðu kvennsniptar Ingupu annað en hún væri gengin í klaustur í Frakklandi og orðin nunna. Á sínum tíma þókti það tíðindum sæta þegar Ingapu gekk Drotni á vald og sagði skilið við heimsins og holdsins lystisemdir, en orð fór af Ingupu að hún hefði ekki notað nærbuxur í ein 14 ár þegar hún hvarf að vettvangi og til Guðs. En nú er aungvu líkara en að komið hafi einhverskonar babb í bátinn í klausti Ingupu, sem varð þess valdandi, að hún birtist óforvandis inni á heimili frú Ingveldar náfrænku hennar.

Þegar betur var að gáð kom í ljós að klaustrið, sem Ingapu hafði gengið í, heyrði sögunni til, hafði verið lagt niður, og systrareglan sem þar starfaði leyst upp. Við innri rannsókn hafði sem sé komið uppúr dúrnum, að innan þessa klausturs hafði farið fram iðja sem sjálfum Drotni Guði Allsherjar er meinilla við. Til dæmis höðu nunnurnar, með Ingupu í fararbroddi, hafið umfangsmikla ræktun á kannabisurtinni, vinnslu hennar í neytendaumbúðir og sölu. Þá hafði systrareglan bersýnilega tekið þeim breytingum, að í stað þess að nunnurnar stunduðu tímafreka bænagjörð og tíðasöng þá voru þær farnar að stunda þróttmikið vændi innan veggja klaustursins, að áeggjan Ingupu. Voru brenglaðir kallar með nunnugirnd farnir að leggja leið sína í stríðum straumum í klaustrið og borguðu vel fyrir þjóðnustuna. Einnig hafði talsverð kynvilla grafið um sig meðal systranna, en Drotni kattólikka er sérlega í nöp við soleiðis hegðun griðkvenna sinna af nunnustandi.

En allur gleðskapur tekur enda. Það komst víst einhver ódönnuð persóna á snoðir um hvað á gengi í klaustrinu og lagði fram kæru. Svo kom lögreglan ásamt nokkrum voldugum kirkjuhöfðingjum og handtóku nunnurnar allar með tölu, en kirkjuhöfðingjarnir skrifuðu páfanum bréf um framferði systranna. Páfinn brá skjótt við og gaf út heilaga tilskipun þess efnis, að systrareglan væri hér með leyst upp en klausturbyggingin sjálf afhelguð og sett á sölulista. Það var í framhaldi af þessum fáheyrða atburði, sem Ingapu birtist eins og þjófur um nótt inná eldhúsgólfi náfrænku sinnar, frú Ingveldar, og hóf þegar frásögn af klausturlífi sínu ósléttu og og endalokum þess.

Enginn fundur hjá Sjálfstæðisflokknum

Stórsóknarfórn hugsjónalausa ráðherrastólssjúklingsins

Steingrímur J. Sigfússon hefir í áratugi komist upp með að leika vinstrimann, stundum voða róttækan en í annan tíma ósköp mikið á reiki og illan sjánlegur fyrir þokumekki. Þessi leikaraskapur karlsins er orðin full langdreginn og verður leiðinlegri með hverju árinu sem líður. Er nú svo komið, að labbakúturinn er farinn að fara ósegjanlega mikið í taugarnar á fólki, ekki síst raunverulegra vinstrisinna, sem þykir að á sannist óhóflegum slímusetum hans í stjórnmálaum, að þar lifi sá lengst er lýðum er leiðastur. Að framansögðu fer best á því að Steingrímur slökkvi á símanum sínum og læðupokist utan alfaraleiðar norðrí Þistilfjörð og strjúki þar kýrrassa og hrútspunga uns yfir lýkur.

Svo herma áreiðanlegar fréttir úr þingflokksherbergi VG, að settur formaður, að sumra mati gluggaskraut, Katrín nokkur Jakobsdóttir, sé fyrir nokkru síðan búin að fá sig fullsadda af Steingrími þessum og hans nánustu stórmennum og vilji ólm losna við þennan leiðindaloddara. Enda má með sanni segja, að fjarað hafi ört undan Steingrími á síðustu árum um leið og æ fleiri hafa komið auga á úlfseyrun uppúr sauðargærunni. Innan VG er meira að segja komin í gang gerjun hugmynda um að reka Steingrím, Sendiherrann og fleiri skúeskiparafífl úr flokknum áður en hann lyppast endanlega niður með tærnar uppí loft fyrir tilstuðlan fyrrnefndra skemmdraverkapaura. 

Vissulega eru hinar hálfkveðnu vísur og óráðnu ummæli úr herbúðum VG, þess efnis, að nú verði menn að endurskoða og slá af kröfum harðla skuggalegar og gefa tilefni til að ætla, að þar á bæ sé í undirbúningi fáheyrð stórsvikadagskrá, sem kynnt verður í fyllingu tímans sem sérlega dægileg stórsóknarfórn. Að sönnu er löngu ljóst öllu hugsandi fólki, að VG er fyrst og fremst hugsjónalaus ráðherrastólaflokkur. En ef þessi óhrjálegu samtök menntamanna selja sig Sjálfstæðisflokknum, sjálfu erkiíhaldinu, fyrir 5 aura eins og aðþrengd hafnarknæpumella, þá þýðir það endalok VG.

Þarf að endurskoða ansi margt

Eitt mesta mikilmenni vorra daga kveður

Stórmennið og mannvinurinn, félagi Fídel Castro, hefir kvatt jarðlífið og haldið á vit hins eilífa sósíalisma, handan móðunnar miklu, þar sem kapítalismi þykir ekki aðeins hlægilegur heldur og mesti glæpur sem mannkynið hefur fundið upp í samvinnu við Kölska gamla. Kapítalistar heimsins reyndu hvað þeir gátu til að einangra Kúbu félaga Fídels frá afganginum af heiminum, en félagi Fídel stóð allar árásir og lygar vondra manna af sér og hverfur nú að vettvangi sem sigurvegari.

Þegar kapítalisminn verður kominn á leiðarenda og mannkyninu skilst loks, að óhjákvæmilegt verður að afnema þann gráðuga og illkynja mannvonskuisma, þá verður félaga Fídels og félaga Che Guevara, minnst sem mestu velgjörðarmanna heimsins og til þeirra félaga verður sóttur innblástur frá hugsjónaeldi þeirra.

Fidel Castro látinn

Jæja Katrín mín, er nú ekki eitthvað bogið við þetta alltsaman?

Eitthvað er alvarlega bogið við þá þingmenn VG, sem hafa orðið fyrir vonbrigðum með að ekkert varð úr ríkisstjórn þeirra með Viðreisnar-Benza, kúlulánaglimmerfrúnni, Þorsteini Víglund og öðrum últrahægrisinnuðum auðvaldspésum. Þessum þingmönnum VG væri fjandans nær að vera þakklátir fyrir að álpast ekki alla leið uppí grútskítugt auðvaldsbælið hjá þessum arðránsgemsum. En svo getur auðvita meir en verið, þótt það hafi farið fram hjá mér, að megnið af þingmönnum VG vilji ólmir telja sig til borgarastéttarinnar (burgeisastéttarinnar) og vilji þar af leiðandi ekkert með neinn andskotans sósíalism hafa. Raunar veit ég að einhverjir þessara þingmanna eru háborgaralegir glimmerskúnkar, sem aldrei hefðu átt að koma nálægt VG, enda er það hyski þar inni á rammfölskum forsendum.

Þá væri betra, að Katrín kvæði skýrt og skilmerkilega uppúr með, að Vinstrihreyfingin - grænt framboð hafi verið stofnaður sem róttækt sósíalískt stjórnmálaafl, sem gefi skít í að fara í ríkisstjórn með allskonar gráðugum öfgahægri samtökum og stjórnlausum og óstjórnhæfum tækifærissinnum. Síðan á hún láta eftir sér, að hjóla í hina fölsku og illgjörnu leppalúða Flokkseigendafélagsins, eins og henni langar vissulega til, og moka þeim út af fullkomnu miskunarleysi eins og hverju öðru heilsuspillandi skarni.

Já Katrín mín, við skulum hætta heimskulegum ríkisstjórnarórum með auðvaldsflokkunum og tækifærissinnum undir því yfirskyni að þú og aðrir legátar þínir séu í pólitík til að hafa áhrif. Þú veist væntanlega, að þessi áhrifaþvæla er fyrst og fremst til komin að undilagi manna sem eru sjúkir í ráðherrastóla undir óþrifalega auðvalds- og tækifærissinnarassana á sjálfum sér. Blekkingin um þátttaka í stjórnmálum gangi útá einhver lítilsháttar áhrif, stundum með öllu ómerkjanlegum, er þess eðlis, að hver einlægur og heiðarlegur vinstrisinni af róttækari tegundinni ætti að forðast hana eins og heitan eldinn. En ef til vil er Katrín, rétt eins og Steingrímur og flokkseigendaklíkan, bara tækifærissinnaður aðdáandi auðvaldsskipulagins og telur sig hólpna að vera bara gluggskraut hjá fyrrnefndum Steingrími, Svavarsfjölskyldunni, Álfheiði Ingadóttur og fleiri óbótamönnum af því kalíberi; með öðrum orðum: nytsamur sakleysingi í tröllahöndum.

Framsókn áhugalaus um samstarf

Glámur Katrínar

Hvurn skrattann ætli stelpuskömmin sé alltaf að bardúsa undir þessum feldi? Vonandi er hún ekki að leita sér lúsa, eins og forfeður okkar skemmtu sér við þegar þeir lágu undir feldi. Katrín þarf ekki að leita lúsa í híbýlum VG, þar dugar ekkert minna en hundahreinsun af sverustu sort, laxerolía, uppsölumeðal ásamt með volgum grænsápulút og glussa. Á suma gapuxana í VG gagnar hundahreinsun ekki par, því þarf að leiða þá út og segja þeim að fara til Andskotans, með öðrum orðum: reka þá úr flokknum. Mikið væri gott ef Katrín hætti lúsaleiðangri sínum undir feldinum og sópaði gapuxunum á dyr, - ég væri meira að segja til í að hjálpa henni við prívat og persónulega við þá hreingerningu.

Um Gretti Ásmundarson frá Bjargi í Miðfirði, okkar samlanda, var orkt: ,,Heldur í feldinn og horfir í eldinn", en þá var Grettir að bíða Gláms hins svenska til að glíma við hann. Katrín ætti að fara öðruvísi að. Hún á að svipta sér undan hrosshúðinni, míga í eldinn uns hann slokknar, og bíða síns ,,Gláms" utan dyra og hleypa honum ekki inn, því þar inni væri hann meir en vís með að gera eitthvað af sér. Glámur Katrínar er ekki svenskur og ekki draugur á sama hátt og Glámur heitinn, sem Grettir hafði undir. Nei, Glámur Katrínar heitir Steingrímur Svavar Álfheiðarson Ingason og hefir víst verið að sýsla síðustu daga við að gera hosur sínar grænar fyrir Sjálfstæðisflokknum og Framsóknarmaddömunni, enda á vomurinn mikla hugsjónasamleið með því fólki.

Ef Katrínu tekst að bægja draugum og drýsildjöflamorinu frá sér og gera VG að raunverulegum vinstriflokki, en það er ótilokað meðan Steingrímur Svavar Álfheiðarson á sér þar samastað; þá skapast kanski aðstæður til samtals og orðræðna, eða hvað sem þau heita annars þessi fínu orð sem stjórnmálastéttin og fjölmiðlaspámennirnir misnota og ofnota í því sem næst hvurri setningu sem út ganga af þeirra munni.

Katrín liggur enn undir feldi

Þjóðhyllingar vígbúast og ætla að verja sitt fólk til síðasta manns

Þá hefir lögreglustjórinn í Reykjavík látið til skarar skríða gegn Pétri og skammt að bíða að frú Armþrúður fái líka að vappa svipugöngin á lögreglustöðinni og í réttarsalnum. Leiðin liggur sem sé frá Sögu upp til Hólmsheiðar. Pétur virðist borin orðræðusökum, að espa fáráðlinga til að viðhafa grimmdarlegt orðbrag í beinum útsendingum á útvarpsstöð nokkurri, sem er ekki boðleg orðræða né samtal. Á þessari útvarpsstöð þykir nokkuð sport, að laða fram tungutak galinna manna og kvenna um samkynhneygða, múslima, vinstrimenn, flóttamenn og ESB-sjúklinga. Stundum formæla brjálæðingarnir, sem hringja á útvarpsstöðina, hommum, þeldökkum, hælisleitendum og múhámeðstrúarmönnum svo heiftarlega að tækin bókstaflega brenna yfir af bölbænunum og neistaflugið stendur framan í þáttarstjórnandann af slíkum krafti að hárið á honum sviðnar af djöfulskapnum.

Nú geri ég ráð fyrir að þjóðhollir föðurlandsvinir og þjóðhyggjumenn láti ekki lögreglustjórann í Reykjavík gera aðsúg að þeirra fólki, slengi því öfugu á píningarbekkinn og láti dæma það í þrælkunarvinnu að Litla-Hrauni, eða á öðrum óþverrastað af sama tagi. Ég hygg að hinir þjóðhollu séu nú þegar farnir að safna liði, sem mæti með alvæpni til verjast yfirgangssömum sturlungum lögreglustöðvarinnar. Það er vitað að allir þjóðhollir þjóðhyggjumenn eiga sér birgðir af heyhvíslum, lurkum og skaröxum og að minnsta kosti einn þeirra býr svo vel að eiga kindabyssu, sem hann fékk í arf frá afa sínum sáluga. 

Það má búast við heilmiklu mannfalli ef þannig atvikast að lögreglan reyni innrás í útvarpsstöðina. Og lítið munu merarhjörtu manna lögreglustjóra megna gegn heyhvíslum og skaröxum hugdjarfra þjóðhyllinga, baráttugleði þeirra og hugsjón. Herdeild lögreglustjórns í Reykjavík er dæmd til að fara mjök halloka í þeim bardaga og yfrið nóg verður fyrir útfarastofurnar að gera næstu daga þar á eftir, því það verður að taka mál af þeim föllnu, smíða þeim kistur og moka yfir þá eftir að préstastéttin hefir gjört sínar skyldur við hina föllnu lögregludáta.

Pétur ákærður fyrir hatursorðræðu

Heimsmeistarinn - slær tvöföld heimsmet eins og að drekka vatn

Henni Brýgítu munar ekki um að slá tvöfalt heimsmet; ekki bara tvöfalt heimsmet heldur hvurt tvöfalda heimsmetið af öðru, heilu kippurnar af tvöföldu og jafnvel þreföldum heimsmetum. Enda er hún helsti keppinautur Sigmundar Dávíðs í heimsmetum í öllum regnbogans litum. Reyndar var nokkuð átakanlegt að horf blimskakkandi ástaraugum uppá hann Benza hérna Viðreisn í Kastljósþættinum í kvöld. Það var greinilega ástasæla, sem var að hrjá Brýgítu þá stundina, hvort sem sú sæla hefir enst lengra en fram á gang. En Viðreisnar-Benzi var assgotans ósköp staffírugur miðað að hafa keyrt í klessu tvær stjórnarmyndunartilraunir í röð. Auðvitað sér kallskrjóðurinn sér og ámátlega viðhenginu sínu best borgið í bælinu milli Bjarna frænda og Framsóknarmaddömunnar. Aumingja kallinn.

En svo vikið sé aftur af heimsmeti Brýgítu tvöföldu, sem felst í því augljósa: að hafa rorrað í gegnum margra daga stjórnarmyndunarstapp án þess að gera sér grein fyrir, að Svartipétur Viðreisnar var helst til grófur fyrir kokið á VG, nema Steingrím, Svavarsfjölskylduna og Álfheiði. Þá tókst Brýgítu að slá gott heimsmet þegar hún böðlaði því upp úr sér, að Viðreisn væri ,,miðhægriflokkur", þegar allar staðreyndir æpa hástöfum, að flokksræxnið atarna sé últrahægridrullumix. Svo er vert að geta þess, að Brýgíta sló þre- eð fjórfalt heimsmet í undanhaldi þessa Katrínardaga í stjórnarmyndun.

Er nema von að frú Ingveldur viti ekki hvað á hana stendur veðrið í pólitíkinni þessa skammdegisdaga og er hún þó afar sjóuð og reynd í öllu soleiðislöguðu, að maður segi ekki hreinlega veðurbitin af reynslu. Að vísu var frú Ingveldur örlítið drukkin þegar hún horfði á kastljóssþáttinn makalausa í kvöld, sem gerði það að verkum að hún varð fullaggressív og orðljót um Benza og Brýgítu, og þá ekki síður um H. Seljan jr., en um hann segir frú Ingveldur, að sá maður sé ekki aðeins hneyksli heldur reginhneyksli. Og í þokkabót, að afloknu Kastljósi, reif frú Ingveldur til Kolbeins og misþyrmdi honum dálítið, en hann kom litlum vörnum við og lét undan síga.

Hefði viljað sjá tillögur frá Viðreisn