Hanaslagur og illir draumar

Þeim er ekki fisjað saman Eyjamönnunum þegar frumstæð villimennska er annar vegar. Kapphlaup þeirra um að ná ,,bestu stæðunum" undir hvítu tjöldin er fyrirtaks sönnun á því. Hanaslagur og rottukapphlaup eru þeirra ær og kýr. En nóg af Eyjmönnum, hræsni þeirra og spjátrungshætti, að sinni. Víkur sögunni nú beint að hræðilegum draumförum Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns. Undanfarnar nætur hefir Kolbeinn hvað eftir annað hrokkið upp öldungis skelfingu lostinn og helblár í framan, líkast því að að honum sækti verulega illur andi. Það má líka segja með nokkrum sanni, að hann hafi orðið fyrir aðsókn djöfla og andskota úr ríki myrkranna.

Fyrir nokkrum nóttum síðan hrökk frú Ingveldur upp við hroðaleg öskur í Kolbeini, lík því að hann væri að berjast við að losa sig út úr andarteppu. Þá var hann búinn að rífa sængina sína og koddann í tætlur og jafna náttborðið við jörðu. Frú Ingveldur hringdi þegar í neyðarnúmerið 112 og heimtaði lögreglan væri send eftir Kolbeini til að fara með hann á Klepp, því mannandskotinn væri orðinn svo kolgeggjaður að ekki væri viðlit fyrir eina varnarlausa konu að hafa svo hættulega, stórbilaðan mann inni á heimilinu. Sá er varð fyrir svörum hjá 112 sagði frú Ingveldi aftur á móti að hún gæti sjálf ekið sínum geðsjúklingi inn á Klepp og látið leggja sig sjálfa þar inn í leiðinni, því ekki virtist vanþörf á. Þetta svar varð til þess að athygli frú Ingveldar beindist frá Kolbeini og að neyðarþjónustumanninum. Hún kastaði kápu yfir sig og ók af þríelleftum ofsa að bækistöð Neyðarþjónustunnar, óð þar inn og tókst að koma þar öllu á tjá og tundur á augabragði með ofstopa sínum grimmd. Þegar hún fór aftur var Neyðarþjónustan eins og vígvöllur þar sem fólkorrusta hefir fram; allir símar hringjandi en starfsfólkið í öngviti.

En aftur að draumförum Kolbeins: Honum dreymdi sem sé að hans bestu vinir, Máría Borgargagn og Indriði Handreður kæmu skríðandi inn um gluggann og Handreðurinn gripi strax um kverkar hans eins og hann hyggðist kyrkja hann, en á meðan dró Borgargagnið rauðglóandi járnsköndul upp úr pússi sínu og þókti Kolbeini að hún ræki þennan eldibrand beint upp um bláendan á honum so hann fékk meira að segja sviðabraggð í munninn. Svo miklar vóru kvalirnar sem fylgdu þessari misþyrmingu, að Kolbeini fannst sem augun væru komin út úr tóftunum og það eina sem hann gæti gert í málinu væri, fyrir utan að öskra eins og naut, að rífa sængina og koddadjöfulinn í tættlur og reka hnefann af heljarafli í náttborðið. Þessi vofeiflegi draumur hefir síðan yfirhellst Kolbein margsinnis á hvurri nóttu upp á síðkastið og hefir frú Ingveldur því komið honum fyrir í miðstöðvarkompunni, en þar er fremur lítil hætta á að hann geti valdið teljandi spjöllum. Hvað þessir draumar Kolbeins boða er hreint ekki auðvelt um að spá, en varla vita þeir á gott.

Börðust um bestu stæðin

Svo verður Árna, Páli og Bjössa róið út til Eyja

Jæja, þá er allt til reiðu að róa Árna Johnsen, Páli Magnússyni og Bjössa í Klöpp út í Vestmannaeyjar á þjóðhátíð. Mikil vatnaskil urðu í máli þremenninganna þegar einhver Jón Gunnarsson, sem sagður er samgönguráðherra, ógilti úrskurð Samgöngustofu, sem hafði látið það eftir sér að ganga í berhögg við jarlana úr Eyjum og bannað ferjutítlu á vegum Eimskipa að róa með kappana frá Landeyjafjöru út til Heimaeyjar. Þegar úrskurður þessa Jóns lá fyrir hófst Elliði bæjarstjóri í Eyjum þegar í stað handa, í eigin persónu, að við að slá saman hliðgrind, sem staðsett verður á bryggjunni og skrýdd blómum, sem kapparnir þrír eiga að ganga í gegnum við geypileg fagnaðarlæti heimamanna, þegar þeir ganga á land.

Annars er flestum Íslendingum farið að leiðast frekja og svarragangur Eyjamanna með þorpsundrið sitt fremstan meðal jafningja í kjaftbrúki og fórnarlambsvæli. Sumir eru á því, að réttast sé að gefa Vestmannaeyjum sjálfstæði frá Íslandi og gefa þeim einnar sjómílu fiskveiðilögsögu umhverfis eyjarnar. Þegar Vestmannaeyjar verða sjálfstæð þjóð mega þeir láta öllum illum látum heima hjá sér og bora jarðgöng frá sér til Færeyja og Shetlands án þess að okkur komi það við. Hinsvegar er ekkert víst að Færeyingar eða Shetlendingar kæri sig nokkurn skapaðan hlut um vegakerfi til sín frá þessara kyndugu Johnseneyja í norðri og myndu umsvifalaust setja tappa í gangnaopið ef Eyjamenn myndu allt í einu birtast upp úr jörðinni hjá þeim.

En nú er semsagt allt tilbúið fyrir þjóðhátíð Sjálfstæðisflokks Eyjamanna með tilheyrandi drykkjulátum, eiturlyfjajukki, líkamsárásum, nauðgunum og öðrum ámóta skrílslátum. Þetta er nefnilega Þjóðhátíð með risastóru þorni (Þ), sannkölluð lyftistöng fyrir Eyjaauðvaldið. Og sýslumennið Pálína mun tryggja að aungvar neikvæðar fréttir berist af Þjóðhátíðinni atarna, aðeins jákvæðar, því að sona hátíarhöld verðskulda sagnfræði sem stýrt er að ofan.  

Rúmlega helmingur miða í ferjuna seldur

Öðruvísi hinsegin gleðiganga

Ónei, Pollíanus Ósckaríot ætlar ekki að ganga til gleði á næstunni, hann ætlar að geyma það þangað til febrúar 2020. Í millitíðinni mun hann ganga til góðs fyrir samtök útgerðarmanna, hvað sem það á að þýða. Og so mun hann vitanlega ganga sig upp að knjám þegar það á við. Hinsvegar mun söngvarinn Gylfi Viðar Ægisson veða í essinu sínu á Hinsegin dögum, syngja tralla og útbýta typpatyggjói á bæði borð og félagar hans í Ízlenzku Þjóhnappafylkingunni/Fokki Fólsis munu aðstoða hann. 

Og af því minnst hefir verið á síra Baldvin fyrr í kvöld, þá er rétt að geta þess að þeim mikla Drotins þénara er fremur í nöp við Hinsegin daga; finnur þeim raunar allt til foráttu og verður þá furðu stórtenntur í talsmáta, bregður jafnvel fyrir sig latínu og grísku þegar Hinsegin daga ber á góma. Svo gerðist það í hitteðfyrra eða árið þar á undan, að óþokkar sendu síra Baldvini boðskort á Hinsegin daga og hann beðinn um taka dragbúninginn með sér. Þá varð hinn merki kennimaður æfur af íllsku og bað Guð sinn að lauma því að Fjandanum að senda Gylfa Ægis og Þjóhnöppunga á aðstandendur Hinsegin daga. Og Andskotinn lét ekki segja sér tvisvar að ræsa Gylfa og félaga út til að gera sprell. Nú hafa hlutirnir æxlast á þá leið að Pollíanus er hættur gleðigöngum en annar söngvari, aungvu síðri, tekinn við keflinu, sem sé fyrrnefndur Gylfi Ægis.

Núnú, í ár verður það Ízlenzka Þjóhnappafylkingin/Fokk Fólsins sem hedur uppi stuðinu í gleðigöngunni og mun það hressa fólk (eða ölluheldur fól)klæðast sínu fegursta pússi, blása á hljóðpípur og lesa ritningargreinar úr Mein Kamfp. Við sjáum öll þennan dýrðlega söfnuð fyrir hugskotsjónum okkar verða hinsegin og aftur hinsegin, úthverfan og í gegnum sig. Það verður trúlega gaman. Pramm pramm, áfram gakk ...

Páll Óskar ekki í Gleðigöngunni

Síra Baldvin brást við ljótri frétt af 55 ára presti

Þegar síra Baldvini barst fregnin af afreki hins 55 ára prests og skólastjóra blés hann umsvifalaust til helgistundar í höfuðmusteri sínu. Þar hélt hann svo átakanlega predíkun um kynhvötina og skammarlegar birtingarmyndir henna að rosknar konur brustu í grát en aðrir viðstaddir fóru hjá sér og setti dreyrrauða. Predíkun sína hóf síra Baldvin með því að leggja út af forkastanlegu hátterni frú Ingveldar og Máríu Borgargagns þegar þær vóru spurningarstúlkur heima í héraði. Honum taldist til, að önnur eins óhræsi og þær stöllur hefðu ekki átt nokkurn sinn jafningja í siðbilun og lauslæti á síðustu öld; það hefði aungvu verið líkara en þær hefðu fæðst með sjálfvirkan sleppibúnað og um fermingu gengið um dags daglega gjörsamlega nærbuxnalausar og væru víst ekki byrjaðar enn að nota slíka flík, sem væri þó, þegar alls væri gætt, undirstaða siðseminnar og hóflegrar náttúru.

- Og hvað á 55 ára klerkur og skólameistari í útlöndum að gera þegar Sathan hefir básið andstyggilegri ofsagreddu í nasir hans og pung?, öskraði síra Baldvin yfir söfnuð sinn svo að ljósakrónan í kirkjuloftinu tók að gnötra. - Jú, hann fellur fyrir freistingunni og hringir í hórmangara! Sem er líka uppfullur af girndarfúlum anda Sathans! Saman vinna þeir að viðskiptasamningi á frjálsum markaði, - sem því miður er margmarkaður Djöflinum. Og mér, sem sálusorgara og umsjónarmanni yðar fyrir hönd Guðs, ber að tilkynna yður, að komist ég á snoðir um að einhver yðar geri bandalag við Sathan til að höndla holdlegt samræði við aðra persónu fyrir milligöngu hórmangara eða mellumömmu, þá skal hinn sami vita það að hann verður bannfærður og úthrópaður viðurstyggð allra manna. Og Guð mun ekki svíkjast um að slá þann illræðis mann kaunum og kvölum og gereyða honum loks í heitum logum Helvítis!

Eftir hina áhrifaríku helgiathöfn strunsaði síra Baldvin út úr helgidóminum og söfnuðurinn á eftir. Lét samkoman ekki staðar numið fyrr enn þau voru öll kominn að urðarmel þeim er síra Baldvin lét urða bannfærða menn og konur án yfirsöngs. Þar hét hann á Sathan, að hann mundi færa honum hvurn þann aumingja með skilum til eilífra pínsla, sem uppvísir yrði af saurlifnaði og holdlegum svínsórum. Þaginn eftir fékk síra Baldvin útleiknar kvennærbuxur í pósti og miða með þar sem á stóð klám og guðlast. Þegar hinn mikli Drotins þjónn hafði lagt póstin frá sér lagðist á bæn og kafaði vítt og djúpt. Um kvöldið fréttist af því, að náfrænka frú Ingveldar, Inga Dingaling, gölul og syndum hlaðin, hefði kafnað um kvöldmatarleytið þegar hrossabjúga fór þversum ofan í kokið á henni. Þá gekk síra Baldvin út á strætið og sagði þeim er hann hitti að náð Drotins væri í grend og réttlæti hans væri algert. 

Prestur gripinn með 13 ára stúlku