Vitnisburður ekki tekinn til greina

Ekki kemur á óvart að búið sé að sleppa mönnunum, enda eru þetta kaupsýslumenn og starf þeirra fjáröfunarstarf í eigin þágu og til þess fallið að auka hagvöxt og þar með meiri velmegun og gleði landsmanna. Þetta var tækifæri fyrir þá, alveg á sama hátt sólarrafhlöðufabrikkan á Hvalfjarðarströnd er fyrir Skagamenn; að minnsta kosti kallaði bærjarstýrið á Akranesi umræddan sólarsubbskap ,,tækifæri fyrir Akurnesinga." Svo var þetta kærkomið og áðdáunarvert tækifæri fyrir lögregluna og sýslumanninn í Vestmannaeyjum eftir orrahríðina sem það snilldarfólk hefir mátt þola uppá síðkastið.

Í magnaðri yfirheyrslu lögregluþjónanna yfir kaupsýslumönnunum kom fram, að þeir störfuðu í umboði Kolbeins Kolbeinssonar og Brynjars Vondulyktar, að minsta kosti að hluta til. Auðvitað tóku lögreglan og sýslumaðurinn soleiðis vitnisburð ekki til greina og hótuðu hinum grunuðu limlestingum ef þeir dægu hann ekki umsvifalaust til baka. Á sama tíma og yfirheyrslunar fóru fram vóru Vondalyktin og Kolbeinn, ásamt Indriða Handreði, staddir uppi í Borgarnesi á unglingalandsmóti UMFÍ, en hvað þeir eru að aðhafast þar er öllu sómakæru fólki hulin ráðgáta.

Svo fer brátt að líða að því í Eyjum, að Árni Johnsen birtist á þjóðhátíðarsviðinu og fremji söng. Raunar þykir ýmsum fráleitt að tala um söng í því tilfelli, org og urr væri nær sanni, ef ekki hrein og bein misþyrming á æru sönglistarinnar. Það leikur nefnilega grunur á, að Eyjamenn noti brekkuóhljóð Johnsensins til að ná sér niðri á skrílun ofan af landi. Ekki veit ég hvað satt er og rétt varðandi þann grun, en hitt er víst að þúsundir manna hafa komið geggjaðir af þjóðhátíð í Vestmannaeyjum eftir að hafa hlýtt eins og eina kveldstund á Árna þjóðhátíðarhetju láta öllum illum látum í ,,brekkunni" og orga uppí hlustirnar á sér.  

Mennirnir látnir lausir

Afkáraleg ,,mótmæli" og fíflsleg

Er ekki of í lagt að þrykkja ásjónu jafn leiðinlegs og villuráfandi stjórnmálakjána og Sigmundar Dávíðs á silki og það í fjölmörgum eintökum? Í ljósi þess að félagar hins hrapaða ráðsmanns í Framsóknarfjósinu hafa margir hverjir tekið niður myndir sínar af manninum og kastað þeim í Fjóshauginn og segjast ekki kannast við né þekkja þann drjóla ef þeir eru spurðir um hann. Best gæti ég trúað að ,,listakonan" Sigurrós sé líka úr Framsóknarfjósinu og á mála hjá andskotum Sigmundar Dávíðs þar? Það er sjálfsagt mikið á einn mann lagt af svívirðingum og mannorðsspillandi slúðri þar sem Sigmundur á í hlut, en að bregða trýni hans, silkivæddu, upp fyrir framan hrúgur og ostaýldu og stórar myndir af hungurmorða börnum er helst til mikið fyrir bakið á einum wintrisnum framsóknarþjóni.

Þá er vandséð hvernig andlit Sigmundar Dávíðs á silkiprenti getur verið ,,mótmæli gagnvart ríkisstjórninni" þar eð margnefndur Sigmundur er allsekki í ríkisstjórninni og nánast brottrækur gjörr úr Framsóknarfjósinu fyrir ýmsa óknytti, flesta heldur hlálega og til skammar fyrir virðulega íbúa Framsóknarfjóssins. Til að mynda hafa flestir ef ekki allar framsóknarsálir fyrir norðan og austan afhrópað pilt og sagt honum að hypja sig sem skjótast í verri staðinn. Ekki er síður erfitt að átta sig á mótmælum ,,listakonu" sem er í þann veginn að stökkva frá þessum mótmælum sínum til að gifta sig og fara í heimsreisu. Gwöð gefi að ,,listakonan" verði ekki skilin áður en hún kemst einn hring í kringum jörðina.

Yfirborðskenndur og tilgerðarlegur vitleysisgangur getur aldrei talist til mótmæla og því síður ef gjörningurinn er framinn af áseningi byggðum á athyglissýki og sjálfsánægju. Það er ekki einusinni broddur í þessháttar prumpi. Vel má vera að svona nokkuð gangi í undanrennu- og undirmálsskepnur Pírata og VG, Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar og önnur afbrigði hinnar fársjúku borgarastéttar og áhangendur kapítalismans, en fyrir þá sem tilheyra ekki skítahrúgunni hljóma umrædd ,,mótmæli" ósköp afkáraleg og óvitiborin og höfundi þeirra til minnkunnar. 

Stælar gagnvart Sigmundi

Haldið ekki hún sé fín, róró og villisvín

Er ekki fullmikið í lagt, að hald því fram, eins og hverjum öðrum stórasannleika, að ,,lítil hugmynd" sé orðin risastór? Það er þá í fyrsta skifti í veraldarsögunni að hugmynd hafi stækkað, þessháttar lýgibulli trúa ekki einusinni pelabörn. Það má svo sem satt vel vera, að einhver Eyrún, eða var það kanski Sandrún?, hafi saumað tuskudúkku með fáeinum fídusum í og teinað strik á trýnið á henni og fullharðnaðir kjánar hafi látið pranga inná sig skepnunni handa óþekktargríslíngunum sínum. En það er líka allt og sumt. 

Í þokkabót er sagt frá þeim firnum, að fyrirtæki nokkut að nafni ,,Ró-ró" framleiði umræddar tuskudruslur. Fyrirfram hefði margur talið, að fyrirtæki að nafni Ró-ró sérhæfði sig í svartamarkaðssölu á róandi ávana- og fíkniefnum á borð við diazepam, mogadon, imovane og kannabis, en ekki stigapoka fyllta með einhverju rusli og teiknuð strik utaná, sem eiga víst að tákna munn og lokuð augu. Og til að ganga endanlega fram af saklausu fólki þá heitir dúkkuskrípið Lúlla, sem rímar við ,,búlla."

Dansi, dansi dúkkan mín,
dæmalaust er stúlkan fín:
Með grásprengt hgrokkið hár,
heilinn tómur, firnafár.
Svo er hún í sellubrók,
svolgrar í sig brensa og kók.
Haldið ekki að hún sé fín,
þetta bölvað villisvín.

Lúlla gengur kaupum og sölum á Ebay

Í uppafi skal endirinn skoða.

Næsta einsýnt er, eftir lýsingunni að dæma, að það hafi verið freyðivínið sem hleypti skitunni af stað hjá brúðhjónunum og gestum þeirra. Svona freyðivín er nefnilega bölvað ekkisens eitur, búið til úr hristingi af tréspíritus og einhverjum vemmilegum glussa. Ef að er gáð, þá eru margar sögur til af brúðkaupsveislum þar sem allt fór fjandans til eftir freyðivínsdrykkjuna, og ófögur dæmi eru um fólk er fór offari í þessum drykk og dó, en aðrir urðu blindir eins og rottur eða svo fullkomlega ruglaðir að ekki þykir óhætt annað en geyma þá á vitfirringahæli. Það má kalla vel sloppið að komast úr svona brúkaupsveislu einungis með ólgandi skitupest.

Frægt varð á sínum tíma, það eru víst liðin fimm ár síðan, þegar Arnibjörn Arinbjörnsson (Ari sleikur) gekk að eiga fyrrverandi eiginkonu Arnfreðs B.C. Lyngdalh vörubifreiðarstjóra. Fyrir utan að Arnfreður var svaramaður Arinbjörns kviðmágs síns, þá fengu allir sem við þá brúðkaupsveislu voru riðnir alveg heiftarlega eitrun, sem óhætt mun að fullyrða að hafi keyrt um þverbak. Ekki var prúðbúið fólkið fyrr búið að skola niður freyðivíninu en annar hvur maður var lagstur í gólfið með löðrandi botninn en hinn helmingurinn orðinn óður, þannig að segja má að ólyfjanin hafi verkað á líkama og sál og hjá mörgum bæði á líkama og sál. Eftir þrjá tíma var öll heringin komin á sjúkrahús og daginn eftir mátti ganga að fjórðungi þeirra vísum í líkhúsinu.

Arnfreður B.C. Lyngdalh var sá eini sem komst óskaddaður frá hildarleiknum, því hann var um þær mundir stækur bindindismaður; meira að segja værðarklekurinn Atgeir p.t. Fjallabakssen, sem er hófsemdarmaður á áfenga drykki, gerði stjórnlaust í buxurnar í sólarhring og varð líka tímabundið hálf-vitlaus eftir að hafa drukkið sem svaraði tveimur matskeiðum af hinum freyðandi drukk. Einn þeirra sem næstum dó var brúðurin, enda hefir hjónaband hennar og Arinbjörns verið ófarsælt og samfarir þeirra vondar og öfgafullar. Af þessu ættu allir að geta lært, að stórfelld veikindi í brúðkaupsveislum stafa af freyðivíninu en ekki skorpnuðum kalkúnum og lambalærum. 

Brúðkaupsgestir fengu matareitrun

Ólíkt hafast menn að

Aldrei hefir sonalagað komið til mála hjá því góða fólki, frú Ingveldi, Kolbeini, Máríu Borgargagni og Handreðinum, þrátt fyrir að þau hafi á hátíðisdögum lagt stund á ferkant og jafnvel fleiri kanta þegar best lætur. Ekki hefir flökrað Borgargagninu að myrða Handreðinn þrátt fyrir að hann hafi tekið þátt í ýmislegu misjöfnu með frú Ingveldi og Kolbeini. Á sama hátt hefir frú Ingveldur aldrei látið verða af því að aflífa Kolbei þótt hann hafi gerst sekur um fáheyrðan viðbjóð með kunningjum sínum. En þarna í Svíþjóð er allt svo samnorrænt og villimanslegt, að þeir víla ekki einusinni fyrir sér að sníða einn uggann af trekantinum ef þeim býður svo við að horfa.

Reyndar hefir frú Ingveldur að mestu dregið sig útúr öllu kantasporti af velsæmissökum, því henni hefir í seinni tíð orðið tíðrætt um mannorðið og meydóminn. Meydómurinn er að hennar dómi allt í einu orðinn dyggð öðrum dygðum glæsilegri. Og mannorðið er alltaf mannorð þó það sé lítið annað en pípuhattur skinhelginnar. Hinsvegar munaði minnstu að Máría Borgargagn dræpi Handreðinn sinn þegar missti kókaínið niður í teppið. En í stað þess að kála óberminu þá lögðust þau bæði á fjóra fætur og lögðu nasir sínar í gólfið og sugu stuðið uppúr skítugu teppinu og uppskáru þrumuvímu sem þau eiga erfitt með að gleyma.

En fyrst minnst er á síki þarna í Svíþjóð, þá er skemmst að minnast Bjarnar í Öxl sem afhausaði ferðamenn þess tíma með öxi og sökkti þeim síðan í síkið Iglutjörn, sem er við túngarðinn í Öxl. Fyrir vikið var Björn höggvinn í spað og greftraður útum allar þorpagrundir en kérlíng hans send norður í land, kasólétt, og þar fæddi hún Svein Skotta er síðar varð helstur óþurftamaður á Íslandi. 

Myrtur eftir ástarþríhyrning

Af nýstárlegri taktík Þjóðfylkingar og útvarps Sugu

Merkélkerlingin kvað ekki vera neitt blávatn og blæs eins og grimm hæna á árásir hælisleitenda í Þýskalandi og heldur ótrauð sínu striki og sýnir með því og sannar að innan hennar rifa bærist ekki neitt andskotans merarhjarta. Þessi afstaða kerlingar mælist eins og vonlegt er illa fyrir hjá dulitlum hópi fólks hér á landi, sem hefir það fyrir dægrastyttingu að reyna að hræða almenning með Múhámeði spámanni og hans skylduliði. Nú hefir síðast spurst út úr ranni þessa dulitla hóps, að til að forðast árásir flóttamanna, hælisleitenda, múhámeðstrúarmanna og samkynhneygðra þá hafi þau brugið á það ráð að gerast sjálft íslámístar og annað fleira sem þau hræðast. Til dæmis um íslamsvæinguna í hópnum atarna, þá hefir forkona Útvarps Sugu látið birta mynd af sér í búrku og bráðlega mynu koma myndir, sem nú þegar eru tilbúnar, af Gústafi Níelsar og Jóni Magnússyni hrl. á bæn með gumpinn útí loftið ásamt Salmanni vini þeirra Tammimmi.

Eins og kunnugt er, þá mun Útvarp Suga vera einhvör mest radíóstassjón á vesturhveli jarðar. Þar er valin kona ú hvurju rúmi og í þeim rúmum sem aungva hefir konuna er valinn karlmaður og öll klædd búrkum. Þaðan mun og komin sú snjalla hugmynd, að breyta Þjóðfylkingunni í mjúslímatrúboð. Skeggjaður þjóðfylkingargarpur með hausingarsveðju í hönd og í búrku er traustvekjandi persóna, ekki síst þá hún fer að tóna: ,,Íslandi allt - Íslandi allt!

Frú Ingveldur og Kolbeinn maður hennar Kolbeinsson eru dæmi um þjóðþekktar og mikilsvirtar persónur, sem gefið hafa út vinsamleg ummæli varðandi hinar taktísku breytingar á aðferðafræði Þjóðfylkingarinnar og Útvarps Sugu. Kolbeinn lét hafa eftir sér, að með því að gersat íslamískur baráttuhópur hafi Þjóðfylkingin auðið líkurnar á að komast aftan að bansettum hælisleitendunum og múslímunum og snúa þá niður. Og frú Ingveldur er eindregið þeirrar skoðunnar að búrkuklæddur útvarpsstjóri á Sugu með fyrrum forsætisráðherra, Sigmund Dávíð, í síendurteknu viðtali sé sannur menningarauki fyrir land og þjóð og Sugu til eilífs sóma. 

Árásirnar hafi ekki áhrif á stefnu Þjóðverja

V hefir um árabil verið krossfest á hvurjum degi

Framsóknarfélagi V er einstakt guðsríkisbarn og þolir ekki fremur en önnur slík börn miklar ásakanir, fordóma, dylgjur og lygar. Það er sennilega þessvegna sem ódæðismenn hafa tekið uppá þeim andskota að taka V og krossfesta hana á hvurjum degi. Blessaður Frelsarinn var aðeins krossfestur einusinni en V fær að upplifa þennan níðingsskap endalaust en samt frelsast aunginn vegna þessarar fordæmalausu meðferðar á henni - í mesta lagi glottir einn og einn illgjarn óþokki útí annað munnvikið og heldur að svo búnu leiðar sinnar og er búinn að gleyma öllu saman eftir fimm mínútur. Verst er þó, finnst sumum, að Framsóknarflokkurinn hefir ekki frelsast hætishót við allar þessar krossfestingar sem framkvæmdar hafa verið á V og hagar sé einlæt eins og óbetranlegur unglingsfjandi á fylliríi. 

Svo eru tilfelli þar sem ómögulegt er að beita ærumeiðandi óþverra; ærumeiðingarnar missa sjálfkrafa marks þótt sé puðrað í gríð og erg yfir fórnarlambið. Það er þegar vikomandi er hvort eð er ærulaus og þar með aungva æru að meiða. Gamla Framsóknarmaddaman er glæsilegt dæmi um kvenkind sem ekki er hægt að ærumeiða, hvurnig sem að er farið. Þegar sú aldurhnigna drós er á opinberum vettvangi kölluð rasisti, rassisti, nasisti, hundspott og ýlduhvelja snertir það hana ekki vitund og hún heldur áfram að reka húskarla sína og kerlingar útá fíflanna forað þar sem þau eru hædd, svivirt og krossfest þangað til þau fara að kæra allt og alla útum allar trissur. Þessháttar kærufargani lýkur oftast nær með því að farið er með hinn kæruglaða á geðveikrahælið. Þess vegna ætti V að vara sig á kærunum. - Já.

Svo má ekki gleyma, að dylgjur og lygar eru framkvæmdar eins og þjóðaríþrótt hjá oss Íslendingum, svo ekki sé látið undir höfuð leggjast að nefna ásakanir og fordóma. Til dæmis hafa alþingismenn sótt að hvurjum öðrum með aðdróttunum um landráð og föðurlandssvik, annarlegar géðbilanir og lúalega sjálfhygli. Eftir að hafa hlustað dálitla stund á umræðu af því tagi er ekki laust við að maður fái á tilfinninguna að á Alþingi starfi aðeins ærulausir einstaklingar sem aungvar ærumeiðingar hrína á, og maður hugsar sem svo, að mikið sé nú gott að þessum bögubósum hafi verið safnað saman á einn stað þar sem þeir geti hagað sér eins og þær helvískar bestíur sem þær virðast vera. Í Jesú nafni Amen.

„Málið er úr mínum höndum“

Vondur félagsskapur

Sjáum nú til, er ekki nema ein hröpuð framsóknarstjarna farin að kæra velmeinandi fólk fyrir einhvern fjárann sem hún kallar ,,níðskrif." Nú er tækifæri fyrir örykjana að svara stjörnunni að bragði og kæra hana í staðinn fyrir rætinn áburð um að þeir séu bótasvikarar. Annars veit aunginn af hverju Vigdísi framsóknargriðku er svona óánægð með þann félagsskap sem talinn er upp á ,,níðlistanum" um ,,nýrassista." Á listanum eru nefnilega gríðarlega mikilsmetin stórmenni á, mér liggur við að segja, heimsmælikvarða. En fjósakonan alræmda er ekki par ánægð með það og ákveður að færa lögmönnum og dómstólum eitt kátbroslegt verkefni.

Nú er það svo, að rasistar eru bara rasistar, alveg eins og rassistar eru rassistar, og því tómt mál að tala um einhverja ,,nýrasista", það er ekkert nýtt við þann fénað. Þar fyrir utan getur sandkassinn.com ekkert gert við því að nauðsynlegt var í hans tilfelli að nefna Vigdísi Hauks í sömu andrá og Gústaf Níelsar og Jón Magnússon hrl. Má vera að stúlkan sé með í pirrunum útaf kostulegu asnaspörkum Sigmundar flokksformanns Dávíðs í gær og hortugum viðbrögðum andskota hans við þeim. En hvað sem því líður, hefir Vigdís nú gjörst ektakærasta dómstóla, sem hún álítur að geti endurheimt meydóm þeirra Jóns Magg, Gústafs og hennar. Glæsilegra getur það varla orðið.

Títus kóngur í tyrkjahöll tilbiður hundinn og hrossin öll. En rasistarnir ráfa um völl og rífa og tæta sinn fiðraða B.

Vigdís kærir níðskrif á netinu

Annáll helgarinnar í pokamónslausu umhverfi

Til allrar hamingju varðar okkur andskotann ekki neitt um eitthvert ekkesins pókamón, eða hver skrattann þeir kalla þennan þvaghöfðaleik sem þjónar hlutverki ópíums fyrir fólkið þessa stundina. Hinsvegar sló í harða brýnu milli göfugkvendana frú Ingveldar og Máríu Borgargagn af því sú fyrrnefnda kallaði þá fyrrnefndu ,,helvíska gírfeitisskufsu" og ,,háfjallaflatlús." Tildrög hastarlegrar orðræðu frú Ingveldar kómu í kjölfar þess að hún ásakaði Borgargagnið og Indriða mann hennar um að hafa smitað Kombein Kolbeinsson af viðbjóðslegum skordýrafaraldri. Máría Borgargagn brást hart við og harð- og þverneitaði allri sök og bar á frú Ingveldi á móti að hún hefði smitað heilt kvenfélag af einhverri þeiri skammarlegustu vírusbaktéríu sem um getur. - Þú skalt skohh hafa þig hæga, mælti Borgargagnið með íllsku í röddinni, - sem skreiðst eins og rotta um alla síðutogarana í gamla daga þegar þeir vóru í landi. Fyrir þessi orð fékk Máría á kjaftinn svo tönnurnar hringluðu eins og á talnabandi í skoltunum á henni.

Þá er að geta þess, að í morgun skjögraði Kolbeinn Kolbeinsson hræðilega útleikinn til síns heima eftir þrotlaust helgarsvall frá því að kveldi fimmtudags. Hann var þegar í stað leiddur bak við hús og afklæddur þar, þrátt áköf mótmæli hans, og síðan var garðslöngunni beint að honum og hann vaskaður upp með grænsápu og salerniskústi þar til hann var allur orðinn rauðþrútinn; auk þess barði frú Ingveldur hann með slöngunni yfrum þjóhnappa hans og mjóhrygg og millum herðablaðanna. Eftir þessa hreinsunaraðgerð glansaði og glampaði Kolbeinn eins og nýsmíðaður guð.

Af öðrum athyglisverðum tíðindum ber hæst, að sjálfar nærbuxur Márí Borgargagns fundust óforvandis undir koddanum í rúmi Óla Apakattar. Frú Apakattar þóktis verða öldungis æf útaf fundinum á þessara mjög dónalegu flík og spurði sinn ektakærasta hverju þessi lekandabrók sætti. Apakötturinn sór af sér með grátanda tári öll mök við Borgargagnið, enda var hann sárasaklaus að þessu sinni. Málið er því óupplýst, en þeir er kunna eitthvað fyrir sér í rímþrautum átta sig á hvernig í ottinn var búið.

Pokémon-æskudraumurinn rættist

Nú spara misyndismenn ekki þá löngu hnífa og hin breiðu spjót

Nú er ástandi orðið það íllt og gamla Framsóknarmaddaman svo elliær og hroðalega steikt, að hún lætur sig hafa það, sökum ónáttúru og voskulegs innrætis, að etja sínum fótbrotnasta og minnsta húskarli einn ganginn enn útí forarvilpuna miðja. Og þar eð minnsti og fótbrotnasti húskarlinn er orðinn illa vankaður eftir að hafa lent ítrekað í klónum á misyndismönnum og pólitískum fellibyljum, að hann fer að vilja þeirra sem sitja fláráðir og fólskir í innsta afkima Framsóknarfjóssins, þar sem pestin og eiturgufurnar ráða hugunarhætti og viðhorfi manna; þau eru orðin ansi mörg sem glatað hafa megninu af greindarvísitölum sínum, synsemi og dómgeind fyrir fullt og allt í þeim afkima.

Og eins og við manninn mælt, þá hakkaðai fréttastofa Ríkisútvarpsins gönuhlaup Sigmundar Dávíðs í sig þannig að ekki stendur steinn yfir steini eftir af leiftusóknaráformum veslings drengsins. Þeir draga ekki af sér og sjá sig aldrei úr færi þarna á Ríkisútvarpinu með að ofsækja og svívirða þennan litla framsóknarkrossbera sjáfrar ónáttúrunnar. Og ekki lagast ofsókninar og illmægin þegar útfyrir ramma Ríkisútvarpsins er komið: Þar gera skammarlega innréttaðir menn og konur sér að leik bera út neyðarlegar lýgisögur um okkar mann; meira að segja flokksystkyni hans gera sér litilmannlegan mat úr hrakförum formanns síns og blása lífi í róginn og svívirðuna og kalla hann sín á milli óþverranöfnum eins og S.D. Wintris Kögunnar og fleira í þeim dúr..

Ef Sigmundi okkar Dávíð væri sjálfrátt myndi hann að sjálfsögðu yfirgefa óþverrasamsætið í Framsóknarfjósinu og láta munstra sig í prófkjör hjá Pírötum. Píratar eru nefnilega dulítið eins og Framsóknarflokkurinn, opinir í báða enda, eða öllu heldur alla enda, svona eins og greni dýrbítsins með ótal útganga. Nú hefir hin drenglynda Vigdís Hauksdóttir upplýst að Panamskjölin eru tómur tilbúningur óþokkana á Ríkisútvarpinu; ósvífin lygasaga illa skeindra drykkjrafta sem finna einhverskonar sáluhjálp í að bregða fæti fyrir Sigmund Dávíð og leiða hann í gildrur til glötunnar.  

Fer á fullt í stjórnmálabaráttunni