Bjarni til liðs við Alþýðufylkinguna?

Það er stórmerkilegt að Bjarni Jónsson hafi hérumbil ná að velta sitjandi þingmanni VG úr sessi, ekki síst vegna þess að Bjarni er sonur Jón Bjarnasonar sem var bannfærður Flokkeigendafélagi VG og innifalin í þeirri bannfæringu var einnig bannfæring Bjarna. Ég geri ráð fyrir að niðurstaðan sé flokkseigendum nokkuð áfall, því Lilja Rafney hefur um árabil verið býsna ötul búrtík þeirra.

Ekki liggur fyrir hvort Bjarni Jónsson hyggst taka 2. sæti á lista VG í Norðvesturkjördæmi. Skynsamlegast fyrir hann væri að hafna sætinu, yfirgefa VG og ganga til liðs við Alþýðufylkinguna, sem er eini raunverulegi vinstriflokkurinn á Íslandi. Frá mínum bærjardyrum séð, er Bjarna meir en velkomið að slást í för með Alþýðufylkingunni þar eð hann á mun meiri samleið með henni en mishægrisinnuðu krataskjátunum í VG sem aldrei er neitt að marka, hvorki í orði né verki.

Það er auðvitað Bjarna sjálfs að ákveða pólitíska framtíð sína og hann veit eflaust, að undanfarið hefur Alþýðufylkingunni verið að vaxa ásmegin, sósíalistarnir eru smátt og smátt að átta sig á að VG er ekki fyrir þá og enn síður Samfylkingin, Bjarta framtíðin eða Píratarnir. Það er nefnilega stutt í að átthagafjötrarnir í VG bresti og Alþýðufylkingin verði að alvörustjórnmálaflokki.

Munaði aðeins 21 atkvæði

Þar er nú upplýst að þeir fóru fánavillt

Það hefir nú komið í ljós að þeir sem migu á breiðbliksfánann í gærkvöldi fóru fánavillt. Að sönnu vóru gerendurnir drullufullir við þetta tækifæri, og þegar við bættist náttmyrkur og íllt skyggni, þá þarf aungann að undra þótt þeim hafi sýnst breiðabliksfáninn vera fáni Framsóknarflokksins, enda eru báðar þessar dulur grænleitar. Á meðan félagarnir töppuðu af sér á fánan, er þeir hugðu framsóknarfána, þá sagði einn þeirra frá því þegar hann meig innum glugga hjá framsóknarmanni og beint framan í hann. 

Svo kom í ljós að hin útmígna tuskudrusla var ekki einkennisveifa þeirra í Framsóknarfjósinu heldur fáni veleðla íþróttafélags í Kópavogi. En þá höfðu bæði Máría Borgargagn og búrtík hennar sett svip sinn á niðurlægðan fánann. Þess ber að geta, að Borgargnið vissi vel hvaða fáni þetta var, en hún góð framsóknarkvinna og hefði aldrei gert neitt þessu líkt við virðingarmerki Framsóknar, hinsvegar hatar hún Breiðablik og það gjörir búrtík hennar líka, auk þess var hún ódrukkin, andstætt við drengfjandana sem missýndist. 

HK-ingar pissuðu á fána Breiðabliks

Illur fyrirboði

Um helgina lá leið þeirra Brynjars Vondulyktar og Óla Apakattar norðrí Laufskálarétt. Á eftir bárust þeir með merunum til Sauðárkróks því þeir vildu dansa. Eftir dansinn lentu þeir svo í illvígum bardaga við heimamenn, sem vildu ólmir koma þeim félögum á kné og vel það. Að lokum stóðu þeir einir uppi þeir Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur annarsvegar og gifturíki kaupfélagsstjórinn á Sauðárkróki og smásveinn hans, Gunnsi Braggi, hinvegar og var þá barist með grjóti. Í leiknum miðjum, skaut kaupfélagsstjórinn gifturíki meðalstórum hnullungi að andskotum sínum, en missti marks og hæfði glugga í Frammarafjósinu og brau hann mélinu smærra. Þykir þetta illur fyrirboði. 

Að sjálfsögðu voru Vondalyktin og Apakötturinn færðir í öruggt skjól, en kaupfélagsstjórinn gifturíki skipaði lögregluþjónum og smásveini sínum að laga gluggan undir eins ella skyldu fá þvílíka yfirhalningu að þeir gleymdu henni aldrei fyrir utan að geta ekki setið á afturendanum í mánuð á eftir. 

Strax eftir rúðubrotið var Kolbeini Kolbeinssyni gert aðvart um atburðinn, en hann lá þá á eldhúsgólfinu heima hjá sér og gat ekki staðið upp vegna ölvunarástands síns og misþyrmingja frú Ingveldar á honum. En Máría Borgargagn lá í öngviti undir elhúsborðinu í afar óviðkunnanlegri stellingu, en frú Ingveldur hafði einmitt komið að henni og Kolbeini uppvið eldavélina þar sem þau voru að iðja vissa hluti sem frú Ingveldur gat með aungvu móti fellt sig við þá í augnablikinu. Um hádegi í dag komu svo Brynjar Vondalykt og Apakötturinn úr norðanförinni og steðjuðu beint í heimsókn til frú Ingveldar og Kolbeins. Var þá allt með kyrrum kjörum á því heimili, Borgargagnið raknað úr rotinu og Kolbeinn skriðinn í bæli sitt og sleikti sár sín eins og óhamingjusamt og grálúsugt hundskvikindi.

Alvarleg líkamsárás á Sauðárkróki

Enginn smá-stuðningur, skohh ...

Djövuls voðalegur búhnykkur er það fyrir Wintrishöfðingjann að njóta stuðnings litlu ungfrú Alfredos í lokaorrustunni um Framsóknarfjóshauginn. Það fylgir nefnilega með í kaupunum, að gamli Alfredo, sem er hálli en nokkur áll, styður höfðingjann líka, og það er skohh stuðningur í lagi. So liggur flatt fyrir, samkvæmt áreiðanlegustu konunni í Fjósinu, að Sigurður Ingi sé lúmskur durtur en Eygló krataskjáta með júdasarmerki á rassinum. En svo vér víkjum aftur að Alfredó, þá er það fjallagrimm vissa klerkastéttarinnar, að hersveit sú er styður S.W. von Panama sé spilltari hluti Framsóknarflokksis, en Framsóknarflokkurinn skiptist aðeins spilltari hluta og minna spilltari hluta og séu báðir að sönnu gjörspilltir, en ekki sé til svo lítið sem örsmár hluti Framsóknar sem kallast geti óspilltur.

Í mörgu hefir verið að snúast hjá honum Kolbeini okkar Kolbeinssyni þessa helgi; hann hefir mátt drekka þvers og langs með báðum bardagasveitunum í Framsóknarfjósinu og leggjast lágt með ýmiskonar ófénaði úr þeim hreppum. Frú Ingveldur hefir og þegar ákveðið, að þegar gjörningahríðinni linnir hjá eiginmanni hennar, muni hún setja hann í sóttkví og láta hann liggja þar í eitruðum lút þar til allur óþverri verði dauður á honum, innvortis sem útvortis. Síðust vikur hefir frú Ingveldi dreymt eintómar mýs og rottur, auk urrandi flatlúsa í yfirstærð. Það telur hún til merkis um, að ekki dugi neitt barnasjampó eða sjörlíkisglussi til að fá karlhelvítið hreint af umgengni sinni við flokkssystkyni sín.

Þess má og geta, að tilefni gefnu, að aðstandendur samtakana Framsóknarlaust Ísland 2016 telja góðar líkur á að hægt verði að leggja samtökin niður fyrir áramót þar eð ekki verði þörf fyrir þau lengur af þeirri einföldu ástæðu að viðfangsefnið verði ekki til ataðar lengur, Framsóknarflokkurinn verði sokkinn í sinn eigin Fjóshaug uppfyrir haus og komi aldei uppá yfirborðið aftur.

Lilja Dögg styður Sigmund Davíð

Svá mög vóru þau Sathans orð ...

Það er áreiðanlega ár og dagur síðan allt var jafn mikið á rúi og stúi í Framsóknarfjósinu og þetta síðasta misseri. Þar er hvur höndin svo heiftarlega uppá móti hvurri annarri að vart verður hjá því komist að einhver verði myrtur í þeim stríðslátum. Margir eru nú þegar þeirrar skoðunnar að það verði sjálf gamla Framsóknarmaddaman sem muni liggja steindauð að lokum. Að vísu hefir heilsa Maddömunnar verið afar bágborin mörg hin síðara ár, og síðan hún skipaði Sigmund Dávíð sinn helsta ráðsmann í Fjósinu hefir hún legið samfleytt í kör sinni án þess að mæla svo mikið sem eitt orð af viti. Það verður eflaust sérkennileg lykt í Fjósinu dagin sem húskarlar hennar og griðkur bera hana örenda til grafar í Fjóshaungum.

Og ekki hefir griðkonan Vigdís Hauksdóttir verið til að bæta heisu gömlu konunnar. Þvert á móti hafa tiltektir Vigdísar hvað eftir annað gengið svo nærri Framsóknarmaddömunni að henni hefir hvað eftir annað legið við stóralvarlegu heilablóðfalli ofaní oll litlu heilablóðföllin, sem sókt hafa hana heim útaf Vigdísi og honum Sigmundi Dávíð, sem nú hefir verið aðlaður og heitir héðan í frá Sygmoendur Wintris von Panama í gerðarbókum Framsóknar. Og enn hefir Vigdís bætt í annan afkárahátt í fari sínu með því að lýsa yfir eindregnum stuðningi við von Panama og gefa um leið í skyn, að sá armi þorpari, Sigurður Ingi, sé skepna þess eðlis sem ekki einusinni dýrafræðin nær útyfir.

Nú má víst búast við góðri útför fyrir jól þegar gamla Framsóknarmaddaman verður lögð steindauð til hinstu hvíldar í Fjóshaugnum miðjum. Stand vonir til að kerlingarnæpan liggi kjur eftir andlát sitt og haugför, en gangi ekki aftur eins og Þórólfur bægifótur og taki til við að eyða fólki, fé og foglum. Væri það versta hneysa og til skammar, ef sú slæma Maddama verður ekki til friðs og ströggli við eftir dauðann að fara til Helvítis þar sem hennar er beðið með eftirvæntingu. Enda hefði Djöfullinn, sá mæti kammerherra, margsagt, að framsóknarmennskan sé ein að sínum eftirlætisuppáfinndningum; hann hafi ævinlega tekið vel á fóti framsóknarmönnum og lagt þá að hjarta sér eins og aðra ármenn kapítalismans. Afturámóti sé honum ekki um Vigdísi og vilji ekkert með hana hafa því að laklega greindir framsóknarpaurar séu óalandi og óferjandi hvort heldur í Hymmnaríki eða Helvíti. Svo mörg vóru þau Satans orð.  

Brigsl, svik og óheiðarleiki

Hnakkinn á Kolbeini í mynd með Framsóknar-Gýrsla og Willumi KR-ingi

Á myndinni sem fylgir framsóknarfréttinni atarna á mbl.is gefur að líta ásjónur Gísla Einarssonar og Willum Þórs. Þeir eru báðir framsóknarmenn að atvinnu, annar frá KR hinn frá RÚV, og af þeim báðum leggur stæka framsóknarbrækjuna langar leiðir, javfnvel í móti vindi! Einnig eiga þeir sameiginlegt að hafa telft langar skákir við gömlu Framsóknarmaddömuna, en taflmennska af því tagi svipar mjög til þess að tefla við páfann. 

Á milli þeirra framsóknarhúskarla, Willums og Gísla, blasir við hnakkinn á vissum kauða, og kann ég ekki mann að þekkja ef þetta er ekki hnakkadrambið á Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra og framsóknarmanni, sem manna mest hefir fengist við að vinna úr flóknum málum á bak við tjöldin fyrir gömlu karlægu og geggjuðu Framsóknarmaddömuna. Þarna er Kolbeinn augljóslega að lesa þeim kompánum, Willum og Gísla (sem sumir eru farnir að kalla Gýrsla) pistilinn hvernig best sé að gjöra hvort tveggja í senn, að smeygja sér undan ráðsmennsku Sigmundar Dávíðs en hafa hann þó áfram á sínum stað innan flokksins. Það er auðvitað ekki nema á færi andlegra ofurmenna að sauma þessi ókræsilegu sjónarmið saman þannig að sjóndapur lýðurinn sjá aðeins rósir, glans og glimmer þar sem í raun og veru er aðeins um skítaklessu að ræða. Enda er Kolbeinn andlegt ofurmenni, sem sést best á því hve listilega hann þjónar mörgum herrum í senn svo allt virist eðlilegt. En þeir herrar eru sem ér segir: 1.) Eiginkona hans, frú Ingveldur, sem er margfaldur hugsjóna- og hugmyndafræðingur Sjálfstæðisflokksins. 2.) Framsóknarflokkurinn. 3.) Bakkus kóngur. 4.) Afmor, ástar- og kynferðislífsguð. 5.) Fjandinn, búsettur í Helvíti, kunnur af slóttugheitum og hatri. 6.) Múhámeð spámaður, sem Kolbeinn aðhyllist vegna fjölkvænisákvæða í trúarbröggðum hans.

Af þessari upptalningu má ljóst vera, að Kolbeinn Kolbeinsson er gæddur snilligráðu af þeirri tegund, að aunginn telur sig óhultan fyrir honum. Má og sjá á fyrrgreindri ljósmynd, að framsóknarkisarnir úr KR og RÚV bera ótakmarkaða lotningu fyrir Kolbeini. Ef þeir sýndu Kolbeini ekki viðeigandi óttablandna virðingu, gæti Willum átt á hættu að vera rekinn frá KR strax í kvöld og Gýrsli hljóta þau örlög, að RÚV myndi selja hann Útvarpi Sugu fyrir lítilsháttar upphæð.

Hollt að kjósa um forystu

Óknyttadreng sem staðinn var að

Blessaður höfðinginn hann Sigmundur Dávíð þarf ekki að biðjast afsökunar á Wintrisæfingunum sínum í Panama, hvað þá að hafa lagt á flótta undan fjölmiðlamönnum þegar þeir spurðu hann um Wintrisið og hafa ekki getið þess í hagsmunaskrá sinni til Alþingis. Það var mikill flótti, sem minnti heilmikið á óknyttadreng sem staðinn er að því að gera stykkin sín á elhúsgólfið hjá nágrannafólkinu. Á þeirri stundu var þessi sérkennilegi ráðsmaður Framsóknarmaddömunnar með allt svoleiðis niðrum sig, að jafnvel Guðni Ágústsson skammaðist sín fyrir pilt, og þótti þá mörgum heldur betur stungin tólg.

Reyndar þekkið þið hann Gutta, það er alveg rétt ...

Frá því að vonarpéningur gömlu Maddömunnar hrökklaðist úr ríkisstjórninni hefir hann barist við að spinna einhverja varnarræðu utanum sig þar sem leiðarstefið er að hann hafi ekki brotið lög og bölvuð spurningin um Wintris væri lofárás djöfulóðra hundingja á sig. Þá er ekki úr vegi að spyrja: Fyrst Wintrisið var svona yfirmáta heiðarlegt og löglegt af hverju slógu þá ríkisstjórnarflokkarnir ekki skjaldborg um drenginn og bægðu þeim djöfulóðu frá? Það hefði átt að vera þeim létt verk. En þvert á móti, þá snöru ríkisstjórnarflokkarnir sér undan og sögðu Sigmundi strákanganum Dávíð að pilla sig úr ríkisstjórninni. Hann var sem sagt rekinn af sínum eigin mönnum, en það flokkast víst ekki undir loftárás samkvæmt verðskrá Sigmundar.

Og þó að huglausir og slepjulegir framsókartarfar fyrir norðan land hafi af alkunnum undirlægjuhætti sínum og foringjadýrkun ákveðið að klappa hinn halaklippta formann sinn til framboðs í næstu kosningum, þá er óvíst að kjósendur, geindir sem þeir eru, séu svo heimskir og gjörfirrtir dómgreind, að þeir hafi yfir höfuð geð í sér til að kjósa Framsóknarflokkinn, fjós hans, haughús og gömlu Maddömuna útaf veslings formanninum, sem ítrekað verður fyrir loftárásum. Í stað þess að biðja þjóðina innvirðulega fyrirgefningar á afglöpum sínum þá notaði framsóknarformaðurinn kvöldið í kvöld til að gretta sig framaní þjóðina og senda henni dólgslegt fokkjúmerki, - það eina sem vantaði uppá iðrunarleysi og forherðingu kauða var að hann kastaði af sér vatni í andlit þjóðarinnar og drekkja henni.

Getur ekki beðist afsökunar á árásum

Almenn ánægja í Sjálfstæðisflokknum með brotthlaup telpnanna

Þegar frú Ingveldi frétti brotthlaupi formanna Landssambands ,,sjálfstæðiskvenna" setti að henni ærlegan og fölskvalausan roknahlátur. En þá frú Ingveldur hafði hlegið nægju sína að sinni, lýsti hún því yfir, að það væri varla Sjálfstæisflokknum að kenna þótt almennir flokksmeðlimir vildu í prófkjöri hvorki sjá né heyra aðrar eins títlur í framboð fyrir Flokkinn. ,,Þetta þríeina gelgjutríó er svo spaugilegt að aungvu tali takur" sagði frú Ingveldur og bætti við: ,,Við sjálfstæðiskonur viljum alminnilega, atorkusama menn eins og Árna Johnsen og Vigdísi Hauksdóttur í framboð fyrir okkur en ekki einhverjar golur uppúr bómullarkassa.

Frú Ingveldur lét ekki þar við standa, heldur boðaði til samkvæmis að heimili sínu nú undir kvöld til að skála vel og vandlega fyrir því að nú væru sjálfstæðismenn lausir við þrjá vanstillta stelpukrakka úr sínum röðum. Samstundis voru þeir Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur mættir og farnir að innbyrða veitingar frú Ingveldar, íslenskt landabrugg með rommbraggði, og innan stundar vóru persónurnar Truggi Fokk, Vigga Sleggja og Máría Borgargagn komnar í hús og þar á eftir Sigurveig Dræsa, Handreðurinn og sjálfur Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður.

Í þessum töluðum orðum eru frú Ingveldur og Kolbeinn og gestir þeirra að hlægja að þvaðri stelpukjánanna um ,,jafnréttismál", sem Brynjar Vondalykt segir að stúlkurnar haldi að sé eitthvað ofaná brauð. Og nú er ljóst, að hinar burtflognu íhaldsdömur fá ekki í bráð aðgang að samkvæmum á heimili frú Ingveldar og Kolbeins.  

Yfirgefa Sjálfstæðisflokkinn

Alþýðufylkingin

Samkvæmt þessari skoðannakönnun komast sjö flokkar á blað. Það sem þessir sjö flokkar eiga sameiginlegt er að þeir eru allir sem einn hægriflokkar; allir hafa þeir kapítalismann að leiðarljósi; allir eru þeir með forystusveitir sem hallar eru undir borgaralegt snobb og vilja engin tengsl við verkalýðsstéttina og eru, svo ólíklega sem það hljómar, ekki meðvitaðar um að hér er fjölmenn verkalýðsstétt. Einn af þessum sjöflokki, Vinstrihreyfingin grænt framboð, er svo óskammfeilin að hafa orðið ,,vinstri" ennþá í nafni flokksins þrátt fyrir að hafa sýnt í verki, í síðustu ríkisstjórn, að hann er grjótharður hægriflokkur, enda gáfust flestir raunverulegir vinstrimenn, sósíalistarnir, upp á þessum flokki og undirförulli forystu hans. VG er ekki einusinni grænn flokkur nema í þeim tilfellum sem það snertir ekki kjördæmi og nærumhverfi eigenda flokksins.

Eini alvöru vinstriflokkurinn, sem býður fram í kosningunum í haust er Alþýðufylkingin. Þegar þetta er skrifað hefur Alþýðufylkingin birt framboðslista sína í þremur kjördæmum, skipaða öflugu hugsjónafólki sem meinar það sem það segir í stjórnmálum. Hinsvegar hafa fjölmiðlar nánast ekkert gefið Alþýðufylkingunni gaum, ólíkt því þegar einhver óánægð braskarahjörð í Sjálfstæðisflokknum tók sig til og stofnaði fyrirbærið Viðreisn, sem þó er varla nokkuð annað en púngurinn og eyrun þegar búið er að reyta af henni hina kapítalísku grægi og ójafnaðarhyggju. Það er ljóst að fjölmiðlaklíkan gerir hvað hún getur að stýra því hvaða flokksnefnur eru alvöruflokkar og hverjir smáflokkar.

Nú er lag fyrir alla raunverulega sósíalista að segja skilið við hina meintu ,,vinstriflokka" VG og Samfylkinguna og ganga til liðs við Alþýðufylkinguna og taka þátt í að byggja hana upp til þess vegs og virðingar sem hún á skilið. Og þó að Píratar mælist vel í könnunum þessa dagana, þá er hún aðeins lík í lest kapítalismans og ekki líkleg til neinna afreka, nema ef einhverjum dettur í hug að axarsköft og fíflagangur teljist til pólitískra afreka.

Píratar og Sjálfstæðisflokkur hnífjafnir

Og þeir tróðu honum innum klósettgluggann

Uppá síðkastið hafa allmargir einstaklingar boðað brotthvarf sitt úr stjórnmálum. Nær undantekningarlaust eru þessi brotthvörf mikið fagnararefni, þó að eftir sitji ókræsileg minning í hugum þolenda, einna líkust vondum draumi, javfnvel martröð. Það er til dæmis lítil eftirsjón af Sóley Tomm, Illuga Gunnars, Vigdísi Hauks og Gvöndi Steingríms, svo einhverjir séu nefndir af handahófi.

En svo eru önnur eintök sem hóta því að sitja sem fastast þrátt fyrir að almenningur hafi óþokka á þeim, í sumum tilfellum megnan óþokka, en það helgast af því að viðkomandi eru óþokkar og óféti í sjón og reynd. Við þessháttar gerpum á fólk aðeins eitt svar: að kjósa þá ekki. Því miður er fjöldinn allur af fólki, sem er svo skyni skroppið, að það vílar ekki fyrir sér, kosningar eftir kosningar, að kjósa skepnur af fyrstu gráðu til Alþingis og flokka sem líkjast meira skipulögðum glæpasamtökum en uppbyggilegum þjóðþrifafélögum. Ég hefi og heldur aldrei skilið kvartið og kveinið í liðinu sem kýs yfir sig og þjóðina ýmislega ódáma úr auðvaldinu miðju, svikula, lýgna og illgjarna sjálfsdýrkara.

Mörgum er minnisstætt þegar frú Ingveldur lagði hnúa sína, harða og kalda sem stál, á trýnið á einu ráðherrasvíninu, sem lagði leið sína að heimili hennar eitt föstudagskvöld fyrir nokkrum misserum. Ráðherraafmánin tókst á loft þegar hnefi frú Ingveldar hitti trantinn á honum fyrir og slengdis garmurinn á miðstöðvarofn þar í stofunni og dauðrotaðist. Hann hafði unnið sér til óhelgis að smeygja skítugri lúkunni niður í pils frú Ingveldar að aftanverðu og pota í rassskoru hennar af slefandi losta og brenglaðri náttúru. Ráðherrann lá uppundir tvær klukkustundir í öngviti og þegar hann rankaði við sér komst hann að því sér til undrunar að hann var staddur í náðhúsi í framandi íbúð, að sjálfsögðu berrassaður, og yfir honum stóðu hjón með hatursglampa í augum, ennfremur þrír lögregluþjónar, sem hjónin höfðu pantað um leið og þau heyrðu skruðningana á klósettinu. Þeir höfðu sem sagt farið með ráðherrann, þeir Kolbeinn Kolbeinsson, Indriði Handreður og Brynjar Vondalykt, að beiðni frú Ingveldar, og troðið honum innum klósettglugga í þarnæstu götu. En áður en þeir hófust handa með að mismuna skepnunni í ókunnugt hús í óþökk húsráðenda, létu þeir hana liggja á götunni við hlið birfreiðarinnar sem þeir óku henni í. Það kostaði ráðherraskrímslið mikla fyrirhöfn að koma í veg fyrir að sagan af honum bærist í fjölmiðla og málið væri með öllu látið niður falla.

„Ég get gert allt sem mig langar til“