Nokkur ódæðisverk illa artaðra hunda

Samkvæmt frægum bókum eru rottuhundar dásamlegir hundar, sem sé: hundar af terríerkyni. En þeir éta menn, eins og jólakötturinn, ef lítið matarkyns er til á heimilinu. Og rottuhundurinn á Bretlandi, sem át eigenda sinn, er ekki einn um að hafa tekið það til bragðs. Nú, það eru ekki allir morðhundar því marki brenndir að hafa deytt húsbónda sinn með því leggja hann sér til munns. Ólafur bóndi á Akurfjöllum beið bana þegar hundurinn hans, íslenski fjárhundurinn Snati, hratt honum fyrir bjargbrún þegar þeir vóru í fjárleit að hausti. Þetta var 90 metra beint fall og undir eggjagrjótsurð. Ólafur bóndi var, þegar hann fannst fáeinum dögum síðar, fjarlægður af sveitungum sínum í nokkrum aðskiljanlegum pörtum. En þegar hann fannst, höfðu skarfar etið af honum bæði eyrun og nefnið líka, því þetta er sjávarbjarg með mörgum sjófuglum.

Þá er ekki úr vegi að minnast á búrtíkina, sem snörist gegn húsmóður sinni á búrgólfinu og beit hana til dauðs. Síðan át búrtíkin allt sem tönn á festi í búrinu og leið fjarska vel á eftir. Eftirlifandi mannfólki á bænum kom sér saman um að þetta hefði verið kattarins verk, enda hafði kattarafmánin áður flogið á fólk, þar á meðal blessaða húsmóðurina. Svo var kötturinn hengdur og konan jörðuð, en búrtíkin hélt velli því húsbóndinn hafði á henni miklar mætur. Önnur búrtík, á öðrum bæ, sem framdi fáheyrt ódæðisverk var afturámóti verðlaunum með því að vera kosin á þing. Og þannig mætti lengi telja afrekin búrtíkanna.

Einusinni beit bálgrimmur hundur Kolbein Kolbeinsson skrifstofu stjóra og framsóknarmann þegar hann var að slangra heim til sín síðla nætur. Kolbeini varð so um árásina, þó hann væri útúrmökkfullur, að hann gerði bæði meira og minna í buxurnar. Þegar brækjustybban gaus upp af Kolbeini varð hundurinn svo hræddur að hann tók til fótanna og kom ekki heim til sín í þrjá daga, og þegar hann kom heim hafði hann ekki lyst á mat heldur lagðist í þunglyndi og ýlfraði allar nætur. Það er af Kolbeini að segja, að þrátt fyrir hrakfarinar þá var ekki öll nótt úti fyrir honum. Hann kom á harðaspretti heim til sín, hratt upp útidyrahurðinni og kastað sér blóðugur og illa þefjandi inní gang. Þar tók á móti honum frú Ingveldur, og hélt áfram því verki er hundurinn hafði frá horfið, og misþyrmdi Kolbeini so harkalega að hljóðin í honum heyrðust í næstu hús. 

Berjast fyrir lífi mannætuhunds

Föðurlandið okkar se sorta sveipað

Það er í stíl við annað í þjóðfélaginu, að viðundrin í borgarstjórn Reykjavíku skuli hafa slökkt öll ljós í höfuðborginni í kvöld. Og fólkið lætur þennan idíótíismus yfir sig ganga eins og höfuðsóttarrollur sem leiddar eru til slátrunnar. Í gær las ég í blaði, að föðurland okkar væri sorta sveipað, og nú bætist almyrkvi í Reykjavík ofan á sortann, að trúðfíflin, sem Reykvíkingar kusu í borgarstjórn hafa tekið rafurmagnið af, Guð má vita hve lengi. Allt um það, er sannarlega ekki bjart fram undan, með aðra eins molbúahjörð í ráðhúsinu og flokksbræður Trumps í stjórnarráðinu. Ritsnillingurinn Þórbergur Þórðarson frá Hala í Suðursveit er eini Íslendingurinn frá því land var numið, sem dæmdur hefir verið af valdstjórninni fyrir að tala illa um og svívirða þjóðhöfðingja annars ríkis. Nú hyllir undir að Þórbergur gamli verði ekki lengur einn í þessum hópi því málsmetandi valdstjórnarmenn telja ekki fráleitt, að þeir sem hafa talað illa um Trump á opinberum vettvangi á Íslandi verði kærðir og settir í fangelsi. Félagi Þórbergur móðgaði hr. Hitler þýskalandskanslara, en þeir sem verða brátt dregnir fyrir rétt hafa móðgað hr. Hónald Trump bandaríkjaforseta.

Þó að myrkarverk í höfuðborginni í kvöld sé nógu slæmt útaf fyrir sig, þá eru fyrirhuguð myrkraverk núverandi ríkisstjórnar enn nú alvarlegri. Hvaða þjóð á byggðu bóli hefði fallið í það forað að kjósa myrkraafl eins og íslenska Sjáfstæðisflokkinn, þríeinan eins og guðdóminn, til allra valda, nokkrum árum eftir að hann lagði efnahagskerfið í rúst, aðrir en vonlausir íslenskir kjósendur? Ef það er ekki útaf sona kjósendum, sem kosningaréttur er afnumin hjá þjóðunum og fáeinum valinkunnum dugnaðardrengjum er fyrir atbeina þeirra sjálfra falið að stjórna heilu ríkjunum og heimsálfunum, þá er jörðin flöt og sólin kemur upp í vestri.

En fyrst sona er illa komið fyrir okkur hér í útnorðri, þá er það samt von okkar, að innbrotsþjófar hafi látið skríða til skarar um leið og grallararnir í ráðhúsinu rufu strauminn á borgarbúum og að þeim hafi nú þegar auðnast að hafa eigendaskipti á ýmsu verðmætu góssi, sem þeir kaupa sér brennivín og annað stöff sér til gottgjörelsis. Þetta andskotans drasl er sokkið hvort eð er.

Myrkur grúfir yfir miðborginni