Fjórðungi bregður til fósturs

Hvurnig dettur fólki í hug, að fósturbarn frú Ingveldar, sé fúskari? Þessi bráðunga efnisfrauka er sannarleg sérfræðingur í terrorisim og áhættugreiningarfyrirtækið hennar í Lundúnum hugsjónaþrungið þjóðþrifafyrirtæki en ekki gargandi péníngaplokksskítur sem sett er á laggirnar til að græða á hryðjuverkaógninni. Frú Ingveldur kenndi Brynju Huld sjálf allt um hryðjuverk, tilræði og pólitísk morð og gerði hana að sérfræðingi og Brynja Huld stígur aldrei feilspor í sérfræði sinni af því hún alltaf í stöðugu sambandi við fóstru sína um álitamál. Þannig stafa sérfræðingar í hryðjuverkum.

Á sínum tíma, þegar verðandi hryðjuverkasérfræðingur var rétt stígin upp úr að vera krakkaskita, varð hún þeirrar gæfu aðnjótandi að villast fyrir vangá inn á heimili frú Ingvelda. Og frú Ingveldur sá strax að þar hafði drotinn hennar og Kolbeins fært henni þvílíkt efni í sérfræðing, hryðjuverkasérfræðing. Og frú Ingveldur tók til óspillta málanna og tók unglinginn í fóstur og sýndi honum ýmis afbrigði hryðjuverka og heimilisofbeldis. Litla Brynja Huld varð til að mynda vitni að því þegar frú Ingveldur sat fyrir eiginmanni sínum, Kolbeini Kolbeinssyni, og framdi á honum slíkt hryðjuverk að aungvu var líkara en 1000 blóðgrimmir fresskettir hefðu ráðist á hann. Kolbeinn lá á sjúkrahúsi fyrir fórnarlömb hryðjuvekamanna í Lunúnum í tvo mánuði eftir aðför frú Ingveldar að honum.

Í annað sinn horfði Brynja Huld á Máríu Borgargagn og Indriða Handreð ráðast á hóp af múslimakonum, að fyrirskipan frú Ingveldar. Því miður fór sú hryðjuverkaárás út um læri og maga því meintar múslimakerlur brugðust ókvæða við, snöru vörn í sókn og léku Borgargagnið og Handreðinn svo grátt að þau gátu ekki látið sjá sig á almannafæri lengi á eftir. Auk þess vakti hin misheppnaða árás hlátur almennings og í athugasemdadálkum metmiðla vóru þau hædd sundur og saman. En Útvarp Suga sæmdi þau Þjóðhyggjuorðunni.  

Gæti orðið hvati að fleiri árásum

Skjaldan eins rammflæktar um hælana og nú

Við göngum inn í stóra vel búna stofu þar sem öllu er haganlega fyrir komið af einstakri smekkvísi. Í konunglegum stól, klæddum hyminbláu leðri af ljónsskrokki, situr óvenjuleg kona sem fangar strax athygli þeirra er inn koma. Hún er klædd fornkonukufli síðum, hyminbláum, með gullbryddingum, sem fer sérstakalega vel við ljónsskinnið á stólnum sem hún situr í. Það fer ekki milli mála að kona sú er fangar huga komumanna hefir stórkostlega útgeislun sem lætur aungvann ósnortinn og yfir svip hennar hvílir þessi eitilharði festusvipur, þó fullur ógnvænlegrar rósemi sem gefur til kynna að farsælast sé að haga sér skikkanlega í nærveru svo mikilúðlegrar kvennpersónu. Okkur dylst ekki að hin hnarreista fyrirkona er hin landsfræga margrómaða frú Ingveldur sjálf, holdgerfingur glæsileikans, víkingslundarinnar, festunnar.

Þó furðar okkur nokkuð af lyktinni sem liggur eins og farg yfir stofunni og fer í bága við íburðinn og valkvendið mikla í hyminbláa leðurhægindinu. Brátt upplýsir frú Ingveldur okkur að þefurinn hinn ógurlegi stafi að hluta til af nöturlegu framferði Máríu Borgargagns, sem síðastliðna nótt meig í fjórgang bak við stofusófann og gengu skvetturnar upp á heitan ofninn sem er á bak við umræddann sófa. Síðan þornaði borgargagnsþvagið og upp gaus fnykur sem vart er geransanum, Máríu Borgargagni, til sóma. Einnig er andrúmsloftið, sagði frú Ingveldur, mettað stegg af honum Brynjari hérna Vondulykt og hann er nú eins og hann er. Samt er Brynjar Vondalykt góður og gegn þjóðfélagsþegn sem andæft hefir alskonar vitleysu og rugli af eftirtektarverðum krafti.

Það er engum vafa undirorpið að sá heillandi andblær sem mætir ókunnugum á heimili frú Ingveldar og Kolbeins manns hennar er þrungin pervertasjónum, fyrirmyndarfrelsi og óvægnum átökum. Á þessu merka heimili hafa örlög íslensku þjóðarinnar verið ráðin hvað eftir annað á síðustu árum, enda hefir hún í þann tíma verið með buxurnar rammflæktar um hælana og skjaldan sem nú.

Matarfélag Svavars og Þóru gjaldþrota

Svá gefast heimskra manna ráð

Svo segir á vísum stað að því verr gefist heimskra manna ráð sem fleiri koma saman. Við búðabrennivínsfumvapinu er aðeins eitt svar: að kveikja í því og moka öskunni í toiletið. Soleiðis á altaf að gera við vond frumvörp, en því miður verður oftar en ekki misbrestur á því og það er af því að þegar of margir heimskir menn (og nú í seinni tíð hemskar konur) eru kosnir til þings af fremur einkennilegum kjósendum og frábærlega illa upp lýstum. En það er sniðugt hjá bölvuðum ösnunum að senda búðabrennivísfumvarpið út um hvippinn og hvappinn til plata fólk til að eyða tíma sínum í að ,,gefa því umsögn."

Það er til dæmis dásamlegt að Stefán okkar hérna gettubetur Pálsson hafi brett upp ermarnar og gefið umsögn því hann er að fróðra sögn ákaflega áhugasamur um bjór. Stefán gerðist snemma undanrennudrengur við hirð Steingríms J., Svarsfjölskyldunnar og Álfheiðar Ingadóttur og er þar af leiðandi gefinn fyrir áfengishlandið sem kallað er bjór, en undanrennugengið í VG vill eingöngu það sem þunnt er og út vatnað. Og vissulega er trúlegt að Stefán þambi heil ósköp af bjór því þegar hann er séður á velli verður hvujum manni ljóst að drengurinn hefir öll einkennin sem prýtt geta einn langþyrstan bjórdrykkjupilt. Sumir segja að Stefán sé svo rammur í sínu fagi að hann geti svolgrað Bruggunarfabríkkuna Kalda upp til agna á einum degi og þó nægt pláss í belgnum á sér til að bryðja veggi fabríkkurnar og bruggunartækin í sig eins og hvurt annað frómas.

Á tímabili var Stefán farinn að venja komur sínar á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar, einkum um helgar, og var þá ævinlega eins og botnlaus hít þar til kom að smyglspíranum, en þá lognaðist hann út af eftir tvö skot og máttu viðstaddi ómaka sig við að bera hann heim í lágréttri stöðu. Það var helvískt puð. En svo gjörðist það eina helgina að frú Ingveldur kom auga á Stefán á spjalli við Brynjar Vondulykt. Frú Ingveldur brá hart við, geirp í hnakkadramb Stefáns og mismunaði honum á góðum hraða út á stétt og skellti hurðinni í lás svo hann kæmist ekki inn aftur. Þagar frú Ingveldur var spurð hvurs vegna hún heðfi fleygt drengkjökrinu svo mundarlega á dyr svaraði hún því til, að þá hún sá Stefán á tali við Vondulyktina hafi henni þókt nóg að hafa einn af þessari manntegund inni í sínum húsum. 

Þrír með en 65 á móti

Sko minn kall, - sá hefir nú lært fræðin sín

Sko minn kall, - vill ekki boð og bönn, bara hjóla yfir allt hvað fyrir verður. Bara þessi frelsishetja lendi ekki í árekstri við steypubíl í Ártúnsbrekkunni og eyðileggi hann og slasi máske ökumanninn. Það er ugglaust að frelsishetja af þessu kalíberi hefir hlotið heilnæmt og gott uppeldi í Heimdalli undir leiðsögn ekki minni garpa en Hannezar Hólmsteins og frú Andersen. Alveg merkilegt hvað margt gott kemur frá Heimdalli.

Og ef mér skjöplast ekki því meir, þá hefir hinn frjálshuga hjólreiðakappi notið uppörfunnar og handleislu frú Ingveldar, sem þekkt er fyrir frábær tök á snjöllum ungmennum. Til dæmis skapaði hún Óla Apakött úr aungvu. Drengstaulinn sá ráfaði alla æsku sína um eins og viðundur í heimbæ sínum úti á landi sveitungum sínum til leiðinda. En þegar hann fyrir tilviljun kynntist frú Ingveldi og hennar fólki varð hann á einu augnabliki að frjálshyggjumanni, gekk í Heimdall og þaðan lá leiðin aðeins upp á við. Nú er hann vel metinn heimagangur á heimili frú Ingveldar og Kolbeins og fær að taka þátt í heimilishaldinu eins og fullgildur limur. Aðeins skyggir á gleðina að Máría borgargagn, sem er úr sömu sveit og Apakötturinn, segir að þar sé bölvuð lekandafýla af honum og manni sínum, Indriða Handreði hefir hún meinað með öllu að bregða sér afsíðis með Apakettinum, nóg sé nú samt.

En frjálsir hjólreiðungar sem gefa frat og skít í boð og bönn og þeytast bæði drukknir og dópaðir um stræti, torg, stofnbrautir og ártúnsbrekkur, eru sannarlega framtíðin á Íslandi. Þessir vatnskettir eru svo snarir að spýtast eins og eldingar milli trukka og traktora að unun er að sjá. Til mótvægis er gaman að nefna ófarir Brynjars Vondulyktar á reiðhjólinu sem hann stal fyrir utan Kaffi París. Hann þaut í hendingskasti upp Bakarabrekkuna og þaðan upp að Hallgrímskirkju. Svo ætlaði hann að láta sig renna á hjólinu niður Skólavörðustíg og var kominn vel áleiðis þegar gömul, foldgná kerlingartrunta sté í veg fyrir hann. Úr þessu varð herfilegt slys: hjólið eyðilagðist, Vondalyktin kastaðist langar leiðir og lá í roti er að var komið, en kélíngartruntan, hún stóð af sér höggið og var lögð af stað í átt að Brynjari Vondulykt í öngviti þeirra erinda að myrða hann fyrir gáleysislegan reiðhjólsakastur þegar góðviljaðir menn tóku hinn meðvitundarlausa millum sín og drógu hann inn um næstu dyr og tóks að læsa hurðinni áður en kérlíngarsvarknum tókst að ná til þeirra.   

„Ég vil ekki boð og bönn“

Eyðilögðu tún Guðs og kukkuðu í eggjakassa

Þarna er flækingagróðaaðilum og förumönnum þeirra rétt lýst. Þeir eyðileggja tún Guðs við Kálfatjörn og mesta mildi að þessum ribböldum hafi ekki tekist að eyðileggja norðurljósin líka. Vissulega er flækingamergðin hérlendis orðinn skæður vágestur; glíkur engisprettufaraldri á suðlægari slóðum. Við þessum andskota verður að bregast. Vér leggjum nú traust vort á Íslensku þjóðfylkinguna, sem er á móti útlendingum og hatast við þá, að gera landið okkar fagra ferðamannafrítt. Vér sjáum fyrir oss Gústa Níelsar, Guðmund vin minn Jónas og Ragnhild Hansen í blóðugri orustu við flækingaherinn og þá sem gera flækingaherinn út og féfletta hann.

Áður hafa ferðalingar orðið berir af því að skíta út um allar þorpagrundir og ræna salernispappír og handþurrkum úr sjoppum og gistiheimilum til þess að þeir geti nú skeint sig eftir að hafa óhreinnkað og svívirt fósturjörðina með eigin mannlegum úrgangi. Svo skilja þeir skeinisblöðin eftir í berjabrekkum og í fjörum ásamt hinum andskotanum sem ekki er við hæfi að nefna. En að ráðast á gróið tún í eigu sjálfs Guðs almáttugs er svo hryllilegt athæfi að ekki verður við unað. Og hver veit nema þessar ókindur hafi skilið eitthvað misjafnt eftir í kirkjugarðinum og raskað þar með þeim grafarfriði sem dautt fólk á rétt á?

En Drottinn einn má vita hvernig á því stendur að flóttamannaherinn hefir valið Ísland fyrir fórnarlamb. Og fyrst minnst er á lömb, þá segja sauðfjárbændur að heimtur af fjalli séu orðnar verri núorðið en þegar dýrbítuinn og útilegumennirnir léku lausum hala og sauðaþjófnaður var almennt böl. Meira að segja nautgripabændur kvarta sáran undan síendurteknu brotthvarfi nautpéníngs úr nátthögum. Og þegar ein húsfreyjan kom í hænsnakofann að morgi dags vóru allar púturnar horfnar og í stað eggja fann hún kukk úr mannskepnu í einum varpkassanum. Ástandið er orðið voðalegt, um það þarf ekki að þrefa, og flækingshunda og landshornasirkla veðum vér að losna við fyrir fullt og allt.  

Skemmdir eftir norðurljósaferðir

Hálf þjóðin grætur fall frú Ólafíu

Fall frú Ólafíu hefir vakið mikinn harm í Samfylkingunni, svo mikinn að jafnvel elstu menn þar innan dyra eru óhuggandi og táraflóðið með ólíkindum. Þá er frú Ólafía ákaft syrgð á ódáinsvöllum efri-millitéttar- og yfirstéttarkvenna og lífeyrissjóðalukkudýrin hafa ekki látið sitt eftir liggja í þessum ógurlega grátsöng. Einnig eru ihaldssubbur, sem eru ríkisstjórnarmegin í lífinu, heldur en ekki dapar vegna reiðarslags frú Ólafíu og fall hennar ofan af hanabjálka niður í skítugan kjallarann. En almennir launamenn og konur glotta að óförum Ólafíunnar og sumir hafa jafnvel leyt sér að hlægja upphátt og opinberlega að þeim.

Í bardaganum milli frú Ólafíu og Ragnars Þórs um formennskuna í VR studdi frú Ingveldur og hennar fólk allt sína konu og beittu sér óspart fyrir hennar hönd. Reyndar voru Kolbeinn og Máría Borgargagn deigari í sinni liðveislu því þau eru forhert framsóknarfólk sem elur þá von í barmi sínum að Ragnar Þór sé undirniðri góður framsóknarmaður, en það veit auðvitað enginn. Ástæðan fyrir stuðningi frú Ingveldar og þeirra hinna byggist á því að þau álíta Ragnar Þór almúgapakk enda lýsti Indriði Handriði því yfir að Ragnar væri illa skeindur götustrákur og óbermi. En Ólafía grand dama þó hún sé samfylkingartröll að innræti, hliðholl betri stéttum landsins og kapítalismanum. Ekkert er aftur á móti vitað hvar Ragnar stendur í þessum málum, nema hvað hann hlýtur að vera götustrákur og ódó fyrst hann hjólaði í jafn góða konu og frú Ólafía er.

Nú í hádeginu kom Kolbeinn þjótandi heim til sín og tilkynnti viðstöddum, flaumósa mjög, að grunur sé uppi um að mannhelvítið, þ.e. Ragnar Þór, sé undirförull kommúnisti þo svo hann hafi aldrei þorað að koma fram sem slíkur. Það væri á hreinu að enginn ærleg framsóknartaug bærðist innra með honum og væri óhætt að vara Villa framsóknarkall á Akranesi við þessum manni, ef mann skyldi kalla. Þar með snaraðist Máría Borgargagn ásamt Kolbeini á sveif með frú Ólafíu. Og á morgun verður frú Ólafía kynnt til leiks sem heiðursgestur í helgarsamkvæmi að heimili frú Ingveldar og Kolbeins.

Segir af sér sem varaforseti ASÍ

Mál að lifeyrissjóðaglæpamennskunni linni

Það er greinilegt að háborgaralega loðkragaglimmerdaman, sem það hefur fyrir stjórnarformann Lífeyrissjóðs verslunarmanna, á í sálrænum vandræðum út af formannskjöri Ragnars Þórs í VG; henni hrís hugur við sona manni, sem hefir aðra skoðun en þá á lífeyrissjóðum en að þeir séu fjárfestingarsjóðir braskara. Huggun stjórnarformannsins í þessum raunum er að ,,við megum samkvæmt lögum ekki fara út í það byggja eða leigja hús." Hinsvegar mega stjórnarformaðurinn og félagar hennar í lífeyrisstjórninni ausa peningum í braskara, suma hverja mjög skuggalega og með enn skuggalegri fortíð, sem stunda fjárfestingar í stórum stíl í íbúðarhúsnæði í gróðaskyni fyrir sjálfa sig. 

Og auðvitað stendur hagur lífeyrisþega ákaflega nærri hjarta stjórnarformannsins með loðkragann, hennar hlutverk er nefnilega svo bundið við ábyrgðina á að tryggja réttindi sjóðsfélaga sem eiga rétt í ,,okkar lífeyrissjóði", eins og hún orðar það svo snyrtilega. Hvaða ,,okkar" á stjórnarformaðurinn við? Lífeyrissjóð hennar og auðvaldsins? Hvað er þessi spaðagosadrottning að fara með svona munnsöfnuði? Hvaða hagur er tryggður með því að draga lífeyrissjóðsgreiðslur ellilífeyrisþega frá ellilífeyri þeirra frá Tryggingastofnun, krónu fyrir krónu? Ég geri ekki ráð fyrir að þessi stjórnarformaður og aðrir af hennar kalíberi viti að launafólki var lofað að lífeyrissjóðsgreiðslurnar kæmu sem viðbót ofan á ellílífeyrinn. Ef launafólkið hefði vitað í upphafi að þetta atriði yrði svikið eins glæsilega og raun ber vitni hafði það aldrei samþykkt aðra eins vitleysu og stórþjófnað.

Úr því sem komið er væri best að leggja þetta lífeyrissjóðakerfi Andskotans niður og allt það fjármagn sem safnast hefur þar upp verði afhent ríkinu. Í staðinn sæi ríkið um að greiða fólki eldara en 67 ára mannsæmandi lífeyri sem og öryrkjum. Það er mál að lífeyrissjóðaglæpaleiðangri auðvaldsins og braskaranna sem lifa í skjóli þess linni.  

Fara ekki í fasteignastarfsemi

Óknyttaunglingur ögrar okkar besta fólki

Nújá, vill hann ekki vera í stjórn með Gylfa? Hvur andskotinn er eiginlega að manninum? Veit hann ekki að Gylfi er einn sérdeilis baráttusjakali fyrir hagsmunum kapítalistanna, sem eru nú einu sinni okkar bestu menn, karllægir, með púng og eiga sín viðhöld eins mörg og bændur sauðfé. Það er blátt áram glórulaust að Ragnar vilji ekki berjast með svo glæsilegum riddara og sjakala og Gylfa. Sennilega verður að koma drengstaulanum fyrir á leikskóla og reyna að ala hann upp svo hann verði einhven tíma að manni. Í gamla daga voru sona forhertir óknyttaunglingar sedir til betrunar í Breiðuvík og komu þaðan aftur eitilharðir stuðningsmenn Gylfa.

Og ljótt er, ef satt er, að Ragnar þessi ætli að gera sér hægt um vik og stela lífeyrissjóðunum frá atvinnurekendum og kaupsýslumönnum og eyða þeim í bull og dekur við einhverja ekkisens göturæfla sem gátu ekki einusinni haldið íbúðarholunum sínum í Hruninu. Ef þetta er rétt, væri réttast að fara strax með hann á Hraunið; það er nefnilega ætið af hinu góða að rækta og stunda forvarnir. Svo vitum við ekkert um hvað Gylfi hefir gert á hluta Ragnars sem er þess valdandi að hann vill ekki sitja með honum á sjakalakontórnum í ASÍ-höllinni.

Þá er framganga Ragnars gegn snilldarkonunni Ólafíu í VG svo ámælisverð að jaðrar við opinbert sakamál. Hvað gerði þessi góða kona sig seka um til að verðskulda aðrar eins árásir og skömm af hálfu Ragnars? Ólafía hefir meðal annars leitt stórmenni til valda í Samfylkingunni og félaga Ólaf Ragnar til æðstu metorða suðrá Bessastöðum, en það dálítið sem Ragnar mun aldrei geta leikið eftir. Og þó Ólafía sé óttalega háborgaraleg glimmerpía og gjörsamlega laus við verkalýðshyggju af nokkru tagi, þá réttlætir það ekki svínslega aðför Ragnars að henni. Verst er að enginn veit hvað á að gera við þennan ósvífna Ragnar sem ekki vill sitja í sjakalaráðinu með Gylfa.

Sest ekki í miðstjórn ASÍ með Gylfa

18. gr. laga um verndun barna

Almáttugur góður Gvöð í hymmnarann; blessað barnið vill sjá öryggismál í betri farvegi. Eru öryggismál yfirleitt í einhverjum farvegi í landi þar sem ferðamenn fara sjálfum sér og öðrum að voða á vegum úti, hverfa á haf út frá innantómu fjörusnatti og týna lífinu í drekkingardrullupollinum Silfru? En auðvitað er þetta allt í lagi ef einhverjir græða hörmungum ferðamanna. - Gróðinn, skohh, gróðinn, - hann gengur fyrir öllu, er öllu æðri, skilur allt, umber allt. 

Svo er þetta með þessa Kyrkjufjöru. Hvaða erindi eiga ferðalangar þar? Hvað gengur ferðamálagróssérum til að leiða fórnarlömb sín á svo hræðilegan stað? Frá fornu fari hafa hundruðir gengið sín síðustu spor hér á jörð í Kyrkjufjöru; verið kyrktir af óvættinni í Kyrkjufjöru, sem upphaflega hét Kyrkingarfjara. En þetta veit blessað ráðherrabarnið hans Bjarna ekkert um, enda hálgerður óviti og ekki enn farin að stauta sig fram úr einfaldasta lesmáli. Og af hvurju í fjandanum gerir barnaverndarnefnd og Barnahús ekkert í þessari vitleysu? Að hafa barn innan um jafn félegan mannskap og Bjrana Ben, Benza frænda hans, frú Andersen og Ó. Proppa varðar ekki við minna en 18. gr. barnaverndarlaga þar sem segir að hver sá er hefur ólögráða krakkagrey fyrir kjána, spilar með hann og lætur hann gjöra sig að fífli fyrir alþjóð, skal sæta fangelsivist ekki skemur en 14 ár.

Annars hefir frú Ingveldur verið næsta sátt við skipan ungfrú Reykfjord í embætti ferðamálaráðherra. Að vísu viðurkennir frú Ingveldur, að telpan hafi ekki neitt vit á málaflokkum þeim er undir hana heyra. Einkum er frú Ingveldur hugsi yfir því að í ljós kom, eftir að ráðherrastúlkan tók við embætti, að hún hafði ekki hugmynd um hvað nýsköpun er, því síður iðnaður og hélt auk þess í einfeldni sinni að ferðamaður væri sama og umrenningur eða útigangsmaður. - Já, hún hefði sosem mátt vera betur að sér þegar hún gjörðist ráðherra, sagði frú Ingveldur, aðspurð hvernig henni litist á litlu frauken Reygfjord hans Bjarna Ben. 

Vill sjá öryggismál í betri farvegi

Reyndu að smygla tveimur lukkuriddurum með aflandskrónunum

Það er engin furða að vogunarsjóðurinn Loomis Sayles hafi hafnað tilboði íslenskra stjórnvalda um kaup á aflandskrónum þegar í ljós kom að með í kaupunum voru tveir kunnir delerantar, Benedikt Jóhannesson og Óttar Proppi. Þegar Loomis Sayles kom til landsins til að kanna góssið, sem var í stórri hrúgu af aflandskrónum í bílgeymslu í Seðlabankanaum, varð honum til happs að róta í aflandkrónuhaugnum og kom þá niður á félagana tvo þar sem þeir lágu eins og laumfarþegar með farg af aflandskrónum ofan á sér. Um leið og Loomis karlinn sá að brögð voru í tafli skipaði hann forsætisráðherra og seðlabankastjóra að moka þessari andskotans svikahrúgu upp í afturendana á sjálfum sér og hvarf úr landi með þjósti.

Heimkominn til USA sagðist Loomis svo frá, að ekki væri einleikið með þessa andstyggðarskrælingja á Íslandi. Þeir gætu hreinlega ekkert gert öðruvisi en að hafa rangt við; þessi kolruglaða þjóð væri allt í senn: Þjófótt, lýgin og illa lyktandi. Nú síðast hefðu þeir gert lúalega tilraun til að smygla tveimur alræmdum lukkuriddurum til Bandaríkja Norðuramríku í aflandkrónugámi. Hefði Íslendingum tekist ætlunarverk sitt hefði það janfgilt því að lauma fullum gámi af geggjuðum arabískum múslimum inn í landið.

Og Loomis lét ekki þar við sitja, heldur klagaði hann smygltilraunina í Trump bandaríkjaforseta, sem brást hart við og sendi íslenska forsætisráðherranum skorinort tölvubréf, í hverju hann hafði í hótunum við forsætisráðherra og kvaðst ekki hika við að senda ellefufalda skriðdrekahersveit til Íslands og skjóta þar allt í mask og mola. Þess ber að geta að landafræðikunnáttu Trumps er nokkuð ábótavant hvað það snertir, að hann heldur að fært sé landveginn frá Washington til Íslands. Nú ríkir ofsahræðsla í herbúðum íslensku ríkisstjórnarinnar því þar á bæ eru menn sannfærðir um að stórhætta sé á að bandaríkjaforseti geri Ísland að næsta Sýrlandi með voðalegum sprengjuárásum og stórskotahríð.

Stór vogunarsjóður hafnar tilboðinu