Er svona illa komið fyrir ungfrú Reykjavík?

Jæja, svo að Bjarna Ben sýnist ungfrú Reykjavík vera nærbuxnalaus. Er eitthvað merkilegt við það að ungfrúin hafi ákveðið að frelsa blessaða pjölluna og arka þannig til fara um Austurstræti? Auðvitað ekki. Nú verður undanbragðalaust að útrýma fordómum og hætta að kynferðisgjöra alla skapaða hluti. Og til hvers ætti Reykjavík svo sem að vera í nærbuxum? Það væri þá aðeins til að fara úr þeim aftur. Það er náttúrulögmál. Þar með liggur það í hlutarins eðli, að allur þvættingur um að Reykjavík verði að gyrða sig í brók dæmir sig sjálfur og vísar sér sjálfkrafa til föðurhúsana. En ef forsætisráðherra langar til að vera ósköp fyndinn og skemmtilegur, hress og kúl, þá skal hann láta eiga sig að slá sér upp á klámkenndri og fordómafullri tvíræðni.

Já, elsku vinir, það er hart að fyrirmenni þjóðarinnar láti að því liggja að Reykjavík sé ósiðleg léttúðardrós, jafnvel allragagn. Þeir sem vega að meydómi höfuðborgarinnar vaða í villu og svíma því auðvitað er ungfrú Reykjavík ekki siðspillt kvendi sem hefir á samviskunni vafasamar ferðir niður í síðutogarana meðan þeir vóru og hétu. Þá er ekki síður vont, ef rétt er, að þeir í ráðuneytunum og á Alþingi séu þeirrar skoðunnar að allar konur í Reykjavík séu svo uppfullar af losta að þær geti ekki haldið brókunum upp um sig en séu einlægt með þær flæktar um hælana, eða séu fyrir margt löngu búnar að fleygja þeim út í skurð fyrir fullt og fast.

Frú Ingveldur hefir sett fram þá kenningu að reykvískt kvenfólk sé fremur náttúrulaust og illa artað til sálar og líkama. Þessa kenningu byggir hún á því að vinkona hennar, Sigurveig Dræsa, sem á sínum tíma var kosin ungfrú Reykjavík enda reykvíkingur í húð og hár, hafi um sína daga verið illilega kynköld og gangi dags daglega í þæfðum ullarnærbuxum. Nærhöld Sigurveigar hafi reyndar þófnað svo með árunum að þau séu ekki einungis vatns- og vindheld, heldur og skotheld eins og tíutommu þykkt stál. Í þokkabót hafi þessi sérkennilegi undirfatnaður Sigurveigar skroppið svo illilega saman með árunum að segja má með sanni að hún sé í allt of litlum nærbuxum, og það svo að búkonuholdið flæðir allstaðar og allt um kring útyfir strenginn. Það þykir frú Ingveldi ósmekklegt og hefir hótað Sigurveigu Brynjari Vondulykt ef hún leggi ekki þessa andskotans ullarflík af og fari að klæða sig eins og manneskja.  

  

Reykjavík verði að „gyrða sig í brók“

Þeir njóta þess að vera flugdólgar

Þegar þeir vinirnir Kolbeinn Kolbeinsson, Indriði Handreður, Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur ferðast með flugvél láta þeir aldrei hjá líða að bögga, áreyta, hrekkja og stuða aðra farþega og flugfreyjur. Jafnvel flugstjórarnir eru ekki óhultir fyrir þeim og hafa sumir þeirra mátt snýta rauðu á leiðarenda. Eitt sinn var Kolbeinn langt kominn með að toga pilsið og nærbuxurnar niður um flugfreyju í mörg þúsund feta hæð þegar flugsjórinn komð aðvífandi og hogðist leggja höndur á Kolbein. Þá stóð upp frú Ingveldur, eiginkona Kolbeins, og rétti flugstjóranum svo vel úti látið högg beint framan á trýnið að hann endasentist dauðrotaður langar leiðir fram með sætaröðunum. Svo þurfti flugvélin að sveima í tvær klukkustundir yfir flugvellinum meðan beðið var eftir því að flugstjórinn raknaði úr rotinu.

Indriði Handreður, sem kunnur er af gáskafullri gamansemi, læsti krumlu sinni um hreðjar flugþjóns nokkurs, sem neitaði að afgreiða Handreðinn um meira viský, og herti svo hrottalega að, að flugþjónninn stappaði niður fótunum á víxl, baðaði út höndunum og veinaði eins og stungið svín. Og Indriði Handreður hélt áfram að herða að hreðjum flugþjónsins þar til að leið yfir hann. Þegar flugþjónninn reis upp aftur kleip Handreðurinn í botninn á honum svo að helvítið tóks á loft. Það sem eftir lifði ferðar afgreiddi flugþjónninn Indriða um eins mikið af áfengi og homum þóknaðist. Upp úr þessu varð umræddur flugþjónn skotinn í Indriða Handreði og reyndi ítrekað að ná ástum hans.

Hinsvegar heltust þau örlög yfir Óla Apakött að flugfreyjudólgur rotaði hann yfir Atlandshafi á leið til Boston í Amríku. Apakötturinn haði gert sig líklegan til að fara með löngutöng upp undir pilsið á þessum vargi en fékk um leið þungt högg ofan á höfuðið og leið út af með það sama. Síðar sagist honum svo frá, að hann hefði verið kominn með löngutöngina langleiðina á áfangastað þegar hann missti skyndilega meðvitund og hefði vaknað eftir svo og svo langann tíma með blóðbragð í kjaftinum. Á flugvellinum í Boston hafði lögreglan handtekið hann og stungið honum inn, en kastað honum skömmu síðar út á götu og sagt honum fara til Helvítis. Í nokkrar vikur á eftir vafraði Óli Apaköttur um götur Boston, ævinlega augafullur, át upp úr sorptunnum og svaf um nætur í húsasundum eða portunum þar sem ruslatunnurnar voru geymdar. 

(Meðfylgjandi mynd var tekin af Óla Apaketti í þegar hann dvaldi í Boston)

Bögg frá farþega sem er vel í glasi

Út í Reykjavíkurtjörn í fyrramálið

Af hverju í ósköpunum ætli hann Dagur B. Eggertsson segi ekki af sér? Maðurinn hefir sannað það í fjölda ára að hann er handónýt liðleskja í öllu sem tengist stjórnmálum, en honum sjálfum virðist það hulið hvernig sem á því kann að standa. Tilgerðarlegur, snobbaður og hundleiðinlegur vafrar hann ganga Ráðhúss Reykjavíkur án þess að hafa hugmynd um hvað hann er yfirleitt að gera þar. Svona ósköpum á að mismuna út í Reykjavíkurtjörn ekki síðar en í fyrramálið. 

Þó er það svo, að Dagur þessi, er ekki einsdæmi í Ráðhúsinu. Borgarstjórn Reykjavíkur samanstendur af svo afkáralegu mannskap að leitun er á öðru eins. Meira að segja afskekktustu afdalahreppar á nítjándu öld gátu ekki státað af jafn ámátlegum hreppsnefndarmönnum og þeim er sitja í Borgarstjórn Reykjavíkur um þessar mundir. En Reykvíkingar er seinþreyttir til vandræða og víla ekki fyrir sér af ókunnum hvötum að kjósa eintóma lukkuriddara til að stjórna borginni.

Sennilega væri best að Reykvíkingar hættu að kjósa sér borgarstjórn en létu þess í stað Ólaf Ólafsson og S-hópinn, ásamt nokkrum hvítvínskrökkum úr Heimdalli undir stjórn Hannesar H. Gissurarsonar valsa með lyklavöldin að Ráðhúsinu. Það væri varla verra en að láta óvita sem ljúga blákalt að fólki að þeir séu vinstrisinnar er eru púra hægrigeltir fara með húsbóndavaldið þar á bæ.  

Ímynd kennarastarfsins í krísu

Hann Gorgur litli á sosum hvergi heima

Æ hann á sosum hvurgi heima hann Gorgur litli. Hann var sendur á vandræðabarnaheimili fyrir hrella ömmu sína og fleiri strákapör. Á Englandi er það látið heita að vandræðabarnið, sé það af fyrirfólki komið, sé á rándýrum ,,einkaskóla" þegar það er komið í vist á vandræðabarnaheimili. Á vandræðabarnaheimilinu er Gorgi litla stungið á hvurjum morgni á höfuðið ofan í tunnu fulla af jökulköldu vatni, það er til að hann vakni og sé alsgáður fram á kvöld. Hann er líka flengdur daglega og blóðgrimm kélríngarherfa lætur hann éta pöddur og ánumaðka í staðinn fyrir hádegismat. Það er mikið uppeldi að lifa á vandræðabarnaheimili á Englandi, jafnvel fyrir kóngabörn.

Það vakti nokkra furðu þegar Gorgur litli var farinn, rétt þriggja ára, að reykja vindla og brúka munntóbak. En það hvaf í skuggann fyrir því þegar hann kveikti í náttslopp langömmu sinnar, sem þó hefði ekki átt að vera tiltökumál. En þar sem langamman var í sloppnum þegar drengurinn bar eld að honum gerðu einhver fífl stórmál úr öllu saman. Og það var farið að fylgjast grannt með Gorgi. Fólki leist fremur illa á blikuna þegar Gorgur litlu fór þráfaldlega að sjást ölvaður á almannafæri og hafði upp dólgslæti eins og versti drykkjurútur í Svínastíunni. Þegar þar var komið þókti víst að hér eftir væri allra veðra von þar sem drengurinn átti leið um.

En það var þó ekki fyrr en hann beit stútungskonu í innanvert lærið að hans nánustu var nóg boðið og sendu kauða á einkarekna vandræðabarnaheimilið í Bredwickham. Konugreyið fékk drep í sárið og það varð að sníða fótinn af henni upp við mjöðm. Það kom sem sé í ljós að Gorgur litli var baneitraður eins og snákur þegar allt kom til alls. Það má vel vera að Gorgur reyni fyrir sér í óknyttum á vandræðabarnaheimilinu, en öllu soleiðis verðu mætt af fullri hörku svo sem Bretum er tamt er þeir búa sig út í orustur og stíð. Eftir að Gorgur litli gjörðist heimavanur á heimilinu í Bredwickham hafa þó tveir kvenmenn andast þar án nokkrust sérstaks fyrirvara og voru bornar til grafar frá bænhúsi hælisins. Eitt er þó víst: Hann Gorgur litli á hvurgi heima nema á vandræðabranaheimili.

Georg litli á leið í rándýran einkaskóla

Ég var barinn, mér var hrint

Svo var það henn Gjeir okkar hérna Ho - Ho - Hooordý. Aumingja kallinn. Og búið að leiða hann fyrir Landsdóm. Og fundinn sekur um eitthvað sem líkist einna helst vingulshætti. Nú rekur hann mál fyrir hinum og þessum alþjóðlegum mannréttindadómstólum til að fá því hnekkt að hann sé hirðulaus vingull. Það er víst ekki svo lítið sem þeir mannréttindadómstólunum eru búnir að hlægja að þess málarekstri. En mest hlógu þeir þegar Hooordý hótaði að fara með ærumeiðingar Landsdóms fyrir stríðsglæpadómstólinn í Haag.

Allt er þetta sorgarsaga. Og eins og hann Hooordý okkar var búinn að leggja á sig fyrir einkavæddu bankana. Hann flaug trekk í trekk vítt og vítt um veröld alla, stundum með fornkonu Samfylkingarinnar með sér, til að kunngera heimsbyggðinni að það væri skohh meir en í lagi með efnahagsmálin á Íslandi og bankakerfið okkar það langbesta og ríkasta í öllum heiminum. Nú veit hann ekki neitt um S-hópinn, Kaupþing, Framsóknarflokkinn og Fokk & Afhausun í Þýskalandi og segir bara blátt áfaram: Ég var plataður, ég var blekktur. Þessi viðbrögð okkar ástsæla Hooordýs eru svo þrungin sorg að minnir á Jósep gamla vinnumann á Fæti undir Fótarfæti þegar hann sagði, eftir að bræðurnir Jónas og Júst höfðu misþyrmt honum: Ég var barinn, mér var hrint.

Nei það er ekkert gamanmál að láta ófyrirleitnustu húskarla gömlu Framsóknarmaddömunnar leika svo herfilega á sig að maður hafnar fyrir Landsdómi. Og svo stukku þessir paurar úr landi með alla péééningana og týndu þeimm inn í skattaskjól í skattaparadísum. Og nú síðast fréttist af dáranum Degi BGL. Eggertssyni í einverju laumupukri um lóðabrask við Ólaf bónda og útvegsmann að Miðhrauni I! Þeir ætla ekki að gera það endasleppt hjá Samfylkingunni að þjónusta Hrunamenn.En Gjeir okkar hérna Hooordý mun blíva enda verðlaunaður fyrir frábær störf sín í þágu lands og þjóðar með sendiherraembætti í Washington, en þaðan er stutt í Pentagon og í Hvíta húsið til Trumps.

Gátu ekki varist blekkingunum

Fáheyrð svívirðingasúpa

Aðförinni að stórbóndanum og útvegsmanninum Ólafi Ólafssyni að Miðhrauni I. í Eyja- og Miklholtshreppi linnir ekki og er aungu líkara það eigi að traðka þennan bústólpa svo rækilega í svaðið að hann nái ekki fótanna meir, - það er að segja ef þeir ganga ekki frá honum dauðum. Þarna er náttúrlega að verki öfundin, illgirnin og íslenski heimóttarskapurinn. Í dag hafa andlegir stórsóðar og kroppinbakar skrifað hvurja langlokuna eftir aðra um Ólaf bónda í alla fjölmiðla, svo hlaðnar af svíviðingum og grimmum illviljað að varla verður við unað. Gegn þessum ófægingar- og óþverraher á Ólafur einn leik: En það er kæra öll helvítis illfyglin fyrir meinyrði og koma því drasli öllu í fangelsi upp á vatn og brauð og barsmíðar.

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra hefir ríkt ringulreið síðan einhver tittur á vegum ríkisins blés til fundar fyrir hádegi og las um fáheyrða svívirðingasúpu um Ólaf bónda og skipaútgerðarmann. Kolbeinn er afar ósáttur með málflutning ríkistittsins og þykir nærri sér hoggið. Hann hefir meðal annars klifað á því að þýska bankastórveldið Fokk & Afhausun sé engin andskotans glæpakompa sem láti draga sig inn í fjárglæfratrix og blekkingar; hann hafi sjálfur fengið Fokk & Afhausun til að kaupa Búnaðarbankann í samstarfi við bestu syni íslensku þjóðarinnar og hann hafi ennfremur útvegað Ólafi kolsvarta glæsiþyrlu með eigin hendi svo hann gæti skroppi á sveitasetur sitt að Miðhrauni I. Brynjar Vondalykt, sem er óþokki, svaraði Kolbein vini sínum á þá leið, að þessi þyrluskratti hafi tilsýndar á flugi verið eins og svartur púkadjöfull með tíuþúsund fluguvængi enda hafi menn og málleysingjar lagt á flótta þegar þetta fyrirbæri sást koma fljúgandi.

Ekki batnaði málstaður Kolbeins og hans manna í S-hópnum þegar Vondalyktin fullyrti að essið í S-hópnum stæði fyrir upphafsstaf myrkrahöfðingjans, þ.e. Sathans. Þá varð Kolbeinn svo reiður að hann flaug á Vondulyktina og skellti honum í gólfið og hugðist draga fyrir barkann á honum með brauðsöginni. En áður en Kolbeini tækist að sarga hausinn af Brynjari köstuðu viðstaddir sér á Kolbein og tóks að afstýra því að hann framkvæmdi Fokk & Afhausun á Brynjari Vondulykt, þeim mæta manni. En þó að blóðsúthellingum hafi verið bægt frá í bili eru miklar viðsjár með mönnum og þarf lítið út af að bera svo friðurinn slitni því til eru þeir sem hafna friði ef ófriður er í boði 

Vísar tali um blekkingar á bug

Reiðarslag er reiðarslag og getur því ekki átt við sveitarsjóð og hreppsnefnd

Eittvað er það nú málum blandið að bæjarfélag geti fengið reiðarslag. En menn og konur geta auðveldlega fengið reiðarslag ef óheilsusamlega er að farið. Til að mynda fékk Páll heitinn aumingi reiðarslag þegar hann var að taka framhjá með læknisfrúnni og dó. Hreinlega steindrapst berrassaður í rúmi læknishjónanna. Það var víst þrifleg aðkoma fyrir læknisgarminn er hann vitjaði rúms síns síðar um daginn og úrskurða Pál heitinn látinn, en læknisfrúin á bak og burt. Nokkrum dögum eftir þennan raunarlega atburð fann lögreglan læknisfrúnna og hantók hana. Hún var dæmd fyrir hlutdeild í manndrápi af vangá og fyrir að hafa ekki tilkynnt andlát friðils síns og sýnt líki hins látna óvirðingu með því að hlaupa burt af vettvangi og fela sig fyrir réttvísinni og eiginmanni sínum. Hún afplánar nú dóm á Hólmsheiði og vanþakklát og illa þokkuð í fangelsinu.

Þá var til þess tekið á sínum tíma þegar frilla gamla Kolbeins Kolbeinssonar, föður Kolbeins skrifstofustjóra og framsóknarmanns, féll út um glugga á fjórðu hæð og hálsbrotnaði. Það var talið hafa stafað af reiðarslagi. En gamli Kolbeinn koms óhultur út því hann bráðhættulegur bragðarefur og hálli en nokkur áll. Auk þess er gamli Kolbeinn harðfenginn með afbrigðum og ekki óvanur að ryðja andstæðingum og keppinautum úr vegi á róttækan hátt, svo honum munaði ekki um að útfæra bæði reiðarslag og loftfimleika til að losna við leiðinlega frillu. Nú dvelur hann á elliheimili og er skemmst frá að segja, að frá fyrsta dvalardegi hefir þetta aldraða svín, gamli Kolbeinn Kolbeinsson, haldið dvalarheimilinu í herkví með fádæma illmensku og mannvonsku.

Af þessum dæmum geta lesendur séð að reiðarslag getur einungis átt við mannfólk við sérstakar aðstæður en alls ekki sveitarsjóð og hreppsnefnd. 

„Reiðarslag fyrir bæjarfélagið“

Þegar ræningjabælið er orðið helgidómur

Ekki hefir ég trú á að svindilbraskfélögum á borð við þetta sem þeir kalla Samtök ,,fjármálafyrirtækja" takist að auka fjármálalæsi hjá ungu fólki um einn millimeter, hvað þá meir, jafnvel þó þeir tefli fram sjálfu Fjármálavitinu undir stjórn frú K. Lúðvíksdóttur. Sennilega verður eini árangurinn af þessu asnasparki ,,fjármálafyrirtækjanna" sá að þeim takist að rugla unga fólkið svo rækilega í ríminu að það steinhætti að þekkja plús frá mínusi og verði þegar þar að kemur fangar í fjárglæfraneti ,,fjármálafyrirtækjanna" til æviloka og eigi ekki fyrir útförinni þegar þar að kemur.

Á sínum tíma rak litli sósíalistinn frá Nasaret Samtök fjármálafyrirtækjanna út út musterinu með harðri hendi með þeim orðum að þeir væru búnir að gera helgidóminn að ræningjabæli. Í dag er þessum málum á annan veg farið: Þeir hafa nefnilega gert ræningjabælin að helgidómi. Það er allur árangurinn af 1000 ára kristni á Íslandi. Og það er aungin útgönguleið því landsmenn eru fastir í ræningjabælinu eins og blágómur á öngli.

Um þetta fyrirkomulag sagði frú Ingveldur, að það auðveldaði fjármagninu sína vinnu og leysti fjármagnseigendur undan óþarfaáhyggjum. Um fjámálavitið og fjármálalæsið hefir frú Ingveldur það að segja, að einhverju verði að kosta til svo að lýðurinn haldi að hann hafi meira fjármálavit og fjárlæsi í dag en í gær og þar hafa kennsla frú K. Lúðvíksdóttur spilað stórt hlutverk. Og frú Ingveldur hefir yfirleitt bætt því við ræður sínar um fjármálavitið og fjármálalæsið, að nú séu Máría Borgargagn og Indriði eiginmðaue hennar Handreður orðin svo rík að þau skeini sig með þúsundköllum, fimmþúsundköllum, tíuþúsundköllum, dollurum og vísakortum. Það er víst hástig æðri péníngahyggju.  

Brýnt að efla fjármálalæsi ungs fólks

Í dag var líka ferming hjá síra Baldvini

Á meðan grénjandi fermingarfjörið gekk yfir Grafarvogskirkju eins og grimmur brotsjór söng síra Baldvin messu í höfuðmusteri sínu og fermdi fáeina óartarunga í leiðinni. Og þar eð síra Baldvin er aunginn værðar- og mærðarkleskur, eins og séra Atgeir p. Fjallabaksen, þá sagði hann fermingarbörnum sínum að það væri borin von að það yrði nokkru sinn hægt að gera alminnilega manneskjur úr þeim. - Aðra eins ódáma hefi ég aldrei neyðst til að ferma eins og nú, sagði síra Baldvin og sagði sögu af þremur bræðrum sem urðu slíkir ófremdarbófar að til þess var tekið; allir dvöldu þeir meira eða minna innan fangelsismúranna eftir að hafa sviki, prettað, stolið, hálfdrepið menn, konur og skepnur, nauðgað og myrt.

Þá tilkynnti síra Baldvin fermingarbörnum sínum, að ef þau gerðust sek að einhverri sök, smárri eða stórri, í sinni sókn, skyldi hann með eigin hendi lumbra á þeim svo um munaði. - Hér sjáum við, hrópaði hann með sinni drynjandi rödd svo musterið gnötraði, þrjár spurningarstúlur sem eru svo illa lukkaðar og skelfilega af Guð gjörðar, enda eiga þær foreldra af rottu og hreysikattaætt, að þær eru farnar að drýgja hór með drykkfelldum slordónum og jafnvel giftum mönnum. Annan eins óþverra hefi ég ekki séð í mínum sóknum fyrr og er ek þó eldri en tvævetur. En það sem verra er, er að foreldrar þessara upprennandi próstitjúttna eru upp með sér af framferði dætra sinna.

_ Og þessi drengtötur, hélt síra baldvin áfram ræðu sinni, sem vér sjáum hér fyrir altari í dag í hvítum kyrtlum, þess albúnir að bergja á hinum heilögu sakramenntum, þeir eru frómt frá sagt afbragðs efni í stórglæpamenn og úrhrök mannkyns. Svona óþokkafénað er með aungvu móti hægt að ferma inn í guðskristni, né koma í kristinna manna tölu, enda vill Kristur ekkert með svona skepnur hafa. Því hefi ek tekið þá ákvörðun að ferma ekki þessa helvítis-unga heldur gefa þá Djöflinum á vald og bannfæra úr samfélagi kristinna barna. Einnig bannfæri ég hér með foreldra þessara krypplinga og fel þá einnig Djöflinum til fullra afnota í bráð og lengd. Að svo búnu læsti síra Baldvin hrömmum sínum í nýgreidd fermingarbörn sín, kastaði þeim frá altarinu og stuggaði þeim eins og fénaði fram kirkjugólfið og út og þaðan út á götu og sagði þeim að héðan í frá væri hymmnríki þeim endanlega lokað og læst og ef til vill Helvíti líka. Að svo búnu hélt síra baldvin aftur inn í musteri sitt og rak þaðan út foreldra fermingarbarnanna og sagði þeim að fara með fyrstu ferð til húsbónda þeirra, Djöfulsins, og halda sig þar frá eilífð til eilífðar. Þegar foreldrarnir voru farnir sagði síra Baldvin fáein vel valin orð við söfnuðinn og lauk svo messugjörð sinni með því að syngja hástöfum ,,Ó Jesú bróðir besti" og kórinn og söfnuðurinn tóku undir af miklu afli. 

Prestarnir sungu til fermingarbarna

Berdreyminn spekingur og bölvaður páfi

Páfigaukurinn í Róm er skondinn karl. Meðal annars eru hysterískir hægrimenn á því að hann sé kommúnisti á laun. Til dæmis fékk Hannes Hólmsteinn vitrun í draumi, að páfinn Frans frá Suður Amríku væri með stóra mynd af Stalín sáluga í svefnherberginu sínu og dulitla styttu af Karli Marx sem hann kyssi á hvujum mogni. Hannes Hólmsteinn þykir berdreyminn fýr og lætur sig iðulega dreyma næstu trix auðvaldsgránanna á Íslandi.

Hitt er aftur annað mál, að liðsmenn Íslensku þjóðfylkingarinnar í Sjálfstæðisflokki og Framsókn vóru ákaflega hallir undir Benza páfugl 16, en sá kauði átti glæsilega fortíð í ungmennafélagi Hitlers og gengdi þá nafninu Joseph Alois Ratzinger og þókti liðtækur með byssuhólkinn. Síðar, þegar Hitler og ungmennafélagið hans höfðu tapað stríðinu, gekk Ratzinger litli til liðs við katþólsku kirkjuna og lærða að messa á latínu. Og með tilstyrk góðra manna sem greiddu drengnum götu, komst hann að lokum ínn á gafl í Vatíkaninu þar sem hann grenjaði tíðir yfir afgömlum, rotkölkuðum kardínálum svo að þeir önduðust af hræðslu. Og þar kom að blessaður ungmennafélagsdrengurinn var gerður að páfa með mikilli viðhöfn. Þá fannst mörgum kaþólikkanum að nú hefðu þeir í Vatíkaninu heldur en ekki skotið Guði ref fyrir rass og Jesús kallanginn varð órólegur út af þessu klamburballi.

Í dag hafa kattólikkarnir Frans og það er ósvífin náungi sem hefir hvað eftir annað gjörst sekur um að bölva og ragna kapítalismanum svo sumum hefir blátt áfram sortnað fyrir augum. Það veit aunginn hvað það var sem blindaði kardínálana þannig að þeir gjörðu þá reginskissu að taka þennan Suðuramríkana fyrir páfa. Sennilega hefir helvítis Pokurinn náð að smokra sér inn í Vatíkanið og stinga innri augun úr kardínálunum svo þeir kusu kommúnistafjanda og hatursmann kapítalismans sem æðsta yfirmann hinnar heilögu kaþólsku kirkju. Fyrr má víst gagn gera. Þá var nú Lúter karlinn betri, sanntrúaður auðvaldssinni og svaðblautur lostahrókur.  

Segir að ESB gæti liðið undir lok