,,Þá bjargast hin íslenska alþýðupíka"

Litla fröken Alfredó er gjörkunnug glæsilegum samskiptum við hernaðarmaskínu Bandaríkjanna og ábatasömu hermangi við þá miklu hryðjuverkaþjóð. Þar af leiðir, að hún opnar fúslega arminn og barminn þegar soldátar í Pentagon heimta að fá að athafna sig á Íslandi þegar það hentar stórbrotnum stríðsleikjum þeirra og glæpaverkum. Það er hreint og beint dásamlegt að hér skuli vera við lýði stjórnvöld sem aldrei hryllir við að viðra sig eins og undirgefnir hundar upp við stríðsherrana og sleikja skítinn undan skósólum þeirra án þess svo mikið sem að hósta eða svelgjast á af óþverranum.

Og litla fröken Alfredó nam snemma fræðin við fótskör gömlu Framsóknarmaddömunnar og fékk nú á vordögum skyndilega forfrömun sem fullgild griðka þegar Sigmundur nokkur Dávíð féll útbyrðis á Panamahafi og drukknaði hér um bil alveg. Því miður er gamla Framsóknarmaddaman fyrir margt löngu orðin elliær og karlæg, og samfara þeim bágindum svo ævintýralega siðlaus orðin og herská að stappar nærri óviðunandi öfgum og villimennsku. En það er svo sem allt gott og blessað með að kérlíngarskjóðan sé orðin óð og tryllt, ef það hentar hermangi og stríðsórum herforingjaskrílsins vestrí Amríku.

Það er bjart framundan, vor í lofti og bændur farnir að slá, herinn vonandi að koma aftur tvíelleftur af örlæti og hernaðarhug. Og í hugann kemur brot úr sólskinskvæðinu góða: ,,Þá bjargast hin íslenska alþýðupíka því amríski herinn mun vernda hana líka - ó hó, aldrei að víkja." 

Ekki vísun að fastri viðveru

Bjarni sandari og blekkingavefurinn

Maður er nefndur Bernie Sanders og býr vestrí Amríku. Upp á íslensku gæti þessi náungi sem best verið kallaður Bjarni sandari, sem segir líklega meira en mörg orð um þennan þorpara. Það er alkunna að Bjarni þessi sandari slapp útaf elliheimili þar vestra og engin gangskör hefir enn verið gerð til að handsama pilt og koma honum á hælið aftur. Sómakæru fólki til hrellingar hefir Bjarni sandari fengið að valsa um og fara í forsetaframboð eins og kynlegir kvistir gera hér uppá Íslandi.

Það vefst ekki fyrir nokkum manni að Bjarni sandari er fullkomlega elliær, orðinn geggjaður vegna uppþornunar á heila fyrir aldurssakir. En boðskapur karlsins er kunnuglegur; hann lýgur því til dæmis blákalt að fólki, í sínu galna hrumleika- og lýðskrumsástandi, að hægt sé að skapa ,,nýtt" efnahagskerfi á grundvelli hins gráðuga og úrkynjaða kapítalisma. Svona skaðlegu froðusnakki trúa að vísu undirförular og illa innréttaðar krataskitur sem segjast vera jafnaðarmenn án þess að hafa hugmynd um hvað orðið jafnaðarmaður þýðir. Jafnaðarmaður merkir nefnilega sósíalisti og sósíalistar stefna að sjálfsögðu að sósíalísku þjóðskipulagi. Hinsvegar stefnir sá ruslaralýður sem hvað oftast og hæst kallar sig jafnaðarmenn, bæði hér á Íslandi sem annars staðar á Vesturlöndum, alls ekki að því að koma á sósíalisma. Hugsjónir þessara aumu vesalinga miða eingöngu að því að viðhalda kapítalismanum og auðvaldsþjóðskipulaginu með einhverskonar plástrafyrirkomulagi á alverstu agnúana og þetta kalla ,,jafnaðarmennirnir" af sínu hræsnisfulla yfirlæti velferð eða eitthvað svoleiðis.

Það er allt annað en skemmtilegt þegar fyrirbæri á borð við Bjarna sandara og gömlu Framsóknarmaddömuna skreiðast trekk í trekk uppúr kör sinni til að blekkja almenning í því augnamiði einu að verja stöðu auðvaldsins, græðginnar og lágkúrunnar.

Trump hagnast á Brexit-öflunum

Nú á amma bágt

Í dag á mörg krataskitan bágt, ekki síður en amma Péturs Þríhross hér í eina tíð, sem og ýmsar aðrar yfirstéttarrottur auðvaldsins. Grátbólginn vafrar þess geldi skríll um og harmar að alþýða Bretlands hafi sagt auðvaldsbákninu ESB til Helvítis. En auðvitað er þetta jafngott á bölvuð óhræsin því skulu þau halda áfram að hamast við að grénja úr sér augun, og eistun líka. Já.

Á Íslandi er krataskitugengið gjörsamlega ráðvillt og búið áðí, enda er ESB innlimunardraumurinn farinn endanlega útum læri og maga. Er við búið að hið illvíga krataeðli geri nú loksins hreinlega útaf við marga af þessum vesalingum og þeir velti um koll eins og kartöflupokar hvar sem þeir standa, hvort heldur það er inná haðherbergi hjá sjálfum sér eða úti á víðavangi. Vissulega munu brjóstgóðir menn láta koma búkunum af hinum burtkölluðu skitum fyrir á viðeigandi stöðum þar sem ekki verða of mikil óþrif af þeim, en smithætta mun verða mikil til framtíðar ekki síður en af þeim hræðilega militisbrandi sem lifað getur langtímum saman í mold.

En þar sem auðvaldsbáknið ESB er að trénast upp af tilgerð og subbuskap þá er líklegt að bófaeðli þess leyfi sér að fremja glæpi sína á umbúðalausari hátt en tíðkast hefir um skeið. Þess þarf vart að bíða lengi, að þessi auma auðvaldshjörð efni til styrjalda og stórtækra manndrápa til að hræða alþýðuna frá því að höggva enn meir að rótum auðvaldsþjóðskipulagsins. Það verður þá að fara eins og fara verður meðan fjörbrot hins fallna ójafnaðarþurs ganga yfir.    

Vill hunsa þjóðaratkvæðið

Mál til komið að Íslendingar endurheimti Vestmannaeyjar

Þetta hræðilega axarskaft þeirra þarna í Eyjum gefur sannarlega fullt tilefni til að taka laglega í lurginn á því fólki og kenna því í eitt skipti fyrir öll að svona framkoma er ekki liðin á Íslandi. Með ákveðinni stjórnvaldsaðgerð á að semja við frændur okkar Skota um að koma Vestmannaeyingum, öllum sem einum, fyrir á eyjunum St. Kildu og Foulu, þar sem þessi sérkennilegi lýður getur haft eintóma drengi bæði í stelpu og strákaflokkum í knattspyrnu sem og öðrum greinum. Framkvæmdin á þessum aðgerðum er í raun og sannleika ofureinföld: Fyrst verða Ejamenn sviptir íslenskum ríkisborgararétti og síðan verður floti okkar notaður til að ferja þennan lýð til nýrra heimkynna, en eignir þeirra gerðar upptækar og Vestmannaeyjar að heimili stríðshrjáðra Sýrlendinga og annarra undirokaðra flóttamanna.

Þess má geta, að um áraabil var íslenskur maður, Karl Einarsson Dunganon, hertogi á St. Kildu, svo að Íslendingar eru ekki með öllu ókunnir þar um slóðir. En hvernig Eyjamenn munu pluma sig á eylöndunum St. Kildu og Foulu kemur okkur hinum andskotakornið ekkert við. Þeir geta sem best haldið sínar þjóðhátíðir uppá einhverjum þægilegum grjóthólum, sem eflaust er að finna á nefndum eyjum, og látið mr. Johnsen syngja þar yfir sér brekkusöngva um ,,Gunnu sem var í sinni sveit" og ,,Einsa kalda út eyjunum." 

Það verður nefnilega að taka útskúfun telpna frá strákafótbolta mjög alvarlega, því þarna er augljóslega á ferðinni fyrsti vísir af grófum rasisma og fasisma og soleiðis stjórnmálastefnu viljum vér Íslingar ekki hafa innan landhelgi vorrar. Því skal brugðist hart við og unnið hratt og skipulega að því endurheimta Vestmannaeyjar úr klóm stórhættulegra misyndismanna og selja þá í höndur Skota, sem hafa langa reynslu af því að meðhöndla svona fólk.

Mátti ekki tilnefna stelpu í liðið

Enginn glæpur er aungin dyggð

Þá er nú lítið í allt þetta leiðindabrambolt kringum forsetakosningarnar varið ef það er svo að aunginn glæpur hafi verðið framinn. Reyndar sögðu þeir sumir að aunginn glæpur hefði átt sér stað þegar Panamaskjölin vóru birt, undanskot á íslenskum fjármunum væru ekki glæpa, allra síst í lagalegum skilningi; eina afbrotið í þeim efnum væri að þjófar hefðu þjófstolið virðulegum skjölum frá virðulegri lögfræðistofu í Panama. Hinvegar var skelfilegt fyrir sjónvarpsáhorfendur að horfa uppá forsetaframbjóðendur rífa sóðakjaft framaní hvurn annan og stjórnendur þáttarins og leyfa sér augnaráð grimmra hundskvikinda í slagsmálahugleiðingum. Og stjórnendur þáttarins rifu líka kjaft og geyfluðu sig eins og finngálkn. Það má heita þokkalegur andskoti og ófær, ef þjóðin ætlar virkilega að kjósa sér einhvern þessara fúlmenna fyrir forseta.

Og þegar endemin atarna kváðust öll myndu kjósa Hillaríju Clintón, af því að Sanders væri ekki í boði, varð mér, og heilum herskara af öðru fólki, öllum lokið. Þessi ósköp hljómuðu keimlíkt því að þau væru öll sem eitt til í að ljá Andskotanum atkvæði sitt af því að Guð væri upptekinn og þar af leiðandi ekki á boðstólum. Ljósið í myrkrinu er að nú eru smábörn farin að kalla einn frambjóðandann Bola og er á þeim að skilja að þetta sé meinvættur að minnsta kosti á borð við Grýlu og Leppalúða. Þetta sannar svo um munar að málshátturinn ,,braggð er af þá barnið finnur" á heldur betur við rök að styðjast, hefir sem maður segir staðist tímans tönn.

Í kvöld fer fram menningarvaka að heimili frú Ingveldar. Þar verða örugglega ekki spöruð hin breiðu spjótin, enda ódámurinn Kolbeinn enn útí Frans ásamt Brynjari Vondulykt og Indríða Handreði, en þeir eru þessa dagana taldir viðbjóðslegustu menn Íslands. Einhverjir forestaframbjóðendanna hafa boðað komu sína á menningarvökuna og sumir þeirra þegar mættir með buxurnar á hælunum. Í fyrramálið mun frú Ingveldur blása kóki uppí nasirnar á þeim svo þeir vakni og hella oní þá spítitusi til að þeir geti skreiðst á kjörstað til að kjósa sjálfa sig. Soleiðis framganga er laus við lágkúru og skítakallamennsku og mun bera orðstýr núlifandi kynslóða með stakri reisn inní alla framtíð, til eftirbreytni fyrir hina ófæddu landa vora fram til hins efsta dags.

„Enginn glæpur verið framinn“

Dansar hann við dömurnar

Auðvitað er sjálfsagt að styrkja Dónald Trump því hann er bláfátækur bónbjargarmaður, erfiðismaður og sannur öryrki. Þeim péníngum er vel varið sem renna til þessa þjakaða einstæðings. Aungvann þarf að undra þótt Dónaldur leiti í neyð sinni á náðir Katrínar Jakk, sem fræg er fyrir aumingjagæsku, Ólsenkerlingarinnar frá Ólafsfirði og hennar Vigdísar hérna Hauks sem hefir sérstakt dálæti á öryrkjum og bótafólki sem hún sakar um botnlaus bótasvik og stórspillingu. Ekki skemmir fyrir Trumparanum í betliferð hans til fyrrnefndra sæmdarkvenna að þær eru honum náskyldar í kapítalismanum og svörtu glimmerpólitíkinni.

En Trump á sér óvildarmenn, sem bera út hvurn orðróminn öðrum skæðari, svo að úr verða orðrómar eins og íslenskusnillingar nútímans segja, þess efnis að það sé svo vond af honum lyktin að bæði hundar og kettir leggja lykkju á leið sína til að míga utan í hann; einnig að hann sé misheppnaður kvennamaður; þar til viðbótar hvimleiður umrenningur sem foreldrarnir ráku á vergang á sínum tíma vegna þess að þeim þókti hann svo undurleiðinlegt barn.

En Vigdísi Hauks ku þessa stundina vera skapi næst að setja Dónald á föst fjárlög og greiða götu hans í hvívetna því hún er þeirrar trúar að hann sé framsóknarmaður, sem hann er. Brjóstgott kvendi Vigdís Hauks. Gáum að því. 

Trump vill styrki frá Íslandi

Kónarnir undan Ástþórs hnefum hrukku þar allir tvist og bast

Ástþór Magnússon er kræfur karl og hraustur, það sást best í dag þegar hann tók hastarlega í hnakkadrambið á öðrum forsetaframbjóðendum og dustaði hér um bil úr þeim goluna í útvarpsþætti á Ríkisútvarpinu. Og þegar atgangurinn var hvað mestur minntu tiltekjur Ástþórs á viðlag í góðu sönglagi um Selsvararkappann Pétur Hoffmann: ,,Kónarnir undan Hoffmanns hnefum hrukku þar allir tvist og bast." Það var sem maður sæi andskota hins vígreifa forsetaframbjóðanda steypa stömpum og kútveltast undan atlögum hans og iljar Davíðs nema við loft í þessum harða slag en pils framboðskvennanna sviptast uppfyrir höfuð þeim.

Ekki var nóg með að Ástþór veitti frambjóðendunum ráðningu, heldur tók hann stjórnendur þáttarins svoleiðis í karphúsið að þeir skriðu þut ýlfrandi eins og hjartveikir hvolpar. Fyrir þessa vasklegu framgöngu verðskuldar Ástþór að verða næsti forseti íslenska lýðveldisins. Okkur vantar nefnilega mest af öllu vel herskáan friðarsinna með hyrndan hjálm á hausnum, skjöld á stærð við þokkalega skjaldborg, atgeir og reidda öxi. Ég verð illa svikinn ef ekki kemur á daginn, eftir hávísindalegar rannsóknir, að Ástþór sé afkomandi Þorgeirs Hávarssonar í beinan karllegg. En um Þorgeir þenna er sagt, að aldrei hefði hann um sína daga valið frið ef ófriður væri í boði.

Það verður hreint unaðslegt að fylgjast með Ástþóri þegar hann verður orðinn forseti og farinn leggja á ráðin og skipa fyrir verkum á Bessastöðum. Hann lætur þá væntanlega opna Þrælakistuna aftur til fyrri nota, sem og Svartholið, þar sem Jón Hreggviðsson og aðrir stórhættulegir bófar voru geymdir áður fyrr þangað til þeir voru hoggnir. Að minnsta kosti er góðrar skemmtunnar að vænta eftir embættistöku Ástþórs, og fregnir af vígaferlum hans og hvössum sendingum út fyrir landsteinana fanga athygli umheimsins.  

„Þú ert ekki að stýra hér“

Framsóknarviðrininu er ekki fisjað saman

Honum Steingrími okkar hérna joð Sigfússyni frá Framsóknarstöðum í Þistilfirði er ekki fisjað saman. Hann er einn af fimm stærstu hluthöfunum í Flokkseigendafélagi VG á landsvísu og eini hluthafinn í Flokkseigendafélagi VG á Norðausturlandi og þar með allsráðandi í sínu ríki. Enda sauð þetta annálaða heljarmenni einn og sjálfur saman framboðslista VG í Norðausturkjördæmi nú um helgina án nokkurs samráðs við nokkurn annan mann nema Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra, framsóknarmann, menningarfrömuð og óreiðumann. Geri aðrir betur. Og búrtíkurnar, sem Steingrímur raðar niður á listann á eftir sjálfum sér, leggja kollhúfur og gjóta augunum í grátklökku þakklæti uppá foringjann fyrir að veita þeim þessa óverskulduðu upphefð.

Já, Steingrími joð er ekki fisjað saman, um það þarf varla að deila. Hann skreið á sínum tíma útúr einni af músarholum Framsóknarfjóssins og tókst að ljúga sig inná hrekklausa sósíalista og þaðan inná Alþingi þar sem hann hefir setið eins og iðandi skítaklessa í bráðum hálfa öld. Það sérkennilegasta við þennan eilífðarframbjóenda sósíalista er þó sú kynlega staðreynd, að skjaldan hefir auðvaldið átt jafn þénanlegan sósíalista og þetta þistilfjarðarundur; það jaðrar við að Steingrímur þessi joð sé jafn góður og gegn sósíalist og Pétur Þríhross framkvæmdastjóri í Sviðinsvík.

Og þótt Steingrímur, sá er hér er til umræðu, sé í reynd ekkert annað en pólitískt og kjaftfort framsóknarviðrini, þá virðist sá einfaldi sannleiki gjörsamlega hulinn öðrum félagsmönnum í VG, nema þeir séu að sönnu sömu útvötnuðu og ófyrirleitnu framsóknarviðrinin og foringinn sjálfur. Að minnsta kosti virðist þessi undanrennufénaður hæst ánægður með yfirnáttúrlegan dugnað Steingríms við að endurreisa Gamla Ísland uppí klærnar á auðvaldinu. Allt að einu þróaðist VG á undraskjótum tíma frá því að vera ,,róttækur vinstriflokkur" eins og til stóð í upphafi, yfir í að verða pólitískur krypplingur af þríhrossakalíberi. Það er undarlegt að nokkur vitiborinn maður láti sig hafa að binda trúss sitt við slíkan loddarasöfnuð og óheiðarlegra framsóknarmanna.  

Steingrímur og Bjarkey leiða lista VG

Kviksögur um hvarf Jóns forseta

Það var svo sem auðvitað að þeir stælu Jóni forseta líka þessir bölvaðir þrjótar. Það er ekkert heilagt lengur síðan það fór að tíðkst að dæma fálkaorðuhafa í fangelsi með forhertum glæpamönnum og ræflum. Og nú eru víst einhverjir skoðannalausir aumingjar farnir að leggja á ráðin með að stela næsta forseta Íslands til að gera hann að sama veraldarvesalingnum og þeir eru sjálfir. Þetta eru menn sem hafa margselt ömmu sína og veðsett afa sinn til að standa straum af viðskiptum við nýmóðins sprúttsala. Finnst nú mörgum sómakærum borgurum að illa séu aflagðir höggstokkurinn og gálginn.

Svo eru kviksögur á gangi um að Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og famsóknarmaður hafi rifið Jón forseta af minnismerkinu á Stafnesi og haft á brott með sér til Frakklands, en Kolbeinn fylgir fótboltalandsliðinu að málum þar ytra. Að sögn, tók Kolbeinn forsetann með sér til að nota hann sem aðgöngumiða að vinsælu hóruhúsi í Marsei, en hann hafði nokkru áður en hann hélt utan fengið þá flugu í höfuðið að starfsstúlkurnar í þessu húsi væru falar fyrir haganlega gerð minnismerki um fallna hermenn, drukknaða sjómenn og strönduð skip. 

Því miður hafði Kolbeinn ekki leyfi til að fara til Frakklands á fótboltamótið, en hann og Brynjar Vondalykt ásamt Indriða Handreði laumuðu sér um borð í flugvél og voru á bak og burt þegar eiginkonur þeirra ætluðu til þeirra að taka. Frú Ingveldur er þegar búin að ræða strok eiginmanns síns við formann Framsóknarflokksins. Það var harður fundur og hávær því að formaðurinn vildi bera blak af Kolbeini og fullyrti í eyru frú Ingveldar að Kolbeinn væri ákjósanlegasti sendiherra Íslands á EM sem hægt væri að hugsa sér. Að þeim orðum sögðum fékk hinn fullyrðingaglaði formaður að reyna á eigin skinni hvað það er að vera ein rjúkandi rúst, en frú Ingveldur strunsaði af fundarstað með miklu fasi og ógurlegu. Hún bíður þess nú óþreyjufull að kallskepnan hennar skili sér heim frá Frans svo að hún geti lappað dálítið uppá greppatrýnið á honum.

Jóni forseta stolið

Vér Íslendingar erum miklir menn og munum afgreiða andskota okkar af þéttri einurð

Þetta var ég búinn að segja ukkur: þið þekktuð ekki Ungverja, þetta eru dýr en ekki menn. Það var okkar ógæfa að lenda með þessum ódráttum í riðli því Ungverjar eru sannarlega ein villt þjóð, sem sér sig aldrei úr færi með að slá minni máttar utanundir hvenær sem færi gefst. Og þessi villudýr hikuðu ekki við að láta okkar drengi gera sjálfsmark og einn fjandinn rak löppina fyrir boltann þegar hann Eiður okkar ætlaði að skora í síðustu sekúndu og þar með höfðu Ungverjar tvö stig af okkur og kanski framhaldslíf eftir riðlakeppnina. Svo kórónuðu skepnurnar á áhorfendapöllunum lúalega framkomu sína með því að kasta sprengjum í piltnana okkar inni á vellinum. Þvílíkt andskotans hneyksli og skömm!

Nú er ekkert sem heitir ljótt, að við verðum að fara með vopnum á Ungverjana og sýna þeim að minnsta kosti í tvo heima, helst þrjá eða fjóra. Færeyingar og Austurríkismenn munu hjálpa okkur við að berja á kvikindunum og rífa niður landamæri þeirra að sunnanverðu svo að Ungverjaland fyllist af múslímskum flóttamönnum, sem munu glaðir láta eftir sér að reka Ungverjana öfuga suðrí Palestínu og Sýrland. Með þessu móti verður réttlætinu fullnægt.

Að yfirgangi Ungverja slepptum, þá þurfum vér Íslendingar að jafna um fleiri andstyggilega þjóðflokka. Til dæmis er tímabært að gera upp reikningana við Dani og Norðmenn fyrir hafa kvalið okkur af fullkominni sadistískri nautn samfleytt í hart nær 800 ár. Með vel útfærðri leiftursókn gætum við tekið þessar þjóðir og hneppt þær í ánauð í eins og 10 aldir, látið þá éta maðkað brauðmeti og pissað í ölið þeirra og barið þá með svipum og harðri skreið þangað til þeir skríða vælandi niður í öll tiltæk skúmaskot og þora aldrei út þaðan aftur. Vér erum miklir menn vér Íslendingar og oss munar ekki um að snúa fáeina illgjörðamenn vora niður á rassgatinu og gjalda þeim blóðrauðan belg fyrir alla þessa gráu sem þeir hafa löðrungað oss með.

Hentu blysum á völlinn