Þessa aðför verður Alþingi Íslendinga að stöðva.

Úr því sem komið er ekki eftir neinu að bíða að Alþingi taki rögg á sig og stöðva í eitt skipti fyrir öll óvitaleik blábjánanna í borgarstjórn Reykjavíkur og hins kristilega boltafélags Vals með Reykjavíkurflugvöll. Þegar óvitar eru staðnir að því að leika sér með eld eru elspýturnar teknar af þeim og þeir flengdir til að undirstrika hversu málið er alvarlegt. Og þar eð borgarstjórn Reykjavíkur hefir orðið ber að skemmdarverkastarfsemi á innviðum samfélagsins þá væri réttast að Alþingi, um leið og það tekur Reyjavíkurflugvöll alfarið yfir ásamt með öllum skipulagsmálum er honum tengjast, leysti þessa borgarstjórn upp og ákvæði að láta fara fram borgarstjórnarkosningar innan tveggja mánaða frá gildistöku ákvarðarinnar.

Það er vissulega nóg komið af fíflagangi, gáfumannahroka og skemmdarverkum borgarstjórnarinnar í Reykjavík, og þá einkum og sér í lagi meirihluta þessarar stjórnarnefnu, sem er eitt lágkúrulegt samsafn af einstaklingum sem gerðir eru út af einangruðum og úrkynjuðum flokkseigendafélögum flokka, sem eru löngu horfnir frá uppruna sínum og hafa þar af leiðandi engann tilverugrundvöll lengur.

En hvað sem öðru líður, þá verður að bjarga Reykjavíkurflugvelli í þeirri mynd sem hann er í dag úr herkví gróðasjúkra braskara, kristilega fótboltafélaginu og fullkominna óvita og idíóta í Reyjavíkurhreppsnefndinni, sem í þokkabót virðast vera eðlislægir óheiðarlegir óþokkar.   

Alþingi grípi til lagasetningar

Hlálegt flug auðvaldsskipulagssinnans frú Tomm

Það er alltaf hægt að hafa fánýtt gaman að lesa eða hlusta á frú Sóleyju Tomm þegar þegar hún veður elginn. Má vera að ofsögum sé sagt að alltaf sé gaman að hlýða á vaðalinn í henni, því það verður vissulega að líða býsna langt á milli skammta af stöffinu kerlingarinnar til að fá ekki ofnæmiskvilla af þessari sérkennilegu mælsku. Þá ku vera sannast sagna, að það fari velgja krampakennd ónot um aðra borgarfulltrúa þegar þeir hafa veður af að frú Tromm hafi í hyggju að kveða sér hljóðs á borgarstjórnarfundum. Yngra fólk í dag kallar þetta aulahroll og jafnvel hlandaulahroll.
Í dag hóf frú Sóley til flugs úr ræðustóli borgarstjórnar. Það var mikið flug með kyndugum vængjaslætti og enn kyndugra gargi svo minnti á gráðugan máf sem er að reyna að komast fram fyrir í röðinni að heillandi æti. Hæst risu ræðubrögð frúarinnar þegar hún vakti máls á þeirri andstyggilegu ósvífni ljósmærakvenda að kyngreina hvítvoðunga. Að öðru leyti var málflutningur Sóleyjar Tomm í senn óvísindalegur og grillusækinn, svo sem við var að búast, og full raun fyrir hina borgarfulltrúana að sitja undir þessum ótímabæru ekkifræðum.

Já, ræðuhöld borgarfulltrúa Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs áttu víst að snúast um hugsanlega aukinn kvíða barna og hverju hann sætti. Auðvitað voru áheyrendur jafn nær þegar loks tókst að vaðalinn í frú Sóleyju; flugi hennar í ræðustólnum lauk sem sé með vængbroti auk þess sem stélið var af. Ekki flökraði að manneskjugarminum, sem þó er fulltrúi flokks sem gerir kröfu til að vera arftaki gömlu sósíalísku flokkanna, að aukin vanlíðan barna kunni að stafa af hinu kapítalíska þjóðskipulagi sem hér ríður húsum eins og draugur aftan úr miðaldaþjóðsögum. Neinei, Vinstri grænir er borgaralegur félagskapur ólánsgemlinga sem aðhyllast vestrænt auðvaldsskipulag og hafa fyrirlitningu á og gefa skít í sósíalisma þeirra manna sem þeir vilja meina að þeir hafi erft. Önnur eins smámenni er vart hægt að hugsa sér. 

Samfélagsmiðlar geti aukið kvíða

Uppsker sem hann/hún sáir

Það er mál bestu manna að Móníka Ljúvinskí, fyrrverandi spurningastúlka, sé mun betri valkostur en Hillarý. Það liggur eiginlega í augum uppi. Hillarý kerling er gangandi auglýsingaskilti fyrir risavaxnar fyrirtækjasamsteypur og grálynda auðvaldsperverta af síðustu sort. Þar að auki er Hillarí óttaleg tíkargjóla og framsóknarspæta sem hvurgi á betur heima en í súrheysgryfju með jötunuxum og Jómfrúareyjingum.

En Trump, skohh. Hann er nú maður með einbeitt andlit og grjótharðar hreðjar. Sá verður nú ekki í vandræðum með að senda kjarnorkusprengjur á alla þá óþokka sem eiga skilið að fá þessháttar skeyti í afturendann. Hann er nú eitthvað annað en Clintónkérlíngin og sá elliæri Sanders. Það verður fallegt um að litast þegar Trump verður orðinn forseti USA og Da okkar Oddsson forseti Íslands - þá má skítseyði eins og Pútín fara að pakka saman og leggjast sjálfviljugur undir græna torfu.

Og nú hefir frú Ingveldur opnað kosningaskrifstofu heima hjá sér bæði fyrir Da Oddsson og Trump. Á skrifstofu frú Ingveldar verður boðið uppá léttar veitingar allan sólarhringinn fram yfir kosningar í Bandaríkjunum í haust. Af þessu tilefni hefir frú Ingveldur hengt, öðrum til varnaðar, stóra mynd af Móníku litlu Ljúvínskí uppá stofuvegg og við hliðina á því skiliríi mynd af Clintonkerlingunni að berja bónda sinn til óbóta, en sú mynd er einkum ætluð Kolbeini Kolbeinssyni til áminningar fyrir ill verk hans í clintónískum stíl.

Clinton verður forsetaefni demókrata

Eins og stokkandarsteggurinn sem flaug á rafmagnslínuna

Óttalega er það nú mikið skúffelsi að heiðurspilturinn Sigmundur Dávíð skuli ekki vera þátttakandi í þessu forsetaframboði. Ef nafn Sigmundar Dávíðs væri á kjörseðlinum væru forsetakosningarnar á langtum hærra plani, menningarlegri, trúverðugri og grátklökkvari. Það er óbætanlegur skaði fyrir land og þjóð að Sigmundur sé ekki meðal frambjóðenda, sá skörungur sem hann er.

En það er mikið á flug á honum þessum Gvöðna þangað til að fyrir hönum fer eins og stokkandasteggnum sem flaug á rafmagnslínuna; helmingurinn af steggnum fuðraði upp en hinn helmingurinn skall í jörðina eins og taðköggull. Þegar Gvöðne verður úr leik færa kjósendur stuðning sinn unnvörpum yfir á Da Oddsson og hann mun kórónuna hreppa. Allt er þetta þó svo klént og klístrað að aunginn maður ætti að leggja sig niður við koma nálægt þessum blóðvelli þar sem mannorð frambjóðenda er hengt og skotið og afhausað og þeir heimskustu vellinum eru látnir hræra í blóðinu þar til þeir koma engu orði upp.

Svo eru þessar andskotans kosningar svo hryllilega karllægar að Halla Tomm, systir Sóleyjar Tomm fílí-romm-bomm-bomm, fær ekki nema 7% á meðan kallskepnurnar eru samtals með 90% af fylginu. Þetta er hrottaleg skömm og hneysa, ekki verður því á móti mælt, og gefur tilefni til að endurskoða kosningarétt landsmanna.

Guðni með mest fylgi

Grunur um framsóknartenginu

Það leikur grunur á að hinn handtekni sé Framsóknarmaður. Einn af þessum alltof mörgu hægri öfgamönnum í Framsókn. Og að er engin tilviljun að dýrið hafi verið í Úkraínu því að þangað leita gjörspilltir apakettir af þessari tegund. Auðvitað ætlaði Framsóknarmaðurinn að fremja þaulskipulögð og aundstyggileg hefndarverk með sínum líkum, af þeirri einföldu ástæðu að þeim þykir mál til komið að hefna fyrir ófarir Framsóknarflokksins. Eða hver man ekki eftir hinum knáa liðsmanni umræddra samtaka sem að sögng: Æpi ég af giljagleði, ú og ó og í og æ, og hætti ekki fyrr en ég það fæ. Þessi maður fékk svosem aldrei neitt nema að velta sér eins og svín uppúr fjóshaug gömlu Maddömunnar, en það er kanski önnur saga, - og þó.

Auðvitað er það alvarlegt mál þegar mannfjandi af þessari ætt kemur sér upp vopnabúri. Til dæmis lúrir gamla Framsóknarmaddaman á kjarnorkusprengu, sem hún felur undir fjóshaugnum sínum. Hún verður sprengd þegar eitthvað merkilegt liggur við. Og gnótt er af hlandsprengjum í húsakynnum þeirrar gömlu sem eilíft eru á þönum, tilbúnar að éta tað fyrir málstaðinn ef á þarf að halda. Megi Lausnarinn sjálfur vera þessum veslingum líknsamur.

Nýliðna helgi keyrði svo nokkuð um þverbak á heimili frú Ingveldar og Kolbeins, en þá fjölmenntu flokksbræður hans þangað heim. Frú Ingveldur er þeirrar skoðunnar, að aðra eins öfugugga hafi hún aldrei séð að störfum. -Þetta eru dýr en ekki menn, sagði hún, og ég mátti hafa mig alla við að vera ekki margnauðgað af þessum ofboðslega skríl sem hingað kom undir því yfirskyni að þau væru að heimsækja hann Kolbein minn, sem aldrei hefir verið sterkur á svellinu. Enda fór það svo, að hann hafði á gjörgæslu eftir vinskaparhót gestanna. Næst þegar þessi villilýður kemur í heimsókn verð ég búin að fá mér haglabyssu og skal með glöðu geði salla þessi helvíti niður eins og maðkaflugur.

Hinn grunaði 25 ára gamall

Það verður jafnað um ódæðismennina með heyhvíslum og grjótkasti

Bölvaðir ekkisens ódámar eru þetta hjá Reykjavík Medía, Kastljósi og Uppdrag Gránskníng að vilja ekki kannast við að hafa stett Wintrisfélagið á laggirnar til að koma dauðahöggi á a) Framsóknarflokkinn, b) Sigmund Dávíð, fjölskyldu hans og tengdafjölskyldu, c)Gömlu Framsóknarmaddömuna, Fjósið, Fjóshauginn, húskarla og griðkonur Maddömunnar. Það liggur svo í augum úti, að helvístis endemin léku sér að því að búa þetta andskotans Wintris til, til að veiða Sigmund í gildru, gera hann að athlægi og láta múginn ganga frá honum eins og einhverskonar galdranorn.

Það féllu mörg tár í Framsóknarfjósinu í dag á meðan á messugjörð hins fallna, smáða og úrbrædda Sigmundar Dávíðs stóð. Fólk lá höggdofa og í stórhysterísku grátkasti í flórnum meðan á ræðubrögðunum stóð og meira að segja gamla Maddaman skreiddist uppúr körinni til að heyra betur í ráðsmanni sínum. Að ræðu lokinni vóru allir Framsóknarmenn sannfærðir. Þeir höfðu heyrt meistarann tala og sögðu hverjir við aðra, að þennan dreng fengi lýðurinn ekki að krossfesta því hann væri líkast til Barabam endurborinn - þeir eru nefnilega svo vel að sér í Ritningunni Framsóknarmennirnir.

Eftir stendur nú, að Framsóknarmenn eru tilbúnir í kosningar, tilbúnir að veifa wintrisfánum, panamafánum og jómfrúareyjafánum. Og þeir sammæltust líka í dag um að veita andskotunum hjá Reykjavíkur Medíu og þeim öðrum sem staðið hafa að því að myrða mannorð Sigmundar Dávíðs, Kögunar og Wintris, þvílíka ofsaráðningu að þeir gleymi aldrei Reykjavíkur Medíunni sinni. það er að segja þeir sem kunna að lifa ráðninguna af, því það verður ekki farið neinum silkihönskum um kvikindin heldur gengið að þeim með heyhvíslum, sleggjum og grjótkasti.

Hafna fullyrðingum Sigmundar

Flug skjaldbökunnar

Guðni er ógn hræddur við hann Davíð því að Davíð er á miklu flugi og saxar óðfluga á forskot Guðna. Í leiftursókn Davíðs mundar mestu um stuðning Þjóðfylkingarinnar við hann, en sá flokkur manna stendur einhuga að baki sínum manni og munar um minna. Raunar segja hinar rætnu og hraðlyngnu rógstungur að flug Davíðs sé dæmigert skjaldbökuflug, en flughraði þeirrar skepnu er víst ekki sérlega mikill. En hvað um það, þá er Guðni ákaflega felmsfullur þessa stundina, og það svo, að stuðningskreðsur Davíðs eru að gera sér vonir um að hann missi móðinn, tapi öllu uppum sig og niðrum sig og hundskist til að gefast upp áður en illa fer.

En sennilega er ótti Guðna eitthvað orðum aukinn, þrátt fyrir stjórnlítið handapat Þjóðfylkingarmanna og davíðsista, bölbænir þeirra og geðraskanir. Guðni veit nefnilega sem er, að úrslit forsetakosninganna eru ráðin og skjaldbökuflugferðir breyta aungvu þar um. Það væri helst að Ástþór Magnússon kæmi af afli uppúr undirdjúpunum og tæki Bessastaði á kjördag.

Nú er það sjónarmið mætra manna, að forseti íslenska lýðveldisins eigi að kappakosta að koma þjóð sinni iðulega á óvart með undirfurðulegum tiltektum, til dæmis að draga skítadreifara með fullum farmi á eftir forsetabifreiðinni og láta vaða yfir stræti og torg sem honum er illa við. Þá gæti verið skemmtilegt, en þó einkum viðkunnanlegt, að forsetinn mæti stöku sinnum berrassaður og ofurölvi á samkomur og opinberar athafnir og steli senunni með húð og hári, þá fengju kjósendur að minnsta kosti eitthvað uppí kosnaðinn við að halda forsetakosningar og starfrækja forsetaembætti.

Gott að vera yfir í hálfleik

Heimili þeirra hjóna er menningarheimili en ekki hænsnakofi

Vigdís Hauksdóttir ,,alþingismaður" er einstakt metfé, skemmtikraftur af Guðs náð þó svo að staðurinn sem skemmtunin fer fram sé ekki vettvangur fyrir sprell og álappalegan kjánaskap. Þessari roggnu griðkonu gömlu Framsóknarmaddömunnar varhleypt í framboð þegar útséð var með að aunginn vildi taka sætið sem Vigdísi var að lokum plantað niður í. Framan af voru langflestir Framsóknardólgar algjörlega á móti því að taka Vigdísi í framboð, höfðu fengið nóg af Valgerði Zwerric og ekki búnir að jafna sig á þeim ósköpum þegar þessa Vigdísi bar að garði Framsóknarfjóssins.

Svo sem kunnugt er, þá hefir það verið eftirlæti Vigdísar Framsóknarmaddömudóttur við þingleg störf sín að hreyta skít, beint úr Framsóknarfjóshaugnum, framan í til dæmis öryrkja, sem henni þóknast af manngæsku sinni að bendla við tryggingasvindl, og aðra þá er höllum fæti standa. Og nú dregur hún fram huldumann, villidraug, máli sínu til stuðnings! Þá er henni sérkennilega hjartfólgið að réttlæta stórglæpi gömlu Framsóknarmaddömunnar, forna og nýja, með því að dylgja eins og höfuðsóttargemlingur um hugsanleg meint afglöp einhverra dularfullra aðila sem fáir ef engir með réttu ráði kannast við, og hún sér til léttari verka kallar ,,vinstriflokkana", ,,vinstristjórnina", eða bara ,,Jóhönnuogsteingrím."

En hvað sem hugsjónaeldum Vigdísar líður, þá eru flokksfélagar hennar algjörlega ófáanlegir til að gera hana að ráðherra heldur hlaupa í smiðju Alfredós eftir ráðherrum þegar vantar þessháttar fígúrur í ráðuneyti. Þess í stað var hún send í sveit til Gulla Styrkjakóngs. Og aldrei hefir hvarflað að Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra og framsóknarmanni og frú Ingveldi konu hans að hleypa margnefndri Vigdísi inná helgarsamkvæmin frægu að heimili þeirra hjóna, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir af Vigdísar hálfu að reyna að smygla sér þar inn. Aðspurður um ástæðu þessa,, sagði Kolbeinn að heimili þeirra hjóna væri menningarheimili en ekki hænsnakofi. 

„Dylgjur frá huldumanni úti í bæ“

Einkenni á illvígum sjúkdómi

Ekki stendur á þessum fínu samtökum auðvaldsperverta, fremur en fyrri daginn, að leggja á ráðin með að sölsa undir sig sameiginlegar eignir almennings og beita fyrir sig alskonar hagfræðingum til að afla fyrirhuguðum ránsferðum akademískra stimpla. Raunar fylgir þessum fræðingum aldrei svo mikið sem snifsi af heilbrigðisvottorði, þannig að enginn getur áttað sig á hversu geggjaðir umræddir fræðingar eru. En þegar þessir fræðingar og samtökin sem þeir vinna fyrir taka til við að slá um sig með öldungis óvísindalegu þvaðri og snakki um ,,eðlilega samkeppni" og ,,heilbrigða samkeppni" er ástæða fyrir almenning að vera á varðbergi, einfaldlega af því að umrædd fyrirbrigði eru ekki til. Samkeppni getur aldrei verið eðlileg eða heilbrigð, hún er birtingarmynd og einkenni á illvígum sjúkdómi.

En það er víst fátt sem arðræningjum og peningasjúkum öfuguggum dettur ekki í hug. Á síðasta aldafjórðungi hefur þessum endemum, með dyggri aðstoð ólánsgemlinga á Alþingi, tekist að veikja samfélagið og eyðileggja ýmsa innviði þess með virkri græðgi sinni, nautheimsku og glæpsamlegum yfirgangi. Það er í raun stórfurðulegt að almenningi að þjóðinni skuli enn ekki hafa tekist að stilla saman strengi sína og útrýmt hugunarhætti græðginnar og heimskunnar, en fyrir því eru svo sem margar ástæður, flestar vondar og ólíðandi.

Því miður er ekki ástæða til að ætla að alþingiskosningar í haust breyti nokkuð þeirri feiðgðarför sem samfélagið hefir álpast útí undir fölskum lúðrablæstri arðræningjasamtaka auðvaldsins. Núverandi ríkisstjórnarflokkar eru, samkvæmt greiningu bestu manna, lítt eða ekkert annað en skipulögð glæpasamtök og upphaf og endir á ,,hugsjónum" stjórnarandstöðuflokkanna er pólitískur hórdómur í veislusölum auðvaldsperranna.

Landsvirkjun verði skipt upp

Vambsíðir skjögruðu þeir um völlinn eins og þreyttar mjólkurkýr

Já, auðvitað töpuðu Íslendingar fyrir firnaslöppu liði Norsara í kvöld. Enda aungin furða. Íslenska landsliðið í kallafótbolta er skipað amatörum sem hvurgi ná máli, en stundum notaðir til uppfyllingar hjá hörmungarliðum í Noregi og Svíþjóð. Og svokallaðir þjálfarar íslenska liðsins eru síðan sérstakur kafli um dáraskap og misheppnaðan húmor og er þess eðlis að þjóðarhneyksli er óumflýjanlegt. Þjálfaramennin, þeir Rass og Geymir, hafa komið hlutunum þannig fyrir að þeir standa á barmi þess að verða heimsfrægt tvíeyki á borð við Knold og Tott, Gög og Gokka og Tomma og Jenna. Þessa náunga á að reka án tafar svo þeim takist ekki að gera meira af sér og draga orðspor Íslands enn lengra ofaní svaðið en orðið er. Helst ætti að draga þá fyrir lög og dóm fyrir tilþrif sín með knattspyrnulandslið Íslands.

Í leiknum í kvöld telfdu Nojarar fram krakkapiltum, algjörum kjúklingum, nýskriðnum uppúr 3. flokki. Þrátt fyrir geysiungan aldur dönsuðu norsku spóafæturnir kringum svifaseina íslenska hlunka eins og fjörugir hvolpar kringum þreytta mjólkurkú. Þetta var hræðilegt uppá að horfa og því sorglegra sem íslensku fuglarnir, útblásnir og vambsíðir af kleinuhringjum, pizzum og súkkulaðikexi, urðu rauðari og rauðari í framan við að bera sig til við að skjögra um völlinn. Þvílík þjóðarskömm, drengir mínir, þvílík þjóðarskömm. Ég er viss um að Þjóðfylkingin, sem er flokkur sannra Íslendinga, mun fordæma landsliðið og leggja það niður þegar þeir komast á þing.

Á áhorfendapöllum var að sjá sem fáeinir bjöllusauðir væru mættir þangað til að hvetja okkar drengi, eða ölluheldur okkar hlunka, en sá stuðningur var allur í skötulíki og bersýnilega aðeins í nösunum á þeim. Þessir meintu stuðningsaðilar landsliðsins gátu ekki einusinni verið draugfullir og háværir, hvað þá þessi endemi sýndu þann lit að leggja höndur á helvíska Norsarana á pöllunum og láta þá snýta rauðu. Það er auðvitað aungin döngun í Íslendingum síðan heimsmeitarinn Sigmundur Dávíð leið og hann var sendur í útlegð til Panama eða einhvern andskotann. Það var sko maður. En máske fáum vér Davíð á Bessastaði í staðinn og Þjóðfylkinguna í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum og Framsóknarflokknum, þá verður endurreisn og viðreisn í gullaldarstíl á Íslandi, enda Rass og Geymir þá farnir veg allrar veraldar ásamt vambsíðu kleinuhringjaætunum.

Sanngjarn sigur Norðmanna